Næsta varaforseta efni Donalds Trumps líklega kona eða "litaður" maður

Miklar vangaveltur eru um varaforsetaefni Donalds Trumps en það er ljóst að hann verður næsta forsetaefni Repúblikana. Mikið er veðjað á að hann velji konu eða "litaðan mann" eða "man of color" eins og Kaninn kýs að nefna þetta.

Þetta er strategía til að ná til kjósendahóps sem hann nær lítið til í dag, en það eru konur í úthverfum og blökkufólk eða annað hörunds dökkt fólk. Listi kvenna er lengri en listi hörund dökkra manna á stuttum lista Trumps. Kíkjum á hugsanlega kandidata.

Í hópi vongóðra er fulltrúi New York, Elise Stefanik.

Stefanik, 39 ára, var einu sinni hófsamur, hikandi Trump repúblikani, og hefur flogið nær hægri væng flokks síns á undanförnum árum og vaxið í einn af dyggustu verjendum Trump.

Tim Scott, blökkumaður og fyrrum keppandi um útnefningu repúblikana, er öldungadeildarþingmaður og einn af áberandi svörtum repúblikönum í Bandaríkjunum.

Hann lýsti sjálfum sér sem bjartsýnum íhaldsmanni en herferð hans náði ekki fylgi hjá kjósendum. Í nóvember, eftir þrjár fádæma lélegar kappræður hans, hætti hann keppninni.

Scott, sem er 58 ára, virtist kasta hattinum sínum í varaforsetahringinn í janúar með stuðningi sínum við Trump.

En það voru uppörvandi ummæli Scott á kosningafundi Trump fyrir forkosningarnar í New Hampshire sem ýttu nafni hans staðfastlega inn í varaforseta samtalið. "Við þurfum Donald Trump," sagði Scott við kjósendur.

Eini hvíti maðurinn á listanum er JD Vance, 39 ára, öldungadeildarþingmaður frá Ohio, var einnig í New Hampshire og safnaði stuðningi fyrir hönd Trump.

Hinn Yale-menntaði fyrrverandi áhættufjárfesti komst fyrst í fréttirnar fyrir metsölubók sína Hillbilly Elegy, minningargrein sem fylgdi uppvexti verkamannastéttarinnar í miðvesturríkjum ryðbeltisins.

Vance, sem eitt sinn var sjálfgreindur "aldrei-Trumper", breytti sjálfum sér sem dyggum lærisveinum Trumps þegar hann hóf tilboð sitt í öldungadeildina árið 2022. Það borgaði sig: stuðningur Trump við Vance veitti herferð hans gagnrýna uppörvun bæði í fjölmennum forkosningum repúblikana og almennum kosningum.

Kristi Noem, hvít kona, sem er frá Suður-Dakóta sem hætti í háskóla til að reka fjölskyldubýlið, starfaði sem eini meðlimur fylkis síns í fulltrúadeildinni í átta ár og var kjörin fyrsti kvenkyns ríkisstjóri þess árið 2018.

Staðan hefur hjálpað Noem að lyfta upp þjóðarsniði sínu í íhaldssamum hringjum, sérstaklega þegar hún virti grímuskyldu og aðrar takmarkanir á heimsfaraldurstímabilinu að vettugi. Hún hefur þó sinn djöful að draga vegna meins framhjáhaldsmál hennar.

Vivek Ramaswamy, líftæknifrumkvöðull með enga fyrri pólitíska reynslu, heillaði aðdáendur Trump í forsetaframboði hans árið 2024 með föstu orðræðu sinni, djörfum stefnuskrám og æskuljóma.

Hann kom einnig fram sem helsti varnarmaður keppinautar síns á vettvangi repúblikana, kallaði hann "besta forseta 21. aldarinnar" og lofaði að náða hann ef hann verður fundinn sekur í einhverjum af komandi sakamálaréttarhöldum hans.

Hinn 38 ára gamli indverski Bandaríkjamaður vakti athygli og deilur á kosningaslóðinni en eftir að hafa sigrað rótgrónari stjórnmálamenn varð hann í fjórða sæti í fyrstu forvalskeppni repúblikana í Iowa.

Ramaswamy hætti strax eftir niðurstöðuna og veitti Trump fullan stuðning og sagði stuðningsmönnum sínum að það verður að vera "America First" frambjóðandi í Hvíta húsinu.

Byron Donalds, 45 ára blökkumaður, er enn eitt ferskt andlit á landsvísu - og sá sem hefur hjálpað til við að vekja athygli á svartri íhaldssemi.

Donalds fæddist í New York af einstæðri móður og starfaði við banka, tryggingar og fjármál áður en hann fór í sveitarstjórnarmál í Flórída árið 2012.

Eftir fjögur ár í fulltrúadeild Flórída hefur hann setið síðan 2020 á bandaríska þinginu og verið fulltrúi harðhægri hliðar flokks síns í Washington.

Fyrsti hindúameðlimurinn á bandaríska þinginu, fyrrverandi þingkona Hawaii, Tulsi Gabbard, gæti verið stærsti dökki frambjóðandinn á lista Trumps.

Fyrir áratug síðan, fyrrum hermaður í Íraksstríðinu og varaliði Bandaríkjahers, þjónaði hún sem varaformaður landsnefndar demókrata - áður en hún sagði af sér til að styðja kosningabaráttu Bernie Sanders 2016.

Tími hennar á þingi, frá 2013 til 2021, einkenndist af tíðri gagnrýni á Obama-stjórnina og bandaríska hernaðaríhlutun, þar á meðal umdeildri ákvörðun um að hitta Sýrlandsleiðtoga Bashar al-Assad.

Hún bauð sig fram í forvali demókrata í forsetakosningum árið 2020, þar sem athyglisverðasta augnablikið hennar var hörð gagnrýni á Kamala Harris - nú varaforsetann - vegna fortíðar hennar sem saksóknara í Kaliforníu.

Aðrir mögulegir frambjóðendur:

Ron DeSantis: Eftir að hafa keppt að endurkjöri sem ríkisstjóri Flórída í miðkjörtímabilskosningunum 2022 var DeSantis framsettur sem íhaldssamur leiðtogi sem gæti borið hreyfingu Trump áfram. En daufleg forsetakosningabarátta hans hrundi og brann í janúar, þó glaðlynd stuðningur við helsta keppinaut hans, opnaði dyrnar fyrir þá tvo til að laga girðingar aftur og starfa saman.

Nikki Haley: Nokkrir bandamenn Trumps hafa lagt til að forsetamiði sem inniheldur fyrrverandi sendiherra SÞ gæti hjálpað honum að vinna yfir kvenkyns kjósendur í úthverfum sem eru óþægilegir við að kjósa hann. En ákvörðun Haley um að vera áfram í forkosningunum þrátt fyrir að hafa tapað öllum keppnum hefur sýnilega truflað Trump undanfarnar vikur og verður það að teljast ólíklegt að hún verði úr þessu valin.

Kari Lake: Fyrrverandi sjónvarpsþulur, festi sig við órökstuddar fullyrðingar Trumps um kosningasvik árið 2020 og bauð sig fram án árangurs fyrir ríkisstjóra Arizona árið 2022, ósigur sem hún viðurkennir ekki enn. Karismi Lake hefur unnið marga aðdáendur sína í herbúðum Trumps en hún er sem stendur í kjöri til að hljóta útnefningu repúblikana í öldungadeild Bandaríkjaþings í Arizona í ár.

Sarah Huckabee Sanders: Þjónaði sem fréttaritari/talsmaður Trumps í Hvíta húsinu í tvö ár. Er af annarri kynslóðar stjórnmálamanna í ríkisstjóraembættið í Arkansas. Sanders samþykkti endurkjör Trump nokkuð seint, en hefur sagt að það að vera ríkisstjóri sé "eitt besta starf sem ég gæti beðið um... og ég vona að ég fái að gegna því næstu sjö árin".

Blokkritari ætlar að veðja á eftirfarandi varaforseta efni:

Jim Scott, Kari Lake, Vivek Ramaswamy og þann allra líklegasta; Kristi Noem. Kari er skemmilegri og líflegri ræðumaður en Kristi en spurningin er, hefur Kari kjósendahóp á bakvið sig eins og Kristi sem er þegar ríkisstjóri?

Segir líklegt að Rússar ráðist á Ísland komi til átaka: Engar líkur á að Rússar myndu líta framhjá því

Fabian Hoffmann, sérfræðingur í varnarmálum, segir í viðtali við Morgunblaðið að engar líkur eru á að Rússar líti framhjá Íslandi ef til stríðsátaka kemur við NATÓ. Þetta eru engin nýmæli og hafa sérfræðingar í varnarmálum vitað þetta frá upphafi kalda stríðsins og í raun lengur.

Lengi hefur verið vitað að Keflavíkur herstöðin, sem enn er til og er bæði NATÓ og bandarísk herstöð, verði skotmark.

Evrópuþjóðir gerðu sér strax grein fyrir á fjórða áratugnum, sérstaklega þýskir nasistar, hernaðarlegt mikilvægi Íslands í baráttunni um Atlantshafið. Þeir reyndu að koma sér upp flugvelli eða flugvallaaðstöðu fyrir stríð en Íslendingar sáu við þeim og veittu ekki leyfi. Eins var koma herskipa í íslenskar hafnir bannaðar. Við þekkjum söguna, Bretarnir komu í staðinn og hernámu Ísland, sem betur fer.

En bloggritari er ekki sammála mati Hoffmanns, að Ísland yrði ekki forgangsskotmark. Varnarlínan GIUK liggur frá Grænlandi, um Ísland til Skotlands. Ef farið verður í hernaðaraðgerðir í Evrópu af hálfu rússneska herinn, þá mun hann vera með aðgerðir samtímis bæði í Evrópu og við GIUK hliðið. Þetta hlið lokar leiðir rússneska flotans inn á Atlantshafið og fyrir kafbáta að komast að strendur Bandaríkjanna. 

Bloggritari telur engar líkur á að Rússar ráðist á einhverja aðildaþjóð NATÓ á næstunni eða næsta áratug yfir höfuð. Þeir hafa ekki bolmagn til þess. Það vill gleymast hvernig rússneski herinn skipuleggur sig.  Skipulagið er eftirfarandi:

Þrjár greinar hersins: Landherinn, loftrýmis her og  floti. Loftrýmis herinn er í raun flugher og geimher í einum pakka (e. aerospace forces).

Aðrar skiptingar: Tvær aðskildar greinar hersveita sem skiptast í strategíska eldflaugasveit og flughersveitir.

Sérsveitir hersins: aðgerðasveitir sérsveita.

Skipulagslegar aðflutningsdeildir rússneska hersins, sem hefur sérstaka stöðu.

Það er stategíska eldflaugasveitin eða eldflaugaherinn sem mikilvægasta grein rússneska hersins. Hún mun grípa strax til kjarnorkuvopna ef til innrásar kemur í Rússland. Þannig að ef til innrásar kemur í Rússland, verður það kjarnorkustyrjöld. Sama á við um Bandaríkin, gripið verður til kjarnorkuvopna ef til innrásar kemur. Þetta vita allir. Eins með Kínverja, þeir grípa til kjarnorkuvopna ef til innrásar á meginland Kína kemur en ekki ef bara er barist um Taívan. 

Rússneski herinn er í raun varnarher og er uppbyggður þannig. Hann hefur enga getu í langvarandi stríð við stórveldi. Herútbúnaður miðast við að verja innrás en landamæri Rússlands eru þau lengstu í heimi. Landið er því berskjaldað fyrir innrásir í gegnum Evrópu og Asíu við landamæri Kína. Herinn getur þó farið í aðgerðir gegn smáum andstæðingum á landamærum sínum, sbr. Úkraínu stríðið. Það stríð væri löngu búið ef Bandaríkjamenn væru ekki að stunda staðgengilsstríð í þessum átökum.

Já, Ísland er skotmark en hvað eru íslenskir ráðamenn að gera í málinu? Eru þeir t.d. að reyna að gera Ísland að ekki skotmarki? Sýna þeir Rússum vinskap eða fjandskap? Eru þeir að senda þau skilaboð út í heim að Íslendingar ætli að taka yfir eigin varnir og erlend herlið verði ekki staðsett á landinu? Að þetta sé varnarlið á Keflavíkurflugvelli en ekki framlínu herstöð? 

Íslenskir ráðamenn vita ekkert um varnarmál og þeir hafa fáa sérfræðinga til að ráðleggja sér enda engin sérfræðiþekking á hermálum til á Íslandi. Engin Varnarmálastofnun Íslands með sérfræðiþekkingu á vörnum Íslands. Almenningur veit enn minna og hefur engan áhuga á varnarmálum. Því miður.

Segir líklegt að Rússar ráðist á Ísland komi til átaka: „Engar líkur á að Rússar myndu líta framhjá því“

Hér er frétt Morgunblaðsins: Telur Rússa hafa áætlanir fyrir Keflavíkurflugvöll

 

Undantekningar frá ákvæðum Schengen samkomulagsins

Í grein á Vísir segir Inga Sæland að Ísland er uppselt! 

Hún fullyrðir að Schengen samnningurinn kveði á undanþágur frá meginreglum og það megi koma á (tímabundnu) landamæraeftirliti.

En er það rétt? Já, svo er. Og það var gert 2015 þegar Angela Merkel gaf leyfi á opin landamæri fyrir flökkufólk í Evrópu. Afleiðining var að minnsta kosti 1 milljón hælisleitenda leitaði inn í Evrópu. Álagið var svo mikið að sum ríki nýttu sér þessa undanþágu.

Förum inn á vef European Commision  og lítum á undanþáguna í lauslegri þýðingu.

Tímabundin endurupptaka landamæraeftirlits

Ef um alvarlega ógnun er að ræða við allsherjarreglu eða innra öryggi getur Schengen-ríki í undantekningartilvikum tekið upp landamæraeftirlit aftur tímabundið við innri landamæri sín.

Ef slíkt eftirlit er tekið upp á ný verður viðkomandi aðildarríki að upplýsa ráðið (og þar með önnur Schengen-ríki), Evrópuþingið og framkvæmdastjórn Evrópusambandsins sem og almenningi. Framkvæmdastjórnin veitir frekari upplýsingar um núverandi endurupptöku eftirlits á innri landamærum á vefsíðunni:

Temporary Reintroduction of Border Control

Íslendingar hafa ekki nýtt sér þetta ákvæði en geta gert það hvenær sem er. Berum saman Bandaríkin og Ísland. Sama hlutfall hælisleitenda hafa leitað til beggja landa. 8 þúsund manns á tveimur árum til Íslands og 8 milljónir til Bandaríkjanna. Íslendingar hafa hleypt 4 þúsund manns inn í landið en Bandaríkjamenn 2,5 milljónir. Hlutfallslega hafa Íslendingar því hleypt fleiri inn .

Kúgun minnihlutans skv. Margaret Thatcher

Vísiorð Margaret Thatcher eru mörg og þær eru margar frægar ræðurnar hennar. Hér kemur ein sígild.

Í gamla daga deildu pólitískir rithöfundar um eitthvað sem kallað var "vernd minnihlutahópa“.

En lýðræði snýst um meira en meirihluta eða minnihluta hópa. Það snýst um rétt sérhvers einstaklings til frelsis og réttlætis: "Rétt sem byggir á Gamla og Nýja testamentinu, sem minna okkur á reisn hvers einstaklings, rétt hans til að velja og skyldu hans til að þjóna."

Þessi réttindi eru gefin af Guði en ekki ríkisgefin.

Þetta eru réttindi sem hafa verið þróuð og viðhaldið í gegnum aldirnar af réttarríki okkar: "Réttarríki sem verndar einstaklinga og minnihlutahópa; réttarríki sem er sement frjálss samfélags."

En það sem ég held að við sjáum núna er öfugur vandi, og við höfum ekki tekist almennilega á við það ennþá – vandamálið um vernd meirihlutans.

Vegna þess að það hefur komið upp sú tískuskoðun, sem hentar mörgum sérhagsmunahópum, að það sé óþarfi að sætta sig við úrskurð meirihlutans: "Að minnihlutanum eigi að vera alveg frjálst að leggja í einelti, jafnvel þvinga, til að fá dómnum snúið."

Þessi orð voru sögð 1984 og eiga svo sannarlega við samtímans. Eru ekki fámennir minnihlutahópar vaðandi uppi og heimta sérréttindi? Eiga þeir ekki greiðan aðgang að fjölmiðlum sem virka eins og magnarar á málstað þeirra? Frekja minnihlutans með ósanngjarnar kröfur? Íslensk stjórnvöld eru dauðhrædd við sérhagsmunahópa, sérstaklega ef þeir eru háværir með hjálp fjölmiðla. Þau hlaupa út og suður ef öskrað er nógu hátt.

Ábyrgð fjölmiðla er mikil í svona málum. Þeir gefa frekju sérhagsmunahópanna rödd sem annars myndi ekki vera hlustað á, einmitt vegna ósanngirni krafa þeirra.

____

26. nóvember, 1984, Margaret Thatcher.
The Second Carlton Lecture ("Why democracy will last").

https://www.margaretthatcher.org/document/105799

Deilan um Taívan

Hér koma tvær andstæðar skoðanir. Byrjum á svartsýninni og endum á bjartsýninni.

Forstjóri Blackwater, málaliðahersins bandaríska, Erik Prince, greinir frá því hvers vegna Kína mun líklega ráðast inn í Taívan árið 2024.

Fyrir því eru nokkrar ástæður og vísbendingar.

Fyrsta vísbendingin er að Kínverjar eru að selja eignir erlendis og efla getu sína til að standast viðskiptaþvinganir Bandaríkjamanna.

Önnur vísbending er að Kínverjar eru að safna matvælabirgðir til eins og hálfs.

Þriðja vísbending er að Xi, leiðtogi Kína, ítrekar í ræðum sínum að Kínverjar verði að undirbúa sig undir átök, hvers konar átök kemur ekki fram, geta verið efnahagsleg eða hernaðarleg.

Xi hefur tryggt að allir valdaþræðir liggi til hans og hann hefur því óbundnar hendur til aðgerða.

En ástæðurnar fyrir mögulega innrás í Taívan á þessu ári skv. Prince?  Jú, veðurglugginn fyrir innrás er í maí eða júní en þá blása vindar úr hagstæðri átt. Prince gerir ráð fyrir að Kínverjar beiti flugumenn til að gera allt óvirkt rétt fyrir innrás.

Einnig hefur helsti andstæðingur þeirra, Bandaríkin, aldrei verið með eins veikburða ríkisstjórn og nú (og í sögunni?). Biden er ekki með okkur í þessum heimi, Bandaríkjamenn eru uppteknir af öðrum óvinum, í Miðausturlöndum og Úkraínu. 

Svo er líklegt að Trump sé að komast til valda og það þýðir lágmark 10% innflutningsgjöld á kínverskar vörur skv. orðum Steve Bannon.

En það eru skiptar skoðanir á þessu. Aðrir segja litla möguleika á að Kínverjar hefji stríð sem gæti farið á beggja vegu. Kínverjar líta svo sjálfir að þeir séu umkringdir óvinum og geti lítið hreyft sig, sem er rétt ef litið er á landabréfakortið. Þeir séu í raun í vörn.

Það eru tæknilegar ástæður fyrir að innrás verði erfið. Kínverski herinn þarf að fara yfir hafsvæði en innrásir yfir haf eru alltaf erfiðar. Sjá eyjahopp bandaríska flotans í seinni heimsstyrjöld en japönsku eyjarnar voru vel víggirtar, þótt agnarsmáar voru og taka þeirra kostaði ógnarátak. Sama gildir um Taívan sem hefur varið síðastliðin 70 ár í að víggirða sig, grafa sig inn í fjöll o.s.frv.

Svo þarf kínverski herinn að mæta bandaríska flotanum sem er enn einn sá öflugasti í heimi. Hann er í bandalagi við nánast öll nágrannaríki Kína og svo má ekki gleyma Japan sem er orðið hernaðarveld á ný (í leyni). Hins vegar gera öll stríðslíkönd ráð fyrir að Kínverjar sigri stríðið í fyrstu atrennu a.m.k.

Spurningin er, sem Japanir þurftu að svara í seinni heimsstyrjöld, hvort Bandaríkjamenn vilji fara í langvarandi stríð við Kína þegar Taívan er tapað? Bandaríkjamenn ákváðu að taka slaginn við Japan og unnu á endanum í langvarandi stríði. Miðað við hversu herskáir Bandaríkjamenn eru í dag í fjölmiðlum, þá þyrstir marga stjórnmálamenn í Bandaríkjunum að taka slaginn nú þegar. Púff!

Akkelishæll Kínverja er hversu háðir þeir eru olíuflutningum sjóleiðis og næsta auðvelt er fyrir Bandaríkjamenn að loka verslunarleiðum um hafsvæði Asíu. En olían sem þeir fá frá Rússum landleiðis, er hún nægileg? Rússar útvega Kínverjum mesta magnið af olíu í dag eða 18% en Sádar koma fast á hæla þeirra með 15%.

 

Í raun skiptir Taívan engu máli fyrir Kína efnahagslega, utan örgörvanna sem eru framleiddir í landinu. En bæði Kínverjar og Bandaríkjamenn keppast nú við að koma sér upp eigin framleiðslu getu á hátækni örgjörvum (allir geta gert ódýra og einfalda örgjörva), svo að þetta skipti ekki svo miklu máli í framtíðinni.

Taívan skiptir hins vegar máli fyrir Kínverja pólitískt. Taívanska stjórnin er leifar andstæðinga þeirra úr borgarastyrjöldinni og fullur sigur fyrir byltinguna er ekki náð fyrr en eyjan er komin undir vald Kína. Það verður að gerast fyrir 2049, á hundrað ára afmæli kínverska kommúnistaflokksins.

Ágreiningur Kína og Bandaríkjanna er stórvelda togstreita. Svona togstreita hefur verið til svo lengi sem það hafa verið til stórveldi. Stórveldið reynir að fylla upp í tómarúm, ef það myndast.

Sjónarhorn Kínverja:   Við erum umkringdir óvinaþjóðum og við þurfum að tryggja aðföng í gegnum skipaleiðir okkar. Við viljum ekki vera háðir siglingaleiðum og því búum við til nýja landleið sem ber heitið belti og vegir. Fyrirmyndin er silkivegurinn.

Sjónarhorn Bandaríkjanna: Við eigum hagsmuni að gæta í Asía eins og í Evrópu. Við þurfum að halda aftur af öflugasta stórveldinu í Asíu sem er Kína. Við þurfum að tryggja áhrif okkar, vernda bandamenn okkar og efnahagshagsmuni.

Hvað svo sem menn ákveða, vonandi að halda friðinn, er stríð mikil áhætta fyrir kínverskan og bandarískan efnahags, enda efnahagsbönd landanna sterk og mikil. Ríkin eru mjög háð hvoru öðru efnahagslega og það yrði reiðarslagur fyrir bæði ríkin ef til stríðs kemur.

Þetta gæti líka verið upphafið að þriðju heimsstyrjöldinni. En það er nokkuð ljóst, að ef bandaríkski herinn verður upptekinn í einu stóru stríði, er hætt á að andstæðingar þeirra fari af stað og þá er voðinn vís fyrir heimsfriðinn.

Rótleysið er hjá Sjálfstæðisflokknum

Sjálfstæðisflokkurinn má muna sinn fífil fegurri. Rótleysið, sem lesa má út frá aðgerðum flokksins síðastliðin ár er fyrst og fremst forystu Sjálfstæðisflokksins að kenna. Kjósendurnir hafa ekki yfirgefið hugsjónir flokksins, heldur forystan.  Hún hefur fallið frá grunnstefnu sinni algjörlega. Hvernig má það vera og er hægt að rökstyðja þessa fullyrðingu?

Tökum tvö stórmál til efniskoðunnar. Bókun 35, sem er sjálfstæðismál númer eitt, er keyrt í gegn með harðri atfylgi flokksforustunnar. Hitt stóra málið, hælisleitendamálið, er í klessu og forystan segist ekki geta neitt í málaflokknum vegna þess hversu Alþingi er vont. Stefna örflokksins VG er því boðuð með "hertri útlendingastefnu". Er keisarinn ekki annars nakinn?  Báðar ástæður eru tilefni í að flokkurinn fari úr ríkisstjórnarsamstarfi og heimti nýjar kosningar. Nei, það á að halda í völdin sama hvað. Á meðan fer fylgið niður í 18%- og mun halda áfram að lækka.

Engar líkur eru á að flokkurinn rétti af kúrsi næstu misseri, þótt Bjarni Benediktsson fari frá völdum ef fylgjarar hans taki við. Það eru Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir eða Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir. Bjarni er búinn að smyrja Þórdísi í hásætið sem arftaka sinni. Þær báðar eru fulltrúar frjálslindisarms flokksins og þær bera sömu samábyrgð með Bjarna á stöðu flokksins.  Báðar myndu sóma sig vel í VG eða Samfylkingunni miðað við málflutningi þeirra. 

Þórdís gerði ein mestu mistök í utanríkismálum síðan lýðveldið var stofnað 1944 með því að slíta stjórnmálasamskiptum við Rússland, nokkuð sem aldrei var gert á tímum kalda stríðsins og þótt margt hafi gengið á (uppreisnin í Ungverjaland 1956 og vorið í Prag 1968, innrásin í Afganistan 1979 o.fl. dæmi).

Ef einhver er að íhuga að stofna hægri flokk í stað Sjálfstæðisflokksins, þá er það óþarfi.  Flokkur fólksins eða Miðflokkurinn hafa tekið við keflinu í málsvörn hins íslenska borgara.

Heimdellingar héldu útför Reykjavíkur um daginn og voru brattir. En þeir hefðu átt að halda útför Sjálfstæðisflokksins um leið.

Á legsteininn má skrifa:

Hér hvílir Sjálfstæðisflokkurinn

Fæddur 29. maí 1929.

Látinn 20. mars 2024.

Hvíl í friði.

Í tilkynningu um útförina má skrifa: Blóma og kransar afþakkaðir í jarðaförinni en aðstandendum er bent á að leita í skjól til annarra borgaraflokka, Flokk fólksins eða Miðflokksins.

Óbreytt stefna í útlendingamálum?

Svo er ekki annað hægt að sjá við lestur þessarar fréttar:

Sammælast um aðgerðir í útlendingamálum

Það er ekki annað en að sjá að verið sé að bjóða á upp á betri þjónustu, sem þegar er betri en fyrir Íslendinga, í húsnæðismálum, atvinnumálum o.s.frv.  Opna á betur landamærin út fyrir EES svæðið, sjá þessa setningu: "Áfram verður unnið að á nýju og skil­virk­ara kerfi um at­vinnu­rétt­indi út­lend­inga utan EES sem miðar að því að opna ís­lensk­an vinnu­markað bet­ur fyr­ir rík­is­borg­ur­um landa utan EES."

Það á aðeins að snurfussa kerfið, sparsla í litlu götin á landamæraveggnum en stefna er áfram sú sama. Sjá þessa litlu aðgerð sem gerir lítið en að auka flækjustigið og möguleika hælisleitenda að sækja um þótt í orði kveðnu hljómar þetta eins og hertar aðgerðir:

"Ráðist verður í breyt­ing­ar á reglu­verki á sviði vernd­ar­mála til sam­ræm­ing­ar við lög­gjöf á Norður­lönd­um, m.a. af­nám sér­ís­lenskra málsmeðferðarreglna, lengd dval­ar­leyfa og skil­yrða á rétti til fjöl­skyldusam­ein­inga."

Vandamálið er að ekki er farið eftir íslenskum lögum í málaflokknum og Alþingið sjálft hefur hlaupið eftir fólki út í heim og sótt það hingað heim. Nú er ríkisstjórnin að sækja hóp erlendis til Íslands, á sama tíma og hún boðar aðgerðir (erfitt er að sjá hvort hún er að boða hertari aðgerðir eða opna frekar fyrir hælisvist? Kannski bæði í einu?). Fylgir hljóð mynd?

Miðað við frétt visir.is af þessu máli, virkar hér um miklar breytingar sé að ræða. En mun þetta virkilega stöðva eða jafnvel hæga á hælisumsóknar flóðinu?

Yfirlýsingin sjálf er varla pappírsins virði. En hvernig verða lögin? Það eitt skiptir máli. Hvort er VG eða Sjálfstæðisflokkurinn að blekkja okkur?

 

Holur hljómur hjá Samfylkingunni

Pólitískur vindhaninn má kalla slíkan flokk sem segir eitt í dag en annað í gær. Flokkurinn varð allt í einu vinsæll á ný eftir mörg mögur ár í pólitík. Flokkurinn á stóran þátt í hruninu og eftirmála þess og það birtist í fylginu sem var lítið lengi vel.

Hvað er það sem hefur breyst hjá Samfylkingunni? Ekkert í raun nema að skipt var um skipstjóra. Hægri kratinn, Kristrún Frostadóttir, var kosin til valda. Hún virkar geðþekk út á við og virðist boða ferskar áherslur hjá flokknum. 

Flokkurinn var kominn langt til vinstri undir forystu Loga Einarssonar og formaðurinn virtist ekki hafa kjörþokka sem heillar kjósendur.

Guð­­­mundur Árni Stef­áns­­­son, odd­viti Sam­­­fylk­ing­­­ar­innar í Hafn­­­ar­­­firði,var vinsæll á sínum tíma og hann því dreginn úr geymslu í varaformannsembættið. Tvíeykið virkar vel út á við.

Þessi nýja forysta (ekki stefna í raun) virðist ætla að taka næstu kosningar og komast til valda. Styrrinn sem nú er um flokkinn eftir að Kristrún sagðist vilja stunda raunsæisstefnu í hælisleitendamálum skiljanlegur enda ekki hægt annað miðað við að hælisleitendakerfið er fallið. Mesta andstaðan kemur úr hennar eigin flokki. Kjósendur ættu því að hafa varan á við málflutning rétt fyrir kosningar um breytta stefnu. Þetta er kosninga þvaður sem samþingsmenn hennar munu hunsa er þeir komast til valda. Kristrún, þótt öflug er, er ekki ein í flokki.

Hér er í raun alvöru stefna Samfylkingarinnar í málefnum hælisleitenda: Opnum faðminn 

Hér koma gullmolar úr greininni sem er frá september 2021: "Samfylkingin vill taka við fleira fólki á flótta." Og "Lykilatriði er að greiða leið fólks af erlendum uppruna inn í íslenskt samfélag...."

Úlfur í sauðgærum er gamalt og gott orðtiltæki og það á við um Samfylkinguna. Fláræði og flámæli fer alltaf vel í múginn sem lætur alltaf blekkja sig á fjögurra ára fresti. 

Nota bene, aukið fylgi Samfylkingarinnar má rekja til fylgishrun VG.  Það er bara þannig að vinstri kjósendur flakka á milli vinstri flokkanna, eftir því hver er vinsælastur. VG er út og Samfylkingin inni. Annars hafa vinstrisinnaðir kjósendur um marga flokka að velja, Pírata, Viðreisn, Sósíalistaflokk Íslands, VG og Samfylkinguna og ef í harðbakkann slær, má kjósa pólitíska viðundrið Framsókn sem er til í allt með öllum.

Enn eitt nota bene, fyrir þá sem eru hrifnir af bálkninu og háa og aukna skatta, þá er Samfylkingin flokkur sem á að kjósa. Kristrún beinlínis boðaði tekjutilfærslur úr vasa millistéttarinnar í vasa lágstéttrinnar. Og aukna skatta á vörur og þjónustu - vei fyrirtækjaeigendur.

Gullmoli úr greininni Jafnaðarstefna í efnahags- og atvinnumálum ..."...með réttlátu skatt- og tilfærslukerfi sem jafnar lífskjör, spornar gegn því að auður safnist á fárra hendur og tryggir afkomuöryggi allra."  Hvað þýðir þetta á mannamáli? Sama tuggann sem marxistar hafa haldið fram í áratugi, að auðmenn séu vondir (þótt þeir séu uppspretta skatta og stækkunnar þjóðarkökunnar og halda uppi velferðakerfinu). Án fjármagns og fjármagnseigendur, væri ekkert velferðakerfi á Íslandi og fólkið hefði ekki vinnu og ríkisapparatið gæti ekki rekið sig. Ekki býr ríkið til pening. Punktur.

Herfylking Vestmannaeyja - athyglisvert sögubrot

Bloggritari man ekki eftir hvort hann hafi birt þetta efni áður. Þetta fannst í möppu. Hver skrifaði þetta er líka á huldu, annars væri vísað í heimild. Hver sem svo sem skrifaði þetta, bloggritari eða annar, skiptir ekki máli í sjálfu sér. Heimildamanni annars þakkað fyrir ágæta samantek! Líklega er þetta af vefnum Heimaslóð - Herfylkingin Vinsamlegast kíkið á slóðina. 

Fyrir þá sem ræða um stofnun íslensk hers eða íslensk varnarmál, þá er þetta ágæt að hafa í huga. Hér voru einstaklingar eða réttara sagt sveitarfélagið Vestmannaeyjar sem stofnaði þennan vísir að her. Á ensku kallast þetta millia sem erfitt er að þýða - kannski besta að nota hugtakið einkaher?, en þýðir í raun óhefðbundinn herafli stofnaður af einstaklingum eða hópum og rekin af þeim.

Miðað við fréttir af ástandinu á Íslandi, er nokkuð ljóst að friðurinn er úti. Glæpir, glæpasamtök og hryðjuverkamenn eiga greiða leið til Íslands og ástandið stefnir í að vera eins og í Svíþjóð. Lögreglan vígbýst enda er hún fyrst að sjá hvernig ástandið er á landinu. En það er ekki nóg.  Við þurfum að búa okkur undir það versta, bæði innanlands og utanlands.

Góð vísa er aldrei of oft kveðin og því er birt.

Herfylking Vestmannaeyja stofnuð

Árið 1853, kom hingað til Vestmannaeyja nýr sýslumaður, danskur að ætt og uppruna. Hét maðurinn Andreas August von Kohl, venjulega nefndur kapteinn Kohl á meðal eyjaskeggja, því hann hafði kapteinsnafnbót úr danska hernum.

Von Kohl varð snemma ljóst, að að í Vestmannaeyjum væri grundvöllur fyrir því að stofna varnarsveit eða her heimamanna, þar sem hér eimdi ennþá eftir af ótta fólks við sjóræningja, einkum Tyrki.

Stóð eyjamönnum ótti og stuggur af erlendum skipum, sem sást til úr Eyjum, enda engin lögregla eða yfirvald á staðnum sem hægt var að treysta á. Eyjamenn urðu því að treysta á sig sjálfa, og fékk hugmynd um stofnun herfylkingar hinar bestu undirtektir.

Nokkur ár tók þó að skipuleggja þennan [vísir] að fyrsta og eina her, sem Íslendingar hafa átt, og var hann fyllilega kominn á stofn 1857.

Skipulag hersins

Kohl skipulagði herfylkinguna á sama hátt og tíðkaðist með venjulega heri í Evrópu á þessum tíma. Skipti hann liðsmönnum í 4 deildir, en einnig voru tvær drengjadeildir fyrir drengi á aldrinum 8 - 16 ára.

Mönnum var svo skipað í margs konar virðingarstöður, þar sem fylkingarstjóri var að sjálfsögðu kafteinn Kohl sem æðsti yfirmaður hersins. Hafði hann undir sinni stjórn liðsforingja, yfirflokksforingja (commandör sergeant), deildarforingja (sergeanter), flokksforingja og undirforingja, sem voru settir yfir aðra liðsmenn. Þá var ennfremur fánaberi og bumbuslagari í herfylkingunni, eins og í öllum almennilegum herjum.

Liðsmenn voru allir skyldir til að lúta heraga og hlýða kalli, hvenær sem boðið var. Þá var þeim og skylt að sýna yfirmanni sínum tregðulausa hlýðni og hugsa vel um vopn sín og verjur.

Fyrst í stað varð hluti herfylkingarinnar að notast við trévopn, en Kohl tóks innan fárra ára að afla henni af miklum dugnaði 60 fótgönguliðsbyssur, riffla með stingjum, auk ýmissa annarra áhalda svo sem sérstakan herfána, sem notaður var, er hermennirnir voru kvaddir saman. Var fáni þessi hvítur með tveimur krosslögðum borðum.

Engir sérstakir einkennisbúningar voru í eigu óbreyttra liðsmanna, en allir báru þeir einkennishúfu með rauðri doppu fyrir ofan skyggnið.

Markmið herfylkingarinnar

Kapteinn Kohl hafði ekki lítil né smá áform fyrir herfylkingu sína, sem hann hafði eytt öllum sínum tómstundum við að koma á fót í nokkur ár.

Í fyrsta lagi var herfylkingunni ætlað að vera varnarsveit gegn árásum útlendinga svo sem erlendra fiskimanna, sem oft voru nærgöngulir hér á fiskimiðunum í kring og eyðilögðu veiðarfæri sjómanna. Reyndar kom aldrei til þess, að herfylkingin þyrfti að eiga í höggi við útlenda sjómenn, og var henni þakkað að erlendir sjómenn héldu sér meira í skefjum en áður.

Í öðru lagi var herfylkingin hugsuð sem lögreglusveit til að halda uppi aga og reglu á eyjunni. Var einkum þörf á þessu á vertíðum og kauptíðum, þegar fjöldi manns safnaðist til eyjanna. Þessi voru sem sé tvö aðalmarkmið herfylkingarinnar.

Þá var herfylkingin bindindishreyfing, þar sem menn urðu að gangast undir bindindisheit við inngöngu. Eggjaði Kohl liðsmenn herfylkingarinnar ljóst og leynt til þess að forðast drykkjuskap og óreglu, en mikil orð fóru af slíku hér, einkum á vertíðum.

Var hver sá brottrækur úr herfylkingunni, sem gerðist sekur um ítrekaðan drykkjuskap, og breyttust fljótlega drykkjusiðir Eyjamanna mjög til bóta, enda flestir vopnfærir menn í þorpinu á aldrinum 18 - 40 ára meðlimir í fylkingunni. Beitti Kohl sér m.a. fyrir opnun veitingahúss hér, þar sem í stað vínveitinga voru aðallega kaffi- og matarveitingar á vægu verði.

Herfylkingin var einnig eins konar íþróttahreyfing, líklega einhver fyrsti félagsskapur hér á landi, sem skipulagður var sem slíkur. Var lögð áhersla á ýmsar íþróttir og líkamsiðkanir á reglulegum heræfingum fylkingarinnar til þess að auka og efla líkamshreysti liðsmanna hennar. Taldi Kohl kapteinn, að samfelldur agi og þjálfun kæmi Eyjamönnum og að gagni í störfum þeirra til sjós og lands.

Enn eitt markmið herfylkingarinnar var að stuðla að almennri uppfræðslu lismanna fylkingarinnar. Kohl útvegaði ýmsar bækur um hermennsku, en einnig almennar fræðibækur og sögur, sem hermenn hans áttu greiðan aðgang að. Eignaðist sveitin safn bóka, sem varð fyrsti vísir að almenningsbókasafni hér. Var Kohl ólatur við að hvetja menn sína til að nota safnið, lesa bækurnar og æfa sig í skrift og reikningi í frístundum sínum. Herfylkingin var því að þessu leyti lík nútíma skóla, þar sem lögð var áhersla á að menn gætu æft sig í lestri, skrift og reikningi.

Æfingar herfylkingarinnar

Aðalaðsetur herfylkingarinnar var í þinghúsi Vestmannaeyja, sem Kohl sýslumaður kom upp af miklum áhuga og dugnaði. Í þinghúsinu voru geymd ritföng og bækur, en einnig var húsið notað sem vopnabúr.

Til hergöngu og æfinga var boðað með því að draga fána að hún á þinghúsinu, og söfnuðust liðsmenn herfylkingarinnar saman fyrir framan það. Voru æfingar í hverri viku, einu sinni eða tvisvar, en besti tími til æfinga var seinni hluti sumars eftir að heyskap og öðrum aðalönnum var lokið, og fyrri hluta vetrar, áður en vertíð og vertíðarundirbúningur hófst.

Fylkt var liði í fjórar raðir, eins og flokkarnir voru margir, en síðan hófst herganga inn á æfingasvæðið, flatirnar við Brimhóla, þar sem nú er Íþróttamiðstöðin, Illugagatan og umhverfið þar í kring. Fór hergangan skipulega fram með lúðrablæstri, bumbuslætti, og allra handa merkjamáli, þar sem táknað var, hvað gera skyldi. Við Brimhóla hófust svo alls kyns æfingar í vopnaburði, vopnfimi og skotfimi, og stóðu þær yfir í 2 - 4 klukkustundir í senn. Komst fljótlega hið ágætasta skipulag á hersveitina, og þóttu Eyjamenn vaskir og dugmiklir hermenn.

Stundum lét Kohl skipta liðinu og sveitirnar leggja til orrustu hvora við aðra, við klettaborgir og hóla. Bjó varnarliðið sér þar vígi og víggirti með tunnum og sandpokum, en sóknarliðið sótti að af miklum krafti. Hófst þá áköf skothríð, högl að vísu ekki höfð í byssunum, heldur aðeins púður. Reyndi sóknarliðið að hrekja hina úr víginu, og kom þá oft til handalögmála. Þá gat verið ráðlagt fyrir varnarliðið að kveikja í tjörutunnum, sem hlaðið var fyrir framan til þess að bægja hinum frá um stund. Þegar lítill flokkur var umkringdur af stærri flokk, skyldi sá minni þegar gefast upp, en ekki etja kappi við hinn, þegar fyrirsjáanlegt var, að ekki kæmi að gagni.

Slys urðu aldrei við æfingar, þótt oft gengi mikið á, enda liðsmenn vel æfðir og ýmsu vanir. Fjöldi áhorfenda, einkum konur og eldri menn, nutu þess að horfa á og fylgjast með æfingunum, sem þóttu hin mesta skemmtun. Þá voru oft sérstakar skemmtigöngur á sunnudögum hjá herfylkingunni, og jafnvel útiskemmtanir í Herjólfsdal, sem Eyjabúar tóku almennt þátt í.

Endalok herfylkingarinnar

Um árslokin 1859 hafði Kohl sýslumaður fengið loforð hjá stjórninni um embætti í Danmörku, og valdi hann nú eftirmann sinn sem æðsta yfirmann herfylkingarinnar, Pétur nokkurn Bjarnasen verslunarstjóra. Ekkert varð hins vegar úr flutningum sýslumannsins til Danmerkur, því hann andaðist skyndilega hér úr slagi 22. janúar 1860. Var Kohl grafinn hér í kirkjugarðinum með mikilli viðhöfn og reistu Eyjamenn minnisvarða á leiði hans í þakklætis- og virðingarskyni.

Við fráfall kapteinsins mæta fór fljótlega að síga á ógæfuhliðina hjá herfylkingunni, þrátt fyrir áhuga og dugnað hins nýja stjórnanda hennar. Varð ýmislegt til þess að flýta fyrir endalokum fylkingarinnar, svo sem stöðugur fjárskortur, svo að hægt væri að sjá um hirðingu vopna og endurnýjun þeirra. Mikill tími fór í æfingar, og kann það einnig hafa valdið því, að lismönnum fór stöðugt fækkandi vegna annarra anna til sjós og lands. Þá urðu hér sjóslys mikil milli 1860 og 1870 og áttu sinn þátt í því, að liðsmenn herfylkingarinnar týndu smám saman tölunni. Sýndu foringjar sveitarinnar samt sem áður mikinn áhuga á þessum árum og reyndu að fylla í skörðin með nýjum mönnum. en allt kom fyrir ekki, endalok herfylkingarinnar voru skammt undan.

Með fráfalli Péturs Bjarnasen fylkingarstjóra mátti segja, að herfylkingin væri því sem næst úr sögunni. Kom herfylkingin seinast saman undir vopnum við jarðarför Péturs, 7. maí 1869 til að sýna foringja sýnum hinsta sóma. Eftirmenn Péturs náðu ekki að stöðva þá hnignum, sem þegar var hafin í starfi herfylkingarinnar. Eitthvað héldu æfingar áfram um tíma, en smám saman var þeim hætt og saga herfylkingarinnar öll. Fjöldinn í Herfylkingunni þegar mest var á annað hundrað.

Eftirmæli

Eyjamenn minntust lengi með stolti og söknuði herfylkingar sinnar og þess svips, sem setti á héraðið og þjóðlíf Eyjabúa. Hún var einhver fyrsti skipulagði félagsskapurinn í kauptúninu, þar sem félagssamtök hvers konar, eins og nú tíðkast, voru óþekkt fyrirbrigði.

Eyjaskeggjum varð e.t.v. ljósara en áður, hverju þeir gætu áorkað með því að vinna saman að sameiginlegum hagsmunamálum. Með sameiginlegu átaki, góðu skipulagi og reglu, væri hægt að koma ýmsum málum byggðarlagsins í betra horf.

Lögum og reglum var nú framfylgt með meiri árangri en áður, og Eyjamenn vöknuðu nú til meðvitundar um ýmislegt, sem þeim hafði verið hulið áður.

 

Elísabet drottning I (1588) - Spænska Armada ræðan til hermannanna í Tilbury

Þeir sem fylgjast með Samfélag og sögu, verða stundum varir við að hér eru tímamótaræður birtar.  Það er gert fyrst og fremst bloggritara til skemmtunar, lærdóms og það að margar þessara ræða eru hreinlega ekki til á íslensku.

Hér kemur ein tímamótaræða á ögurstundu.

Árið 1588 hélt enski einvaldurinn Elísabet I. drottning eina karlmannlegasta ræðu sögunnar,  þar sem hún á einum tímapunkti, gerði lítið úr eigin líkama og fyrir að vera kvenkyns.

Þegar hin "máttuga" spænska Armada, skipafloti um 130 skipa, sigldi í átt að Bretlandi með áætlanir um innrás, flutti drottningin hvetjandi ávarp í Tilbury í Essex á Englandi.

Það kom í ljós síðar meir að stormur og nokkrar siglingavillur sáu um spænsku herskipin að mestu, þótt til sjóbardaga hafi komið. Samt var þetta djörf ræða sem hjálpaði til við að styrkja þjóðina á ögurstundu. Þessi ræða gerði einnig Elísabet drottningu fræga fyrir brynjuna sem hún bar fyrir framan hermenn sína.

Ræður þurfa ekki að vera langar til að vera áhrifaríkar. Gettisburgar ávarp Abraham Lincoln Bandaríkjaforseta í bandarísku borgarastyrjöldinni var t.a.m. ekki langt.

"Elsku fólkið mitt,

Sumir sem gæta öryggis okkar hafa sannfært okkur um að taka eftir því hvernig við skuldbindum okkur til að vopna fjöldann, af ótta við svik. En ég fullvissa yður um að ég þrái ekki að lifa til að vantreysta trúu og elskandi fólki mínu.

Láttum harðstjóra óttast. Ég hefi alltaf svo hagað mér, að undir Guði hefi ég lagt minn æðsta styrk og vernd í tryggum hjörtum og velvilja þegna minna; og þess vegna er ég komin á meðal yðar, eins og þið sjáið, á þessum tíma, ekki til að skemmta mér og íþrótta, heldur er ég ákveðin í að lifa og deyja á meðal yðar allra, í miðjum og hita bardaga. að leggja fyrir Guð minn og ríki mitt og lýð minn heiður minn og blóð, jafnvel í duftið.

Ég veit að ég hef veikburða líkama og er veiklund konu; en ég er með hjarta og maga konungs og Englands konungs líka, og finnst óheiðarlegt að Parma eða Spánn, eða einhver prins í Evrópu, skuli voga sér að ráðast inn fyrir landamæri ríkis míns: Til þess fremur en nokkurs konar vanvirðu falli á mig, mun ég sjálf grípa til vopna, ég mun sjálf vera hershöfðingi yðar, dómari og umbuna hverrar dyggðar yðar á vígvellinum.

Ég veit þegar, fyrir framgöngu yðar hafið þið verðskuldað verðlaun og kórónu; og við fullvissum yður um orð höfðingja, að þeir skulu fá greitt á réttan hátt. Í millitíðinni skal hershöfðingi minn vera í mínu stað, en sem aldrei höfðingi skipaði göfugra eða verðugra viðfangsefni; án efa heldur með hlýðni yðar við hershöfðingja minn, með samþykki þínu í herbúðunum og hreysti þinni á vellinum, munum við innan skamms hafa frægan sigur á þessum óvinum Guðs míns, ríkis míns og þjóðar minnar."

Heimild: Queen Elizabeth I’s speech to the troops at Tilbury