Sérfræðingur í utanríkis- og varnarmálum á villigötum?

Albert Jónsson fyrrverandi sendiherra og sérfræðingur í utanríkis- og varnarmálum er álitsgjafi íslenskra fjölmiðla hvað varðar varnarmál Íslands. Maðurinn er fróður um varnamál almennt en auðvitað má deila um túlkanir hans eins og annarra manna.

Það fyrsta sem ég naut um er hann sagði að ekki sé þörf á her með fasta setu á Íslandi.

Sjá greinina: https://www.ruv.is/frett/2022/03/08/ekki-thorf-a-her-med-fasta-setu-a-islandi

Þetta er álitamál en Albert vill tryggja eftir á, ekki rugga bátinn. Ekki tryggja varnir fyrir hugsanleg heimsátök. Það er rangt, kannski er þriðja heimsstyrjöldin hafin, án þess að við gerum okkur grein fyrir því, eins og forseti Úkraniu heldur fram.  Aðdragandinn að seinni heimsstyrjöld var langur og mörg stríð háð fyrir formlegt upphaf styrjaldarinnar.

Aldrei dettur íslenskum varnarsérfræðingum í hug að við gætum sjálf sé um varnir Íslands að stórum hluta. Undantekningin er Baldur Þórhallsson stjórnmálaprófessor sem vill að Íslendingar komi sér upp vopnaðar varnarsveitir. Kannski af því að þeir eru í vinnu fyrir ríkisvaldið og þora ekki að koma með nýja hugsun eða stefnu. Baldur er hins vegar háskólamaður og óháður.

Annað sem ég datt um í öðru blaðaviðtali við Albert, en hann segir að stríð endi með friðarsamkomulagi. Það er að hluta til rangt, og nærtækastustu dæmin er skilyrðislausar uppgjafir Þjóðverja í fyrri og seinni heimsstyrjöld og Japana í þeirri seinni. "Samningamenn" Þjóðverja og Japana í seinni heimsstyrjöld skrifuðu undir pappíranna án þess að hafa nokkuð um uppgjafarsamninginn að segja. En það varð einhver af hálfu hinu sigruðu að ganga formlega frá ósigrinum, því mannkynið er orðið háð skrifræðinu.

Ef farið er aftur í fornöld, þá börðust Rómverjar ávallt í allsherjarstríði, þar sem óvinurinn var gjöreyddur og ekkert friðarsamkomulag gert. Almenningur drepinn eða hrepptur í þrældóm.  Dæmi: Taka núverandi Frakklands (Galliu), algjör sigur á Karþagó ríkinu og gereyðing Ísraelsríkis hins forna (Júdeu). 

Í háþróuðum ríkjum, eins og Rómaveldið var, var barist til sigurs og til enda. Þar til andstæðingurinn var búinn á því. Allt var undir, borgir, bæir og sveitir og allir drepnir sem á veginum urðu.  Allir urðu fyrir barðinu á stríðsrekstrinum. Allt gangverk samfélagsins var tekið undir stríðsreksturinn. Andstæða við slík stríð, er stríðsreksturinn á miðöldum í Evrópu, með sínum fámennum herjum og orrustum herja, oftast á vígvelli eða umsátri kastala. Almenningur fékk oftast að vera í friði.  

Á nýöld hófst alsherjarstríðsreksturinn á ný og besta dæmið um það er 30 ára stríðið.

Núverandi stríð í Úkraníu virðist ætla að fara sömu leið, barist er þar til vopnabúnaður og mannskapurinn Rússa er á enda en talið er að þeir eigi eftir 10 daga í hernaðarrekstri og vísbendingar eru þegar í dag að þeir séu stopp í stríðsrekstri sínum. Þeir verði að semja um frið og útkoman byggist á hver er útsjónasamari við samningaborðið.

 

 

Leyniþjónustustofnanir í Bandaríkjunum eru sextán - sem við vitum um

Leyniþjónustusamfélag Bandaríkjanna er stórt og umfangsmikið. Sagt er að leyniþjónusturnar séu sextán talsins en eflaust eru þær fleiri, ef tekið er mið af að Bandaríkjamönnum tókst að leyna tilvist NSA um áratuga skeið. Athyglisvert er að Landhelgisgæsla Bandaríkjanna hefur sína eigin leyniþjónustu. Hin nýi geimherafli Bandaríkjanna fékk sína eigin leyniþjónustu 2020.

The Washington Post greindi frá því árið 2010 að það væru 1.271 ríkisstofnanir og 1.931 einkafyrirtæki á 10.000 stöðum í Bandaríkjunum sem unnu að baráttunni gegn hryðjuverkum, heimaöryggi og leyniþjónustum og að leyniþjónustusamfélagið í heild myndi hafi innan sinna vébanda 854.000 manns.

Upplýsingaöflun, öðru nafni njósnir, hefur skipt sköpun í hernaði frá upphaf siðmenningar. Enskumælandi þjóðir hafa verið ansi öflugar í njósnum og er óhætt að segja að njósnir hafi breytt gangi seinni heimsstyrjaldarinnar. Til dæmis vissu Sovétmenn að Japanir ætluðu ekki að gera innrás í ríkið og gátu sent herafla frá Síberíu til Evrópu hlutann, til að berjast við nasista.  Eins skipti ráðning dulmálskóða þýska flotans megin máli í sigrinum í orrustunni um Atlantshafið.

Nú er þessi starfsemi komin á nýtt stig með netárásum á óvinveitt ríki. Ætli  Íslendingar séu nægilega undirbúnir undir slíkar árásir? Við höfum netvarnir en spurning er hversu öflugar þær eru á stríðstímum.

Hér til fróðleiks eru helstu leyniþjónustustofnanir Bandaríkjanna: 

Intelligence Community Member Agencies

• Office of the Director of National Intelligence
• Central Intelligence Agency
• National Security Agency/Central Security Service
• Defense Intelligence Agency
• National Geospatial-Intelligence Agency
• National Reconnaissance Office
• Department of State
• Department of Defense
• Department of Justice
• Federal Bureau of Investigation
• Drug Enforcement Administration
• Department of Homeland Security
• Department of Treasury
• Department of Energy - Office of Intelligence and Counterintelligence
• Army Intelligence
• Air Force Intelligence
• U.S. Navy, Naval Intelligence
• U.S. Marine Corps, Marine Corps Intelligence Activity
• Coast Guard Intelligence

 United States Intelligence Community

Her- og iðnaðarsamstæðan - lokaræða Dwight D. Eisenhower, 1961

Her- og iðnaðarsamstæðan (Military-Industrial Complex)- kallast hin fræga lokaræða Eisenhower. Til þessarar ræðu hefur margoft verið vitnað til síðan og þá í samhenginu hversu valdamikið hernaðararmur Bandaríkjanna, þ.e.a.s. herinn og iðnaðurinn í kringum hann, er orðinn í bandarísku samfélagi.  Svo mætti bæta við leyniþjónustukerfi landsins sem er orðið ríki í ríkinu.

Mikið vatn hefur runnið til sjávar síðan þessi ræða var haldin og hafa völd þessara afla aukist til muna, jafnvel of mikið.

Ræða Eisenhower er hins vegar sígild og á jafnmikið erindi við okkur í dag og árið 1961. Hér birtist hún í fullri lengd.

 

Kveðjuræða forseta Bandaríkjanna, Dwight D. Eisenhower, 1961:

Kæru samlandar mínir:

Eftir þrjá daga, eftir hálfa öld í þjónustu lands okkar, mun ég leggja niður ábyrgð embættisins þar sem, við hefðbundna og hátíðlega athöfn, er vald forsetaembættisins fært í hendur eftirmanns míns.

Í kvöld flyt ég ykkur kveðju- og leyfisboðskap og  deili nokkrum lokahugsunum með ykkur,  kæru landsmenn.

Eins og allir aðrir borgarar óska ​​ég nýjum forseta, og öllum sem munu starfa með honum, Guðs blessunar. Ég bið þess að komandi ár verði blessuð með friði og farsæld fyrir alla.

Fólk okkar ætlast til þess að forseti þess og þing finnist nauðsynlegt samkomulag um stór dægurmál, skynsamleg úrlausn sem mun móta framtíð þjóðarinnar betur.

Mín eigin samskipti við þingið, sem hófust á fjarlægum og þröngum grundvelli þegar öldungadeildarþingmaður skipaði mig til West Point fyrir löngu síðan, hafa síðan verið náin á stríðsárunum og strax eftir stríð, og loks., til hinna gagnkvæmu samskipta á þessum síðustu átta árum.

Í þessu endanlegu sambandi hafa þingið og stjórnin, í flestum mikilvægum málum, unnið vel saman, til að þjóna þjóðarheill frekar en aðeins flokksræði, og hafa þannig tryggt að viðskipti þjóðarinnar ættu að halda áfram. Þannig að opinbert samband mitt við þingið endar með þeirri tilfinningu, af minni hálfu, þakklætis yfir því að við höfum getað gert svo mikið saman.

II.

Við erum komin núna tíu árum fram yfir miðja öld sem hefur orðið vitni að fjórum stórstyrjöldum meðal stórþjóða. Þrjár þeirra með þátttöku okkar eigin lands. Þrátt fyrir þessar helfarir eru Bandaríkin í dag sterkasta, áhrifamesta og afkastamesta þjóð í heimi. Við erum skiljanlega stolt af þessum yfirburðum og gerum okkur samt grein fyrir því að forysta Bandaríkjanna og álitið er ekki eingöngu háð óviðjafnanlegum efnislegum framförum okkar, auði og herstyrk, heldur á því hvernig við notum vald okkar í þágu heimsfriðar og mannlegrar framfara.

III.

Með framgangi Bandaríkjanna og frjálsri ríkisstjórn hefur grundvallartilgangur okkar verið að halda friðinn; að efla framfarir mannlegs árangurs og efla frelsi, reisn og ráðvendni meðal fólks og meðal þjóða. Að leggja sig eftir minna væri óverðugt frjálsu og trúuðu fólki. Öll mistök sem rekja má til hroka, eða skilningsleysis okkar eða fórnfúsan vilja myndi valda okkur miklum skaða bæði heima og erlendis.

Framfarir í átt að þessum göfugu markmiðum er stöðugt ógnað af átökum sem nú hvolfast yfir heiminn. Það ræður allri athygli okkar, gleypir í sig tilveru okkar. Við stöndum frammi fyrir fjandsamlegri hugmyndafræði - alþjóðleg að umfangi, trúleysi í eðli sínu, miskunnarlaust í tilgangi og lúmsk í aðferðum. Hættan er því miður  ótímabundin. Til að mæta henni með farsælum hætti, þarf ekki svo mikið tilfinningalegar og tímabundnar fórnir kreppunnar, heldur þær sem gera okkur kleift að halda áfram stöðugt, örugglega og án kvörtunar, byrðar langvinnrar og flókinnar baráttu - með frelsið að veði. Aðeins þannig munum við halda áfram, þrátt fyrir hverja ögrun, á stefnu okkar í átt að varanlegum friði og mannlegum framförum.

Kreppur munu halda áfram að vera til. Þegar þeim er mætt,  hvort sem þær eru erlendar eða innlendar, stórar eða smáar, er það sífellt freisting að halda einhverja stórkostleg og kostnaðarsöm aðgerð gæti orðið kraftaverkalausnin á öllum núverandi erfiðleikum. Mikil aukning á nýrri þáttum varnar okkar; þróun óraunhæfra áætlana til að laga öll vandræði í landbúnaði; stórkostleg útvíkkun í grunnrannsóknum og hagnýtum rannsóknum -- hægt er að stinga upp á þessum og mörgum öðrum möguleikum, sem hver og einn er mögulega vænlegur í sjálfu sér, sem eina leiðin að veginum sem við viljum fara.

En hverja tillögu verður að meta með hliðsjón af víðtækari athugun: nauðsyn þess að viðhalda jafnvægi í og á milli innlendra áætlana -- jafnvægi milli einkaframtaks og hins opinbera, jafnvægi milli kostnaðar og ávinnings sem vonast er til - jafnvægis milli augljóslega nauðsynlegra og hið þægilega eftirsóknarverða; jafnvægi milli grunnkrafna okkar sem þjóðar og þeirra skyldna sem þjóðin leggur á einstaklinginn; jafnvægi milli athafna líðandi stundar og þjóðarvelferðar framtíðarinnar. Góð dómgreind leitar jafnvægis og framfara; skortur á því leiðir að lokum til ójafnvægis og gremju.

Margra áratuga skrásetning gagna er vitni um það að fólk okkar og ríkisstjórn þeirra hefur í meginatriðum skilið þessi sannindi og brugðist vel við þeim, andspænis streitu og ógn. En hótanir, nýjar í eðli sínu eða miklar, koma stöðugt fram. Ég nefni aðeins tvö atriði.

IV.

Mikilvægur þáttur í því að halda friði er hernaðarstofnun okkar. Heraflar okkar verða að vera voldugir, tilbúnir til aðgerða strax, svo að enginn hugsanlegur árásaraðili freistist til að hætta á eigin eyðileggingu.

Hernaðarsamtök okkar í dag eru í litlu samhengi við það sem nokkrir af forverum mínum þekktu á friðartímum, eða reyndar af bardagamönnum okkar í seinni heimsstyrjöldinni eða Kóreu.

Fram að nýjustu heimsátökum, höfðu Bandaríkin engan hergagnaiðnað. Bandarískir plógjárnsframleiðendur gátu, með tímanum og eftir þörfum, líka búið til sverð. En nú getum við ekki lengur hætta á neyðarspuna hvað varðar landvarnir; við höfum neyðst til að búa til varanlegan hergagnaiðnað í stórum stíl. Við þetta bætist að þrjár og hálf milljón karla og kvenna starfa beint við varnartengd mál þjóðarinnar. Við eyðum árlega í hernaðaröryggi okkar meira en hreinar tekjur allra bandarískra fyrirtækja.

Þetta samspil gríðarlegra herstofnanna og stórs hergagnaiðnaðar er nýtt í reynslubrunni Bandaríkjamanna. Heildaráhrifin - efnahagsleg, pólitísk, jafnvel andleg - gæta í hverri borg, hverju ríkisþingi, öllum skrifstofum alríkisstjórnarinnar. Við gerum okkur grein fyrir brýnni þörf fyrir þessa þróun. Samt megum við ekki bregðast  að skilja alvarlegar afleiðingar þess. Strit okkar, auðlindir og lífsviðurværi kemur allt við sögu; sem og sjálf uppbygging samfélags okkar.

Í ráðum stjórnarinnar verðum við að gæta þess að hernaðariðnaðarsamstæðan öðlist ekki óviðeigandi áhrif, hvort sem eftir er leitað eða ósótt. Möguleikinn á hörmulegu uppgangi valds sem er á villigötum er fyrir hendi og verður viðvarandi.

Við megum aldrei láta þunga þessarar samsetningar stofna frelsi okkar eða lýðræðislegum ferlum í hættu. Við eigum að taka neitt sem sjálfsögðum hlut. Aðeins árvökul og vitneskjufullur borgararéttur getur lagt möskva hinna risastóru iðnaðar- og hernaðarvéla varna landsins við friðsamlegar aðferðir okkar og markmið, svo að öryggi og frelsi megi dafna saman.

Tæknibyltingin hefur verið í að mestu leyti ábyrg fyrir víðtækum breytingum á iðn- og hernaðarstöðu okkar á undanförnum áratugum.

Í þessari byltingu hafa rannsóknir orðið miðlægar; þær verður líka formfestari, flóknari og kostnaðarsamari. Stöðugt aukinn hlutur þeirra er framkvæmdur fyrir, af eða undir stjórn alríkisstjórnarinnar.

Í dag hefur hinn einmanna uppfinningamaður, sem er að fikta í verkstæði sínu, lent í skugganum af verkefnasveitum vísindamanna á rannsóknarstofum og á prófunarsvæðum. Á sama hátt hefur hinn frjálsi háskóli, samastaður sögulega uppspretta frjálsra hugmynda og vísindalegra uppgötvana, orðið fyrir byltingu í framkvæmd rannsókna. Að hluta til vegna mikils kostnaðar sem því fylgir, kemur ríkissamningur nánast í staðinn fyrir vitsmunalega forvitni vísindamannsins. Fyrir hverja gamla skólatöflu eru nú hundruð nýrra rafrænna tölva.

Möguleikarnir á að fræðimenn þjóðarinnar lendir undir oki alríkisráðninga, verkefnaúthlutunar og peningavaldi eru alltaf til staðar og ber að líta alvarlegum augum. Samt, með því að virða vísindarannsóknir og uppgötvanir, eins og við ættum, verðum við líka að vera vakandi fyrir jafnri og gagnstæðri hættu á að opinber stefna gæti sjálf orðið fangi vísindasinnaðrar tækniyfirstéttar.

Það er verkefni stjórnsýslunnar að móta, koma jafnvægi á og samþætta þessi og önnur öfl, ný og gömul, innan meginreglna lýðræðiskerfis okkar - alltaf að stefna að æðstu markmiðum frjálsa samfélags okkar.

V.

Annar þáttur í að viðhalda jafnvægi felur í sér tímaþáttinn. Þegar við skoðum framtíð samfélagsins verðum við - þú og ég, og ríkisstjórnin okkar - að forðast þá hvatvís að lifa aðeins fyrir daginn í dag, ræna, fyrir okkar eigin vellíðan og þægindi, dýrmætu auðlindir morgundagsins. Við getum ekki veðsett efnislegar eignir barnabarna okkar án þess að eiga á hættu að missa líka úr höndunum pólitískan og andlegan arfleifð þeirra. Við viljum að lýðræði lifi fyrir allar komandi kynslóðir, ekki að verða gjaldþrota draugur morgundagsins.

VI.

Bandaríkjamenn vita að þessi heimur okkar, sem sífellt minnkar, verður að forðast að verða samfélag hræðilegs ótta og haturs, en vera í staðinn stolt bandalag gagnkvæms trausts og virðingar.

Slíkt bandalag verður að vera slíkt af jafningjum. Þeir veikustu verða að koma að ráðstefnuborðinu með sama sjálfstraust og við, verndaðir eins og við erum af siðferðislegum, efnahagslegum og hernaðarlegum styrk okkar. Það borð, þó það sé örótt af mörgum fyrrum gremjuefnum, er ekki hægt að yfirgefa fyrir vissrar angist vígvallarins.

Afvopnun, með gagnkvæmum heiður og trausti, er áframhaldandi nauðsyn. Saman verðum við að læra hvernig á að semja um ágreining, ekki með vopnum, heldur með skynsemi og viðeigandi tilgangi. Vegna þess að þessi þörf er svo brýn og augljós játa ég að ég legg  frá mér opinberar skyldur mínar á þessu sviði með ákveðinni vonbrigðum. Sem sá sem hefur orðið vitni að hryllingi og langvarandi sorg stríðs -- eins og sá sem veit að annað stríð gæti gjörsamlega eyðilagt þessa siðmenningu sem hefur verið byggð upp svo hægt og sársaukafullt í þúsundir ára -- vildi ég að ég gæti sagt í kvöld að varanlegt friður er í sjónmáli.

Sem betur fer get ég sagt að stríð hafi verið forðað. Stöðugar framfarir í átt að lokamarkmiði okkar hafa náðst. En, svo margt er ógert. Sem óbreyttur borgari mun ég aldrei hætta að gera það litla sem ég get til að hjálpa heiminum áfram á þeirri vegferð.

VII.

Svo - í þessari síðustu góðu nótt mína meðal ykkar sem forseta ykkar - þakka ég ykkur fyrir mörg tækifæri sem þið hefur gefið mér til opinberrar þjónustu í stríði og friði. Ég treysti því að í þeirri þjónustu finnist ykkur sumt verðugt; Hvað varðar það sem eftir er, þá veit ég að þið munu finna leiðir til að bæta árangurinn í framtíðinni.

Þið og ég - samborgarar mínir - þurfum að vera sterk í trú okkar á að allar þjóðir, undir Guði, muni ná markmiði friðar með réttlæti. Megum við vera alltaf óhagganleg í hollustu við grundvallarreglur, sjálfsörugg en auðmjúk af krafti, dugleg við að sækjast eftir hinum stóru markmiðum þjóðarinnar.

Öllum þjóðum heimsins tjái ég enn og aftur bænafulla og áframhaldandi þrá Bandaríkjanna: Við biðjum þess að fólk af öllum trúarbrögðum, öllum kynþáttum, öllum þjóðum, fái sitt miklum mannlegum þörfum fullnægt; að þeim sem nú er neitað um tækifæri skuli komið til að njóta þess til fulls; að allir sem þrá frelsi fái að upplifa andlegar blessanir þess; að þeir sem hafa frelsi munu einnig skilja þungar skyldur þess; að allir sem eru ónæmir fyrir þarfir annarra munu læra kærleika; að böl fátæktar, sjúkdómar og fáfræði mun verða látin hverfa af jörðinni, og það, í góðæri tímans, allar þjóðir munu koma til að búa saman í friði sem tryggður er af bindandi krafti gagnkvæmrar virðingar og kærleika

Heimild:
Public Papers of the Presidents, Dwight D. Eisenhower, 1960, p. 1035- 1040

 

Eisenhower Farewell Address (Best Quality) - 'Military Industrial Complex' WARNING

Hulufjárlög Bandaríkjaþings - svört fjárlög!

Til er fyrirbrigði sem kallast svört fjárlög (e. black budget) víða um heim, þar á meðal Bandaríkjunum. Köllum þetta hulufjárlög eða bara hreinlega svört fjárlög. En hvað er þetta?

Hulufjárlögin eða leynileg fjárveiting er ríkisfjárveiting sem er úthlutað til leynilegra aðgerða þjóðar. Svarta fjárhagsáætlunin er reikningur  vegna útgjalda sem tengjast hernaðarrannsóknum og leynilegum aðgerðum.

Svarta fjárhagsáætlunin er að mestu flokkuð  út fyrir svigan af öryggisástæðum. Það getur verið flókið að reikna út svörtu fjárlögin, en í Bandaríkjunum hefur verið áætlað að þau séu yfir 50 milljarðar Bandaríkjadala á ári, sem tekur um það bil 7 prósent af 700 milljarða Bandaríkjadala varnarfjárlögum.

Varnarmálaráðuneyti Bandaríkjanna er með svarta fjárveitingu sem það notar til að fjármagna svört verkefni - útgjöld sem það vill ekki birta opinberlega. Árlegur kostnaður bandaríska varnarmálaráðuneytisins var áætlaður 30 milljarðar dala árið 2008, en hann var aukinn í 50 milljarða dala árið 2009. Í svörtu fjárlagagrein sem The Washington Post, byggð á upplýsingum sem Edward Snowden gaf, var gerð grein fyrir því hvernig Bandaríkin úthlutaðu 52,8 milljörðum dala árið 2012 fyrir svarta fjárlögin.

Vitað hefur verið að svarta fjárhagsáætlunin felur margar tegundir verkefna fyrir kjörnum embættismönnum. Með leynikóðanöfnum og földum tölum eru upplýsingar um svarta fjárhagsáætlunina aðeins opinberaðar ákveðnum þingmönnum, ef það er gert yfirleitt.

Þessi fjárveitinga aðferð var samþykkt með þjóðaröryggislögum Bandaríkjanna frá 1947, sem stofnaði Central Intelligence Agency, þjóðaröryggisráðið og endurskipulagði nokkrar herstöðvar með aðstoð varnarmálaráðuneytisins.

Bandaríska ríkisstjórnin heldur því fram að peningarnir sem veittir eru til þessa fjárlaga, sé til að rannsaka háþróuð vísindi og tækni fyrir hernaðariðnaðinn. Þessi tegund rannsókna er ábyrg fyrir gerð nýrra flugvéla, vopna og gervihnatta.

Árið 2018 greindu nokkur dagblöð frá því að Trump-stjórnin hafi beðið um 81,1 milljarð dala fyrir svarta fjárhagsáætlun 2019. Beiðnin innihélt 59,9 milljarða dala fyrir National Intelligence Program, sem nær yfir áætlanir og starfsemi sem ekki eru hernaðarleg. Einnig 21,2 milljarða dollara fyrir hernaðarupplýsingaáætlunina sem nær yfir leyniþjónustustarfsemi varnarmálaráðuneytisins. „Alls er þetta meira en 3,4% hærri en fjárhagsárið 2018 beiðnin og sú stærsta síðan þá... [og það er] það stærsta sem tilkynnt hefur verið síðan ríkisstjórnin byrjaði að birta fjárhagsáætlun sína fyrir leyniþjónustu árið 2007...“ samkvæmt Andrew Blake hjá The Washington Time.

Þess má geta sumir samsæriskennismiðir halda fram að þessi leyniframlög séu notuð til að rannsaka geimverutæknirannsóknir á til dæmis svæði 51.

Það er ótrúlegt, í ljósi þess að hér er um lýðræðisríki og allir reikningar eiga vera opnir almenningi; að til er sér ríkisfjárlög sem kjörnir fulltrúar landsins hafa enga vitneskju um eða aðgang að. Sagt er að valdaránsbyltingar víða um heim séu fjármagnaðar með þessu leynifé og guð má vita hvað annað. 

Vandinn við svona leynimakk er að ýmsar stofnanir fá þannig gífurleg völd og leyniþjónustustofnanir eins og CIA geta farið sínu fram án þess að spyrja kóng eða prest (forseta Bandaríkjanna).  Svo valdamikið er leyniþjónustukerfi BNA, að það stundar sína eigin utanríkisstefnu og getur velt úr sessi erlendum ríkisstjórnum.  Ótrúlegt en satt, en CIA er komið með eigin vopnaðar sveitir manna. Fyrsta vopnaða liðið sem fór inn í Afganistan var einmitt vopnaðir sérsveitamenn CIA.  Spyrja má sig hvort CIA sé orðið ríki í ríkinu? NSA er önnur leyniþjónusta með mikil völd og svo eru til ótal aðrar leyniþjónustur, t.d. hefur sjóherinn, landherinn o.s.frv. á að skipa eigin leyniþjónustur. 

CIA hefur verið tengt morðinu á John F. Kennedy, þótt ekki sé sannað að stofnunin hafi ráðið hann af dögum, en bletturinn fer bara ekki af. Er vitað hvað CIA er að gera á Íslandi?

 

Varnir Íslands enn í höndum Bandaríkjamanna - grein í Morgunblaðinu 2016

Eftir Birgi Loftsson: "Íslendingar láta enn og aftur Bandaríkin sjá um varnir landsins. Greinarhöfundur er þessu ósammála."

Í sameiginlegri yfirlýsingu varnarmálaráðuneytis Bandaríkjanna og utanríkisráðuneytis Íslands um skuldbindingu ríkjanna um nánara varnarsamstarf kennir margra grasa. En það sem helst stendur upp úr er að Bandaríkjamenn sjá greinilega eftir brotthvarfi hers síns úr landinu árið 2006. Þeir eru með þessari yfirlýsingu og öðrum aðgerðum að styrkja stöðu sína á ný og í raun auðvelda endurkomu Bandaríkjahers þegar næsta tækifæri kemur. Það gæti komið fyrr en menn kynnu að ætla.

Þess má hér geta í framhjáhaldi að Íslendingar hafa verið duglegir að skrifa undir varnarsamstarfssamninga við nágrannaríkin síðastliðna áratugi, þar sem megináherslan er á að aðrir en Íslendingar axli ábyrgð á vörnum landsins.

En hvað ætla Íslendingar að leggja fram sem sinn skerf til varna landsins? Á að fjölga varðskipum til að mæta auknum hættum á Norður Atlantshafi og í sérsveit lögreglunnar til að takast á við aukna hryðjuverkahættu? Eða er það óþarfi og mun aldrei neitt gerast á Íslandi?

Ég get ekki séð neitt áþreifanlegt í þessari yfirlýsingu nema það að það eigi að fjölga íslensku skrifstofufólki sem á að tala við Bandaríkjamenn og aðrar NATÓ-þjóðir. Jú, kannski er það áþreifanlegt að Íslendingar skuldbindi sig að viðhalda og reka „...varnaraðstöðu og -búnað, meðal annars rekstur íslenska loftvarnakerfisins (IADS), um að veita gistiríkisstuðning vegna annarra aðgerðaþarfa, eins og loftrýmisgæsluverkefna Atlantshafsbandalagsins... og vegna sameiginlegra áætlanagerða og varnaræfinga fyrir bandalagið.“ Með öðrum orðum á að láta í té húsnæði sem Atlantshafsbandalagið borgar fyrir og sjá um ratsjárkerfið sem Íslendingar þurfa hvort sem er að reka vegna borgaralegs flugs. Þar fá Íslendingar líka vel greitt fyrir „framlag sitt“.

Það er ein setning sem ég hnaut um: „Utanríkisráðuneyti Íslands samþykkir áætlanir varnarmálaráðuneytis Bandaríkjanna um varnir Íslands þar sem hernaðarlegum úrræðum er beitt.“ Þetta er ótrúleg setning. Þetta segir að Íslendingar hafa ekkert að segja um varnir landsins á ófriðartímum, við verðum á að treysta á að Bandaríkjamenn beri hag landsins fyrir brjósti sér. Þetta er eins og að láta nágranna sinn gæta öryggi húss síns í stað þess að gera það sjálfur með viðeigandi öryggisaðgerðum.

Ég tel að það sé nauðsynlegt að Varnarmálastofnun verði endurreist og þar verði innandyra hernaðarsérfræðingar sem leggi öllum stundum mat á hættur þær sem kunna að beinast að Íslandi og þeir taki beinan þátt í áætlunum varnarmálaráðuneytis Bandaríkjanna um varnir landsins.Það er alvöru varnarsamstarf.

Ég vil ganga enn lengra en þetta og hafa áþreifanlegar og varanlegar varnir á Íslandi með stofnun íslensks heimavarnarliðs sem starfar 1-2 mánuði á ári en foringjar þess á ársgrundvelli. Þar með taka Íslendingar í fyrsta sinn á áþreifanlegan hátt í vörnum landsins og endurkoma Bandaríkjahers þar með óþörf.

Grein lýkur.

Sjá slóðina:  Varnir Íslands enn í höndum Bandaríkjamanna

Var ég sannspár um að "Þeir eru með þessari yfirlýsingu og öðrum aðgerðum að styrkja stöðu sína á ný og í raun auðvelda endurkomu Bandaríkjahers þegar næsta tækifæri kemur. Það gæti komið fyrr en menn kynnu að ætla."?

Ekki þörf á her með fasta setu á Íslandi segir Albert Jónsson

Albert Jónsson fyrrverandi sendiherra og sérfræðingur í utanríkis- og varnarmálum segir að ekki sé þörf á her með fasta setu á Íslandi. Sjá slóðina hér að neðan.

Það er rétt mat en núverandi fyrirkomulag nægir í bili a.m.k.

Albert segir ennfremur: "...ekki þörf á herliði með fasta viðveru hér á landi í núverandi stöðu heimsmála. Ísland sé aðili að Atlantshafsbandalaginu og Íslendingar eigi sameiginlega hagsmuni með Bandaríkjunum, sem sæju hag í að verja Ísland , ef til þess kæmi að átökin í Úkraínu yrðu kveikjan að heimsstyrjöld.  Albert segir að hún sé ekki á leiðinni.

Engin hernaðarleg ógn fyrir Ísland, nema....

„Það er engin hernaðarleg ógn sem steðjar að Íslandi fyrr en til stórveldastyrjaldar kæmi, sem þá næði til Norðurhafa því Keflavíkurflugvöllur myndi hafa stuðningshlutverk við sóknaraðgerðir gegn Rússlandi í Norðurhöfum og auðvitað yrði Keflavíkurflugvöllur skotmark í því samhengi. En eins og ég segi, þetta er eina ógnin og eina hernaðarhlutverkið sem Ísland myndi hafa í slíkum átökum".

Með öðrum orðum yrði Ísland skotmark í þriðju heimsstyrjöldinni. En landið yrði ekki bara skotmark, heldur berskjaldað fyrir innrás og hemdarverkaárásir. Albert má ekki gleyma því.

Rússar beittu þeirri aðferð við töku Krímskaga og Donbass svæðanna tveggja að læða inn flugumönnum og sérstökum skemmdaverkasveitum fyrir innrás.  Sama gerðist þegar þeir eru nú að reyna að taka alla Úkraníu, þeir sendu inn morð- og skemmdiverkasveitir undan innrásarliðinu.

Íslendingar þurfa því nauðsynlega að ráða yfir öruggissveitir (hvað við köllum þetta, heimavarnarlið eða annað) til að ráða við fyrstu bylgju árásar sem er þá í formi skemmdaverka og árása á ráðamenn þjóðarinnar. Reynt yrði að taka yfir útvarpsstöðvar, flugvelli og aðra mikilvæga innviði. Hér kæmu íslenskar varnarsveitir til sögunnar.

Við þurfum ef til vill ekki á að halda fastaher, en örugglega vopnaðar sveitir sem geta tekist á við almennna hryðjuverkamenn eða sérsveitir erlendra herja sem kynnu að vilja að ráðast inn í landið. 

Ekki má gleyma því að ef til þriðju heimsstyrjaldar kemur, mun Ísland sitja út undan og líklegt er að Bandaríkjaher hafi hreinlega ekki tíma eða mannskap til að sinna vörnum á Íslandi. Hann hafði ekki mannskap 2006 þegar hann barðist í tveimur stríðum og dró einhliða herlið sitt frá Íslandi við kröftug mótmæli Íslendinga.

Þeir gætu því misst landið úr höndum sér og þurft að endurheimta það með vopnavaldi, sem væri geysilegur skaði fyrir Íslendinga.

Einnig er betra að við Íslendingar sem eigum allt undir, og ekki Bandaríkjaher, sjái um fyrstu viðbrögð.  Bandarískur her kemur inn á eigin forsetum, ekki á forsendum Íslendinga. Það er öruggt. Breskur og síðar bandarískur herafli á stríðsárunum var hér á eigin forsendum.

Enginn, jafnvel hernaðarsérfræðingurinn Albert Jónsson, getur séð fyrir framtíðina og hvaða leiðir átök kunna að fara. Betra væri að vera undirbúinn eins og Agnar K. Hansen lögreglustjóri á stríðsárunum, sem var byrjaður að þjálfa íslensku lögregluna í vopnaburði þegar Bretaher kom í "heimsókn". Undirbúningur hans skipti sköpun þegar lögreglan þurfti allt í einu að eiga við erlendan her og hersetu. Hún leysti hlutverk sitt af hendi af fagmennsku.

Ef til vill væri fyrsta skrefið í átt að "sjálfbærni" í varnarmálum þjóðarinnar, að endurreisa Varnarmálastofnun með sína hernaðarsérfræðinga og sæi um umsjón varnarmála landsins.

Ekki þörf á her með fasta setu á Íslandi  | RÚV (ruv.is)

Ísland úr NATÓ enn á stefnuskrá Vinstri grænna?

Katrín Jakobsdóttir forsætisráðherra hélt til Brussel í morgun en hún fundar í kvöld með Jens Stoltenberg framkvæmdastjóra NATO. Maður spyr sig hvernig hún, sem friðarsinni og andstæðingur NATÓ fái sig til að hitta framkvæmdarstjóra NATÓ?

Hvað eru VG eiginlega að hugsa þessa daganna?

Kíkjum á stefnuskrá VG:

Höfnum hernaði

• Mikilvægt er að aðgerðir á alþjóðavettvangi, þar á meðal viðskiptaþvinganir, valdi ekki þjáningu og dauða saklausra borgara. Íslensk stjórnvöld eiga að hafna hernaðaríhlutun, beita sér fyrir alþjóðlegum samningum um frið og afvopnun sem og að vinna gegn vopnaframleiðslu og vígbúnaði.
• Ísland og íslenska lögsögu á að friðlýsa fyrir kjarnorku-, sýkla- og efnavopnum og banna umferð þeirra. Ísland á að undirrita og lögfesta sáttmála Sameinuðu þjóðanna um bann við kjarnorkuvopnum.
• Heræfingar, sem og herskipa- og herflugvélakomur, eiga að vera óheimilar á Íslandi.

Stefnumörkun til framtíðar

Þjóðaröryggisstefna Íslands á að snúast um raunverulegar ógnir landsins. Þær eru fyrst og fremst vegna loftslagsvár og annarra náttúruhamfara, heilbrigðisógna, auk tölvuglæpa og annarrar glæpastarfsemi. Þjóðaröryggisstefnan á að tryggja að innviðir Íslands standist þær ógnir sem að landinu kunna að steðja. Í því skyni þarf að tryggja að innviðir á borð við alþjóðlegar hafnir og flugvelli, fjarskipta- og orkukerfi lúti samfélagslegri stjórn.

Vinstri hreyfingin grænt framboð leggur áherslu á að:

• Ísland segi sig úr NATO
• Ísland verði friðlýst fyrir kjarnorkuvopnum og undirriti sáttmála Sameinuðu þjóðanna um bann við þeim
• Heræfingar á Íslandi, sem og herskipa- og herflugvélakomur, verði óheimilar.

Er hægt að taka mark á svona flokki sem vill syngja skátasöngva og halda að öll dýrin í skóginum séu vinir og segir við einræðisherra að þeir eigi bara að hættu þessu, annars verða VG reiðir.

Halda VG að herleysi Íslendinga sé að tryggja öryggi Íslands á þessari stundu eða vera okkar í NATÓ með öðrum lýðræðisríkjum?

Stendur VG enn við bann á komu erlendra herflugvéla og herskipa til Íslands og æfingar NATÓ á Íslandi?

Snýst þjóðaröryggisstefna Íslands raunverulega um loftslagsvá og náttúruhamfarir? Eða hernaðarvarnir?

Hafa VG í raun nokkurn tímann svarað spurningunni hvað verndi Ísland í raun og veru fyrir erlendum herjum og hvað eigi að koma í staðinn fyrir NATÓ? Skátarnir? Íslenska lögreglan? Skrifa undir pappír sem á að tryggja öryggi Íslands? 

Eru VG ekki bara gamlir kommúnistar sem ríghalda í áróður gömlu Sovétríkjanna sem vildi að liðsmenn sínir á Vesturlöndum boði frið til að veikja varnarmátt vestrænna ríkja? Eða hefur nýja kynslóð vinstrisinna bara erft gömlu stefnuna og tekið hana upp hugsunarlaust?

Að segja eitt en gera annað er óheiðarlegt.

Má vænta stefnubreytingu VG í varnarmálum í framtíðinni?

Að lokum: Er Ísland stikkfrítt í heiminum? Mun aldrei neitt gerast fyrir land og þjóð?

Ég er ekki einn um að finna stefnu VG vera óraunsæja, öðrum finnst það líka.  NATÓ og tímaskekkja VG

 

Að hertaka land er eitt, annað að halda því

Það lítur út fyrir að Pútín nái ætlun sinni að hertaka Úkraníu. Það kemur engum á óvart. En hvað svo? 

Það er ein lexía sem draga má af sögunni en hún er að um leið og blóði er úthellt, þá hvetur það almenning í landinu til uppreisnar. Við sáum þetta seinast í arabíska vorinu, að um leið og átök hófust, var ekki hægt að stöðva atburðarásina og afleiðingarnar má sjá í dag. 

Ef Pútín heldur að hann geti komið á ástandi eins og er í Hvíta-Rússlandi, þá misreiknar hann sig. Þar hefur almenningur aldrei náð að sameinast í andstöðu sinni gegn stjórnvöldum, en næsta víst er ef svo gerist, verður uppreisn í landinu.

Önnur lexía er að það er ekki sem kalla má stutt stríð í dag. Þegar allt er undir, herafli, almenningur og innviðir lands, þá hætta stríð til að standa lengi yfir. Það er í raun megineinkenni nútíma stríðs. Oftast standa stríðsátök yfir í um fimm ár.

Segjum svo að Pútín takist að koma á leppstjórn.  Úkraníumenn hafa þegar velt tveimur leppum Pútíns úr sessi. Þeir gera það aftur um leið og rússneskir hermenn eru farnir. Pútín mun ekki sitja við völd að eilífu. Öryggishagsmunir Rússlands eru þar með ekki tryggðir til langframa. Betra hefði verið að semja við Vesturlönd um að Úkraníu gengi ekki í NATÓ líkt og Finnar gerðu. Leið sem heppnaðist vel.

Þriðja lexían er að líkur á skæruhernaði og í raun borgarastyrjöld muni einkenna ástandið í landinu næstu árin. Það er eitt að hertak land og halda því.

Umheimurinn og vestræn ríki hafa kyngt því að Pútín hafi tekið sneiðar hér og þar en þegar heilt ríki er gleypt, sem ógnar heimsfriðinn, þá verða þessi ríki að bregast við, nauðbeygð. Jafnvel lynkurnar í Þýskalandi verða að bregðast við.

Þetta mun reynast Pútín dýrkeypt til langframa. Rússland verður einangrað um ókomna tíð sem enginn treystir, efnahagur mun bíða tjóns og þeir þurfa að treysta á sögulegan óvin í suðri, Kína.

Ætla má að rússneskur almenningur verði ekki ánægður ef stríðið dregst á langinn og mikið mannfall verði meðal rússneskra manna. Sumir Rússar vilja endurheimta fyrra veldi Rússland, bara ef það kostar ekki of miklar fórnir. Fólkið almennt í Rúslandi skilur ekki af hverju það þarf að berjast við frændur sína í Úkraníu.  Það er annað að taka Krímskaga sem sögulega og menningalega hafa tilheyrt Rússlandi, aldrei Úkraníu, og taka heilt ríki yfir.

Halda má fram að úkraníska menningin sé jafn gömul og þeirri rússlensku og eiginlega tilviljun að það var Moskva, en ekki Kiev, hafi orðið höfuðborg risaríki Slava.  Úkraníumenn hafa eigin menningu, tungu og sögu.  Þeir hafa því fullan rétt að ráða sínum eigin málum.

Svo er það annað mál að það er landlæg spilling í Úkraníu en það er innanríkismál Úkraníumanna, ekki Rússa og réttlætir ekki innrás.

Rússland er svæðisveldi. Það hefur enga getu til heyja langvinnt stríð á fjarlægum stað. Sovétríkin lærðu þá lexíu í Afgangistan og þetta kom einnig í ljós í Sýrlandi.  Þar gátu Rússar hjálpað sýrlensku stjórninni að halda völdum, ekki breytt gangi styrjaldarinnar þannig að komst á friður í landinu. Það er víst enn barist þar.

 

 

 

 

 

 

 

 

Friður í heiminum byggist á valdajafnvægi stórvelda

Stórveldapólitíkin hefur verið til síðan siðmenningin hófst og borgir og ríki komu til sögunnar.

Það sem einkennir "siðmenntuð" ríki er stöðugur stríðsrekstur og tilfærsla landsvæða og valda.  Oftast skera einstök ríki sig úr og verða stórríki sem eru í stöðugri útþennslu. Dæmi um slík ríki eru Bandaríkin, Rússland og Kína.  Fyrsta ríkið sem varð stórríki (og er enn til) er Kína en Han Kínverjar eiga uppruna að rekja til Norður-Kína og hafa þeir verið í stöðugri útþennslu síðastliðin 2-3 þúsund ár. Þeir hafa sótt vestur á bóginn og suður. 

Vegna landfræðilega legu og loftslag, varð rússneska ríkið ekki öflugt og tilbúið í útþennslu fyrr en um 1700 og á ríkisstjórnarárum Péturs mikla. Síðan þá hafa Rússar sótt í vesturátt en gleyma vill að þeir sótt einnig austur inn í villtu Síberíu og suður í átt að Mongólíu og Mið-Asíu.

Á sama tíma sóttu Bandaríkin (þá undir stjórn Breta) einnig vestur á bóginn og hættu ekki fyrr en þeir komust að Kyrrahafi; sama með Rússa, þeir stoppuðu við Kyrrahaf og eignuðust um skeið Alaska en drógu sig til baka til náttúrulegu landamæra við Berringshafs.

Ég læt Bretland liggja hér á milli hluta enda hafa þeir skroppið saman í upprunalega stærð, sem er Bretlandseyjar.

Indverjar hafa verið tiltölulega friðsamir en ef til vill eru bara landfræðilegar ástæður fyrir því en landið er míniútgáfa af heimsálfu og Himalajafjöllin mynda náttúruleg landamæri í norðri.

Svo kemur að því að stórveldin mætast með landamæri. Það hafa Bandaríkin, Rússland og Kína gert í nútímanum.

Það skiptir því gríðarlega miklu máli að ekkert af þessum náttúrlegum stórveldum sýni af sér veikleika, líkt og Bandaríkin gera í dag. Það býður upp á að önnur stórveldi (Kína og Rússland) stíga inn og nýta sér tækifærið til að stækka. Það er eðli stórvelda að stækka, líkt og með Rómaveldi. Án stækkunar getur þróunin ekki verið önnur en að minnka eða hverfa úr sögunni.

Saterlite ríkin (fylgdarríkin) geta einnig séð sér leik á borð og farið af stað. Hætt er á stríði í Bosníu og Bosníu-Serbar segi skilið við hina. Í dag skiptist land Bosníu milli þriggja þjóðarbrota sem þar búa samkvæmt stjórnarskrá landsins. Stærsti hópurinn eru Bosníakar, þar á eftir koma Serbar og síðan Króatar. Allir íbúar landsins eru kallaðir Bosníumenn, óháð þjóðerni. Serbar hafa verið bandamenn Rússa í árhundruð. Þeir gætu litið á þetta sem merki um nú sé hægt að fara af stað og hefja hernað. Kosóvó er líka mögulegt stríðsvæði enda Serbía ekki par ánægð með missir þessa landsvæðis.

Hætta er á stríði í Taívan, vegna þess að Bandaríkin eru ekki að senda réttu skilaboðin til Kína. Munu Bandaríkin setja mörkin við Taívan og fara í stríð ef Kínverjar reyna að taka yfir eyjuna? Og í raun er hætta á heimsstyrjöld, því hver veit hver fer af stað með óuppgerðar sakir? Alls staðar í heiminum, þar sem landamæri liggja, telja menn sig eiga óuppgerðar sakir. 

Eina sem heldur aftur af litlu leikendunum eru stórleikararnir. Það er ekki Sameinuðu þjóðirnar sem halda heiminum saman og í friði, heldur stórveldin.  Þessi alþjóðasamtök eru allsendis gagnlaus og hafa aldrei komið í veg fyrir stríð.

Segja má að S.þ. séu torg, þar sem þjóðirnar koma saman og tala og semja sín á milli um verslun og viðskipti. Stríðsrekstur er gerður upp annars staðar og á milli stórvelda. Alltaf vilja menn gleyma lexíur fyrra stríða, sbr. fyrri og seinni heimstyrjaldirnar.  Menn skunda í stríð og gera sig ekki grein fyrir skelfingu og eyðingamátt styrjalda. Það er einmitt liðinn nógu langur tími frá seinni heimsstyrjöld til að fáir muna hörmungarnar þá.

Erfitt er að vera nágranni stórveldis. Það fengu Finnar að kynnast á sínum tíma. Senn fara í hönd óvissutímar. Valdajafnvægið er úr sögunni í bili að minnsta kosti. 

 

 

Nýtt Watergate í uppsiglingu - Spygate

Hvar eru íslenskir fjölmiðlar varðandi þessa frétt? Þetta er risafrétt og jafnast á við Watergate, jafnvel stærra mál, því að umfang málsins er umfangsmikið og bentir til að njósnir um einstaklinginn, svo forsetaframbjóðanda og loks forsetann Donald Trump. Ég held að ég hafi verið fyrstur með þetta skúpp hérlendis.

Ég ætla að þýða grein Tucker Carlsons á Foxnews, þar sem hún nær mjög vel utan um málið. Þýðing hefst:

"Ef þú hefur fylgst vel með Donald Trump í fjögur ár í embætti hans, og við gerðum það, varð nokkuð ljóst að því fráleitari sem fullyrðingin sem Trump kom með, því meiri líkur voru á að hún væri sönn.

Trump hafði stundum tilhneigingu til að ýkja, en það snýst aðallega um efni sem skiptu engu máli. Hversu stór var hópurinn við vígslu hans 2016? Hverjum er ekki sama? En um stóru hlutina, um málefni sem skipta siðmenningu, sagði Trump sannleikann hreint út, oft þegar enginn annar vildi.

Íraksstríðið var mistök, sagði Trump. Ólöglegur innflutningur fólks er hörmung. Kína er að taka yfir heiminn. Haítí er frekar vitlaus staður. Djöfulleg móðursýki fylgdi öllum þessum sannanlega sönnu fullyrðingum.

Á einum tímapunkti í byrjun árs 2018 voru CNN og Washington Post svo upptekin við að reyna að fela það augljósa að þeir helguðu forsíðu umfjöllun um þá fullyrðingu að í raun væri Haítí æðislegt og fullkomlega starfhæft land, fullkominn staður fyrir næsta fjölskyldufrí og annars, ef þú ert ósammála því, þá ertu rasisti. Þetta sögðu þeir okkur.

Þremur árum síðar hafa þeir fellt stríðsfanga, að minnsta kosti á Haítí. Leiðtogar okkar telja Haítí núna svo hræðilegt að það eitt að vera þaðan gefur þér rétt á hæli í Bandaríkjunum. Þegar Trump er farinn geta þeir loksins viðurkennt það. Það sem einu sinni var hættuleg samsæriskenning er nú bara skynsamleg athugun, sérstaklega þegar hún réttlætir meiri innflutning.

Í fjögur ár var engin hættuleg samsæriskenning talin hættulegri eða meira samsæriskenning en sú fullyrðing að forsetaframboð Hillary Clinton hefði njósnað um Donald Trump. Sú hugmynd að Hillary Clinton, af öllu fólki, hefði njósnað um einhvern var fráleit. Fjölmiðlar sögðu okkur að aðeins brjálæðingur myndi halda öðru fram.

Með slíkri ákæru var Trump í rauninni að hvetja óvini okkar til dáða og draga úr trausti almennings á lýðræðiskerfi okkar. Þannig að þetta var ekki bara heimskuleg skoðun sem Trump hafði, þetta var í raun og veru einhvers konar landráð og samt, eins og venjulega, hélt Trump því áfram.

Hann gerði það aftur í einu af síðustu sitjandi viðtali sínu sem forseti við Lesley Stahl í "60 mínútur." Ég læt þetta vera óþýtt:

PRESIDENT DONALD TRUMP: The biggest scandal was when they spied on my campaign. They spied on my campaign.  

LESLEY STAHL: There is no real evidence of that.  

PRESIDENT DONALD TRUMP: Of course, there is.  

LESLEY STAHL: No.  

PRESIDENT DONALD TRUMP:  It's all over the place. Lesley, 

LESLEY STAHL: Sir... 

PRESIDENT DONALD TRUMP: They spied on my campaign and they got caught.  

LESLEY STAHL: Can I say something? You know, this is "60 Minutes" and we can not put on things we can not verify.  

PRESIDENT DONALD TRUMP: But you wont put it on because it is bad for Biden. Look, let me tell you...  

LESLEY STAHL: We can not put on things we can't verify.  

PRESIDENT DONALD TRUMP: Lesley, they spied on my campaign. 

LESLEY STAHL: Well, we can not verify that.  

PRESIDENT DONALD TRUMP: It's been totally verified.  

LESLEY STAHL: No 

PRESIDENT DONALD TRUMP: It is been, just go down and get the papers. They spied on my campaign. They got caught.  

LESLEY STAHL: No.  

PRESIDENT DONALD TRUMP: And then they went much further than that and they got caught. And you will see that, Lesley and you know that, but you just don't want to put it on the air.  

LESLEY STAHL: No, as a matter of fact, I don't know that.  

 

„Nei, í raun getum við ekki sannreynt það. Þetta er CBS News. Við sendum ekki hluti sem við getum ekki sannreynt. Í alvöru, Lesley Stahl? Er það satt? Við munum enn eftir frétt frá CBS frá 2016 sem fullyrti að Donald Trump væri leynilega að vinna með Vladimir Pútín. Svo, spurningin er, hvernig staðfesti CBS News þessar staðreyndir?

Jæja, eins og það kemur í ljós, þessi tiltekna saga, frétt kom frá því að lesa grein á Slate.com, sennilega á meðan hann stóð í röð á Starbucks. Slate hélt því fram að Trump framboðið væri í samvinnu við rússneskan banka sem heitir Alfa Bank, með því að nota falinn netþjón í Trump Tower.

Hvernig vissi Slate.com þetta? Með því að hafa samráð við "lítið, þétt samfélag tölvunarfræðinga."

Þessir vísindamenn, sagði Slate, við erum algjörlega óflokksbundin. Einn heimildarmannanna útskýrði nafnlaust: "Við vildum verja báðar framboðin vegna þess að við vildum varðveita heilleika kosninganna."

Svo hér hefurðu bara annan ónafngreindan tölvunarfræðing sem ver kosningaheilindi. Er þetta rökrétt.? Ekki spyrja spurninga.

Jake Sullivan spurði ekki spurninga. Jake Sullivan tekur Slate.com mjög alvarlega. Á þeim tíma var Jake Sullivan að vinna fyrir Hillary Clinton framboðið. Hann vitnaði í Slate-söguna sem sönnun þess að Trump væri örugglega í samráði við Vladimir Pútín.

„Leynilínan gæti verið lykillinn að því að opna leyndardóminn um tengsl Trumps við Rússland,“ sagði Sullivan.

Þvílíkt tæki.

„Við getum aðeins gert ráð fyrir að alríkisyfirvöld muni nú kanna þessi beinu tengsl milli Trump og Rússlands.

Svo það var leðurblökusími í Trump Tower sem hringdi beint í Kreml. Jake Sullivan hélt sig við þá línu í marga mánuði. Hér er hann á CNN í mars 2017.

JAKE SULLIVAN: Það sem við komumst að í herferðinni var að mjög alvarlegir tölvufræðingar, fólk sem vinnur náið með bandarískum stjórnvöldum, hafði afhjúpað þessa leyniþjónustulínu milli Alfa-bankans, rússneska bankans og Trump-stofnunarinnar. Nú vissum við auðvitað ekki með vissu hvort það væri í rauninni en vissum að það ætti að rannsaka það. Og við vissum að miðað við hversu alvarlegir þessir tölvufræðingar voru, þá voru þeir ekki bara að búa til klikkaðar kenningar. Svo það kom ekki á óvart að vita að jafnvel í síðustu viku er FBI enn að skoða þetta.

Þulurinn: Hefurðu einhverja hugmynd um hvað þeir eru að leita að?

JAKE SULLIVAN: Ég geri það ekki. Auðvitað hef ég enga línu inn í FBI um þetta, en það sem ég veit, byggt á opinberum skýrslum, er að það er mjög óvenjuleg netþjónavirkni á milli þessa rússneska banka og Trump stofnunarinnar, sem bendir til sambands sem átti sér stað á meðan á herferðinni stendur.

Ó, leyniþjónustulínan. Þetta fólk er bókstaflega tilbúið að segja hvað sem er ef það gefur þeim kraft, en hlustaðu vel á það sem Jake Sullivan sagði. „Ég hef enga línu inn í FBI um þetta. Allt sem ég veit er frá "opinberum skýrslugjöfum."

Svo þú munt taka eftir því að Sullivan fór úr vegi sínum til að segja það, það sem hefði átt að vera mjög skýrt merki um að þetta væri lygi og í raun var það lygi. Reyndar var framboð Hillary Clinton fyrir forseta að samræma beint við FBI.

Lögfræðingur Clinton, sem heitir Michael Sussmann, hafði verið að fæða rangar fullyrðingar um Trump og Rússland, enn og aftur frá því teymi óflokksbundinna tölvufræðinga til aðallögfræðingsins hjá FBI, manni sem heitir James Baker.

En Sussmann lét ekki þar við sitja. Í febrúar 2017, eftir kosningarnar, hitti Sussmann einnig aðalráðgjafa CIA. Svo á þessum tímapunkti gætirðu verið að velta fyrir þér hverjir þessir óflokksbundnu tölvufræðingar voru sem grófu upp allar þessar nýju upplýsingar um bein tengsl Donald Trump við Vladimir Pútín.

Hver er þetta fólk? Við erum kannski ekki hneykslaðir að komast að því að þeir voru ekki flokksbundnir. Enn og aftur var Jake Sullivan að ljúga að okkur. Reyndar hafði stuðningsmaður Hillary Clinton aðgerðarsinni frá Suður-Afríku sem heitir Rodney Joffe sett saman teymi stafrænna vísindamanna. Opo krakkar, við vorum vön að hringja í þá. Flestir þeirra komu frá Georgia Tech.

Í tölvupósti útskýrði Rodney Joffe hvers vegna hann væri að þessu. Hann vildi að Hillary fengi forsetaembættið vegna þess að Hillary Clinton hafði lofað honum starfi sem æðsti yfirmaður netöryggis í ríkisstjórn Bandaríkjanna. Svo Joffe vildi hjálpa Hillary að vinna, hann sagði það.

Til þess að gera það sendi hann óflokksbundnum tölvufræðingum sínum verkefni. Starf þeirra var að safna gögnum sem þeir höfðu aðgang að, þökk sé Pentagon samningi, til að tengja Donald Trump við Pútín.

Nú vitum við þetta allt þökk sé nýrri málatilbúnaði frá John Durham, sérstaks rannsaksóknari, sem eyddi síðustu árum í að rannsaka uppruna rússneska gabbsins og er loksins að framleiða efni.

 Í orðum Durhams umsóknar „Joffe fól þessum rannsakendum að grafa internetgögn til að koma á „ályktun“ og „frásögn“ sem tengir þáverandi frambjóðanda Trump við Rússland.

Þannig að þetta var ekki skýrsla, auðvitað, þeir höfðu markmið. Þeir voru að reyna að fá Hillary kjörinn forseta. Það ótrúlega er hvernig þeir gerðu það, hvaðan gögnin þeirra komu.

Skýrslan segir að Joffe og tölvufræðingar hans hafi hlerað netumferð, það er tölvupósta og væntanlega textaskilaboð, frá „Trump Tower, íbúðarhúsi Donald Trump í Central Park West og framkvæmdaskrifstofu forseta Bandaríkjanna“.

Með öðrum orðum, Trump hafði rétt fyrir sér. Þetta er ekki samsæriskenning. Fullyrðingar hans voru sannar. Demókratar voru að njósna um Donald Trump, ekki bara sem frambjóðanda, heldur sem forseta Bandaríkjanna í Hvíta húsinu, sem og á hans eigin heimili.

Svo, hefur eitthvað þessu líkt gerst í sögu Bandaríkjanna? Ekki sem við vitum um, en Jeff Bezos telur að þú ættir ekki að hafa áhyggjur af því eða jafnvel vita að það gerðist.

Washington Post í dag upplýsti heiladauða lesendur sína að á meðan, „Trump er enn og aftur að halda því fram að njósnað hafi verið um hann. Sú fullyrðing hefur verið „afskrifuð“.

Í alvöru? Hvernig hefur það verið afskrifað?

En í rauninni hefur sú fullyrðing ekki verið hrakin. Það hefur verið sannreynt. Sú fullyrðing er sönn. Þetta gerðist í raun og veru og hvernig það gerðist segir manni allt um hvers vegna það hefur verið svo óvenjulega erfitt að koma lýðræðinu aftur til Bandaríkjanna. Ríkisverktaki njósnaði um vinsælan forsetaframbjóðanda, sendi upplýsingarnar síðan til herferðar andstæðings síns, sem gaf þær til FBI og fréttamiðla, sem afbakaði þær til að skapa tálsýn um landráð, sem síðan var vitnað í af stjórnmálamanninum sem borgaði fyrir. þetta allt saman sem ástæða til að kjósa ekki gaurinn sem hún njósnaði um.

Það sem er athyglisvert er að engum hefur verið refsað fyrir það. Líklega mun enginn verða það. Reyndar hefur Jake Sullivan, gaurinn sem þú sást ljúga um þessa óflokksbundnu tölvunfræðinga, ekki verið ákærður fyrir það sem hann gerði. Jake Sullivan hefur fengið stöðuhækkun.

Jake Sullivan er nú þjóðaröryggisráðgjafi Joe Biden. Hann öskrar enn um Rússland. Aðeins í þetta sinn er það ekki til að fella andstæðing repúblikana í forsetakosningunum. Hann öskrar um Rússa til að koma öllu landinu í stríð við kjarnorkuvopnað stórveldi.

Heimild: Tucker Carlson: Donald Trump was right, Democrats were spying on him

Þetta er nokkuð góð grein og nær að mestu utan um málið.  Ég spái að málið eigi eftir að draga marga dilka á eftir sér og hafa margvíslegar afleiðingar.

Auðljóslega strax á midterm kosningarnar í haust, svo í falli Joe Biden sem forseta þegar hann fær "impeachment" ákæru fyrir afglöp og í raun glæpi í starfi en síðan ekki síst á forsetakosningunum 2024.  Hillary Clinton er þá örugglega úr leik, Kamala Harris einnig úr leik vegna óvinsælda, Joe Biden löngu farinn úr forsetaembætti, annað hvort vegna afglapa í starfi eða hann úrskurður úr starfi vegna elliglapa og þá er bara Donald Trump eftir. Spurning hvort þeim takist að klína eitthvað á hann í millitíðinni, þannig að hann geti ekki boðið sig fram. Ron DeSantis, ríkisstjóri Flórida, bíður þá eftir tækifærinu en ég spái að hann verði annað hvort næsti varaforseti eða forseti Bandaríkjanna. Fylgist með honum.

Að lokum, eins og í Watergate málinu, fer málið ekki mjög hátt í byrjun, aðeins hægri fjölmiðlar Bandaríkjanna fjalla um málið. En svo verður ekki hægt að leyna þessu og meginfjölmiðlar verða að fjalla um málið og líklega á þann hátt að gera lítið úr saksóknarnum Durham. Hann verður ausinn skít en það verður býsna erfitt þar sem rannsókns er umfangsmikil og hefur staðið í a.m.k. 2 ár.  Munum Mueller rannsóknin sem átti að finna tengsl Trumps við Rússa kom einnig með sönnun um hið gagnstæða. Durham rannsóknin virðist staðfesta þetta og í raun benda á sökudólganna. Margir eiga eftir að enda í fangelsi enda er þetta beint tilræði við lýðræðið í Bandaríkjunum.