Let´s go Brandon - Við skulum fara Brandon - slagorð sem tröllríður Bandaríkin

Í Bandaríkjunum er í gangi svokallað meme (finn ekki gott íslenskt orð fyrir það) en það varð til fyrir misskilning (sjá myndbandið hér að neðan).

Ef maður eyðir nægum tíma í að fletta í gegnum Twitter mun maður að lokum rekst á þessa setningu. Einföld, þriggja orða hvatning - Let´s go Brandon! — breiddist eins og eldur í sinu um samfélagsmiðla nýverið. Þessi setning varð fljótt samsett slagorð gegn Joe Biden, n.k. meme sem og íhaldssamt fylkingaróp.

Maður mun almennt finna setninguna sem deilt er í færslum sem gagnrýnendur Biden forseta hafa skrifað, en hún hefur líka orðið að myllumerki, meme, það er innifalið í reikningsnöfnum og handföngum - og það prýðir meira að segja varning.  Lets go Brandon lagið fór meira að segja á netið á TikTok nýlega og fékk tugþúsundir líkara. Ef þú hefur ekki rekist á þessa setningu ennþá af hvaða ástæðu sem er, þá kemur baksagan hérna.

Allt þetta hófst fyrr í þessum mánuði, á Talladega Superspeedway. Brandon Brown ökukappi var nýbúinn að vinna NASCAR kappakstur. Og íþróttakonan Kelli Stavast sagði á einum tímapunkti í viðtali við hann að hún tæki eftir það hvernig áhorfendur virtist syngja honum til heiðurs: „Við skulum fara, Brandon!

Því miður, það er í raun ekki það sem þeir voru að söngla. Ekki einu sinni nálægt því. Fólkið var mjög greinilega að ávarpa Biden forseta, ekki Brandon. Aðeins, með f-sprengju fyrir framan nafnið í stað „Við skulum fara!“  

Í raun er annað slagorða setning í gangi á sama tíma, sem er miður fallegt en lýsir hug fólks  þessa dagana en það er slagorðið ,,Fuck Joe Biden“.  Þetta slagorð kyrjar fólk á íþróttaleikvöngum og á opinberum vettvangi og pípa fjölmiðlar skiljanlega yfir fyrsta orðið.

Óþarfi að segja að veiruvirkni þessarar setningar var tryggð nokkurn veginn frá upphafi. Önnur algeng notkun þessa orðatiltækis síðan þá hefur verið að hengja það við fréttir sem láta forsetann líta illa út. Til dæmis — Hagkerfið er í sorphaugunum, segirðu? Jæja, við skulum fara, Brandon!

Reyndar hefur þessi setning jafnvel náð inn í sali Bandaríkjaþings. Nýverið lauk Bill Posey, þingmaður repúblikana í Flórída, ræðu sem sprengdi áætlun Biden forseta um Build Back Better. Bandaríkjamenn, sagði hann, vilja að demókratar „setji Bandaríkin aftur þar sem þau voru og láti þau í friði. Við skulum fara, Brandon!" Í þessari viku sást Jeff Duncan, þingmaður GOP í Suður-Karólínu, vera klæddur „Við skulum fara, Brandon! andlitsgrímu.

Hipp hopp útgáfa af Lets go Brandon

 

Hvort fréttamaðurinn gerði mistök eða ekki skiptir engu máli á þessum tímapunkti. Íhaldsmönnum finnst nú þegar eins og almennir fjölmiðlar standi gegn þeim. Og hér höfum við meira að segja blaðamann sem segir fólki eitthvað sem var andstætt því sem þú gætir greinilega heyrir með þínum eigin eyrum.

Er ekki betra að bölva Bandaríkjaforseta með fínni hætti, með setningunni ,,Let´s go Brandon“ í hæðni í stað þess að nota f…orðið? Og allir skilja hvað átt er við.

Let´s go Brandon í stað Fuck Joe Biden

Skemmtilegasta útgáfan af Lets go Brandon

Hver er merkasti vísindamaður sögunnar?

Sir Isaac Newton (f. 4. janúar 1643, d. 31. mars 1727) var enskur stærðfræðingur, eðlisfræðingur, stjarnfræðingur, náttúruspekingur og gullgerðarmaður.

 

Hann bar höfuð og herðar yfir flesta samtímamenn sína og gjörbylti stærðfræði og eðlisfræði 17. aldar. Framlög hans til þessara fræða voru meðal annars örsmæðareikningur, aflfræðin, þyngdarlögmálið, lögmálið um hreyfingu reikistjarna á braut, tvíliðuröðin (binomial series), aðferð Newtons í tölulegri greiningu auk mikilla fræða um lausnir jafna og fleira. Hann var mikilvægur boðberi upplýsingarinnar.

 

Hin frægu þrjú lögmál Newtons, sem hann setti fram í Principia, leggja grunninn að klassískri aflfræði, en 2. lögmálið gefur tengsl krafts og hröðunar á þann veg að kraftur sé jafn margfeldi massa og hröðunar, þ.e. F = ma. (Lögmál Newtons stóðu óhögguð í rúm 200 ár, en afstæðiskenningin sýndi að breyta þurfti þeim þegar fengist var við hluti sem fara með hraða, sem er nærri ljóshraða.).

 

Svo má geta að menn halda að greindarvísitala hans hafi verið um 190 en til samanburðar var Einstein með 160. Hvor er merkilegri vísindamaður? Þeir sem þekkja til segja Newton, enda sat hann ekki á öxlum risa eins og Einstein gerði óneitanlega (en margir samtímamenn hans gerðu tímamótauppgötvanir sem hjálpuðu honum að komast áleiðis) en að sjálfsögðu er enginn einn merkilegri en annar.

 

Hvert einasta þekkingabrot sem hver fræðimaður kemur með, er enn eitt púslið í púsluspilinu um gangverk alheimsins. Þekkingin verður til með verknaði margra.

Maður er nefndur Victor Davis Hanson – sagnfræðingur og samtímagreinandi

Victor Davis Hanson (fæddur 5. september 1953) er bandarískur íhaldssamur fréttaskýrandi, klassíkari (kassík fræði) og hernaðarsagnfræðingur. Hann hefur verið fréttaskýrandi um nútíma og fornan hernað og samtímastjórnmál fyrir The New York Times, Wall Street Journal, National Review, The Washington Times og fleiri fjölmiðla.

Hann er prófessor emeritus í klassík við California State University, Fresno, eldri meðlimur hjá Martin og Illie Anderson í sígildum bókmenntum og hernaðarsögu við Hoover stofnun Stanford háskóla og gestaprófessor við Hillsdale College. Hanson hlaut National Humanities heiðursverðlaunin árið 2007 hjá American Battle Monuments Commission.

Fyrri hluta æviskeiðs, menntun og í dag

Hanson er mótmælandi og er af sænskum og velskum ættum, ólst upp á rúsínubúi afa síns fyrir utan Selma í Kaliforníu í San Joaquin-dalnum og hefur starfað þar mestan hluta ævinnar. Móðir hans, Pauline Davis Hanson, var lögfræðingur og dómari hjá yfirdómstóll og áfrýjunardómstóll í Kaliforníu. Faðir hans var bóndi, kennari og háskólastjóri. Ásamt eldri bróður sínum Nels Hanson, rithöfundi, og tvíburanum Alfred Hanson, bónda og líffræðingi, gekk Hanson í opinbera skóla og útskrifaðist frá Selma menntaskólanum. Hanson hlaut B.A. með hæsta viðurkenningu í klassískum fræðum og í hinum almenna háskólanum, Cowell College, frá University of California, Santa Cruz, árið 1975 og Ph.D. í klassík frá Stanford háskóla árið 1980. Hann vann Raphael Demos námsstyrkinn á háskólaárum sínum í Aþenu (1973–74) og var fastur meðlimur í American School of Classical Studies, Aþenu, 1978–79.

Fræðaferill hans hófst 1985, þegar hann var ráðinn við California State University, Fresno til að hefja kennslu námskeiða klassískum fræðum, sem hann gegndi allt til ársins 2004, þegar hann fór á eftirlaun til að einbeita sér að pólitískum skrifum sínum og dægursögu. Árið 1991 hlaut Hanson verðlaunin American Philological Association's Excellence in Teaching, sem veitt eru árlega til virtustu grunnkennara þjóðarinnar í grísku og latínu. Hann var útnefndur heiðursnemi ársins 2006 við Kaliforníuháskóla í Santa Cruz. Hann hefur verið gestaprófessor í klassíkum fræðum við Stanford háskóla í Kaliforníu (1991–92), National Endowment for the Humanities, meðlimur við Center for Advanced Studies í atferlisvísindum, Stanford, Kaliforníu (1992–93), veittur Alexander Onassis ferðastyrkur til Grikklands (1999), sem og Nimitz félagi við Kaliforníuháskóla, Berkeley (2006) og gegndi formannstöðu við Shifrin hernaðarsögurannsóknir í US Naval Academy, Annapolis, Maryland (2002–03).

Eftir að hafa tekið snemmbúnin eftirlaun frá CSU Fresno árið 2004 hefur Hanson gegnt fjölda starfa í hugmyndafræðilegum stofnunum og einkastofnunum. Hann var skipaður félagi í Kaliforníufræðum við Claremont Institute, íhaldssamri hugveitu í Kaliforníu, árið 2002. Hanson var skipaður meðlimur við Hoover Institution, annari íhaldssamri hugveita í Kaliforníu. Hann var oft  gestaprófessor (William Simon) við School of Public Policy við Pepperdine háskóla, einkarekinna kristna stofnun í Kaliforníu (2009–15), og var veittur árið 2015  stöðu heiðursdoktor í lögum frá framhaldsskólanum í Pepperdine. Hann hélt Wriston fyrirlesturinn árið 2004 fyrir Manhattan Institute sem hefur það hlutverk að „þróa og dreifa nýjum hugmyndum sem stuðla að auknu efnahagslegu vali og einstaklingsbundinni ábyrgð“. Hann hefur verið stjórnarmaður í Bradley Foundation síðan 2015 og sat í stjórn HF Guggenheim Foundation í meira en áratug.

Síðan 2004 hefur Hanson skrifað vikulegan dálk hjá Tribune Content Agency, sem og vikuleg dálkaskrif fyrir National Review Online síðan 2001, og hefur ekki misst af vikulegum dálkaskrifum fyrir hvorn vettvanginn síðan hann byrjaði. Hann hefur meðal annars verið birtur í The New York Times, Wall Street Journal, The Times Literary Supplement, The Daily Telegraph, American Heritage og The New Criterion. Hann hlaut National Humanities Medal verðlaunin (2007) af hendi George W. Bush Bandaríkjaforseta, auk Eric Breindel-verðlaunanna fyrir skoðanablaðamennsku (2002) og William F. Buckley-verðlaunanna (2015). Hanson hlaut Statemanship Award Claremont Institute verðlaunin á árlegum Churchill kvöldverði og Bradley verðlaunin frá Lynde og Harry Bradley Foundation árið 2008.

Skrif

Í doktorsritgerð sinni Warfare and Agriculture (Hernaður og landbúnaður) (Giardini 1983),  hélt hann því fram að ekki væri hægt að aðgreina grískan hernað í sundur frá landbúnaðarlífi almennt og gaf til kynna að sú forsenda nútímans að landbúnaður hafi ollið óafturkallanlegan skaða í klassískum styrjöldum væri stórlega ofmetin. Í The Western Way of War (Hin vestræna leið í hernaði) (Alfred Knopf 1989), sem John Keegan skrifaði innganginn fyrir, kannaði hann reynslu bardagamanna af forn-grískum bardögum og greindi ítarlega frá hellenskum grunni síðari tíma vestrænna hernaðariðkunar.

Í bókinni The Other Greeks (Hinir Grikkirnir) (The Free Press 1995) var því haldið fram að tilkoma einstakrar millistéttar í landbúnaði skýrði uppgang gríska borgríkisins og einstök gildi þess um samþykki stjórnvalda, helgi einkaeigna, borgaralega hernaðarhyggju og einstaklingshyggju. Fyrir bókina  Fields Without Dreams (Vettvangar án drauma) (The Free Press 1996),  hlaut hann Bay Area Book Reviewers Award verðlaunin) og The Land Was Everything (Landið er allt) (The Free Press 2000, Los Angeles Times eftirtektarverðasta bók ársins), harmaði Hanson hnignun fjölskyldubúskapar og dreifbýlissamfélaga og  missir landbúnaðarradda í bandarísku lýðræðissamfélaginu.  Í The Soul of Battle (Andi bardagans) (The Free Press 1999) rakti hann ferla herleiðtoganna Epaminondas, þebíska frelsarans, William Tecumseh Sherman og George S. Patton,  og hélt því  fram að styrkleikar lýðræðislegs stríðs séu best sýndir í stuttum, ákafurum og fjörugum göngum til að stuðla að samþykki stjórnarfars, en að öðru leyti sleppa við langvarandi hernám eða hefðbundnari kyrrstæða bardaga.

In Mexifornia (Mexífornía) (Encounter 2003)— persónuleg minningargrein um að alast upp í dreifbýli í Kaliforníu og frásögn af innflytjendum frá Mexíkó—Hanson spáði því að ólöglegur innflytjendur myndu fljótlega ná kreppuhlutföllum í samfélaginu, nema löglegur, mældur og fjölbreyttur innflytjendaflutningur yrði endurreistur, sem og hefðbundin bræðslugildi samþættingar , aðlögun og innbyrðis hjónabönd yrði komið á.

Ripples of Battle (Bárur bardaga) (Doubleday 2003) segir  frá því hvernig katlar bardaga hefur haft áhrif á síðari bókmennta- og listaverk bardagamanna, þar sem stærri áhrif hans gára kynslóðum saman og hafa áhrif á list, bókmenntir, menningu og stjórnvöld. Í A War Like No Other (Stríð engu öðru líkt) (Random House 2005, valin athyglisverðasta bók ársins í New York Times), er saga Pelópsskagastríðsins rakin og bauð Hanson upp á aðra sögu, raðað eftir bardagaaðferðum - þrímenningum, hoplítum, riddaraliðum, umsátri o.s.frv. .—og komst að þeirri niðurstöðu að átökin markaði grimmileg vatnaskil fyrir grísku borgríkin. Í bókinni The Savior Generals (Bjargvættar hershöfðingjarnir) (Bloomsbury 2013) er fylgt eftir ferli fimm frábærra hershöfðingja (Themistocles, Sherman, Ridgway, de Gaulle, Petraeus) með þeim rökum að sjaldgæfir eiginleikar í forystu komi fram í vonlausum vandræðum sem aðeins sjaldgæfir einstaklingar geta bjargað.

Í bókinni The End of Sparta (Endalok Spörtu) (Bloomsbury 2011) er skáldsaga um lítið samfélag þespískra bænda sem ganga til liðs við hina miklu göngu Epaminondasar (369/70 f.Kr.) inn í hjarta Pelópsskaga til að eyða yfirráðum Spartverja, frelsa Messeníu helótana og breiða út lýðræði á Pelópsskaga.

Hanson hefur ritstýrt nokkrum ritgerðasöfnum (Hoplites, Routledge 1991), Bonfire of the Humanities (með B. Thornton og J. Heath, ISI 2001) og Makers of Ancient Strategy (Princeton 2010), auk fjölda sinna eigin ritgerða. safnað greinum (An Autumn of War [2002 Anchor], Between War and Peace [Anchor 2004], og The Father of Us All [Bloomsbury 2010]). Hann hefur skrifað kafla fyrir verk eins og Cambridge History of War og Cambridge History of Ancient Warfare.

Blóðbað og menning

Hanson er höfundur bókarinnar Carnage and Culture (Blóðbað og menning) (Doubleday) árið 2001, sem gefin var út í Bretlandi og í samveldislöndunum undir heitinu Why the West Has Won, þar sem hann hélt því fram að hernaðaryfirburðir vestrænnar siðmenningar, sem byrjaði með Grikkjum til forna, stafaði af ákveðna grundvallarþætti vestrænnar menningar, svo sem samþykki stjórnvalda, hefð fyrir sjálfsgagnrýni, veraldleg rökhyggju, trúarlegt umburðarlyndi, einstaklingsfrelsi, tjáningarfrelsi, frjálsum markaði og einstaklingshyggju. Áhersla Hanson á menningarlegri undantekningar hafnar kynþáttaútskýringum á forustu vestrænna hernaðaryfirburða og er hann einnig ósammála umhverfis- eða landfræðilegum skýringum eins og þeim sem Jared Diamond setti fram í Guns, Germs og Steel (1997).

Bandaríski herforinginn Robert L. Bateman gagnrýndi í grein á vefsíðunni Media Matters for America árið 2007 ritsmíð Hanson og hélt því fram að punktur Hansons um að vestrænir herir vilji frekar leita að afgerandi tortímingarbardaga sé hrakinn með síðara púnverska stríðinu, þar sem tilraunir Rómverja til að útrýma Karþagómönnum í staðinn leiddu til þess að Karþagómenn útrýmdu Rómverjum í orrustunni við Cannae. Bateman hélt því fram að Hanson hefði rangt fyrir sér varðandi sameiginlegar óskir vestrænna herja við að leita út í tortímingarbardaga, með þeim rökum að Rómverjar sigruðu Karþagómenn aðeins með Fabian áætluninni um að halda her sínum gangandi og ekki fara í bardaga við Hannibal. Í fyrsta svari sínu, hélt Hanson því fram að Bateman væri þátttakandi í „pínlegri, pólitískum rétttrúnaðar“ árás á hann og að hann væri hvattur áfram af núverandi vinstri pólitík frekar en raunverulegum áhuga á sögu. Í öðru svari kallaði Hanson notkun Batemans á unglinga skítkastsorðum á borð við „pervert“, „saur“ og „djöful“ sem ófagmannlegt og „hömlulaust“ og ætti engan þátt í fræðilegum ágreiningi og sakaði Bateman um að vera illa upplýstur um sögu og landafræði, auk þess að taka þátt í hegðun sem er óviðeigandi liðsforingi í bandaríska hernum. Hanson lýsti því yfir að Bateman hefði rangt fyrir sér varðandi orrustuna við Yarmouk með því að halda því fram að Gólanhæðirnar væru á jaðri austurrómverska heimsveldisins, í stað þess að vera í miðjunni eins og Bateman hélt fram, og hélt því fram að Rómverjar töpuðu vegna sundraðri forystu frekar en sem afleiðing af yfirburðum íslömsku herforinganna eins og Bateman hafði haldið fram.

Bandarísk menntun og klassísk fræði

Hanson var meðhöfundur bókarinnar Who Killed Homer? The Demise of Classical Education and the Recovery of Greek Wisdom (Hver drap Hómer? Fráfall klassískrar menntunar og endurheimt grískrar visku) með John Heath. Í bókinni er fjallað um hvernig sígildri menntun hefur hnignað í Bandaríkjunum og hvað væri hægt að gera til að koma henni aftur til fyrri frama. Þetta er mikilvægt, að mati Hanson og Heath, því þekking á forn Grikkjum og Rómverjum er nauðsynleg til að skilja vestræna menningu til fulls. Til að hefja umræðu á þessum nótum segja höfundarnir: ,,Svarið við því hvers vegna heimurinn er að verða vestrænn nær allt aftur til visku Grikkja - næg ástæða fyrir því að við megum ekki yfirgefa rannsóknir á arfleifð okkar."

Stjórnmálafræðingurinn Francis Fukuyama fer yfir lofsamlegum orðum Who Killed Homer?  í Foreign Affairs, skrifaði að „[þ]eir stóru hugsuðir vestrænnar hefðar – frá Hobbes, Burke og Hegel til Weber og Nietzsche (sem voru menntaðir sem klassískir heimspekingar) – væru svo rækilega gegnsýrðir grískum hugsunum að þeir þurftu varla að vísa aftur í upprunalega texta fyrir tilvitnanir. Þessi hefð hefur sætt harðri gagnrýni frá tveimur herbúðum, annars vegar póstmódernismanum sem leitast við að afbyggja klassíkina á grundvelli kyns, kynþáttar og stéttar, og hinnar raunsærri og ferilsinnuðu sem spyrja hvað gildi hefur klassíkin í tölvudrifnu samfélagi? Vörn höfunda fyrir hefðbundinni nálgun á klassíkina er verðug."

Klassíkistarnir Victoria Cech og Joy Connolly finnst Who Killed Homer? að vera með marga pytti. Í umsögnum um bókina hafa komið fram nokkur vandamál við skynjun höfunda á klassískri menningu. Samkvæmt Cech, forstöðumanni styrkveitinga og þróunaráætlunar, „[e]itt dæmi er tengsl einstaklingsins við ríkið og „frelsi“ til að trúa eða rannsaka hvort um sig. Sókrates og Jesús voru teknir af lífi af ríkjum sínum fyrir að setja fram óþægilegar kenningar. Í Spörtu, þar sem íbúar þegnanna (karlkyns) voru vandlega félagslega tengdir í herkerfi, virðist enginn hafa verið nógu frábrugðinn meirihlutanum til að verðskulda dauðarefsingu. En þessi munur er ekki flokkaður af höfundum , því hlutverk þeirra er að byggja upp ákjósanlega uppbyggingu klassískra viðhorfa til að sýna samanburðargalla okkar, og tilgangurinn er frekar hvað er rangt hjá okkur en það sem var rétt hjá Aþenu. Ég fullyrði að Hanson og Heath séu í raun að bera saman nútíma akademíu ekki til hinna fornu fræðandi menningarheima en til goðsögnarinnar sem spratt upp um þá á síðustu árþúsundum." Samkvæmt Connolly, prófessor í klassík við New York háskóla, "[í] gegnum söguna, segja höfundar, hafa konur aldrei notið jafnréttis og skyldna. Að minnsta kosti í Grikklandi, "hinir huldu, limlestu og einangruðu voru ekki normið" (bls. 57.) Hvers vegna þá að sóa tíma, eins og femínísk fræði gerir, „aðeins að afmarka nákvæmlega eðli kynjahyggju Grikkja og Vesturlanda“ (bls. 102)? Frá sjónarhóli þeirra, í raun og veru, er arfleifð femínisma eyðilegging á gildum fjölskyldu og samfélags.“

Pólitísk viðhorf

Hanson var skráður meðlimur Demókrataflokksins en er íhaldsmaður sem kaus George W. Bush í kosningunum 2000 og 2004. Hann er nú skráður óháður. Hann varði George W. Bush og stefnu hans, sérstaklega í Íraksstríðinu. Hann studdi Donald Rumsfeld, varnarmálaráðherra Bush, harðlega og lýsti honum sem „sjaldgæfum tegund af ráðherra af stærðargráðu George Marshall“ og „stoltan og heiðarlegan hugsjónamann“ sem „vinnusemi og innsæi færir okkur sífellt nær sigri“.

Hanson er stuðningsmaður Donalds Trumps,  og er höfundur bókarinnar The Case for Trump (Mál Trumps) árið 2019. Trump hrósaði bókinni. Í bókinni ver Hanson móðgunarorð Trumps og æsandi orðalag sem „ósanngjarnt sannindi“ og hrósar Trump fyrir „ótrúlegan hæfileika til að trolla og skapa hysteríu meðal fjölmiðla sem og stjórnmálagagnrýnenda“. Samkvæmt bókgagnrýnanda Washington Post, Carlos Lozada, „einbeitir bókin sig minna að málinu fyrir Trump en að málinu gegn öllum öðrum,“ sérstaklega að ráðast á Hillary Clinton. Að sögn Lozada lætur Hanson undan „afsláttur kynlífshyggju, gagnrýnir „skrílandi“ rödd Clintons og „einkennishláturshlátur“ hennar og gefur til kynna að þó að „magn Trumps hafi kynt undir ægilegri orku, hafi sverleiki Hillary dregið úr styrk hennar“. Hanson hrósar ríkisstjórn Trump sem  „innblásna“ og „áhrifamikla“ ráðherra. Í bókinni kenndi Hanson Barack Obama um að hafa vísvitandi þeytt upp „miklu af núverandi sundrungu í landinu“ á sama tíma og hunsað fæðingarhyggju Trumps eða árásir á múslima. Í bókinni er Trump líkt við hetju fornbókmennta sem fórnar sjálfum sér til hins betra. Hanson lýsti yfir stuðningi við fyrirhugaðan landamæramúr Trumps við suðurlandamærin og sagði að veggir í kringum hús fæli frá glæpamenn.

Nýíhaldssöm sjónarmið

Honum hefur verið lýst sem nýíhaldssömum af sumum fréttaskýrendum vegna skoðana sinna á Íraksstríðinu, og hefur lýst því yfir: ,,Ég kom fyrst að þeirri niðurstöðu að styðja nýíhaldsamt viðhorf í stríðinu gegn Talíbönum og Saddam, aðallega vegna þess að ég sá lítinn annan kost." Bók Hanson, An Autumn of War (Stríðshaust) árið 2002 kallaði eftir því að fara í stríð sem væri ,,hart, lengi, án sektarkenndar, afsökunar eða frests þar til óvinir okkar eru ekki lengur til." Í samhengi við Íraksstríðið skrifaði Hanson: „Á tímum mesta velmegunar og öryggis í sögu siðmenningar er hin raunverulega spurning sem liggur fyrir okkur hvort Bandaríkin – reyndar hvaða vestræna lýðræði sem er – búi enn yfir siðferðislegri skýrleika til að bera kennsl á illt sem illt, og síðan óumdeildur vilji til að nýta allar tiltækar auðlindir til að berjast og uppræta hið illa."

Samskipti kynþátta

Í júlí 2013 hélt Eric Holder, þáverandi dómsmálaráðherra, ræðu þar sem hann nefndi að sem blökkumaður þyrfti hann að koma „spjallinu“ til sonar síns og leiðbeina honum hvernig hann ætti að hafa samskipti við lögreglu sem ungur blökkumaður. Til að bregðast við ræðu Holder skrifaði Hanson dálk sem bar titilinn „Facing Facts about Race“ þar sem hann bauð upp á sína eigin útgáfu af „The Talk“, nefnilega þörfina á að upplýsa börn sín um að fara varlega í kringum ungum svörtum mönnum þegar þeir fara inn í miðborgina, sem Hanson hélt því fram að væru tölfræðilega líklegri til að fremja ofbeldisglæpi en ungir menn af öðrum kynþáttum og því væri skiljanlegt að lögreglan einbeitti sér að þeim. Ta-Nehisi Coates frá The Atlantic lýsti dálki Hanson sem „heimskuleg ráð“: „í hverju öðru samhengi myndum við sjálfkrafa viðurkenna þetta „tal“ sem heimskulegt ráð. Vegna þess að 'Asíu-Bandaríkjamenn standa sig betur í stærðfræði SAT', myndirðu ekki einfaldlega efast um næmni mína, heldur andlega hæfileika mína. Það er vegna þess að þú myndir skilja að þegar þú tekur einstaklingsbundna ákvörðun er það ekki mjög gáfulegt að ráða milljóna ættfeður. Þar að auki, ef ég ætti að segja þér að ég vildi að sonur minn giftist gyðingakonu vegna þess að 'gyðingar eru mjög farsælir', myndirðu skilja þá staðhæfingu fyrir þá heimsku sem hún er ... Það er enginn munur á rökum mínum hér að ofan og hugmyndinni um að forðast ætti svarta stráka vegna þess að þeir eru ofboðnir í tölfræði ofbeldisglæpa. En ein af afleiðingum kynþáttafordóma er tilhneiging hennar til að réttlæta heimsku."

Bandaríski blaðamaðurinn Arthur Stern kallaði „Facing Facts About Race“ „fáránlegan“ dálk byggðan á tölfræði um glæpi sem Hanson vitnaði aldrei í og skrifaði: „Að framsetning hans á þessari umdeildu skoðun sem óneitanlega staðreynd án tæmandi tölfræðilegra sönnunar er óneitanlega rasísk. Ensk-ameríska blaðakonan Kelefa Sanneh, sem svar við „Facing Facts About Race“, skrifaði „Það er því undarlegt að lesa Hanson skrifa eins og óttinn við ofbeldisglæpi væri aðallega „hvítt eða asískt“ vandamál, sem beinist að Afríku-Bandaríkjamenn ,  gæti verið óupplýst eða áhyggjulaus – eins og afrísk-amerískir foreldrar væru ekki þegar að gefa börnum sínum ítarlegri og blæbrigðaríkari útgáfur af „predikun Hansons“ og deila einlægri og fáránlegri von sinni um að réttu orðin gætu haldið vandræðum í skefjum. Hanson, sem svar við ritgerð Sanneh, sakaði hann um „persónamorð McCarthyite“ og „ungbarnalega, ef ekki kynþáttahyggju, rökfræði“.

Gagnrýni á Obama

Hanson er gagnrýndi á stjórn Barack Obama Bandaríkjaforseta. Hann gagnrýndi Obama-stjórnina fyrir að friðþægja Íran og Rússland og kenndi Obama um að stríðið í Úkraínu braust út árið 2014. Hanson hélt því fram að Obama hefði ekki haldið uppi trúverðugri ógn um fælingarmátt.

Heimild: Victor Davis Hanson - Wikipedia

Victor Davis Hanson setur samtímann í sögulegt samhengi

Victor Davis Hanson er einn besti samfélagsgagnrýnandi samtímans. Sem sagnfræðingur setur hann samtíma sögu og þróun í sögulegt samhengi. Hann er mjög áhyggjufullur af þeirri þróun sem er í Bandaríkjunum í dag.

Hér er einn af mörgum góðum fyrirlestrum hann hefur haldið.

Sjá slóðina: The Dying Citizen

Umræðuhefðin á Íslandi og frjálslynda lýðræðishefðin

Það er staðreynd að eftir að samfélagsmiðlar komu til sögunnar, hafa samræður fólks, sem áður fyrr voru milli manna í eigin persónu eða í gegnum síma, einkennast of dónaskap og mógðunargirni.  

Nú getur fólk, átt í samræðum við fólk ópersónulega, á spjallvefum, og það er eins og almenn kurteisi eða nærgætni hverfi þegar hinn persónulegi þáttur er úr sögunni. Hægt er að láta út úr sér algjöran dónaskap og menn (konur og karlar) hnakkrífast út af minnstu málum.  Eitthvað sem það myndi ekki annars gera ef það stæði augnlitis to auglitis.

Þetta hegðunarmynstrur er hluti af alþjóðlegri þróun og kemur frá Bandaríkjunum að mestu leyti eins og margt annað.

Björn Jón Bragason skrifaði ágæta grein sem ber heitið ,,Frjálslynda lýðræðishefðin er í hættu" á Eyjunni.

Grípum niður í hvað hann hefur að segja: ,,Þjóðfélagsskipan okkar og annarra vestrænna lýðræðisríkja byggir á frjálslyndi þar sem opin skoðanaskipti eiga sér stað, borin er virðing fyrir andstæðum sjónarmiðum, samhliða virðingu fyrir mannlegri reisn, trú á gildi frjáls markaðar og takmörkun ríkisvalds. Þessi grunngildi eiga hvarvetna undir högg að sækja — hvort tveggja frá öfgafólki til vinstri og hægri sem líta á hið klassíska frjálslyndi sem hugmyndafræði forréttindastétta samfélagsins. Þetta sást vel aðdraganda kosninga til þýska sambandsþingsins á dögunum. Þar mátti að ýmsu leyti merkja samhljóm með popúlísku flokkunum á sitthvorum jaðri stjórnmálanna, Die Linke og AfD, og báðir svo gott sem óstjórntækir."

Óhætt er að taka undir orð Björns Jóns í þessum efnum. En hann kemur líka inn á sjálfsmyndarstjórnmálin og fórnarlambavæðinguna en einnig útskúfunnarmenninguna. Ekki er ætlunin að fara út þessa sálma hér, enda passar það lítt við fyrirsögnina hér að ofan. En ég ætlað aðeins að minnast á rétthugsunina, því að hún tengist umræðuhefðinni býsna mikið.

Björn Jón segir: „Hugsanafrelsi og málfrelsi eru ófrávíkjanleg skilyrði andlegrar velferðar mannkynsins og önnur velferð byggist á þeirri andlegu.“ Hann á hér við að rétthugsun (rétttrúnaður), að aðeins megi hugsa og tjá sig á ákveðinn hátt, sé í raun andleg kúgun. 

Björn tekur eitt dæmi af nígeríska rithöfundurinn, Chimamanda Ngozi Adichie, kom hingað í september sl. Adichie er einn kunnasti rithöfundur heims en hún hélt erindi á bókmenntahátíðinni.

Adichie gagnrýndi líka þvingaðan rétttrúnað þar sem aðeins sé viðurkennd ein aðferð við að ræða um málin og sé það ekki gert séu menn víttir með siðaprédikun. Viðkomandi er ekki eingöngu ásakaður um ranga orðanotkun heldur um að vera „siðferðilega vond manneskja“.  

Er þetta ekki hættuleg þróun? Megi tjáningarfrelsið lengi lifa!

Sjá má grein Björns Jóns hér að neðan.

Frjálslynda lýðræðishefðin er í hættu

 

Ný ofureldflaug Kínverja

 Ný ógn  er að bætast við sem hefur áhrif á öryggi Bandaríkjanna en hún kemur frá Kína. Það er hin nýja ofurhraða eldflaug sem gerð var í Kína og fékk viðurnefnið Long March 5, sem ferðast á fimmföldum hljóðhraða og er orðið flaggskip vopnabúrs Xi Jinping.

Að sögn Financial Times var eldflauginni skotið á loft í ágúst og hefur ofurhraða fluggetu (hypersonic gliding aircraft)  en hún flaug á lágri sporbraut áður en hún fór niður að marki sínu (með öðrum ósýnileg fyrir ratsjám en sjáanleg með gervihnöttum) en hún getur farið í kringum jörðina og um Suðurskautslandið en þar eru varnir Bandaríkjanna litlar samanborið við Norðurhvelið. Það skeikaði um fjörutíu kílómetra að flaugin næði marki sínu en prófið sýndi engu að síður að Kína er langt á undan á sviði nýrra kynslóðar vopna en bandarískir embættismenn ímynduðu sér.

Samkvæmt heimildum Financial Times var bandarísk leyniþjónusta, sem þrátt fyrir að vera meðvituð um viðleitni stjórnvalda í Peking í þessu efni, í raun „óviðbúin“. Pentagon tjáði sig ekki um fréttirnar en talsmaður þess, John Kirby útskýrði að þetta „…skýrði áhyggjur okkar af hernaðarstefnu og hernaðargetu sem Kína heldur áfram að stunda, getu sem eykur aðeins spennuna á svæðinu og víðar. Þetta er ein af ástæðunum fyrir því að við teljum að Kína sé áskorun okkar númer eitt.“

Aðal ótti Washington er að nú hægt er tengja eldflaugaskotið við vaxandi ógnunum asíska risans við Taívan og sú staðreynd að nýja eldflaugin gæti fræðilega flogið yfir suðurpólinn og þvingað endurskoðunar bandaríska eldflaugavarnarkerfisins sem hingað til hefur beinst að norðurheimskautssvæðinu. Talsmaður kínverska sendiráðsins í Bandaríkjunum, Liu Pengyu, lýsti yfir að land hans hefði alltaf fylgt hernaðarstefnu af „varnarlegum toga“.

En fyrir Taylor Fravel, sérfræðing í kínverskri kjarnorkuvopnastefnu og prófessors við Massachusetts Institute of Technology, gæti ofurhraða sviffeldflaugin, vopnuð kjarnorkusprengjuoddi, hjálpað Peking að komast hjá bandarískum varnarkerfum sem ætlað er að eyða komandi eldflaugum.

Það væri „óstöðugleiki,“ bætti Fravel við  ,,…ef Kína þróaði og notaði slíkt vopn.“ Og í öllum tilvikum sýna sönnunargögnin að Peking er nú réttilega staðsett milli Washington og Moskvu í samkeppninni að framan af nýrri kynslóð vopna, keppni sem óhjákvæmilega vekur upp minningar um tíma kalda stríðsins. Þar að auki er Kína ekki bundið af neinum vopnaeftirlitssamningi og hefur ekki verið fús til að blanda Bandaríkjunum inn í viðræður um kjarnorkuvopnabúr sitt.

 

 

 

 

 

 

 

Á meðan heldur Xi áfram að byggja á hefðbundnum herjum sínum og stundar sífellt ákveðnari eða árásagjarnari hernaðaraðgerðir nálægt Taívan. Fréttirnar sem Financial Times sendi frá sér benda til þess nú að Bandaríkin þurfi að aftur að einbeita sér að ofurhraða eldflaugum, þrátt fyrir óheyrilegan kostnað. Síðasta prófið á Hawc eldflauginni (Hypersonic Air-breathing Weapon Concept) nær aftur til september síðastliðins en Pentagon hefur beðið framleiðendur um að þróa hagkvæmari verkefni hvað varðar fjárhagsáætlun. Eins og er nemur varnarbeiðni Bandaríkjanna um fjárfestingar í ofsónískum vopnum 3,8 milljörðum dollara fyrir árið 2022, með lítilsháttar aukningu miðað við fjármagn sem úthlutað er fyrir árið 2021.

Heimild: Financial Times

 

Stríð fjölmiðla við Donald Trump og afleiðingar þess

Skoðanakannanir í Bandaríkjunum hafa sýnt út allt árið og í raun löngu fyrr, að áhorf á bandaríska fjölmiðla og lestur stórra fjölmiðla sem telja má vera vinstrisinnaða, hefur dalað gífurlega. Svo mikið að t.d. CNN hefur að meðaltali aðeins um fimm hundruð þúsund manna áhorf á þætti sína. Svo má segja um aðra fjölmiðla, fólk er hætt að horfa og auglýsendur borga minna. Hægri fjölmiðlarnir koma betur út úr þessu en áhorf þeirra hefur eitthvað minnkað en ekki eins mikið. Hvað veldur?

Í fyrsta lagi var að Donald Trump ákvað að fara í stríð við fjölmiðla, þegar þeir hæðnstu að honum og framboð hans og kölluðu hann trúð og framboð hans grín. Í stað þess að þegja og taka þessu með þögninni, ákvað hann að fara í alsherjar stríð og stóð það í fimm ár og stendur enn, en hann kallaði þessa fjölmiðla Fake news. Þegar stríðið byrjaði var viðhorf Bandaríkjamanna til fjölmiðla almennt jákvætt, um 80% en nú er það komið niður í 20%. Þeir lögðust svo lágt, að vönduð fréttamennska var varpað út um glugga og margir tóku eftir því og hættu að treysta fréttaflutningi þeirra.

Í stríðinu voru öllum meðulum beitt og Trump lýstur sem rússneskur njósnari og hvað sem þeim datt í hug hverju sinni. En þeir tóku ekki einn þáttinn með inn í stríðið, almenning, sem var búinn að fá nóg af lygum fjölmiðla og fúamýri Washington og tók ekki undir þessar árásir. Ef eitthvað er jukust vinsældir Trumps og hann bætti við sig 13 milljónir atkvæða í síðustu kosningum sem hann þó tapaði. Ótrúlegt en satt, einum manni tókst að koma fjölmiðlaveldunum niður á hné.

Annar veigamikill þáttur er tilkoma samfélagsmiðla. Fók sækir sína þekkingu og fréttir af t.d. podcast og samkeppnin um athygli almennings hefur aldrei verið meiri. Nú er einnig svo komið að traustið á stóru samfélagsmiðlunum hefur minnkað, til dæmis á Facebook og Twitter, vegna ritskoðunartilburði þeirra.

Eins og staðan er í dag, hafa þeir vinninginn með dyggan stuðning Demókrata (sjálfur Bandaríkjaforseti burtrækur af Twitter), en það kann að vera skammgóður vermir, því að búist er við að þegar Repúblikanar taki völdin í báðum deildum Bandaríkjaþings í næstu kosningum og þá taka þeir slaginn við samfélagsmiðlana en þeir hugsa þeim þeigjandi þörfina eftir meðferðina sem hægri menn hafa þurft að þola, að sögn Repúblikana. 

Stríðið er því aðeins hálfnað og óvíst eru endalokin.

 

Vöruskortur í Bandaríkjunum!

Síðan núverandi ríkisstjórn Bandaríkjanna hefur tekið við (ætla ekki að tala um Joe Biden, því að hann er ekki einn ábyrgður), hefur sigið á ógæfuhliðina í efnahagsmálum helsta kapitalistalands veraldar. 

Stórfelld mistök hafa verið gerð í efnahagsstjórnun, allt í nafni grænnar orkustefnu (New Green Deal)sem er ekki raunhæf, því að orkuskiptin eru rétt að byrja og menn því enn háðir olíu og gasi.

Demókratar hafa stofnað til trilljóna dollara skuldir og vilja bæta við 4 trilljónir í viðbót fyrir desember, ekki í fjárfestingar í innviðum eða stuðningi við atvinnulífið, heldur velferðaprógramma. Joe Biden (varð að minnast á hann) sagði það þessi stjarnfræðilega skuldasöfnun kostaði ekki krónu (dollara)! Jú, því að hinir efnuðu eiga að borga meiri skatta en raunin verður að allir þurfa að borga meira skatta. Gengi dollarans hefur veikst.

Nú er svo komið að verðbólga mælist yfir 5%, atvinnuleysistölur haldast háar, þótt skortur sé á vinnuafli en lægst launuðu kjósa frekar að vera heima á velferðakerfinu og fá meira út úr því en að vinna. Miklar verðhækkanir á vöru og þjónustu eiga sér stað og neysluvísitalan hækkað.

Covid taugaveiklunin er enn ríkjandi, þótt mikilmeiri hluti landsmanna eru bólusettir og þeir opinberu starfsmenn sem neita að bólusetja sig eru reknir úr vinnu. Það vantar því fólk til starfa, svo sem trukkabílstjóra sem aka vörum landshluta á milli.

Milljónir farandmanna streyma yfir suðurlandamærin en þeim er dreift óskipulega um öll Bandaríkin,stundum bara á næstu strætóstoppustöð! Tilheyrandi kostnaður í velferða- og heilbrigðiskerfinu mun fylgja en stór hluti þessa fólks hefur covid og er ekki einu sinni skimað á landamærunum.

Orkuskortur er í landinu og þarf landið að flytja inn rándýra olíu frá Miðausturlöndum en Donald Trump gerði landið  óháð erlendum orkugjöfum í fyrsta sinn í 70 ár er hann var við stjórnvöl.

Mynd að neðan, skip bíða við hafnir á vesturströnd Bandaríkjanna og bíða eftir afgreiðslu.

Nú bætist enn ein vitleysan í pottinn, en aðfluttningur vara, sérstaklega Kína, berast ekki í verslanir og skip sitja við akkeri full af vörum eða hreinlega koma ekki. Verslanir eru með tómar hillur, eitthvað sem hefur ekki sést síðan í kreppunni miklu og á stríðsárunum.

Mynd að neðan. Tómar hillur í verslunum í BNA.

 

 

 

 

 

Það berast því miður fáar eða engar góðar fréttir úr Vesturheimi.

 

 

Stórhöfðinginn Snorri Sturluson kemur á óvart

Ýmislegt hefur verið skrifað um Snorra Sturluson um tíðina og hann talinn vera merkasti rithöfundur Íslendingar fyrr eða síðar, jafnvel einn sá merkasti á miðöldum yfir höfuð.

Það er óhætt að taka undir það hvað varðar germanska menningu og varðveislu hennar, við gætum aðeins treyst á fornleifarannsóknir til að rannsaka germannska trú eða réttara sagt Ásatrú ef það væri ekki fyrir hann.

Enn kemur karlinn fólki á óvart. Ég horfði á þátt, Um land allt, þar sem Reykholt var tekið fyrir og sérstaklega Reykholt á miðöldum.

Ég hafði skrifað ýmislegt um Reykholt í námi mínu og svo kemur það fyrir í tveimur ritum mínum sem hafa komið út, en það er smáritið Snorri Sturluson og mannlíf á miðöldum en einnig stórvirkið Hernaðarsaga Íslands 1170-1581. Fyrri efnið er ætlað miðstigi grunnskólans en hitt síðara er byggt á námi mínu og rannsóknum sem ég stundaði í Þýskalandi á sínum tíma.

Hvað um það, í hernaðarsögubók minni tók ég fyrir virkisgerð á miðöldum og þar kemur Reykholt sérstaklega við sögu. Ég tíndi til a.m.k. 30 virki eða vígi sem gerð voru á miðöldum en fyrir mér var þetta alls kostar nýjung og vakti undrun minnar þegar ég rannsakaði hernaðarsögu Íslands á þessu tímabili.

Segja má að ég hafi komið fordómalaus að verkefni, því að ég hafði ekki hugmynd hvað ég myndi uppgötva og því engin fyrirfram gefin niðurstaða eða tilgáta gefin mér sem er hreint út sagt frábært.

Þegar ég reyndi fyrst að gefa út bókina Hernaðarsaga Íslands, var mér eftirminnilegt viðbrögð fræðikonu einnar, sem sagði að maður ætti að forðast ýkjur og þar átti hún við um virkisgerð á miðöldum. Mér var hugsað til orða hennar þegar ég heimsótti Reykholt á sínum tima þegar fornleifauppgröftur átti sér stað þar.

Ég tók fornleifafræðingana tali sem voru þarna að verki og einn þeirra benti á uppgrafinn virkisvegg og sagði: Hér stóð virkisveggur Snorra Sturlusonar!  Með öðrum orðum hafði ég tvöfalda sönnun fyrir virkið í Reyholti sem reyndar líkis meira dæmigerðan kastalagarð, bæði úr Sturlungu og forleifauppgreftri. Ég gat trúað mínum eigin augum, enda sannanirnar beint fyrir neðan fætur mínar.

Síðar var fornleifar á Hrafnseyri grafnar upp, eftir að bókin kom út og þær staðfesta orð mín um það virki. Með öðrum orðum, það eru alltaf til svo kallaðir stopparar sem hindra framgang nýrra sýnar eða þekkingar. Það er að sjálfsögðu nauðsynlegr að beita gagnrýna hugsun en annað er að hunsa sönnunargögn og segja allt annað án neins rökstuðnings.

 

Í Reykholti er sögusýning og þar er þessi tilgátumynd af virkinu hans Snorra Sturlusonar uppi.

Hér fyrir neðan er önnur tilgátumynd af Reykholti en þessi er byggð á fornleifarannsóknum og prýðir kápu bókar um fornleifauppgröftin í Reykholti. Ég hallast frekar að þeirri síðari.

 

 

Eins og sjá má er þetta svokallað höfuðból í líkingu við kastalagarð. Innan virkisveggja eru 5-6 byggingar og er það merkilegt að eitt húsana var tveggja hæða. Svo mun hafa verið kjallari þarna, undirgöng til laugar o.s.frv.

Þá kemur að því sem ég vissi ekki, en það er að gólfið á a.m.k. einni byggingunni hafi steina eða stokka neðan gólf og bil upp í timburgólf sem var hitað með gufu eða heitu vatni! Með öðrum orðum, var Snorri að nota upphitað gólf eins og er lenska í dag þegar menn innrétta ný hús.  Þvílík snilli.

Hitt kom mér á óvart var að fundist hafði gler glas af vönduðustu gerð, greinilega vínglas eða vínbikar ef menn vilja vera fínir í orðalagi. Sjá myndina að neðan sem ég tók af sjónvarpsskjá. Sagt er að Snorri hafi meira segja flutt inn franskt rauðvín. Ég sel þetta ekki dýrara en ég keypti en finnst þetta trúlegt, þar til annað kemur í ljós! Ég verð að trúa mínum eigin augum og rannsóknir fornleifafræðinga svo einfalt er það.  Við ættum því að athuga vel hvað við segjum þegar við höfnum nýja þekkingu og aldrei að segja aldrei!

 

Mynd að neðan. Rústir kjallarans góða, þar sem Snorri Sturluson var veginn að næturlagi árið 1241.

 

 

 

 

 

 

 

 

Að neðan. Hér er önnur mynd af vínbikarnum góða.                                   

Er varaforseti Bandaríkjanna, Kamala Harris, verri en Joe Biden?

Kamala Harris varaforseti Bandaríkjanna hefur verið í heitu vatni vegna ýmissa mismæla, mistaka og vandræða reglulega á óreiðukenndu fyrsta starfsári sínu.

Hún er reglulega spottuð, oft gagnrýnd og orðin þekkt fyrir að hlæja taugarveiklislega þegar hún stendur frammi fyrir erfiðum spurningum. Samhliða pólitískri baráttu sinni við stjórnun kreppunnar við suðurlandamærin og glímunni vegna tilkynningar um vandræða á skrifstofu sinni, hefur Harris ekki riðið einteyming árið 2021.

Hér eru nokkur eftirminnilegustu fjölmiðlastundir Harris síðan hún tók við embætti í janúar: Myndbandið sem var mikið gagnrýnt sýndi Harris tala við hóp barna um ást hennar á vísindum, spennu yfir því að geta séð tunglgíga í gegnum sjónauka og mikilvægi þess að láta sig dreyma stóra drauma. Það var framleitt af Sinking Ship Entertainment í Toronto og sú staðreynd að kanadískt fyrirtæki var notað fyrir myndbandið fór ekki framhjá gagnrýnendum.

Hún var víða spottuð fyrir háttvísi í gegnum myndbandið, sem sýndi leik hennar of líflegan þegar hún talaði við börnin, falskur undirtónn segja sumir. Eftir að myndbandið kom út kom í ljós að börnin fóru í áheyrnarprufu fyrir þáttaröðina þegar einn barnaleikarinn sagði við fréttafélaga á staðnum að hann sendi inn eintal og var í viðtali fyrir hlutverk sitt.

Harris hafði eldfim samskipti við nemanda um átök Ísraela og Palestínumanna í september þegar hún greip ekki inn í þegar nemandinn sakaði Ísrael um „þjóðernismorð“. Í staðinn kinkaði varaforsetinn kolli við og þakkaði nemandanum fyrir að tjá sig. „Það er ekki hægt að bæla niður sannleika þinn,“ sagði Harris.

Athugasemdin neyddi skrifstofu Harris til að fara í skemmdarstjórnun sem þetta olli í samskiptum við Ísarel út af ummælunum þar sem starfsmenn þvældust fyrir því að fullvissa Ísraelsmenn um að þeir væru áfram skuldbundnir landinu.

Joe Biden Bandaríkjaforseti skipaði Harris sem aðalmann sinn þegar kemur að því að leysa landamærakreppunni við suðurlandamærin í mars. Á þeim mánuðunum síðan hafa gagnrýnendur hennar velt því fyrir sér hvað varaforsetinn sé að gera til að stemma stigu við innstreymi farandfólks sem hefur yfirbugað tollgæslu og landamæraeftirlit landsins.

Harris hefur sagt farandfólkinu í sjónvarpi frekar hjárómlega að „ekki koma“ en þeir hlustuðu ekki að sjálfsögðu ekki. Hún var einnig  gagnrýndn fyrir að hafa ekki farið í ferð til landamæra Bandaríkjanna og Mexíkó í næstum 100 daga eftir að hún var skipuð sem umsjónarmaður landamæravandans.

Að lokum ferðaðist hún til El Paso í Texas í júní í fyrstu heimsókn sína sem varaforseti að landamærum Bandaríkjanna og Mexíkó í kjölfar aukinnar gagnrýni frá repúblikönum og almennum fjölmiðlum. Sumum áheyrnarfulltrúum fannst hún einfaldlega láta undan vegna þrýsting og aðrir kölluðu hana vera í pólitíska myndatöku hundruð kílómetra frá skjálftamiðju kreppunnar.

Ákvörðunin um að halda sig líkamlega fjarri kreppuástandinu í þrjá mánuði leiddi til vandaðra spurninga frá fréttamönnum, vanþóknun frá þingmönnum beggja flokkanna og gagnrýni á samfélagsmiðla.

Kamala Harris var gagnrýnd í september fyrir að ferðast til Kaliforníu til herferðar fyrir ríkisstjórann Gavin Newsom, D., á meðan Kaliforníubúar voru enn fastir í Afganistan.

Þjóðarnefnd repúblikana setti kastljós á ástandið í auglýsingaseríu. "Kaliforníubúar eru strandaglópar í Afganistan. Hvar er Kamala?" sagði eitt farsímaskilti. "Herferð í Kaliforníu."

Önnur auglýsing kveikti í Harris fyrir að berjast fyrir Newsom innan um kreppuna og sagði að á meðan hún gerði það væru „börn í Kaliforníu föst á bak við óvinalínu í Afganistan“ og hvatti fólk til að skrifa undir áskorun til að segja Harris „að vinna vinnuna sína“.

Frjálshyggjufjölmiðillinn Los Angeles Times lýsti því yfir að Harris hefði verið árangurslaus í hlutverki sínu í júní, aðeins fimm mánuðum eftir að hann mishermdi hana svo mikið að umfjöllun blaðsins var merkt „óviðeigandi og vonbrigði“.

The Times var gert að athlægi á samfélagsmiðlum í janúar þegar tilkynnt var „Covering Kamala Harris“, verkefni sem lýst er sem „höggi tileinkað sögulegri uppgangi hennar til Hvíta hússins“ sem var hlaðið oflofi.

The Times tók síðar til baka lofið og yfirgaf jafnvel Instagram reikning tileinkaðan Harris. Í ágúst sló heimablaðið hennar hana á hausinn fyrir þátt sinn í að hrinda framkvæmd brotthvarfs bandaríska hersins frá Afganistan. The Times benti á að í kjölfar ákvörðunar Biden í apríl um að draga bandaríska hermenn til baka hrósaði Harris í viðtali á CNN „að hún væri sú síðasta í herberginu áður en Biden tók ákvörðun sína og leið vel með áætlunina.“

The Times birti frétt með fyrirsögninni: "Kamala Harris hefur ýkt hlutverk sitt í stjórnarstefnunni í Afganistan. Núna á hún það líka."

Kamala Harris lýsti því yfir í júlí að löggjafaþingmennirnir sem flúðu Texas til að koma í veg fyrir að ný kosningalöggjöf ríkisins yrði samþykkt væru „í samræmi við“ arfleifð borgaralegra réttinda og forystumanna og aðgerðarsinna. Hún sagði meira að segja að þingið í Texas House væri á pari við Frederick Douglass.

„Þeir gripu djarflega til verka og höfðu hugrekki til aðgerða í samræmi við arfleifð Frederick Douglass, arfleifð sem felur í sér konur sem gengu niður Pennsylvania Avenue og allt fólkið sem úthellti blóði á brúna árið 1965 til að samþykkja kosningaréttarlögin,“ sagði Harris. „Og nú höfum við árið 2021 Texas löggjafarvaldið".

Kamala Harris var gagnrýnd í júlí fyrir að hafa gagnrýnt lög um kjósendur og fullyrt að Bandaríkjamenn í dreifbýli geti ekki fengið ljósrit af skilríkjum sínum.

„Ég held að við ættum ekki að gera lítið úr því hvað þessi [málamiðlun á lögum um kjósendur] gæti þýtt,“ sagði Kamla Harris í viðtali við BET News. "Vegna þess að í hugum sumra þýðir það að þú verður að þurfa að Xerox eða ljósrita auðkenni þitt til að senda það inn til að sanna hver þú ert. Jæja, það er fullt af fólki, sérstaklega fólki sem býr í dreifbýli, sem ekki - það er ekkert Kinkos, það er enginn OfficeMax nálægt þeim. “

„Auðvitað verður fólk að sanna hver það er,“ sagði Harris áfram, en „ekki á þann hátt sem gerir það nánast ómögulegt fyrir það að sanna hver það er.

Bandaríkjamenn á landsbyggðinni tóku illa undir athugasemdir varaforseta og bentu á að hún væri ekki í sambandi við þjóðina.

Í júní greindi Politico frá samskiptamálum og vantrausti milli aðstoðarmanna og háttsettra embættismanna í teymi Harris, þar á meðal starfsmannastjóra hennar Tinu Flournoy, hafa stuðlað að „spennuþrungnu og stundum niðurdrepandi andrúmslofti á skrifstofunni.

Í skýrslunni, sem vitnaði í viðtöl við 22 núverandi og fyrrverandi aðstoðarmenn, er meint fólk „kastað undir rútu af toppnum“ í „ofbeldisfullu umhverfi“.

Symone Sanders, æðsti talsmaður Harris, hrökklaðist frá ásökunum um ósamkomulag við starfsmenn varaforseta.

Kamala Harris gerði sjálfri sér engan greiða í viðtali hennar í júní við Lester Holt, NBC, í júní. Varaforsetinn yppti öxlum enn vegna gagnrýni um að hafa ekki heimsótt landamærin ennþá með því að hlæja og segja „ég hef ekki farið til Evrópu heldur“.

Kamala Harris fullyrti að „við höfum verið á landamærunum“ og virðist vísa til annarra embættismanna sem Holt svaraði að Harris hefði sérstaklega ekki verið við landamærin.

"Og ég hef ekki komið til Evrópu. Ég meina, ég skil ekki punktinn sem þú ert að koma með," svaraði hún og hló.

Harris var lítillækkuð á samfélagsmiðlum í kjölfar viðbragðanna, þar á meðal sumir, þar á meðal þingmenn repúblikana, sögðu henni að þetta væri „ekki grín að hlæja að“ og gagnrýndi hana fyrir að gera lítið úr ástandinu við landamærin.

Harris átti í spennuþrungnum samskiptum í júní við aðalþul Univision Ilia Calderón þegar hún heimsótti suðurlandamærin.

Calderón hvatti Harris til þess að fara, hvernig hún sjálf ætti enn eftir að komast niður að landamærum Bandaríkjanna og Mexíkó til að sjá innflytjendakreppuna í eigin persónu.

„Ég hef sagt að ég sé að fara að landamærunum,“ sagði Harris við aðalþulinn. "Og ég-" "Hvenær ætlarðu að landamærunum, varaforseti?" Spurði Calderón í fjarviðtali.

Þegar Harris var að tala heyrði hún örlítið seinkaða spurningu Calderón, sem virtist ekki sitja vel.

„Ég er ekki búin,“ svaraði Harris stranglega og hló stuttlega. "Ég hef sagt að ég sé að fara að landamærunum. Og líka ef við ætlum að takast á við vandamálin við landamærin, þá verðum við að takast á við þau vandamál sem valda því að fólk fer yfir landamærin, flýr að landamærunum."

Orðaskiptin gengu víða um samfélagsmiðla og stuðluðu aðeins frekar að pólitískum vandræðum Harris varðandi landamærin.

Í mars hló Harris þegar hún  svaraði spurningu blaðamanns sem spurði hvort hún myndi heimsækja landamærin innan um vaxandi farandverkakreppu.

Á meðan hún tók spurningar frá blaðamönnum fyrir utan Air Force One var Harris spurð hvort hún hefði „áform um að heimsækja“ suðurlandamærin þegar innflytjendakreppan þróaðist áfram.

Varaforsetinn svaraði fyrirspurninni með „ekki í dag“ áður en hún hló. Hún hélt áfram að segja að hún hefði heimsótt „áður“ og að hún myndi líklega fara aftur.

Joe Biden hefur skorað lágt í skoðanakönnum undanfarið og svo hefur Kamala Harris. Sumir repúblikanar segja að þeir hafi ekki lagt í að koma Biden frá embætti vegna embættisafglapa, hreinlega vegna síðari kosturinn er síst skári. Hún er jafnvel verri en Joe Biden.

Heimild: Samtíningur ýmissa fréttamanna Foxnews