HMS Victory og María Júlía

Flaggskip breska flotans á 18. öld, HMS Victory (Hið konunglega skip Sigursæld) er athyglisvert skip, á sér langa og fræga sögu og er enn til. Myndin sem okkur hefur verið sýnd í kvikmyndum er af slæmum aðbúnaði og óhamingjusömum sjómönnum sem er að einhverju leyti röng og er kannski dregin af kvikmyndunum um uppreisninni um borð HMS Bounty.

En raunveruleikinn var að þessir menn, sem bjuggu í þröngum vistarverum (í hengirúmum við hlið fallbyssa), fengu meira að borða um borð en heldur í landi. Milli 4500-5000 hitaeiningar á dag. Þarna fengu þeir kjöt nokkrum sinnum í viku (sem var sjaldgæfara í landi) og nóg af vatnsblönduðu rommi, þannig að menn voru hífaðir mest allan daginn (og hamingjusamari). Þeir drukku líka nægan bjór (50 tonn um borð) og vín, því að vatnið (357 tonn um borð) var hættulegra að drekka óblandað og því blandað saman við vínið.

Sjóliðarnir fengu saltað kjöt, svína- og nautakjöt aðallega (45 tonn), mörg tonn af baunum, 2 tonn af smjöri (og osti) og 45 tonn af brauði í formi kex og mat sem hægt var að geyma. Heitur matur var sjaldgæfur vegna sjógangs en yfirmennirnir voru á veislufæði, enda stéttskipting um sú sama og í landi. Mennirnir fengu þrjár máltíðir á dag sem var ekki sjálfgefið í landi. Nóg að borða en einhæft fæði.

Flestir komu sjálfviljugir um borð, en fáeinir ekki, sérstaklega á stríðstímum og liðssmalar þurftu að fylla upp í kvóta og þá voru drykkjumenn eða aðrir óheppnir teknir nauðugir um borð. Enn aðrir voru glæpamenn sem gátu valið á milli fangelsisdóms eða vist um borð. Komið var betra fram við þessa menn um borð heldur en í landi, enda verðmætari. En strangur agi var um borð, sannkallaður heragi. Refsingar voru vægari en í landi. Fyrir minniháttar þjófnað voru menn hýddir en fyrir sama brot í landi, hefði afbrotamaðurinn verið hengdur. Læknisþjónusta var um borð.

350 manns voru á megin þilfarinu en ég held að skipið hafi getað rúmað um 830 manns í þessu 3.500 tonna skipi og það hafi verið 277 fet á lengd. Burðageta 2,146 tonn. Það náði upp að 20 km hraða á klst. Skipið kostaði 50 milljóna punda sem enn er mikil upphæð.

Sex manna áhöfn var á hverja fallbyssu og stöðug þjálfun var í gangi eða þrif en þilförin voru skrúppuð reglulega. Það tók bara 90 sekúndur að endurhlaða fallbyssuna eftir skotið hafði verið. Fyrirliðinn var kallaður fallbyssu kafteinn og hann miðaði og skaut úr byssunni, tveir stóðu til hliðar og stilltu hæðina á byssunni með prikum, einn tróð svamppriki eftir skot til að tryggja engin glóð væri eftir í hlaupinu og einn, oftast drengur, hljóp eftir púðrinu en sá sjötti tróð púðrinu og kúlunni í hlaupið. Allt var þaulæft allir með afmarkað hlutverk.

Nokkur byssudekk voru borð. 30 fallbyssur × 2,75 tonn þungar byssur kallaðar Blomefield 32 punda (15 kg) Miðbyssudekk: 28 × 2,5 tonna byssur og 24 punda (11 kg) Efri byssudekk: 30 × 1,7 tonna stuttar fallbyssur og 12 punda byssur (5 kg) á kvartdekki: 12 × 1.7 tonna stuttar 12 punda (5 kg) fallbyssur; á forkastala: 2 × miðlungs 12 punda (5 kg), 2 × 68 punda 31 kg) fallbyssur.

En um skipið er það að segja að HMS Victory (Hin konunglega Sigursæld) er flokkað sem 104-byssu fyrstu gráðu skip á línu (röðun í sjóorrustu en skipunum var raðað í beina línu til að nýta skotkraft fallbyssa á annarri hlið) hjá hinum konunglega flota. Skipið var pantað árið 1758, byrjað á því 1759 og hleypt af stokkunum árið 1765. Hún er best þekkt fyrir hlutverk sitt sem flaggskip Nelson lávarðar í orrustunni við Trafalgar þann 21 október 1805. Það var einnig flaggskip Keppel í sjóorrustuinni í Ushant, flaggskip Howe í sjóorrustunni við Spartel höfða og flaggskip Jervis í sjóorrustunni við St Vincent höfða.

Skipið tók þátt í eftirfarandi orrustum:

Sjóorrustan við Ushant (1778)

Seinni sjóorrustan við Ushant (1781)

Sjóorrustan við Spartel höfða (1782)

Sjóorrustan við St Vincent höfða (1797)

Sjóorrustan við Trafalgar (1805).

Ship of the line: barist í línulegri röð en ef brotist var inn í línu óvinarins, gat eitt skip eyðilagt tvö eða fleiri skip, því að ekkert stöðvaði byssukúluna frá því að fara í gegnum skipin endilangt.

Eftir 1824, var skipið sett í hlutverk hafnarskips. Árið 1922 var það flutt í þurrkví í Portsmouth, Englandi og varðveitt sem safnskip. Hún hefur verið flaggskip First Sea Lord frá því í október 2012 og er elsta flotaskip heimsins sem er enn í notkun. Þessum góða lífsdaga má þakka að skipið er smíðað úr eik eða um 90% (sex þúsund tré fóru í smíðina) og því hefur alla tíð verið vel við haldið.

Varðskipið María Júlía

Íslendingar hafa verið duglegir að skrifa bækur en verri að geyma forn mannvirki og tæki.  Það er því vel að menn eru að reyna að bjarga Maríu Júlíu sem einmitt er eikarskip og ætti að endast í aldir eins og Victory. Hér kemur smá fróðleiksmoli af netinu:

María Júlía er varðskip og björgunarskip sem Landhelgisgæslan notaði frá 1950 til 1969. Skipið var smíðað úr eik í Frederikssund í Danmörku og var heildarkostnaður 1,5 milljónir króna en um 300.000 af þeirri upphæð voru framlög frá slysavarnardeildum á Vestfjörðum. Skipið var nefnt í höfuðið á Maríu Júlíu Gísladóttur frá Ísafirði sem gaf árið 1937 verulegt fjármagn til smíði björgunarskips. Í skipinu var sérútbúin rannsóknarstofa fyrir fiskifræðinga og fyrir sjómælingar. Skipið var því fyrsti vísir að hafrannsóknarskipi á Íslandi.

Það hefði því verið nær að skýra nýjasta varðskip okkar María Júlía en Freyja sem er frjósemdargyðjar og -ástar og er ekki sjávarguð.

Gott nafn hefði verið: Skaði (kona sjávarguðsins Njarðar) eða Rán en maðurinn hennar var jötuninn Ægir sem varðskip eru skýrð eftir, en þau eru persónugervingar hafsins. Rán hefur net sem hún reynir að ginna sæfara í. Hún er ásynja drukknandi manna og er táknar allt það illa og hættulega við hafið en Ægir er guð sædýra og er góði hluti hafsins.

Saman eiga þau níu dætur sem eru öldurnar: Bára, Blóðughödda, Bylgja, Dúfa, Hefringa, Himinglæva, Hrönn eða Dröfn, Kólga og Unnur. Allt nöfn sem hægt er að nota á varðskip (Dröfn er reyndar notað á rannsóknarskip).

 

Svo sannarlega segi ég yður að

„...þegar á íslandsströnd eru risnir þýskir fiskibæir og þýsk kauptún, hve leingi mun þess að bíða að þar rísi og þýskir kastalar með þýskum kastalaherrum og málaliði. Hver er þá orðinn hlutur þeirrar þjóðar sem skrifaði frægar bækur? Þeir íslensku mundu þá í hæsta lagi verða feitir þjónar þýsks leppríkis. Feitur þjónn er ekki mikill maður. Barður þræll er mikill maður, því í hans brjósti á frelsið heima." (Eldur í Kaupinhafn. 13. kafli. Arnas Arnæus.)

Heimfæra má þessu fleygu orð skáldsins yfir á Ísland nútímans og Íslendinga. Við erum ekkert annað en feitir þjónar, lifum í allsnægtum, gónandi á örskjái og aldsendis menningarsnauðir, nýjar kynslóðir ólæsar á hvurnsdags íslensku og vita ekkert hvaðan þær koma, þekkja ekki einu sinni feður og mæður afa og ömmu með nafni. 

Nútíma Íslendingurinn er búinn að gleyma uppruna sínum, kerfið nennir ekki einu sinni að kenna krökkum grundvallar sögu og trú og slík þjóð eins og Íslendingar eru orðnir, er dæmt til að endurtaka mistökin aftur og aftur án haldreipi trúar. 

Íslendingar virðast vera staðráðnir að vera þjóð meðal þjóð en gleymir á sama tíma að vera þjóð með uppruna, tungu og menningu. Við erum í núvitund, hugsum ekkert um fortíð né framtíð. Það hefur aldrei verið talið gott veganesi að dýfa ekki hendi í kalt vatn með silfurskeiðina fasta í munni. Maðurinn er gerður fyrir andóf og mótlæti, sterkir karaktarar kvenmanna og karlmanna eru barðir og mótaðir á steðja lífsins.

Einn mætur fræðimaður sagði eitt sinni, þegar enn ein Pisa könnunin var birt, að það væri nóg að 10% þjóðarinnar kynni skil á þjóðararfinu og því mun íslenskan lifa. Hvers konar endems vitleysa er þetta. Slíkir (fræði)menn, sem eiga að heita hafa lesið opinbert mál Íslendinga 17. og 18. alda eiga að sjá danskt mál með íslenskublendingi en þeir sjá málstíl og tilbrigði íslensks máls.

Það þurfti að berjast fyrir íslenskunni á 19. öld, bjarga henni úr klóm dönskunnar. Nú er hún dauð í huga meginþorra þjóðarinnar. En nú eru við að berjast við engilsaxnesku og eru að tapa því stríði.  Prófið að fara niður í miðborg Reykjavíkur einn góðan veðurdag og sjáið hvort þið komist í gegnum daginn án þess að tala ensku. Það er ekki hægt.

Og Íslendingar hafa ákveðið að vera feitir þjónar erlent valds. Það er hægt að kalla það ýmsum nöfnum, NATÓ, Sameinuðu þjóðirnar, EFTA eða ESB. Í hvert sinn sem við göngum í slík samtök, töpuð við dálítið af frelsi okkar, þar til ekkert verður eftir af því.

Það voru ef til vill ekki byggðir þýskir kastalar en nútíma útgáfa af þeim var byggð á Suðurnesjum (og víða um land á stríðstímum) og amerískir dátar sátu þann kastala. Íslenskir ráðamenn, ekki leiðtogar, þeir eru ekki lengur til, ákváðu að fela frelsið í hendur heimsveldi sem er á hverfandi hveli og er víst til að taka okkur með í himnaför í sveppalögðu skýi.

Nú koma boð og bönn frá Brussel í stað Kaupmannahafnar. Nýr bústaður en sömu herrar. Ekki mikil munur þar á. Og íslenskir skriffinnar, kallast á íslensku Alþingismenn, munda stimplanna og skriffærin til að votta boðin en oftar en ekki bönnin frá stríðsóðri Evrópu sem enn og aftur er komin í stríð ekki reynslunni ríkari, enda nánast allir dauðir sem upplifðu ragnarök seinni heimsstyrjaldar.  Engin lærdómur er dreginn og sömu mistökin endurtekin. Apar fara í stríð.

„Mávera sigraðri þjóð sé best að útþurkast: ekki með orði skal ég biðja íslenskum vægðar. Vér íslenskir erum sannarlega ekki ofgóðir að deya. Og lífið er oss laungu einskisvert. Aðeins eitt getum vér ekki mist meðan einn maður, hvortheldur ríkur eða fátækur, stendur uppi af þessu fólki; og jafnvel dauðir getum vér ekki verið þess án; og þetta er það sem um er talað í því gamla kvæði, það sem vér köllum orðstír ..." (Eldur í Kaupinhafn. 10. kafli. Snæfríður Íslandssól.)

Orðstír okkar hefur beðið skaða með undirlægu hætti og sleikjugangi ráðamanna vorra (ég mun aldrei notað hugtakið leiðtogar um slíkt fólk, nema um fáeina menn (kk og kvk) sem nú sitja á Alþingi) og kristalaðist með Versala samkundunni í Hörpu um daginn. 

Utanríkisráðstýra vor, sem þverneitar að verja land og þjóð með a.m.k. heimavarnarliði, dásamar manndrápin og stríðsgjörðir í gersku martröðunni, ekki ævintýri. Tvísagna ráðstýra sem hræðir okkur með væntanlega formennsku í náinni framtíð í stærsta stjórnmálaflokkisins sem kennir sig við sjálfstæði en ætti frekar að kenna við frelsisafsal en sjálfstæði. Erum við sigruð? Töpuðum við fyrir sjálfum okkur?

Björt framtíð með blóm í haga framundan?

 

Hitt og þetta - nokkrar hugleiðingar á föstudegi

Það hefur ýmislegt gerst í vikunni sem telst vera fréttnæmt.

Fyrir hið fyrsta og það sem vekur umhugsun, er svo kallaða tjónaskrá sem Evrópuráðið hefur fundið upp án nokkurra lagastoðar.  Nýir Versala afarkostir eru í boði fyrir taparann (sem enginn veit hver verður) í Úkraníu stríðinu. 

Menn læra seint af sögunni eða ekki neitt.  Afarkostirnir sem settir voru á Þjóðverja í lok fyrri heimsstyrjaldar (og þeir voru alla 20. öldina að borga) leiddu til anarkisma  í fyrstu í þýsku samfélagi en síðar til fasisma/nasisma.

Menn þóttust hafa lært af niðurstöðu fyrri heimsstyrjaldar í stríðslokin 1945 og ákváðu að í stað hefnda og kröfu um skaðabætur (reyndar voru Þjóðverjar rændir á báða bóga niður í skinn), að koma með Marshall aðstoðina, og aðstoða töpurunum, Þýskalandi og Japan að komast á fæturnar aftur en nú með lýðræði sem leiðarljós. Það tókst stórkostlega og bæði ríkin eru lýðræðisríki, friðsöm og efnahagsveldi.

En nú hafa menn gleymt sögunni í Versalasamkundunni í Hörpu. Nú á að krefjast skaðabætur. Hafa menn hugsað dæmið til enda? Til dæmis það að Rússland, eftir stríðið, verður ekki hersetið af erlendum herjum og því erfitt að þvinga Rússa til eins eða neins. Og Rússar eiga vini alls staðar.  Það eina sem gerist ef þessari kröfu er haldið er til streitu, er að búa til kalt stríð á nýju og skiptingu heimsins í tvær valdablokkir (Kína og Rússland í annarri) og Vesturveldin í hinni.

Það er ekki rétt að halda því fram að í menningunni sé engin framþróun... í hverju stríði eru menn drepnir á nýjan hátt. Will Rogers

 

---

Annarra manna fé (e. other people money) er hugtak notað um þá sem höndla með fé annarra, oftast á óábyrgan hátt. Enn á að halda til streitu, að því virðist, göng í gegnum Fjarðarheiði. Einhvers staðar sá ég verðmiðann 46 milljarða króna sem eru meiri en fjárlög til Vegagerðinnar 2020 sem voru met upphæðir upp á krónur 44 milljarða króna. Ég hef hvergi séð réttlætingu fyrir þessa framkvæmd í stað tveggja gangna til Miðfjarðar (sem gerir sama gagn en opnar hringleið um firðina). Hvernig geta menn réttlætt þetta þegar fyrirséð er að það taki 15 ár í viðbót að leggja af einbreiðum brúm á þjóðvegi eitt, fyrir utan allar aðrar framkvæmdir sem eru afar brýnar, s.s. Sundabrautina. Og jarðfræðingar vara við 16 km löngum göngum í gegnum erfið jarðlög sem gætu reynst vera ný Vaðlaheiðargöng sem margföldustu í verði vegna vatnsleka og annan vanda.

---

Nú er ljóst að utanríkisstefna núverandi ríkisstjórnar er samsull af bulli. Þrír afar ósamstæðir flokkar mynda ríkisstjórna og einn með algjörlega andstæða stefnu í varnarmálum en hinir. VG hafa þurft að kokgleypa og draga til baka stefnu sína um Ísland úr NATÓ (og herinn burt, sem fór reyndar sjálfur án þess að spyrja kóng né prest). Er flokkurinnn trúverður? Meira segja meirihluti kjósenda VG telur stefnuna ranga og vilja vera áfram í NATÓ.

Og "kvenskörungarnir" tveir úr Sjálfstæðisflokknum telja sig vera grúpppíur og fylgja í einu og öllum sem grúppan telur vera rétt. Þær hafa gleymt hugmyndina að sjálfstæða utanríkisstefnu fyrir sjálfstæða þjóð í frjálsu landi. Þær og aðrir í ríkisstjórninni gleyma lexíunni úr mannkynssögunni sem er að örþjóð heldur kjafti, kemur sig í skjól vinveittra ríka og skiptir sér ekki af slagsmálum stórþjóðanna. Að það er viturlegra að koma fram sem sáttasemjari og boðberi friðar en taka þátt í stríðbrölti með engan her að baki!

 

 

 

 

 

 

Vondi karlinn Donald Trump endanlega hreinsaður af samkrulli með Rússum

Utangarðsmaðurinn Donald Trump kom eins og stormsveipur inn í bandarísk stjórnmál 2015.  Fyrst var hlegið að honum og spurt hvað hann eigi upp á dekk, utangarðsmaður í Repúblikanaflokknum og þekkti ekkert til refskákar í bandarískum stjórnmálum.

En Donald Trump kom til dyranna eins og hann er klæddur, eins og alltaf og sagði hvernig hlutirnir eru í raun. Kjósendur, löngu orðnir þreyttir á lygum og aðgerðaleysi stjórnmálamanna, ákváðu að taka hann á orðið, og gefa honum tækifæri.  Þegar hann vann forval forsetaframbjóðenda í Repúblikanaflokknum, öllum til undrunar nema honum sjálfum, ákvað vilta vinstrið að taka hann alvarlega. Ákveðið var að siga meginfjölmiðlanna á hann (sem CIA stjórnar á bak við tjöldin).

Ekki nóg með allt Demókrata apparatið færi á fullan skrið með allan þann skít sem það getur fundið, heldur var djúpríkið virkjað um leið.  Djúpríkið kallast stofnanir og ráðuneyti sem eru á valdi kerfiskarla sem oftar en ekki eru hliðhollir Demókrötum. 

CIA og FBI, sem eiga að heita hlutlausar stofnanir voru virkjaðar þegar Trump vann forsetakosningarnar gegn hinni spilltu Hilary Clinton. Áður en hann náði að komast í Hvíta húsið var njósnað um forsetaframboð hans. Þegar hann var kominn í embættið var hann sakaður um samvinnu við Rússa um að vinna kosningarnar.  Það mál yfirhnæfði alla fjölmiðla umræðu í forsetatíð hans. Skipaður var sérstakur saksóknari sem rannsakaði málið í tvö ár, Robert Mueller sem fann ekkert athugavert og engin tengsl Trumps við Rússa.

Því var ákveðið að rannsaka sjálfa rannsóknina og málið sem leiddi til þess að "Rússagate" sem Trump hefur alltaf kallað mesta svindl stjórnmálasögunnar í BNA. John Durham var skipaður sérstakur saksóknari. Og nú eftir 4 ára rannsókn, kemur í ljós að gífurleg spilling reyndist á bakvið málið allt. FBI sem átti að heita æðsta og virtasta löggæslustofnun Bandaríkjanna og þótt víða væri leitað, reyndist starfi sínu ekki vaxið og reyndist í vasa Demókrata. Kíkjum aðeins á rannsókn Durham og niðurstöður hennar.

Frá og með árinu 2017 fullyrtu Donald Trump forseti og bandamenn hans að rannsókn Crossfire fellibylsins á vegum alríkislögreglunnar (FBI), sem fann óteljandi óviðeigandi tengsl milli félaga Trump og rússneskra embættismanna og njósnara og leiddi til Mueller rannsóknarinnar, hafi verið hluti af djúp ríkis samsæri og „gabbi“ eða „nornaveiðar“ sem pólitískir óvinir hans komu af stað.

Í apríl 2019 tilkynnti William Barr dómsmálaráðherra að hann hefði hafið endurskoðun á tilurð rannsókn FBI á afskiptum Rússa af kosningunum í Bandaríkjunum 2016 og greint var frá því í maí að hann hefði falið John Durham, alríkissaksóknara til lengri tíma, að leiða hana. nokkrum vikum fyrr. Durham fékk heimild „til að kanna í stórum dráttum söfnun njósna stjórnvalda sem snerta samskipti Trumps herferðar við Rússa,“ yfirfara skjöl stjórnvalda og óska eftir sjálfviljugum vitnaskýrslum.

Í desember 2020 upplýsti Barr þinginu um að 19. október hefði hann skipað Durham sérstakan ráðgjafa á leynilegan hátt og leyft honum að halda áfram rannsókninni eftir að Trump-stjórninni lauk.

Rannsókn Durhams var byggð á ósannaðri samsæriskenningu sem Trump ýtti undir að „Rússnesk rannsóknin hafi líklega stafað af samsæri leyniþjónustu eða löggæslustofnana“. Þegar Michael Horowitz, aðaleftirlitsmaður, andmælti þeirri kenningu með því að bera vitni fyrir þinginu að FBI sýndi enga pólitíska hlutdrægni við upphaf rannsóknarinnar á Trump og möguleg tengsl við Rússland, snerust Barr og Durham, eins og segir í frétt New York Times, „. að nýjum rökstuðningi: leit að grundvelli til að saka Clinton herferðina um að hafa lagt á ráðin um að svíkja ríkisstjórnina með því að búa til grunsemdir um að Trump herferðin hefði átt í samráði við Rússa, ásamt því að rannsaka hvað F.B.I. og leyniþjónustumenn vissu um aðgerðir Clintons herferðar."

Eftir þrjú og hálft ár ákærði Durham þrjá menn, einn þeirra játaði ákæru sem tengdist ekki uppruna FBI rannsóknarinnar, og var dæmdur í skilorðsbundið fangelsi; hinir tveir mennirnir voru dæmdir og sýknaðir. Í báðum réttarhöldunum hélt Durham því fram að sakborningarnir hefðu blekkt FBI, frekar en að halda því fram að FBI hafi brugðist óviðeigandi gagnvart Trump. Að sögn hægrisinnaðs dálkahöfundar og lögfræðings Andrew C. McCarthy snerist meint blekking „aðeins um auðkenni eða stöðu fólks sem það var að fá upplýsingar frá, ekki um upplýsingarnar sjálfar.

Þann 15. maí 2023 var síðasta 306 blaðsíðna óflokkaða skýrsla Durham birt opinberlega. Þrátt fyrir að skýrslan hafi meint staðfestingarhlutdrægni frá FBI og „skorti á nákvæmni í greiningu“, var ekki haldið fram pólitískum hvötum og Durham tókst ekki að finna það sem Trump sagði vera „djúp ríkið“ samsæri gegn honum enda ekki ætluð að gera það.

Durham mælti með FBI að skapa "stöðu fyrir FBI umboðsmann eða lögfræðing" til að hafa eftirlit með pólitískt viðkvæmum rannsóknum. Lögfræðingarnir Peter Strzok og Aitan Goelman, sakaði Durham um að hafa stýrt óvirkri rannsókn sem var pólitísk  og sett fram af pólitískum hvötum sem "bein afleiðing af "vopnvæðingu" dómsmálaráðuneytis fyrrverandi forsetanum Trumps".

Skýrsla Durham er mjög varfærin í orðavali en ljóst er að FBI hóf rannsókn byggða á lyga uppljóstrunum og mjög vafasömum heimildamönnum og þau fjögur stig venjulegra rannsóknar var hunsuð, sem er  að setja fram rannsóknarspurningu, safna gögnum, greina gögnin og túlka niðurstöðurnar. Eða með öðrum orðum: 1. Sannleiks prófun, 2. auðkenning og flokkun, 3. líkanagerð, 4. mynsturleit og rannsókn sem er full rannsókn.Farið var beint í fjórða stigið.

Niðurstaða Durhams er einföld, FBI rannsókn á forsetaframboð Donalds Trumps hefði aldrei átt að eiga sér stað.

En eftir tvær embættisafglapa ákærum sem báðar voru felldar, lynir ekki málaferlum gegn hinum fyrrum forseta.  Mál eru hreinlega búin til úr lausu lofti og markmiðið er að koma í veg fyrir að Trump verði aftur forseti.

En allt þetta hatur og barátta gegn Trump hefur leitt ýmislegt í ljós.  Allt sem hann hefur sagt um djúpríkið (æðstu yfirmenn FBI og CIA eru í vösum demókrötum), að réttarkerfið er eitt fyrir Repúblikana og annað og betra fyrir Demókrata; að forsetaframboð Hilary Clinton var gjörspillt; að "Fake news" eða falsfréttamiðlar var og er raunverulegt fyrirbrigði; að samfélagsmiðlarnir Facebook og Twitter unnu með demókrötum gegn repúblikönum sem og allir ofangreindu aðilar unnu samstillt gegn repúblikönum og forsetanum Donald Trump. Ef þetta er ekki aðför að lýðræðinu, þá veit ég ekki hvað það er.

Hver er afleiðingin? Helmingur bandarísku þjóðarinnar (og í raun meira, hef séð tölur upp í 80%) treystir ekki lengur alríkisstofnanir ríkisins og að réttarkerfið sé réttlát. Þegar slíkt traust er farið, er í stutt í að menn vantreysti leikreglum lýðræðisins og það sett í varanlega hættu.

P.S. Nýjasta nýtt, Joeseph Biden ásamt samverkamönnum hafa verið ákærðir fyrir brot í embætti. Skildi það mál rata í íslenska fjölmiðla?

Ákæra fyrir brot í embætti

 

 

 

 

Apar fara í stríð

Það er ágætis þáttaröð á Netflix um ættbálk apa, nánar tiltekið simpasa. Hún heitir Chimp Empire.  Hún er heillandi en vekur um leið umhugsun.  Það sem kemur mest á óvart er hvað aparnir eru líkir okkur. 

Þeir mynda ættbálka, með báðum kynjum, karldýr og kvendýr (já bara tvö kyn hjá þeim) og afkvæmi þeirra.  Það er einn leiðtogi, alfa api sem situr völtum fótum á toppnum. Aðrir karlapar mynda hóp eftir virðingastöðu sem og kvenaparnir með afkvæmin. Allir hafa hlutverk og sumir eru utangarðs.

Hegðun þeirra er afar lík mannanna. Þeir eigna sér land eða svæði sem þeir verja með harðri hendi.  Þeir vakta landamærin og sjá til þess að aðrir apahópar komist ekki inn á svæðið.  Þeir veiða sér apaketti til matar.

Svo er farið í stríð. Þáttaröðin sýnir hvernig það gengur fyrir sig. Einn apinn varð hræddur að vera við landamærin í eftirlitsferð og hélt heim á leið. En hann var óheppinn, því að hann gekk í flas innrásarhóps annans ættflokks og var drepinn.

Það er greinilegt að maðurinn er ekkert þróaðri en aðrir mannapar.  Við erum villidýr sem drepum allt sem verður á vegi okkar (milljarða dýra árlega sem og aðrar manneskjur) og pökkum "veiðina" inn í fallega pakka sem við verslum í næstu matvælaverslun. Það er mjög "þróað" að þurfa ekki að standa í drápum sjálf.

Nú stendur yfir fundur Evrópuráðsins í Hörpu til að ræða stríðið í Úkraníu. Ekki er minnst einu orði á að koma á friði, nei, það á að búa til tjónaskrá.  Mun hún hvetja Rússa til að leita friðar? Held nú ekki. 

Maðurinn hefur ekkert lært á milljón ára þróunarferli sínum. Og svo velta menn fyrir sér af hverju geimverur hafi ekki samband við mannkynið.  Kannski hafa þær komið og hreinlega ekki líst á blikuna. Á þessari plánetu drepa allir alla og dýrin eru jafn dugleg við drápin.

Verður einhvern tímann friður á jörðu? Hef enga trú á því á meðan eðli mannsins er eins og það er.  Því er best fyrir örþjóð eins og Íslendinga að mynda bandalög  sér til verndar en einnig að tryggja eigið öryggi með til dæmis her.  Það hefur enginn eins mikla hagsmuna að gæta en við sjálf við að verja land og þjóð. Þegar á reynir geta bandamenn okkar verndað okkur?

P.S. Það var ein niðurstaða á fundinum. Það var staðfest að Íslendingar lúta algjörlega ESB en "samþykkt" var að Ísland fengi undanþágu varðandi mengun í flugi. Katrín Jakobsdóttir þóttist vera ansi hörð á sameiginlegum blaðamannafundi með Ursula von der Leyen framkvæmdarstjóra ESB með undanþágu í farteskinu til 2026!  Ísland er hreinasta land í heimi hvað varðar mengun en samt haga leiðtogar Íslendinga sér eins og hamfara hlýnun eigi sér stað á landinu í miðri norðan hríð maí mánaðar. Fólk verður stundum galið þegar það fylgir hugmyndafræði og skynsemin fljót að hverfa.

 

 

 

 

 

Zelenský á leiðinni til Íslands?

Karlinn Volodomyr Zelenský  hefur verið að fikra sig upp Evrópu. Fór til Ítalíu, síðan Þýskaland og er kominn til Bretlands. Hann mun ekki vannýtta svona áróðurs tækifæri eins og leiðtogafundur Evrópuráðsins óneitanlega er.  Leiðtogar allra 46 aðildarríkja þess koma saman á Íslandi og ræða innrás Rússa í Úkraínu.  

Á vef RÚV segir að nær öll ríki Evrópu eiga aðild að Evrópuráðinu. Vatíkanið er eina ríki Evrópu sem aðeins er áheyrnarfulltrúi án atkvæðisréttar á þingi ráðsins, og situr þar í sama hópi og Bandaríkin, Kanada, Mexíkó, Ísrael og Japan.

Rússland er ekki lengur með aðild að Evrópuráðinu. Rússar gengu í ráðið árið 1996 en árið 2014, eftir innlimun Krímskaga, voru þeir sviptir atkvæðisrétti á þingi Evrópuráðsins.

Spurning hvort að hann sníki far með forsætisráðherra Bretlands til Íslands?

Talandi um stríðið í Úkraníu og fundinn, þá kemur ekkert út úr honum annað en orðasnakk og einskisverðar yfirlýsingar, varla pappírsins virði. 

Það er þannig að þegar stríð hefur brotið út, stöðvar ekkert það nema að annar hvor aðilinn verði örmagna og gefist upp eða leiðtogaskipti verða.  Í raun þurfa bæði Zelenský og Pútín að fara úr embætti og aðrir (friðardúfur) að taka við til að slíkt verði.

Um stöðuna í Úkraníu.  Pútín þarf ekki annað en að stunda kyrrstöðu stríð og bíða eftir að Úkraníumenn þrýtur fé og/eða vopn.  Hann gæti líka vonast eftir leiðtoga skipti í Bandaríkjunum og að repúblikani taki við forseta embættinu en Repúblikanaflokkurinn er almennt á móti fjáraustrinu til stríðsins.

Hvers vegna enginn talar um frið, nema Donald Trump og Xi Jinping, er mér óskiljanlegt. Getur Guðni Th. Jóhannesson forseti litið upp úr bókaskrifum augnablik, notað tækifærið og messað yfir evrópsku stríðsþjóðirnar gild friðar? Koma með eldmessu ræðu.  Eða eru við Íslendingar bara plat friðarþjóð?

CNN spyrillinn í Town Hall borgarafundinum um daginn reyndi að veiða Trump í gildru með að spyrja, með hverjum stríðsaðila heldur þú með?  Hann sagði: "I just want people stop dying!" Og hann myndi stuðla að friði samstundis.

Heimsstyrjöldin síðari kenndi okkur að á meðan það eru til vopn og fé, geta menn barist til síðasta manns eins og Þjóðverjar gerðu í raun. Aldrei gefist upp. Þetta stríð gæti verið þannig þráskák.  Bara að Minsk samkomulagið hafi verið virt og engin forsetaskipti átt sér stað í Bandaríkjunum, værum við ekki í þessari stöðu. Zelenský og Pútín eru skildir Þránd í Götu. 

Maðurinn sem fjölmiðlar elska að hata - Donald Trump

Donald Trump var nýverið á svokallað Town Hall hjá CNN.  Slíkar samkomur eru ætlaðar til að fólk geti spurt stjórnmálamenn spjörunum úr um pólitík þeirra og fyrir hvað þeir berjast. En þessi samkoma snérist upp í einvígi milli vinstri sinnaða fjölmiðilinn CNN, sem væri samkvæmt skilgreiningu Vísis "fjarvinstrisinnaður",  og Donald Trump.

Trump hefur kallað fjölmiðilinn falsfjölmiðil í gegnum árin og virðst hafa tekist að beygja hann, því áhorf á CNN er í lægstu lægðum eftur 7 ára rimmu en nú átti að taka ljónið inn í ljónabúrið og temja það.  Ljónið beit sannarlega frá sér og menn eru á því að hann hafi borið sigur af hólmi úr þessu einvígi.

En Trump er enginn dýrlingur og hann er harðfenginn með eindæmum. Hann er dæmigerður New York-ari og rífur kjaft við alla sína andstæðinga en er tryggari en tröll við stuðningsmenn sína. Hann er þannig persóna, að annað hvort hatar maður hann eða elskar, ekkert er þar á milli.

En afhverju elska stuðningsmenn hans persónuna Trump, með alla sína galla (og kosti)? Það er nefnilega komnir aðrir tímar en voru fyrir 30-40 árum þegar forsetar voru nánast í guða tölu, þeir sáust nánast aldrei nema í mjög stýrðum atburðum í fjölmiðlum. En með tilkomu internetisins og farsímanna, eru forsetarnir berskjaldaðir þegar þeir detta upp í móti þegar þeir ganga upp landganga í flugvél eða hrasa um hjól sín.

Í ljós kemur að forsetarnir eru mannlegir og þeir hafa sína kosti og galla. Kjósendur sjá þetta og hafa sætt sig við að heilagleikur embættisins er ekki lengur mögulegur.  Í því ljósi er skiljanlegt að maður eins og Trump, sem hefur sýnt óviðureigandi hegðun í gegnum tíðina gagnvart konum og andstæðingum sínum, er fyrirgefið mistök sín og afglöp í einkalífi sínu og hann metinn eftir verkum í embætti.

Líkja má Donald Trump við Andrew Jackson forseta (sem sagði um hugrekkið: Einn maður með hugrekki nær meirihluta) en sá fyrrnefndi er kettlingur í samanburði við Jackson  hvað varðar hneykslismál.

En stjórnmálamaður eins og Trump er ekki nýr af nálinni. Slíkir menn hafa verið til í öllum lýðræðisríkjum, öllum tímum, menn sem eru ekki vandaðir að meðulum en hnjóta lýðhylli.  Menn sem teljast vera menn fólksins, eru þó auðmenn en eru álitnir utangarðsmenn gagnvart elítunni.

Tökum dæmi, Júlíus Sesar, Napóleon Bonaparte og þarf ég að telja fleiri upp?  Niccolo Machiavelli sagði að er betra að vera óttaður en elskaður, ef maður getur ekki verið hvoru tveggja. Stjórnmál hafa engin tengsl við siðferði. Annaðhvort ætti að meðhöndla menn af rausn eða eyða, því þeir hefna sín fyrir smávægileg misgjörðir og öll þessi spakmæli eiga við um Donald Trump.

Ef stjórnmálamaður er bæði hataður og elskaður í senn, hlýtur hann að vera gera eitthvað rétt samkvæmt stuðningsmönnum sínum en gegn vilja andstæðinganna.

Sagt er að dæma eigi menn eftir verkum, ekki orðum. Það á sannarlega við um Trump. Hér er listi yfir "afreksverk" stjórnar Trumps:

Trump Administration Accomplishments

Atvinnulífið blómstraði og atvinnuleysi í sögulegu lágmarki, líka hjá minnihlutahópum. Skilaði fyrir framtíðina meiri fyrirheit og tækifæra fyrir borgara af öllum uppruna. Færði störf, verksmiðjur og iðnað aftur til Bandaríkjanna. Sló mettölur á hlutabréfamarkaði.

Endurreisn og fjárfesting í dreifbýli Bandaríkjanna. Náði efnahagslegri endurkomu með því að hafna almennum lokunum í Covid faraldrinum.

Skattaívilnanir fyrir miðstéttina: Fór með 3,2 billjónum dala í sögulegum skattaívilnunum og endurbætti skattalögin. Störf og fjárfestingar streyma inn á tækifærissvæði.

Gríðarlegt afnám hafta: Endaði eftirlitsárásinni á bandarísk fyrirtæki og starfsmenn. Tókst að draga til baka íþyngjandi regluverk.

Bandaríkjamenn höfðu meiri peninga í vasanum.

Sanngjörn og gagnkvæm viðskipti: Tryggði sögulega viðskiptasamninga til að verja hagsmuni bandaríska starfsmenn. Greiddi harðar aðgerðir til að takast á við ósanngjarna viðskiptahætti og setti Bandaríkin í fyrsta sæti.

Sögulegur stuðningur við bandaríska bændur.

Sjálfstæði Bandaríkjanna í orkumálum. Losaði olíu- og jarðgasmöguleika Bandaríkjanna úr læðingi. Aukið aðgengi að ríkulegum náttúruauðlindum lands til að ná orkusjálfstæði.

Fjárfesting í verkamönnum og fjölskyldum Bandaríkjanna: Hagkvæm og hágæða barnagæsla fyrir bandaríska starfsmenn og fjölskyldur þeirra og svo framvegis. Nenni ekki að telja allt upp.  Hann reisti landamæramúr við landamærin að Mexíkó. Andstæðingar hans segja að hann hafi bara reist 53 mílur af nýjum múr, en hið sannan er að hann reisti u.þ.b. 500 mílna langan múr en hann skipti út gamlar girðingar.

En gagnvart heiminum er það að segja að hann koma á friði í Miðausturlöndum með Abraham samkomulaginu (einstakt), neyddi NATÓ-ríkin til að eyða meira í varnarmál (sem betur fer miðað við ástandið í Úkraníu.  Bandaríkin stóðu ekki í neinu stríði meðan Trump var við völd og hann lagði grunninn að brotthvarfi Bandaríkjahers frá Afganistan (sem Biden klúðraði svo eftirminnilega) og kunni lag á einræðisherrum heimsins, þannig að þeir þorðu ekki að ibba gogg.

Berum þetta saman við ástandið í heiminum í dag. Bandaríkjamenn hafa aldrei staðið eins höllum fæti síðan í lok seinni heimsstyrjaldarinnar og fóturinn undir veldi þeirra, Bandaríkjadollarinn, er undir samstiltri árás fjölda ríkja, líka þeirra sem eiga að heita bandamenn þeirra. Og Bandaríkin standa í staðgengilsstríði í Úkraníu og menn orða það sem ekki má orða, beitingu kjarnorkuvopna.

En menn sem koma hlutunum í verk, eru umdeildir og Trump verður alltaf umdeildur sem stjórnmálamaður. Og hann verður seint vinsæll á Íslandi. En kemur hann á friði aftur í heiminum? Ef svo, þá er hann velkominn.

Málaferli Donalds Trumps og fleira mál - íslenskir fjölmiðlar fjarverandi

Kalda stríðsmenn hérlendis er mein illa við Donald Trump.  Hann er of mikil friðardúfa (kjaftfor reyndar!) en hann segist vilja binda endi á Úkraníu stríðið einn, tveir og þrír og hann gerði þá megin synd að krefja NATÓ - ríki um að þau standi á skuldbindingum sínum um 2% framlag í varnarmál af vergri landsframleiðslu.

En Trump stóð í nýverið og tapaði einkamál í New York en ekki er allt sem sýnist þar. Því máli var þegar áfrýjað.

Sjá slóð hér.

Shock: Epstein Pal Paid for Civil case That Trump Just LOST in NY

Það sem menn gleyma eða minnast ekki á varðandi þessi málaferli er að þetta er einkamál og hann var dæmur "liable" fyrir kynferðisárás og meinyrði en er ekki sekur samkvæmt lögum. Málið fer ekki inn á sakaskrá Trumps.

Sönnunarbyrði er minni í einkamálarekstri en mál fór fyrir dóm í New York sem er þekkt bæli demókrata og kviðdómara eru líklegri en ekki að vera demókratar en repúblikanar.

Það sem Trump átti að hafa gert var að hitta konu í anddyri byggingar nálægt Plaza (sem hann á) fyrir tuttugu árum, þau samstundis fallið fyrir hver öðrum og farið í næsta búningsklefa, þar sem Trump átti að hafa þreifað  kynferðislega á giftri konu.  Er þetta trúleg saga? Dæmi hver fyrir sig. Konan man ekki dagsetninguna þegar mein brot átti að hafa átt sér stað né mörg önnur smáatriði.

Á sama tíma. Íslenskir fjölmiðlar sleppa mesta skúppi 21. aldar en fjölmiðar vestra eru uppfullir af fréttum af afhjúpun Biden fjölskyldunnar en það er að búið er að búa til mál gegn glæpafjölskyldunni Biden og birtist sú frétt í bandarískum fjölmiðlum á sama tíma og mál Trumps rataði í fjölmiðla.

Munurinn á málunum er sá, að annar er fyrrverandi forseti en sá seinni er sitjandi forseti sem situr undir ásökunum um mesta spillingamál forsetaembættis Bandaríkjanna sögunnar; að Bandaríkjaforseti gangi mála erlendra og fjandsamlegra ríkja, með öðrum orðum að hann sé múturþægur og selur þjóð sína fyrir einka hagsmuni sína og fjölskyldu sinnar.

En ekkert um þetta í íslenskum fjölmiðlum nema kannski Útvarpi sögu. Annað hvort eru þeir sinnulausir og arfaslakir að leita upplýsinga eða þeir séu sáttir við hlutdrægan fréttaflutning vinstri sinnaðra fjölmiðla Bandaríkjanna sem þeir copy/paste.

Að lokum. Vísir kallaði Tucker Carlson nýyrði/orðskrípi sem er "fjarhægrisinnaður"! Er það sama hugtakið og hægri öfgamaður? Var það síðarnefnda ekki nóg sterkt til að lýsa Carlson?  Er Vísir þá "fjarvinstrisinnaður" fjölmiðill?

Samanburður á vegkerfum Færeyja og Íslands sanngjarn?

Stöð 2 var í fréttum í vikunni að bera saman jarðgangagerð landanna og kom samanburðinn Ísland illa í hag.  Átta jarðgöng eru í framkvæmdum í Færeyjum en engin á Ísland. En er þetta sanngjarn samanburður? Allir vegir í Færeyjum eru með bundnu slitlagi og þurfa þeir bara að bora göng en ekki leggja vegi. Það margborgar sig að bora göng og leggja af ferjusiglingu (hver göng borgar sig upp að meðaltali á 15 árum).

Færeyjar og Íslands hafa tvenns konar vegakerfi sem erfitt er að bera saman. Hér eru nokkrir atriði sem er greinamunur milli þessara tveggja breytna:

 

1. Stærð og fjöldi vega: Ísland er mun stærri en Færeyjar, sem eru eins og spjaldtökugerð af eyjaklasa og liggja eyjarnar þétt saman. Ísland hefur um 13 þúsund km af vegum, á meðan Færeyjar hafa bara um 500 km af vegum. Færeyjar eru um 1400 ferkílómetrar og rúmlega 50 þúsund íbúa á meðan Ísland er 103.000 ferkílómetrar og um 300.000 íbúar. Ef löndin væru hlutfallslega jafnstór í samanburði hvað varðar landsvæði, væri Ísland um rúmir 10 þúsund ferkílómetrar (50K/1400 x 7). 
2. Fjöldi bíla: Ísland hefur um 250 þúsund bíla, en á Færeyjum eru aðeins um 25 þúsund bíla. Þetta þýðir að á Íslandi er fjöldi af bílum miklu meiri en á Færeyjum og vegslit meira.
3. Landslag: Vegir á Íslandi eru oftast með mikilli hæðarhækkun og þar eru mörg skörð og brýr sem þarf að koma yfir. Á Færeyjum eru vegirnir oft beinni og þar eru færri hæðarmetrar að fara yfir.
4. Vegamál: Vegakerfi Íslands er opinbert ábyrgð ríkisins, en á Færeyjum eru vegirnir opinbert ábyrgð bæjastjórnanna. Vegakerfið á Færeyjum er því mikið eins og stjórnmálaákvörðunum í hverju bæjarfélagi.
5. Veðurfar: Veðurfar á Íslandi getur verið mjög harkalegt, sérstaklega á veturna, og það getur haft áhrif á vegirnir. Á Færeyjum er veðurfar venjulega rólegar og því eru vegirnir venjulega í betri ástandi yfir árið og snjómokstur minni og kostnaðarminni.

Þessi atriði gefa okkur mismunandi mynd af vegakerfum á Íslandi og á Færeyjum og er eins og að bera saman epli og appelsínu.

Í vikunni voru að berast fréttir af nýjum vegi milli Hveragerðis og Selfoss.  Frábær nútímavegur og til fyrirmyndar. En svo á nýja Ölfusárbrúin að opnast með 2 +1 veg en samt gerð fyrir 2 + 2 umferð. Af hverju að bíða og fara ekki strax í að gera brúnna eins og hún á að vera? Alveg fyrirséð að umferðin á bara eftir að aukast.

En annars staðar á fjölmiðlinum var frétt um að það taki 15 ár í viðbót að ljúka við að fækka einbreiðum brúm á þjóðvegi eitt sem eru mestu slysagildrur vegarins. Þannig að það er verið að gera frábæra hluti í samgöngukerfinu en aðra miður.

En rétt er að Íslendingar gætu spýtt í lófanna og verið með a.m.k. ein jarðgöng í grefti á hverjum tíma.  

Dyggðir í stjórnmálum og íslensku samfélagi horfnar?

Ég hef grenilega lifað tímanna tvenna. Mér sýnist Íslendingar vera búnir að tapa sjálfum sér í nútímanum. Gömul og góð gildi (dyggðir) farin veg sinn veraldar og fólk týnir sér í alsnægtunum, bæði í mat og afþreyingu, og gleyma gamla góða sálartetrinu og út á hvað íslenskt samfélag stendur fyrir.

Það er nú ekki lengra en 40 ár síðan menn voru þéraðir og töluðu vandaða íslensku og höfðu góðan orðaforða. Slíkt er ekki fyrir að fara í dag, enda lesa fáir og sá orðaforði sem krakkarnir hafa, fá þeir upp úr tölvuleikjum og Youtube og er nokkuð konar blanda af íslensku og ensku.

Kurteisi og gestrisni gagnvart gestum var mikil en nú á að blóðmjólka gestina sem í dag eru erlendir ferðamenn. Mannúðin gagnvart þeim sem standa höllu fæti, svo sem fatlaða og aldraða er nú upp á náð og miskunn ópersónulegra stofnana sem telja það vera sitt höfuðmarkmið að skammta sem minnst til nútíma "þurfalinga" og "ómaga".

Íslendingar dagsins í dag eru svo veraldarvanir og heimsborgarar að þeir hafa meiri áhyggjur af erlendum flökkulýð sem kemur hingað undir fölskum forsendum og með ærnum kostnaði fyrir íslenska skattborgara. Vildi að það væri komið svo vel fram við erlendu ferðamennina sem þó kosta velferðina hérlendis.

Stjórnmálamenn ræða ekki lengur opinberlega um dyggðir og samfélag. Allt tal þeirra snýst um stjórnun og fjármál.  Helstu siðrænu dygðirnar sem voru í hávegum í íslensku samfélagi fyrri tíma (sem þó var grimmt enda börðust menn hart fyrir lífinu í gamla Íslandi) voru hugrekki (að þora að standa fyrir máli sínu og sannfæringu en líka líkamlegt); hófstilling (græðgisvæðingin gagnsýrir íslensk samfélag, allir vilja eiga nýjustu tæki og tól); veglyndi (enn til á Íslandi); háttvísi og sannsögli (horfið í heimi internetsins, þar sem allir hallmæla öllum); vinátta (enn í hávegum haft og menn rækta almennt) og réttlæti (hefur kannski aldrei verið til á Íslandi?). Allir að níðast á öðrum? 

Svo má nefna innri dyggðir eins og sjálfsagi og geta farið eftir ytri aga (á að vera kenndur í skólum en þar ríkir agaleysi eða agi sem her kennir - ekki til á Íslandi).

Kannski ætti sameiningartákn þjóðarinnar að vera boðberi dyggðanna, sjálfur forseti Íslands. Mér sýnist núverandi forseti þeigja þunnu hljóði og hann virðist ekki hafa nein einkunnarorð eða markmið. 

Tökum dæmi af tveimur fyrirrennurum hans. Vigdís Finnbogadóttir vildi rækta landið (skógrækt) og rækta tunguna (í dag þakkar maður fyrir að fara í gegnum daginn án þess að tala ensku). Ólafur Ragnar Grímsson lagði áherslu á ytri tengsl Íslands og upphefja landið í samfélagi þjóðanna. Hann stóð líka með þjóðinni þegar á reyndi (Icesave málið). Mikill myndugleiki sveif yfir Vigdísi og Ólafi (var ekki hrifinn af hvorugum í upphafi en dáðist svo að síðar). Voru þjóðarleiðtogar (man einhver eftir Vigdísi og Reagan saman?).

En það hefur farið fram hjá mér fyrir hvað núverandi forseti stendur? Ekki fyrir sigrum í fortíðinni, sbr. ummæli um þorskastríðin og er hann þó sagnfræðingur. Hann mætti líta meira upp úr bókaskrifum sínum og tala oftar við þjóðina, bæði í sorg og gleði. Ekki vera ósýnilegur og sitja í þögn. Vera sameiningartákn Íslendinga og segja þeim að þeir megi vera stoltir af að vera Íslendingar í fögru landi. Hefur hann einhvern tímann sagt það?

Fjölþjóða ríkið (ekki fjölmenningar en í Bandaríkjunum er bara ein ráðandi menning) Bandaríkin veit sem er að hvað er límið sem heldur þeirra þjóðfélag saman og það er bandaríska stjórnarskráin (ekki kennt í íslenskum skólum, jafnvel ekki í framhaldsskólum) og tungumálið - enska. Kennt er í bandarískum skólum hollusta við ríkið og stolt (nýir innflytjendur látnir sverja hollustueið við Bandaríkin sem þeir gera glaðir og þakklátir), með öðrum orðum ættjarðarást. Hér á Íslandi er hugtakinu snúið upp í andhverfu sína, hugtakið þjóðernisrembingur!

Yfir lýðnum ríkja mafíuættir íslenskar og vildarmenn þeirra og passa upp á að kerfið hygli nú örugglega fáa en útvalda og skammta naumt til almúgans. Stjórnmálamenn tala ekki lengur um gildi eins og ættjarðarást eða hvert Ísland eigi að stefna almennt í menningarmálum. Til dæmis að berjast fyrir að íslenskan sé eina tungumálið leyft opinberlega samkvæmt lögum, ekki í núverandi lögum svo langt sem ég sé.  Tryggja að þeir útlendingar sem kjósa að vera íslenskir ríkisborgarar verði Íslendingar í raun og tileinki sér íslenskuna og íslensk gildi. Marghyggja samtímans berst á móti slíkri aðlögun og gerir þá í raun að utangarðsmönnum með tímanum með fjölgun þeirra.

Borgias og Medici ættirnar ítölsku myndu líta með velþóknun á slíka samfélagsbyggingu sem hér ríkir. Skapar auðurinn á Íslandi (sem er þó misskiptur) aukna hamingju á landinu? Til hvers að vera auðugur en fátækur í anda? Sjá ekki lengra en nefið nær?