RÚV og Vísir verja spillingarmál Bidens

Fjölmiðlarnir RÚV og Vísir skilja ekki umheiminn sem þeir lifa í og segja að engar sannanir hafi komið fram. Þeir skilja ekki hvað "Impeachment Inquiry" er.  Það er ekki sama og embættisafglapa ákæra (e. Impeachment). Hið fyrrnefnda er í gangi, einfaldlega rannsókn Fulltrúardeildar Bandaríkjaþings á meintum glæpum Biden fjölskyldunnar. En hvers vegna deildin fer í þennan rannsóknarleiðangur er önnur saga.

Ástæðan er einföld. Æðsta stjórn FBI er í höndum Demókrata og þessir spilltu einstaklingar styðja og hilma yfir glæpaverk Joe Bidens og fjölskyldu.  Sama á við um dómsmálaráðuneytið sem er í höndum demókratans Merrick Garland sem hefur reynst alshendis spilltur í störfum sínum. Talað er um repúblikanar vilji ekki aðeins ákæra Joe Biden, heldur einnig Merrick Garland (e. Department of Justice) og Alejandro Mayorkas (e. Department of Homeland Security), báða fyrir spillingu og hins síðastnefnda fyrir að hafa opin landamæri. 

Þessi rannsókn hefur leitt til viðamikla uppljóstranna uppljóstrara, nýrra sönnunnargagna en rannsóknin er rétt að byrja.  Rannsakendur lúra á mjög skemmandi upplýsingum fyrir Joe Biden sem þeir birta er líður á rannsóknina. En þeir vita líka af öðrum sönnunargögnum sem þeir komast ekki í nema með svona formlegri rannsókn og dyr að bankareikningum opnast sem staðfesta spillinga. Hér má sjá málgagn demókrata að reyna að verja Joe Biden: CNN til varnar Biden fjölskylduna

James Comer fer fyrir rannsóknina og úr því að íslenskir fjölmiðlar nenna ekki að vinna störf sín og virkilega skoða málið (ekki bara copy/paste erlend fréttaskeyti), þá kemur hér hvað Comer og co. segja hafa uppgötvað hingað til. Sjá slóðina:

Comer: Mountain of Evidence Reveals Joe Biden Abused his Public Office for his Family’s Financial Gain

Þar segir: "Síðan í janúar hefur eftirlitsnefndin leitt í ljós hvernig Bidens meðlimir og félagar þeirra stofnuðu yfir 20 skúffufyrirtæki, söfnuðu inn yfir 24 milljónum dollara frá Kína og öðrum erlendum löndum, greindi níu meðlimi Biden fjölskyldunnar sem hafa tekið þátt eða notið góðs af viðskiptakerfunum, og staðfesti að Joe Biden hafi haft samskipti við viðskiptafélaga fjölskyldu sinnar að minnsta kosti tvisvar sinnum.

Með því að hefja rannsókn á ákæruferli, benti Comer formaður á að nefndir um eftirlit og ábyrgð (House Committee on Oversight and Accountability), sé nú að rannsaka hvort Biden forseti hafi tekið þátt í refsiverðum brotum samkvæmt stjórnarskrá Bandaríkjanna. Eftirlitsnefnd Fulltrúadeildarinn, ásamt nefndum um dómstóla og leiðir og leiðir, mun halda áfram að fylgja peningunum og sönnunargögnunum til að veita ábyrgð svo að Bandaríkjamenn viti að opinberar skrifstofur þeirra eru ekki til sölu.

Frá því að við tókum við repúblikanameirihluta okkar í janúar, hefur eftirlits- og ábyrgðarnefnd þingsins afhjúpað fjall af sönnunargögnum sem sýna hvernig Joe Biden misnotaði opinbert embætti sitt fyrir fjárhagslegan ávinning fjölskyldu sinnar.

Í mörg ár hefur Biden forseti logið að bandarísku þjóðinni um þekkingu sína á og þátttöku í spilltum viðskiptakerfum fjölskyldu sinnar.

Að minnsta kosti tíu sinnum laug Joe Biden að bandarísku þjóðinni að hann talaði aldrei við fjölskyldu sína um viðskipti þeirra.

Hann laug með því að segja bandarísku þjóðinni að það væri „alger múr“ á milli opinberra ríkisstjórnarskyldna hans og einkalífs hans.

Við skulum hafa það á hreinu: það var enginn veggur. Dyrnar voru opnar fyrir þá sem keyptu það sem viðskiptafélagi lýsti sem „Biden vörumerkið.

Sönnunargögn sýna að Joe Biden, þáverandi varaforseti, talaði, borðaði með og þróaði tengsl við erlend viðskiptaaðila fjölskyldu sinnar. Meðal þessara viðskiptamarkmiða eru erlendir ólígarkar sem sendu milljónir dollara til fjölskyldu hans. Það felur einnig í sér kínverskan ríkisborgara sem sendi son hans um fjórða milljón dollara.

Joe Biden laug einnig að bandarísku þjóðinni um að fjölskylda hans græddi peninga í Kína. Hann hefur haldið áfram að ljúga um það, jafnvel þegar eftirlitsnefnd fulltrúadeildarinnar afhjúpaði bankavíxla sem afhjúpuðu hvernig Bidens tóku á móti milljónum frá kínverskum fyrirtækjum með veruleg tengsl við kínversku leyniþjónustuna og kínverska kommúnistaflokkinn.

Í þessari viku afhjúpuðum við tvær sendingar til viðbótar sem sendir voru til Hunter Biden sem komu frá Peking frá kínverskum ríkisborgurum. Þetta gerðist þegar Joe Biden var í framboði til forseta Bandaríkjanna. Og heimili Joe Biden er skráð sem heimilisfang styrkþega.

Hingað til hefur eftirlitsnefnd þingsins afhjúpað hvernig Bidens og félagar þeirra stofnuðu yfir 20 skúffufyrirtæki - sem flest voru stofnuð þegar Joe Biden var varaforseti - og söfnuðu inn yfir 24 milljónum dollara á árunum 2014-2019.

Við höfum einnig bent á níu meðlimi Biden fjölskyldunnar sem hafa tekið þátt í eða notið góðs af þessum viðskiptakerfum.

Joe Biden sjálfur

Joe Biden er „Vörumerkið“. Og Joe Biden mætti að minnsta kosti tvisvar sinnum með viðskiptaaðilum og félögum sem sendi merki um aðgang, áhrif og völd til þeirra sem voru reiðubúnir að borga fyrir það.

Bandaríska þjóðin krefst ábyrgðar á þessari spillingarmenningu.

Hún krefjast þess að fá að vita hvernig þessi áform hafa komið Biden forseta í hættu og ógnað þjóðaröryggi okkar.

Hún krefjast þess að settar verði verndarráðstafanir til að koma í veg fyrir að opinberir embættismenn selji aðgang að opinberu embætti sínu í einkahagnaðarskyni.

Undir forystu Kevins McCarthys forseta hafa repúblikanar í fulltrúadeildinni nú hafið rannsókn á ákæru á hendur Joe Biden forseta.

Með því að opna rannsókn á ákæru beinist rannsókn okkar nú að því hvort Biden forseti hafi tekið þátt í refsiverðum brotum samkvæmt stjórnarskrá Bandaríkjanna.

Það veitir þinginu, kjörið af fólkinu, kleift að halda áfram að veita svör, gagnsæi og ábyrgð sem bandaríska þjóðin krefst og á skilið.

Í seinni sögu hafa demókratar valdið miklu tjóni á trúverðugleika rannsókna þingsins með því að selja rússneska samráðsgabbinn (gegn Donald Trump).

En þessi nefnd, undir þessum meirihluta, mun ekki stunda slíkar nornaveiðar byggðar á framleiddum ásökunum, tilsvörum og engum raunverulegum sönnunargögnum.

Í dag mun eftirlitsnefnd þingsins skoða á annan tug sönnunargagna sem sýna spillingu Joe Biden og misnotkun á opinberu embætti. Þetta felur í sér tölvupóst, textaskilaboð, bankagögn og vitnisburð um Biden viðskiptafélaga.

Við munum heyra frá laga- og fjármálasérfræðingum um þessi sönnunargögn og glæpi sem kunna að hafa verið framdir þegar Joe Biden var seldur um allan heim."

Hér viðurkennir hinn elliæri Joe Biden í beinni útsendingu að hafa haft afskipti af innanríkismálum Úkraníu og krafist af forseta landsins að tiltekinn saksóknari yrði rekinn úr embætti en sá var að rannsaka spillingamál tengdum orkufyrirtæki sem sonur hann átti sæti í. Annars fengi ríkisstjórn Úkraníu ekki 1 milljarð dollar í lán frá Bandaríkjunum. Joe Biden: "If the prosecutor is not fired, you're not getting the money"

Það er alveg sama hvað Joe Biden gerir, aldrei er hann ákærður. Hann t.d. geymdi leyniskjöl í bílskúr sínum, í Kínahverfi og týndi þúsunda skjala en hann hafði sem varaforseti enga heimild til að taka þessi skjöl með sér heim eins og forseti Bandaríkjanna hefur. Bara Donald Trump hefur verið ákærður fyrir sömu sök (og allir aðrir forsetar á undan gerðu en voru ekki ákærðir).

Að lokum. Þurfa þessi íslensku fjölmiðlar ekki að endurskoða hvernig þeir vinna erlendar fréttir? Hafa a.m.k. einn sérfræðing (fréttaskýrenda) á sínum snærum sem kafar ofan í erlendar fréttir og reynir að átta sig á "söguefninu" hverju sinni? Veit ekki um Vísir hvort þeir hafa efni á slíkum sérfræðing en RÚV hefur sannarlega efni á slíku, með 8 milljarða í meðgjöf með nauðungaráskrif borgara yfir 18. ára aldri og fyrirtækjum landsins.

 

Mun forseti Íslands stöðva bókun 35?

Nei er stutta svarið.  Núverandi forseti hefur ekki sýnt neina leiðtogahæfileika, ákveðni né þor.  Í þau fáu skipti sem hann tjáir sig um alvarleg mál sem snerta forsetaembættið, og ekki bara að klippa borða og segja fín orð, hefur hann verið ákveðinn í að vera óákveðinn.

Athuga verður að forsetinn er ekki bara upp á punt á Bessastöðum sem er dreginn fram við hátíðlegar athafnir, hann hefur raunverulegu hlutverki að gegna í íslensku stjórnkerfi. Oft er vísað til hans sem öryggisventil. Forsetinn sem var á undan honum sannaði rækilega að forsetinn hefur hlutverki að gegna. Hann sparaði íslenska þjóðarbúið hundruð milljarða króna í Icesave málinu, þegar Alþingi Íslendinga brást hlutverki sínu og umbjóðendum sínum með kolólöglegri lagasetningu.

Talað er um að hópur manna ætli eða sé byrjaður að safna undirskriftalistum gegn lagasetningu fyrir bókun 35. Sel það ekki dýrara en keypti.

 

Frumvarp til laga

 

um breytingu á lögum um Evrópska efnahagssvæðið, nr. 2/1993 (bókun 35).

Frá utanríkisráðherra.

1. gr.

    4. gr. laganna orðast svo:
    Ef skýrt og óskilyrt lagaákvæði sem réttilega innleiðir skuldbindingu samkvæmt EES-samningnum er ósamrýmanlegt öðru almennu lagaákvæði skal hið fyrrnefnda ganga framar, nema Alþingi hafi mælt fyrir um annað. Sama á við um skuldbindingar sem eru innleiddar með stjórnvaldsfyrirmælum.

2. gr.

    Lög þessi öðlast þegar gildi.  

 

Svo kemur greinagerð um frumvarpið sem ekki er birt hér.

Fyrir áhugasama, er slóðin inn á frumvarpið hér: Frumvarp til laga um breytingu á lögum um Evrópska efnahagssvæðið, nr. 2/1993 (bókun 35).

 

 

 

Fara menn ekki lengur eftir kenningum Milton Friedman?

Inngangur

Eftirfarandi texti er samtímingur héðan og þaðan en aðallega þýðing á greininni Who is Milton Friedman, sjá slóð hér að neðan.

Ég held að fáir vita hver Milton Friedman er í dag. Menn eru uppteknir af ný-marxisma og öðrum ruglstefnum.  Það er alveg ótrúlegt þegar fólk, sem á að heita að búi í kapitalísku ríki, skuli daðra við kommúnismann og miðstýrðu efnahagskerfi. Slíkt fólk hefur ekki lært af sögunni. Kommúnisminn og ríkisstýrð efnahagskerfi, hafa verið reynd í Austur-Evrópu og annars staðar í heiminu (og með stjórn kommúnista í Vestur-Evrópu þegar þeir komast í ríkisstjórn) og alls staðar er jörðin skilin eftir í rjúkandi rúst. 

Kapitalisminn er besta kerfið sem boðið er upp á.  Allt annað hefur misheppnast, t.d. anarkismi sem Píratar eru að gæla við. En hvað er kapitalismi? Frjáls markaðshagkerfi, þar sem frjálsir menn með tjáningarfrelsi, eiga og stjórna eignum, keppast innbyrðist við að koma vörur og þjónustu á markað. Þessi samkeppni, ef hún breytist ekki í fákeppni, leiðir til hagkvæmni, framfara í tækni og þekkingu, lægra vöruverð og betri vöru og þjónustu. 

Kapitalismi getur þrifist undir harðstjórn/einveldi, ef valdhafarnir láta sig nægja að einokna stjórnkerfið og láta borgaranna um viðskipti. En kapitalismi þrífst best í frjálsu samfélagi, af þeirri einföldu ástæðu að ef borgaranir fá að hugsa frjálst og tjá sig frjálst, verða til nýjungar og þekking sem knýr samfélagið áfram.  Gott dæmi um þetta er nýjasta orrustuþota Kínverja, sem er nákvæm eftirlíking af F-35 en þrátt fyrir copy/paste aðferð þeirra, er hún síðri. Tæknin er betri hjá Kananum. 

Það er ekki undarlegt að helstu framfarir, tækninýjungar og uppgötvanir verða til í Bandaríkjunum, ekki Kína. Í Bandaríkjunum er einstaklingsfrelsi og -hyggja og tjáningarfrelsi. Kínverjar verða að láta sig nægja að reka öflugt njósnakerfi til að komast yfir tækniþekkingu Vesturlanda. Sama átti við um Sovétríkin sálugu.

Kynning á Milton Friedman

Milton Friedman var bandarískur hagfræðingur og tölfræðingur sem trúði á frjálsan markaðskapítalisma og var talinn leiðtogi peningahagfræði skóla Chicago (e. Chicago School of monetary Economics).

Árið 1976 hlaut hann Nóbelsverðlaunin í hagvísindum fyrir rannsóknir sínar á neyslugreiningu, peningasögu, kenningum og margbreytileika stöðugleikastefnu.

Friedman er höfundur nokkurra bóka, þar á meðal Kapítalismi og frelsi. Hann hlaut frelsisverðlaun forseta Bandaríkjanna árið 1988.  Milton Friedman lést 16. nóvember 2006.

Helstu lykilatriði varðandi Friedman.

Milton Friedman var bandarískur hagfræðingur sem talaði fyrir frjálsum markaðskapítalisma.

Hann er upphafsmaður peningastefnunnar, virkrar peningastefnu þar sem stjórnvöld stjórna magni peninga í umferð.

Friedman hjálpaði til við að þróa staðgreiðslu tekjuskatts í seinni heimsstyrjöldinni.

Milton Friedman starfaði sem efnahagsráðgjafi Richard Nixon forseta og Ronald Reagan forseta.

Friedman hlaut Nóbelsverðlaunin í hagvísindum árið 1976.

Yngri ár og menntun

Milton Friedman fæddist 31. júlí 1912 í Brooklyn, New York. Eftir að hafa lokið BS gráðu frá Rutgers háskóla lauk Friedman meistaragráðu við háskólann í Chicago og doktorsgráðu. við Columbia háskólann.

Árið 1935 gekk hann til liðs við National Resources Planning Board og gerði könnun á neytendafjárhagsáætlun, afstöðu sem síðar myndi vera kveikja að bók hans, A Theory of the Consumption Function.

Tekjuskattur

Árið 1941 gekk Milton Friedman til liðs við bandaríska fjármálaráðuneytið og vann að skattastefnu stríðstíma á fyrstu tveimur árum síðari heimsstyrjaldarinnar. Friedman benti einu sinni á að eiginkona hans „hefur aldrei fyrirgefið mér þann þátt sem ég átti í að móta og þróa staðgreiðslu fyrir tekjuskattinn."

Sem hluti af hugveitu sem leiddi til staðgreiðslu tekjuskatts sem „tímabundinnar“ ráðstöfunar til að hjálpa til við að fjármagna stríðið, efaðist Friedman aldrei um nauðsyn þess á stríðstímum og sagði:

„Það er enginn vafi á því að ekki hefði verið hægt að innheimta þá upphæð skatta sem lagðir voru á í seinni heimsstyrjöldinni án þess að miða staðgreiðslu skatta við upprunann.“

Friedman iðraðist síðar eftir að hafa neytt staðgreiðslu á Bandaríkjamenn og var agndofa þegar ríkisstjórnin gerði neyðarráðstöfunina að varanlegum hluta skattlagningar sinnar á friðartímum.

Friedman gegn Keynes

Eftir lok seinni heimstyrjaldarinnar gekk Friedman til liðs við hagfræðideildina við háskólann í Chicago og varð prófessor árið 1948.

Við háskólann leiddi Friedman áskorun eftirstríðsins á kenningar John Maynard Keynes, breska hagfræðingsins sem hélt því fram að stjórnvöld yrðu að hjálpa kapítalískum hagkerfum í gegnum samdráttartíma og koma í veg fyrir að uppgangstímar springi út í mikla verðbólgu.

Milton Friedman hélt því fram að stjórnvöld yrðu að haldi sig frá hagkerfinu og láti frjálsa markaðinn virka. Þar sem Keynesíumenn gætu stutt skammtímalausnir til að örva neysluútgjöld og hagkerfið, með því að bjóða upp á tímabundið skattaívilnun eða örvunarávísun, setti Friedman fram þá kenningu að fólk lagaði sig að eyðsluvenjur þeirra til að bregðast við raunverulegum breytingum á ævitekjum þeirra, ekki tímabundnum breytingum á núverandi tekjum.

Árið 1957 afneitaði Friedman keynesíska hugsun með bók sinni um neyðsluútgjöld: A Theory of the Consumption Function.

Milton Friedman og aðrir við Chicago skólann unnu til nokkurra Nóbelsverðlauna í hagfræði fyrir vinnu sína við að afnema keynesísk hugtök, þar á meðal verðlaun Friedmans árið 1976 fyrir árangur sinn á sviði neyslugreiningar, peningasögu og kenninga um hversu flókin stöðugleikastefna er.

Peningahyggja

Litið á hann sem leiðtoga Chicago School of monetary Economics, lagði Friedman áherslu á mikilvægi peningamagns sem tækis í stefnu stjórnvalda og ákvarðandi hagsveiflur og verðbólgu.

Peningahyggjukenning hans lagði til að peningamagnsbreytingar hefðu tafarlaus og langtímaáhrif. Í bók sinni 1963, A Monetary History of the United States, héldu Milton Friedman og annar höfundur Anna Schwartz því fram að það væri peningastefnan, en ekki bilun frjálsmarkaðs kapítalisma, sem leiddi til kreppunnar miklu.

Friedman fór yfir aldar peningastefnu á hrunum, uppsveiflu, samdrætti og lægðum og komst að þeirri niðurstöðu að Seðlabankinn væri aðalorsök kreppunnar vegna þess að hann minnkaði peningamagnið um meira en þriðjung á árunum 1929 til 1933. Þessi samdráttur olli hruni sem framlengdist í kreppu.

Milton Friedman, sem upphaflega studdi gullfót, fór í átt að harðpeningastefnu þar sem peningamagn í umferð eykst á sama hraða og hagvöxtur þjóðarinnar. Í samræmi við andstöðu sína við keynesíska hugsun, mislíkaði Milton Friedman Bretton Woods samningnum, sem var tilraun til að festa gjaldmiðla frekar en að láta þá fljóta á frjálsum markaði.

Hoover stofnun. "Nóbels peningaeinvígi - hvers vegna Bretton Woods mistókst."

Þegar keynesíska kerfið varð fyrir stöðnun á áttunda áratugnum fóru fræðimenn að taka stefnu Friedmans gegn verðbólgu, harðpeningastefnuna alvarlega. Peningahyggja tók yfir keynesískar lausnir.

Fyrrverandi seðlabankastjóri Bandaríkjanna, Alan Greenspan, tók eftir því að Friedman kom með þegar ljóst var að keynesísk samstaða, sem hafði virkað vel frá 1930, gæti ekki útskýrt stöðnun áttunda áratugarins. Árið 1979 innleiddi Paul Volcker, seðlabankastjóri, peningastefnu Friedmans.

Friedman varð leiðbeinandi fyrir efnahagsstefnu sem Ronald Reagan forseti Bandaríkjanna og Margaret Thatcher forsætisráðherra Bretlands stóðu að.

Arfleifðin

Milton Friedman uppgötvaði margar nýjungar í hagfræðikenningum á seinni hluta 20. aldar. Vinna hans við að útskýra peningaframboð og áhrif þess á efnahags- og verðbólgubreytingar vakti virðingu um allan heim.

Samstarfsmaður Friedman, Edmund Phelps, var nóbelsverðlaunahafi í hagfræði árið 2006 fyrir kenningu sem nóbelistarnir tveir settu fram á sjöunda áratug síðustu aldar um atvinnuleysi og verðbólgu, kenningu sem er áfram notuð sem hagnýtur leiðarvísir meðal helstu seðlabanka heimsins, þar með Seðlabanki Bandaríkjanna.

Friedman starfaði sem háttsettur meðlimur við Hoover stofnunina frá 1977 til 2006. Hann var Paul Snowden Russell Distinguished Service prófessor emeritus í hagfræði við háskólann í Chicago, þar sem hann kenndi frá 1946 til 1976 og var meðlimur rannsóknarstarfsmanna Hagfræðistofa frá 1937 til 1981.

Friedman starfaði sem forseti American Economic Association, Western Economic Association og Mont Pelerin Society. Hann var einnig meðlimur í American Philosophical Society og National Academy of Sciences.

Who Was Milton Friedman?

Skilgreining á peningahyggju (e. monetarism): Kenningin eða framkvæmdin um að stjórna framboði peninga sem aðalaðferðin til að koma á stöðugleika í hagkerfinu.

Af hverju gat Alexander mikli unnið Afganistan en ekki Bandaríkjaher?

Talað hefur verið um grafreit heimsvelda þegar talað er um að reyna að vinna Afganistan hernaðarlega.  Það hefur reynst heimsveldum erfitt að sigra landið en þau hafa séð sig mörg hver tilneydd til að sigra landið vegna landfræðilega stöðu þess en það er staðsett í miðhluta Asíu - á mörkum Mið-Asíu og Suður-Asíu.  Fyrir því eru margar ástæður. En helsta ástæðan er landið sjálft, landafræðin. 

Afganistan er gríðarstórt land eða um 652 þúsund ferkílómetrar.  Það er eindæma fjöllótt og enn í dag er það erfitt yfirferðar. En það var ekki eins skýrt landfræðilega afmarkað í fornöld og er í dag. Það er því erfitt að segja hversu stórt svæði það var sem sigurvegarnir unnu. 

Margar þjóðir búa í landinu, en fjölmennastar eru Pastúnar (42%) og Tadsjikar (27%). Mörg önnur þjóðarbrot eru í landinu.  Ættbálkamenning er ríkjandi í landinu. Það er því óskiljanlegt hvers vegna það er verið að reyna að halda þessu risavöxnu landi sem eitt ríki.  Það væri nær að skipta því upp eftir menningu, tungu og þjóðerni. En það er önnur saga.

En það er mýta að ekki sé hægt að vinna landið hernaðarlega. Það er gríðarlega erfitt af ofangreindum ástæðum en það er hægt.

Á 19. öld var Afganistan leppríki í pólitísku valdatafli milli Breska heimsveldisins og Rússneska keisaraveldisins. Þann 19. ágúst 1919 varð Afganistan sjálfstætt eftir þriðja stríð sitt við Breta um sjálfstæði.

Afganistan var konungsríki frá sjálfstæði þar til síðasta konungi landsins, Múhameð Zahir Sja, var steypt af stóli árið 1973. Nokkrum árum eftir að lýðveldi var stofnað í landinu tóku kommúnistar völdin og gerðu Afganistan að marxísku alþýðulýðveldi. Svo gerðu Sovétríkin innrás í landið 1979 og stóð það stríð í áratug. Bandaríkjamenn fóru inn í Afganistan 2001 eftir árásina á Bandaríkin 9/11. Þeir hrökkluðust með skömmm úr landinu undir engri forystu Joe Biden tuttugu árum síðar. Kannski að þessi mýta um að ekki sé hægt að sigra landið komið með lélegu gengi Sovétríkjanna og Bandaríkjanna.  Mistök þessara heimsvelda felst í að hershöfðingjarnir og stjórnmálamennirnir lesa ekki sögu og læra af henni.

En af hverju yfir höfuð að reyna að leggja landið undir sig? Grípum niður í vefgrein á Big Think. Þar segir í lauslegri þýðingu (sjá slóð hér að neðan):

Frá 6. öld f.Kr. hafa Persar og aðrir útlendingar reynt að leggja undir sig Afganistan.

Lexía 1: Afganistan er algjörlega mikilvægur hernaðarlega séð fyrir hvaða heimsveldi sem vill drottna yfir Miðausturlöndum.

Hluti af stefnumótandi gildi þess liggur í miðlægri stöðu meðfram hinni miklu verslunarleið, sem eitt sinn kom með silki og nú færir það ópíum (belti og vegir hjá Kínverjum í dag). Afganistan er hernaðarlega rýtingur sem beinist að hjarta Írans, Indlands, Rússlands og Kína. Í dag, eins og á sjöttu öld f.Kr., hefur Afganistan verið hefðbundin innrásarleið inn í Pakistan og Indland.

Spurning 2: Er hægt að sigra Afganistan?

Lexía 2: Já.

Afganistan var sigrað og stjórnað með góðum árangri af Persaveldi frá 539 til 331 f.Kr. Persar skildu eftir sig varanleg áhrif. Darius konungur myndi enn viðurkenna héruð Persneska heimsveldisins í héraðsskipulagi Afganistan í dag. Persneska er enn eitt af tveimur útbreiddustu tungumálunum í Afganistan ásamt pashtu, tungumáli þjóðernis Afgana, og náinn ættingi persnesku.

Helsta heimild:  Afghanistan: The lessons of history.

En við ætlum að skoða Alexander mikla og hvernig hann vann landið. Alexander mikli sigraði og stjórnaði Íran (Persa) með áhrifum sem stóðu í tvær aldir. Ólíkt Persum var Alexander ekki nálægur ættingi Afgana. Eins og Bandaríkjamenn kom hann sem hataður útlendingur inn í landið, álitinn með fyrirlitningu sem óhreinn andskoti og vantrúaður.

Nýlegur sagði frægur bandarískur stjórnmálamaður að það eina sem Alexander gerði væri að fara í gegnum Afganistan. Stjórnarmaðurinn hafði rangt fyrir sér í söguþekkingu sinni.

Alexander, frá 330 til 327 f.Kr., lagði landið kerfisbundið undir sig með miskunnarlausustu hervaldi. Eftir að hafa sigrað Afgana vann hann hjörtu þeirra. Alexander giftist fyrstu eiginkonu sinni, Roxanne, sem var dóttur afganska stríðsherrans, Oxyartes. Alexander sætti síðan alla aðra stríðsherra í Afganistan.

Frumfæddur sonur hans og erfingi stórveldis hans yrði Afgani og Alexander gerði Afgana að fullum samstarfsaðilum í hinum mikla nýja heimi hans. Það sem Alexander reyndi ekki að gera var að þvinga gríska siði og grísk gildi, eins og lýðræði, upp á Afgana líkt og Bandaríkjamenn reyndu að gera en Bretar og Rússar forðuðust líka.

Alexander leyfði þeim ekki aðeins að halda siði sínum, hann tók upp siði Afgana og Persa. Alexander varð þjóðhetja Afgana, sem enn ákalla nafn Skander (Alexander) með lotningu. Stefna Bandaríkjamanna, sem er meira í ætt við stefnu Rómverja en Grikkja, var að gera hið sigraða land að eftirmynd Bandaríkjanna. Það gerir maður ekki við land sem er enn í hugarfari miðalda eða fornaldar þess vegna.

Kíkjum aftur á vefgreinina á Big Think:

"Alexander dó árið 323 og afganskur sonur hans lifði ekki til að erfa loforðið um heimsveldi. En innprentun Alexanders á Afganistan hélst í tvær aldir. Frá 330 f.Kr. til 150 f.Kr. var Afganistan hluti af makedónsk-grísk-afgönsku konungsríki. Menningarverðmæti Grikkja runnu saman við gildi Persa og Afgana til að skapa fjölmenningarlegt og fjölbreytt ríki. Uppgröftur einnar af borgunum sem Alexander stofnaði, sem nú heitir Ai Khanum, í Afganistan sýnir blöndun grískrar, persneskrar og indverskrar listar og gagnkvæmt umburðarlyndi grískrar trúar og búddisma.

Þannig sýnir Alexander lykilinn að því að stjórna Afganistan: algjört hernaðarlegt miskunarleysi; leyfa Afganum að halda í sínar hefðir; og síðan yfir nokkurn tíma að leyfa menningu afganskrar að blandast saman við menningu sigurvegaranna.

Spurning 3: Af hverju getum við ekki endurtekið velgengni Alexanders mikla?

Lexía 3: Bandaríkin ætlaði sér aldrei að fara þessa leið.

Eins og við höfum sýnt í Kóreu, Víetnam og nýlega í Írak, mun Bandaríkin - og það er gott - ekki beita algeru hervaldi. Við berjumst í stríði með jafnmikilli umhyggju fyrir lífi óbreytta borgara eins og við gerum um líf okkar eigin hermanna. Reglurnar um þátttöku sem við höfum núna í Afganistan hefðu einfaldlega komið Alexander mikla á óvart. Reyndar hefði hann einfaldlega sagt okkur: „Kjarnorkusprengið þá"."

Og greinarhöfundur heldur áfram með sína kenningu en út frá sjónarhorni Bandaríkjamanna:

"Í öðru lagi höfum við frá upphafi viljað koma á lýðræði í Afganistan. Bandarískt lýðræði er ekki algilt gildi. Afganar vilja ekki lýðræði okkar; þeir vilja ekki menningu okkar, sem þeir telja fulla af klámi og hrekja öll trúarleg og menningarleg gildi þeirra.

Spurning 4: Sovétmenn voru miskunnarlausir eins og Alexander. Af hverju tókst þeim ekki að friða Afganistan?

Lexía 4: Við höfum neitað að læra af misheppnuðum tilraunum Sovétríkjanna til að leggja undir sig Afganistan.

Við hefðum átt að leggja okkur djúpt í lærdóminn því við nýttum hefðbundin afgönsk gildi vel til að sigra Sovétríkin. Sovéski herinn hafði vissulega engar reglur um þátttöku nema að drepa. Alexander mikli,  og reyndar Genghis Khan líka, hefði fullkomlega samþykkt villimennsku sovésku hermannanna og yfirstjórnar. En Sovétmönnum mistókst vegna þess að þeir reyndu að þvinga, eins og við, framandi stjórnmála- og menningarkerfi á Afgana. Sovétmenn reyndu að stofna kommúnistaríki í Afganistan, með opinberlega styrkt trúleysi, menntun kvenna og höfnun á hefðbundnu íslömsku lífi. Þess vegna brást ætlunarverk Sovétmanna. Lærdómur sögunnar er sá að hvorki lýðræði í bandarískum stíl né kommúnismi að hætti Sovétríkjanna munu vinna hjörtu Afgana.

Spurning 5: Hvað ættum við að gera í Afganistan?

Lexía 5: Aðlaga speki sögunnar að raunhæfum markmiðum okkar í Afganistan.

Við getum ekki einfaldlega farið. Misbrestur Bandaríkjamanna til að framkvæma þegar þau hafa hafið hernaðaríhlutun getur verið skelfilegt bæði til skemmri og lengri tíma litið. Þetta er lexían af Kóreu, Víetnam og gíslabrölti í Íran. Við höfum ekki efni á að gefa hinum íslamska heimi enn eitt dæmið um veikleika.

Við verðum að laga stefnu okkar að lærdómi sögunnar í Miðausturlöndum. Frelsi er ekki algilt gildi. Í gegnum sögu sína hafa Miðausturlönd valið einræði fram yfir frelsi. Gríski sagnfræðingurinn Heródótos skrifaði sögu epísks sigurs frjálsra Grikkja á þrælum persneska herforingjans á árunum 490-479 f.Kr. Fyrir Heródótos, „föður sögunnar“, var þetta hið eilífa þema sögunnar: frelsi Evrópu gegn despotismi Miðausturlanda. Fornu Persar vildu ekki lýðræðislegt frelsi eins og Afganar nútímans.

Eins og hinir fornu Persar, vilja Afganar sterkan, réttlátan valdhafa, sem mun viðhalda afgönskum hefðum og veita öllum þáttum samfélagsins viðeigandi umbun. Skipting landsins í öfluga stríðsherra er grundvallaratriði í þessu kerfi. Svo er mútur og spilling, eins og Alexander skildi.

Bretar skildu þessa lexíu líka. Afganistan var mikilvægt fyrir öryggi Breska Indlands. Tilraun Breta til að leggja undir sig landið endaði með niðurlægjandi ósigri 1839-42. Bretar sneru sér þá að þeirri stefnu að styðja sterkan konung Afgana og múta honum með gífurlegum upphæðum af gulli til að fylgja breskri utanríkisstefnu. Í næstum heila öld, allt fram að sjálfstæði Indlands árið 1947, virkaði kerfið nógu vel til að tryggja breska hagsmuni og til að koma í veg fyrir samsæri Rússa og Þjóðverja um að brjóta niður Raj.

Markmið Bandaríkjanna er ekki að sigra Afganistan. Forgangsverkefni okkar er að tryggja okkar eigið öryggi með því að koma á stöðugleika í Afganistan og uppræta fátækt og útlendingahatur sem gerir það að gróðrarstöð hryðjuverkamanna. Hráefnið er til staðar til að koma á sæmilega velmegandi og stöðugu Afganistan.

Nýlegar rannsóknir hafa staðfest Alexander mikla og trú hans á að Afganistan sé land með töluverðan jarðefnaauð. Við höfum nýlega sagt frá bandarísku jarðfræðiþjónustunni að Afganistan gæti átt 3,6 milljarða tunna af olíu og að minnsta kosti milljarð dollara í verðmætum málmum. Afganar vilja ekki pólitísk eða menningarleg gildi okkar. Þeir munu samþykkja efnahagsleg gildi okkar. Ólíkt frelsi eru peningar algild gildi. Með bandarískri efnahagsleiðsögn, réttum sterkum valdhafa og þessum náttúruauðlindum geta Afganar byrjað að uppræta fátæktina og lögleysið sem elur af sér hryðjuverk.

Svo, síðasta lexía okkar ætti að vera að byrja að taka hermenn okkar út úr Afganistan og fá inn fleiri bandaríska kaupsýslumenn, fyrirtæki og frumkvöðla. Afganistan þarf að ekki að tapast." Tilvísun lýkur.

En það tapaðist.  Þessi grein var skrifuð 2011 og 2022 hvarf landið úr höndum Bandaríkjamanna með gríðarlegum álitshnekk fyrir BNA.

Greinarhöfundurinn skilur greinilega ekki hvað það er að vera hernaðarheimsveldi.  Þú ferð ekki í stríð með hangandi hendi.  Slíkt stríð er dæmt til að tapast. Miskunarleysi nasista í Júgóslavíu,sem er fjallaríki og einnig með hugrakka hermenn, var að drepa og eyða miskunnarlaust.  Ríkið var aldrei nasistum til mikilla vandræða, en hélt þeim þó við efnið. Miskunarlaus hernaður Rómverja sýndi og sannaði að algjört stríð, tryggir sigurinn og langvarandi frið á rómverskum forsendum, menningu og tungu. Svo átti einnig við um Mongóla. Svo mikil var eyðilegginga herferð þeirra að enn í dag eru mörg landsvæði eyðilögð (vatnsveitukerfi Írans til dæmi).  Og Gengis Khan sigraði múslima með gjöreyðingastríði, þrátt fyrir að múslimarnir lýstu yfir heilögu stríði.

Bandaríkin eiga því ekkert erindi upp á dekk sem hernaðarveldi ef þau eru ekki tilbúin að sigra með öllum tiltækum ráðum. Nýjasta dæmið eða réttara sagt klúðrið, er stríðið í Úkraníu sem er staðgengilsstríð háð með bandarísku fé. Það er lokið með ósigri Úkraníumanna, þeir eru bara ekki enn búnir að viðurkenna veruleikann. 

Að lokum: Þetta er ekki alveg rétt með Sovétríkin hjá greinarhöfundi, þau fóru úr landinu vegna þau voru orðin gjaldþrota en Afgangistan stríðið hjálpaði til við að gera Sovétmenn gjaldþrota.

 

 

Stjórnsýsla Íslands er sligandi peningahít

Það mætti ætla af lestri fjárlagafrumvarps 2024 að á Íslandi byggi milljóna þjóð. Svo er ekki. Íslenska þjóðfélagið slagar upp í 400 þúsund manns ef útlendingarnir eru taldir með. Þetta er eins og meðalborg á meginlandi Evrópu. Samt haga Íslendingar sig eins og hér séu til nægir fjármunir til að halda uppi viðamikla stjórnsýslu.

Stjórnsýslan, stundum kölluð bálknið, er mjög kostnaðarsöm miðað við stærð þjóðfélagsins.  Kíkjum á tvo fjárlagaliði sem dæmi. Annað bálk er svo stjórnsýslan á sveitarstjórnarstiginu en það er önnur saga.

Það er einn liður í fjárlagafrumvarpinu sem nefnist Alþingi og eftirlitsstofnanir þess, heildargjöld: 6,673,7 milljarða króna!  Við vitum að það eru framkvæmdir við skrifstofubygggingu Alþingis sem kostar sitt en samt eru fjárfestingaframlögin þetta árið aðeins 634 milljónir króna. Í hvað fara hinir peningarnir? 

Mikið hefur verið rætt um dagpeninga en í útvarpsþætti Útvarps sögu kemur fram að greiddir eru dagpeningar upp á kr. 10. milljónir á dag! Vita menn ekki að hægt er að taka þátt í erlendu samstarfi í gegnum fjarskiptabúnað og hægt er að sleppa að taka þátt í öllu erlendu samstarfi? Það má til dæmis leggja niður sendiráð.

Embætti forseta Íslands fær 352 milljónir í rekstrarframlög og fjárfestingaframlög upp á kr. 11. milljónir. Við vitum að forsetinn er dýr í rekstri,  enda með fjölmennt þjónustulið og einkabílstjóra og mánaðarlaun hans eru há. Og eru há það sem eftir er lífs hans, enda fer forsetinn á eftirlaun, strax á eftir embættissetu.  Nú eru þrír forsetar á framfærslu okkar skattborgaranna og eru fokdýrir í rektsri.  Kannski hefði verið betra að Ísland hefði verið konungsríki áfram, þá þyrftum við ekki að vera með ígildis "þrjá kónga" á framfærslu ríkisins. Þetta finnst Íslendingum bara vera í lagi.

Hægt er að fara lið fyrir lið í fjárlagafrumvarpinu og skera duglega niður. Það sem ríkisstjórnin telur vera nauðsyn, er oft  bara lúxus sem má sleppa ef menn þyrftu virkilega og af illri nauðsyn að skera niður. Það má spara með því að eyða minna og það má minnka skattheimtu en Friedman hélt því fram að skattalækkanir, ef varanlegar, myndu auka lífstíðarneyslu sem nemur skattinum, en samt aðeins auka neyslu á hverju tímabili um tiltölulega lítið magn.

Ég er hlynntur því að lækka skatta undir öllum kringumstæðum og af hvaða afsökun sem er, af hvaða ástæðu sem er, hvenær sem það er mögulegt. ... vegna þess að ég tel að stóra vandamálið sé ekki skattar, stóra vandamálið sé eyðslan. - Milton Friedman

Friedman taldi stjórnvöld vera of stór í sniðum og uppáþrengjandi og að með því að lækka skatta myndi umfang stjórnvalda minnka.

Keynesísk þjóðhagfræði heldur því fram að lausnin á samdrætti sé þensluhvetjandi ríkisfjármálastefna, svo sem skattalækkanir til að örva neyslu og fjárfestingar eða bein aukning ríkisútgjalda sem myndi færa heildareftirspurnarferilinn til hægri. En það er enginn samdráttur á Íslandi, þver á móti, mikil þennsla. Reyndar "rústaði" Friedman kenningar Keynes og mun ég fara út í það í næstu grein.

Að lokum, það getur sparað stórfé að hreinsa til í reglugerða lögunum en skriffinnskan í kringum fyrirtækjarekstur er of mikil og getur hreinlega eyðilagt fjárfestingar í landinu.  Þá má einnig búa til fríverslunar svæði á landinu, sem myndi örva byggð á landinu þar sem hún á undir högg að sækja. Fjármagnið leitar þangað sem skattar eru lágir og fjárfestingar auðveldar.  Þess vegna gengur Írlandi betur en Íslandi.

Um annarra manna fé segir Milton Friedman:

Alltaf þegar þú reynir að gera gott með peninga einhvers annars ertu staðráðinn í að beita valdi. Hvernig geturðu gert gott með peninga einhvers annars, nema þú takir þá fyrst frá þeim? Eina leiðin sem þú getur tekið það frá þeim er hótun um valdi: þú ert með lögreglumann eða tollheimtumann, sem kemur og tekur fé af þeim.

Eiga hugmyndir Sókrates um siðferði og réttmæti við um siðblindinga?

Sókrates lagði mikinn áherslu á siðferði og réttmæti í hugmyndum sínum og rökræðu. Hann gagnrýndi hefðbundna siði og sannfærði fólk um að draga fram eigin skoðanir og siðferðishugmyndir með rökræðu og spurningum.

Þótt Sókrates hafi lagt áherslu á það að hver manneskja hafi innan í sér vit og hyggju sem myndu stýra einstaklinginn að réttu siðferði og réttlæti, hafa síðari rannsóknar meðal annars atferlisfræði og vitneskjan um siðblindu bent til að ekki er allt fólk gott og að það geti borið með sér slæmar siðferðishugmyndir.

Hugmyndir Sókratesar eru ágætar út af fyrir sig og eiga almennt við um venjulegt fólk. Svo á ekki við um siðblindinga (lélegt hugtak). Rannsóknir á siðblindu hafa oftast bent til þess að siðblinda verði oftast vegna galla í heilastarfsemi, ekki vegna vondan vilja eins og Sókrates heldur fram (hann er barn síns tíma).

Siðblinda er stöðugleikurinn í skoðunum og gildum þannig að fólk skoðar aðeins hluta veraldarinnar eða hugar að ákveðnum hliðum án þess að geta séð eða tekist á við önnur sjónarmið og gildi. Þetta er fyrst og fremst vandamál í heilastarfsemi, og ekki skortur á góðum vilja. Helsta einkenni siðleysi er skortur á samúð eða ánægju við að aðstoða aðra eða gagnrýni á öðru fólki. Þegar fólk er siðblint, þá er það oft ófært eða óviljugt til að setjast í spor annarra. Oftast er þetta fólk fluggáfað.

Ekki er vitað hversu margt fólk eru siðblindingar í dag. Giskað hefur verið á 1% mannkyns sé siðblint eða sósíópat en slíkt fólk verður siðblint vegna félagslegra aðstæðna, t.d. vegna stríðs.  Það er ekki fætt siðblind en samfélagið eða aðstæður gerir það að sósíópat.

Það er hætt við að margt fólk verði að sósíópötum í núverandi stríði í Úkraníu. Ljótleikinn og eyðileggingin í stríði verður til þess að einstaklingurinn þarf að brynja sig gagnvart umhverfinu og skortur á samúð er leið til að takast á við erfiðar aðstæður. En það þarf ekki einu sinni stríð til að gera fólk að sósípata; samfélag sem er á rangri vegferð, getur gert venjulegt fólk að sósípötum. Saga 20. aldar sannar það.

Það er gott að vita af þessu að ekki eru allir sem einstaklingurinn mætir í lífinu með góð áform og í raun töluverðar líkur á að mæta siðblindingja í daglegu lífi. Taka skal fram að ekki allir siðblindingjar verða glæpamenn eða vont fólk. Ef viðkomandi hefur fengið gott uppeldi, er hægt að halda aftur af siðblindunni.  

Heimastjórn var undirstaða framfara á Íslandi og er enn

 Eins og flestir vita, er nauðsynlegt að valdið sé ekki langt frá "héraðinu".  Hér er átt við að því fjarri sem valdið er frá framkvæmdum og stjórnun stjórnsýslueiningar, því verr er það höndlað. Þetta gildir um sveitarstjórnir, bæjarstjórnir og borgarstjórn. Hinu kjörnu fulltrúar þekkja þarfir samfélagsins enda nátengdir sínu umhverfi og því kjósum við nærstjórn.

Það er því engin furða að íslenskir forystumenn 19. aldar og 20. aldar, vildu og börðust hart fyrir að fá löggjafarvaldið og sérstaklega framkvæmdarvaldið til Íslands. Um það snérust stjórnmálin á Íslandi frá því að fyrsta stjórnarskráin tók gildi 1874 og til enda heimstjórnartímabilsins, til ársins 1918. Það tók svo önnur 26 ár að losna endanlega við erlend vald en það gerðist þegar Ísland varð lýðveldi 1944.

En hvað kennir sagan okkur?  Jú, þegar framkvæmdarvaldið var veikt, og það var mjög veikt frá 1262 til 1550, og innlendir valdhafar, höfðingjar/sýslumenn og klerkastéttin, réðu málum, var Ísland ekki fjarri öðrum löndum í kjörum og lifnaðarháttum. Landið var að vísu afskekkt og erfitt að koma vörum til landsins en auðurinn varð eftir í landinu og sjávarútvegurinn skapaði auðstétt á Íslandi á síðmiðöldum.

Mesta rán Íslands sögunnar hófst með siðbreytingu þegar auðugast afl Íslands, kaþólska kirkja var keigbeygð. Danastjórn náði líka stjórnsýsluleg áhrif, verslunaráhrif og valdið lak úr landi ásamt miklum auðæfum næstu þrjár aldir. Ekkert var skilið eftir, fjármagnið rann í stríðum straumum í hirslur Danakonungs og danskra kaupmanna. Nánast ekkert varð eftir, bara fjármagn til að tryggja yfirráð Dana (höfuðsmaður/hirðstjóri og sýslumenn). Hin glæsilega Kaupmannahöfn sem við sjáum í dag, var að hluta til sköpum með íslensku fjármagni. En hvar vorum við Íslendingar þá staddir?

Jú, rannsóknir sýna að kjör Íslendinga síversnuðu, fornleifarannsóknir sýna að hýbýli manna minnkuðu og versnuðu, fólkið lagði undir sig baðstofuna af illri nauðsyn. Á sama tíma risu borgir og bæir hvaðanæva um Evrópu, glæstar hallir, kirkjur og húsakynni borgara bera því vitni. En ekki á Íslandi. Hér hýrðust Íslendignar við illan kost í niðurgröfnum kofum, engir bæir og Íslendingurinn mátti þakka fyrir að deyja ekki úr hungri. Meira segja höfðingjar Íslands, bjuggu í húsakynnum sem efri millistéttin í Evrópu hefði fúlsað við. Sannarlega myrkrar "miðaldir" tóku við á Íslandi og segja megi að hafa staðið frá 1550 -1850.

En sem betur fer taka slæm tímabil á enda, oftast nær. Það sama átti við um Ísland. Ljós upplýsingaaldar skein loks niður á hjara veraldar undir lok 18. aldar, og á Ísland og í hjörtu danskra valdhafa. En fyrst þurfti íslenska samfélagið bókstaflega að hrynja með móðuharðunum.

Umbótaáætlanir í landbúnaði og vinnsla ullavara, tækniþróun í þilskipaútgerð varð til þess að hér mynduðust sjávarþorp á seinni helmingi 19. aldar sem enn eru flest til. Landhöfðingjatímabilið varð, þrátt fyrir að náttúran hrakti margan Íslending vestur um haf, framfaratímabil enda við komin með fjárveitingavaldið í höndum Alþingis. 

En það vantaði "framkvæmdastjóra heima í héraði". Gríðarlegt framfaraskref var stigið með fyrsta íslenska ráðherrann með búsetu í Reykjavík. Valdið var komið heim. Framkvæmdirnar öskruðu á Íslendinga til verka. Hér voru bókstaflega engir innviðir.  Fáar brýr og vegir bara slóðar. Enn eru við að vinna upp margra alda aðgerðaleysi og enn erum við að leggja nýja vegi og brýr alls staðar um landið á 21. öld. Margt er eftir að gera. En það kemur.

En nú er öldin önnur. Ráðamenn íslensku þjóðarinnar eru ráðalausir í bókstaflegri merkingu. Þeir leyfa erlendu yfirþjóðlegu valdi á meginlandi Evrópu ráða för Íslendinga. ESB fjarstýrir Íslandi með EES-samninginum og Íslendingar eru svo miklar gungur, að þeir þora ekki einu sinni, ekki eitt einasta skipti að segja nei við samþykktir (jafnvel bara ályktanir) sem berast í tölvupósti frá Brussel síðastliðin 31 ár.

Ímyndaðir skattar, gripnir úr lausu lofti, eru lagðir á samgöngur við Íslandi. Á skipasamgöngur og flugsamgöngur, lífæð Íslands. Og hvað eiga skattarnir að gera? Ekkert, bara fylla fjárhirslur ESB. Refsiskattar eru ekki alvöru skattar, bara fjárdráttur úr vösum fólks. Ekki er hægt að hætta að fljúga til Íslands né færa nauðsynjarvörur til landsins.  Eina sem þetta gerir er að gera bara efnuðum Íslendingum kleift að ferðast, hinir þurfa að hírast heima á Íslandi með hækkuðu matarverði vegna loftslagsskatta.

Hvenær ætla Íslendingar að girða sig í brók, ná tökum á landamærum landsins, á samgöngur og stjórnsýslulegu valdi? Getur ókjörin framkvæmdarstjórn suður í Brussel vitað meira um þarfir Íslendinga en valdhafar heima í héraði?

Staldra íslenskir stjórnmálamenn aldrei við og hugsa um framtíðina? Á hvaða vegferð við erum? Ætlum að við vera Íslendingar í framtíðinni eða fjölþjóðaríki með ensku sem aðaltungumálið? Hvað með gildin og hefðirnar? Ekki leita til Alþingis, þar eru engin svör að finna.

Hollvinasamtök Bjarna Sæmundssonar

Eins og menn vita, sem fylgjast með fréttum, tók rannsóknarskipið Bjarni Sæmundsson niður í Tálknafirði. Skipið virðist ólaskað. 

Annað sem menn vita ekki er að skipta á út þetta hálfra alda gamla rannsóknarskip út fyrir nýtt en smíði nýs skips er hafið. Ætlað er að smíði skips­ins, sem ber sama heiti og núverandi skip, taki 30 mánuði og að það komi til lands­ins haustið 2024.

Hér er fróðleiksmoli af vefsetri Hafrannsóknarstofnunnar:

"Rannsóknaskipið Bjarni Sæmundsson HF 30 var smíðað í Þýskalandi árið 1970 og afhent Hafrannsóknastofnun í desember sama ár.

Skipið er 56 metra langt og 10,6 metra breitt, dýpt að efra þilfari er 7,0 metrar. Í skipinu eru þrjár vélar, 410 kw. hver. Ef keyrt er á öllum vélum er ganghraði skipsins um 12 sjómílur.

Á skipinu er 14 manna áhöfn og auk þess er aðstaða fyrir 13 vísinda- og rannsóknarmenn."

Það verður tilhlökkunnarefni að fá nýtt og sérútbúið rannsóknarskip í stað Bjarna Sæm.  Þótt núverandi skip er í ágætu standi, er það gamalt og úrelt.  

Það er spurning, hvað á að gera við það? Ekki líst mér á að gera það að diskó eða partý skipi í Suður-Evrópu líkt og örlög íslenskra varðskipa virðast alltaf verða. Ekkert rannsóknarskip er til á sjóminjasafni á Íslandi og væri ekki tilvalið að Sjóminjasafnið í Reykjavík eða annað safn taki það að sér?

Byrja má á að stofna hollvinasamtök í kringum skipið, líkt og með varðskipið Óðins. Hollvinasamtök Óðins voru stofnuð árið 2006 í þeim tilgangi að bjarga skipinu og gera að safni. Meðlimir samtakanna hittast mánaðarlega um borð í skipinu, fá sér kaffi og kökur, og spjalla um liðna tíma segir á vefsetri Sjóminjasafns Reykjavíkur.

 

 

 

Joe Biden út úr heiminum?

Ef horft er á kvöldfréttir RÚV í gærkvöldi (komst ekki hjá að sjá hluta þeirra þar eða annar var að horfa) mættti ætla að Joe Biden væri við hestaheilsu og allt í lagi með kollstykkið á honum. Hann flytur ræðu, að vísu ekki af innlifun, en nokkuð skammlaust.

En ástæðan fyrir að hann getur flutt ræður yfir höfðuð er að hann les af textavél, sem jafnvel heilabilaður maður getur gert.

Eftir ræðuna, tók hann fyrirfram valdar spurningar frá vinveittum fjölmiðlum.  Þá lendir okkar maður í vanda eins og sjá má af eftirfarandi myndbandi.

Joe Biden rambling speech

Það er beinlínis ljótt að tala um líkamlegt eða andlegt ástand fólks og að öllu jafna gerir maður það ekki.  En það er annað mál þegar valdamesti maður heims, sem hefur kjarnorkutöskuna innan seilingar, þá verður maður að vekja athygli á því. 

Það er í raun grimmur leikur að Jill Biden, eiginkona hans og aðstoðarmenn hans, skuli ota fram mann sem greinilega er kominn með elliglöp á háu stigi og láta hann bera byrðir erfðasta starf heims. Hann greinilega ber ekki byrðirnar, hann er 40% tímans í fríi og þegar hann mætir í vinnuna, er dagskrá dagsins þunnskipuð, ef nokkuð er á annað borð á dagskrá.

Það hefur afleiðingar þegar leiðtogi öflugasta hernaðarveldi heims er ekki starfhæfur.  Rekja má Úkraníustríðið til stjórnar hans, staðgengilsstríð, sem heldur því gangandi. Ömurlegur endir á Afganistan stríðinu þegar Bandaríkjaher hörfaði með skömm fyrir illa vopnuðum skæruliðaher hefur sína eftirmála. Óhæfur Bandaríkjaforseti getur leitt til kjarnorkustyrjaldar.

Joe er ekki treystandi til að halda blaðamanna fundi nema með skilyrðum (fyrirfram valdar spurningar og viðmælendur) og hann með minniskort í hendi til að svara rétt.   Hann getur ekki einu sinni ratað af sviði án aðstoðar. Nú gengur hann um borð flugvéla í gegnum landgang aftan til á flugvélinni sem hefur færri tröppur.

En þegar maður horfir á Joe Biden í gegnum íslenska fjölmiðla virðist allt vera í lagi.  Birtir eru ræðukaflar sem hann nokkurn veginn getur lesið sig í gegnum. Er það viljandi gert að birta þessa glansmynd af Joe Biden? Eða eru fjölmiðlarnir sem íslensku fjölmiðlarnir copy/paste sínar fréttir frá, svona hlutdrægir? 

Vinstri fjölmiðlarnir vestan hafs er þó farnir að snúa baki við Biden.  Vinstri menn eru farnir að sjá að hann á í erfiðleikum með að klára þetta kjörtímabil og svo sýna skoðanakannanir að Donald Trump er kominn með forskot á karlinn. Demókratar hafa því ákveðið að henda honum fyrir ljónin.

Hér fer Sky News Australia yfir andlegt ástand Joe Bidens. Hann talar um lestir, bróður sinn, John Wayne og kúreka í ræðu um loftslagsvanda!

Joe minnir mig alltaf á Change, einfeldinginginn í kvikmyndinni Being there, mann sem lifað hafði í einangrum um áratuga skeið og sér veröldina í gegnum sjónvarp, mjög vitgrannur og ólæs sem skyndileg kemst inn í æðsta valdakjarna Bandaríkjanna. Í lok myndarinnar er talað um að gera hann að forseta Bandaríkjanna. Virkar fáranlegur endir og ótrúverður, þar til maður sér valdaferil Joe Biden. Svo eru spillingarmál Joe Bidens annar kapituli út af fyrir sig og Change væri aldrei fær um að fremja.

Reiðisstjórnun í samfélagsumræðunni

„Mundu að það er ekki nóg að vera laminn eða móðgaður til að verða fyrir skaða, þú verður að trúa því að þú verði fyrir skaða. Ef einhverjum tekst að ögra þig skaltu gera þér grein fyrir því að hugur þinn er meðvirkur í ögruninni. Þess vegna er nauðsynlegt að við bregðumst ekki hvatvíslega við tilfinningum; taktu þér smá stund áður en þú bregst við og þú munt eiga auðveldara með að halda stjórninni.“ — Epictetos, grískur heimspekingur.

Samfélagið sem við búum í dag er nokkuð sérstakt.  Þegar allir geta tekið þátt í samfélagsumræðunni, hvar sem er og hvenær sem er, hættir fólk til að segja eitthvað vanhugsað.  Stundum er það ekki einu sinni vanhugsað, heldur er fólk bara dónalegt og fer í "manninn" með gífuryrðum og sleggjudómum. Eitt algjörlega sérstakt fyrirbrigði er á samfélagsumræðunni en það er að mógðast.

Það er ekki nóg að fólk móðgist fyrir eigin hönd, heldur annarra sem það þekkir ekkert til. Oft byggist móðgunin á misskilningi eða útúrsnúningi á umræðunni.  Koma á höggi á andstæðinginn og því haldið fram fullyrðingum sem eiga sér ekki stoð í raunveruleikanum.

Allir þekkja samkvæmisleikinn að hvísla einhver orð í eyrun sessunauts, sem hvíslar sömu orð í eyru næsta og svo koll af kolli. Þegar orðið hefur borist hringinn, þá hefur orðið eða setningin oftast gjörbreytt um merkingu. 

Almanna rómur er slæmur dómur.  Þegar einhver verður fyrir ásökunum, er best að bíða aðeins, áður en ætt er inn á ritvöllinn, full(ur) vanlætingu. Þegar fleiri staðreyndir koma fram, kann málið að taka allt annan snúing og framvindan önnur.

Það sem Epictetos sagði er að við ættum að anda með nefinu áður en við reiðumst. Hann sagði ekki að það væri slæmt að reiðast, það er eðlilegt. Það er hægara sagt en gert að reiðast ekki, það þekkjum við öll. Öll reiðumst við en þá er bara að reyna að taka stjórn á sjálfum sér sem fyrst. Það má hafa þetta á bakvið eyrað þegar við opnum munninn til að ....