Bandarískur hershöfðingi fremur landráð?

Fréttir úr Vesturheimi þessi misseri eru ýkjukenndar, ef ekki ótrúlegar og þá er ég að tala um stjórnmálaástandið í Bandaríkjunum.

Hver stóratburðurinn eftir annan gerist með stuttu millibili. Mikið reynir á lýðræðið í landi hinu frjálsu á þessu ári.

Árið byrjaði ekki vel en árásiin á Capitol Hill sem sumir skilgreina sem valdarán en aðrir sem óeirðir stuðningsmanna Trump, var óbein, ef ekki bein árás á sjálfa aðalvaldastofnun Bandaríkjanna, Bandaríkjaþing.

Þessi árás/óeirðir tengdust valdaskiptum Bandaríkjaforseta, en Joe Biden tók við af Donald Trump með látum sem sakaði hinn fyrrnefnda um kosningasvind.

Lýðræðiskerfið virkaði (burtséð hvort að kosningasvindl hafi átt sér stað eða ekki) en skipt var um forseta á tilsettum tíma. En ekki tók neitt betur við. Við tók að því virðist vanhæfur forseti sem virðist vera haldinn elliglöp og gerir standslaus mistök bæði í innan- og utanríkismálum. Síðasta afglöp hans voru ósigur í Afgangistan, þar sem hryðjuverkamenn tóku yfir landið mótspyrnulaust. Líklegt verður að hann verði ákærður fyrir embættisafglöp næst er Repúblikanar ná völdum á Bandaríkjaþing. Það er stjórnarfarskreppa í sinni verstu mynd.

Nú kemur að því sem þessi grein fjallar um, meint valdarán hershöfðingja eins, Mark Milley, og meint samráð hans  við óvinaríki gegn æðsta yfirmann bandaríska heraflans, Bandaríkjaforsetann Donald Trump. Ef satt reyndist, er þetta lýgilegra en ýktasta skáldsaga.

Samkvæmt fréttum í sumar, á dögum eftir kosningarnar í nóvember síðastliðnum, hélt Mark Milley, formaður sameiginlega herforingjaráðs Bandaríkjahers, fund með háttsettum herforingjum í Pentagon.Milley vildi upplýsa þá um það sem hann lýsti sem alvarlegri ógn við þjóðaröryggi - ógn sem væri svo alvarleg að það hefði „stöðugleika lýðveldisins í hættu“. Þessi ógn, sagði Milley, var sitjandi forseti Bandaríkjanna. Donald Trump hafði þorað að efast um úrslit kosninganna.

Fyrir þetta, útskýrði Milley, gæti verið krafist að Bandaríkjaher beiti líkamlegu valdi gegn forsetanum til að koma honum úr Hvíta húsinu! „Við erum strákarnir með byssur,“ sagði Milley. Hann hafði greinilega verið að undirbúa sig fyrir þessa stund. Milley átti svipuð samtöl við forstjóra CIA, Gina Haspel, sem og við yfirmann NSA, Paul Nakasone. Hann hafði einnig rætt beint við Chuck Schumer og Nancy Pelosi, helstu pólitíska keppinauta Trump.

Nú, samkvæmt nýrri bók eftir Bob Woodward og Robert Costa, gekk Milley enn lengra en það. 30. október í fyrra, samkvæmt Woodward og Costa, hringdi Milley í starfsbróður sinn í Kína, hershöfðingja sem heitir Li Zuocheng. Milley sagði ekki yfirmanni sínum, forsetanum, frá símtalinu, hvorki áður en hann hringdi eða síðar.

Hér voru skilaboð Milley til kommúnista í kínverska hernum. "Li Zuocheng, ég vil fullvissa ykkur um að bandarísk stjórnvöld eru stöðug og allt verður í lagi. Við ætlum ekki að ráðast á eða framkvæma neinar aðgerðir gegn ykkur." Og þá, að sögn, sagði Milley þetta. "Li Zuocheng, þú og ég höfum þekkst í fimm ár. Ef við ætlum að ráðast á ykkur mun ég fyrirfram hringja í þig. Það kemur ekki á óvart." !!!

Láttum þetta malla aðeins, þessi furðufrétt. ,,Ef við ætlum að ráðast á þá mun ég hringja í þig fyrirfram. Það kemur ekkert á óvart." Samkvæmt þessari frásögn hefur æðsti embættismaður í varnarmálum Bandaríkjanna átt í leynilegri samvinnu við æðsta keppinaut þeirra hjá óvinaher til að grafa undir valdi kjörins forseta Bandaríkjanna.

Hvernig er hægt að lýsa þessu? „Djúp ríki“ er ekki nógu sterkt hugtak. Þetta er landráð. Þetta er í versta falli glæpur. Og greinilega er Mark Milley ekki eina manneskjan sem er viðriðin. Aðrir vissu að þetta var að gerast. Leyniþjónustustofnanir heyrðu næstum örugglega símtal Mark Milley enda eiga þær að liggja á hleri og taka upp símtöl. Ef þeir geta lesið tölvupósta úr kaðallfréttaþætti á Fox, hverjar eru líkurnar á því að þeir hafi ekki verið meðvitaðir um að formaður sameiginlegu foringjaráð var að tala við háttsettan kínverskan hershöfðingja og hvað þeir voru að segja? Í kringum 100%. Samt gerði NSA ekkert. CIA var greinilega að fullu að vinna með þess hugmynd og aðgerð. „Við erum á leiðinni til hægri valdaráns,“ (og hefur sennilega átt við að leyniþjónustan ásamt herinn ættu að stoppa meint hægri valdarán) sagði Gina Haspel við hershöfðingjann.

Í raun var „valdarán“ í gangi, en það kom ekki frá hægri. Það var ekki bruggað í Alabama. Í raun var æðsta stjórn hersins, sem á að vera undir valdi kjörinnar stjórnar, að fremja valdarán. Munum eftir samskipti og deilur Bandaríkjaforsetans Harry S. Trumans og Douglas MacArthur hershöfðinga í Kóreustríðinu. MacArthur var rekinn úr starfi fyrir óhlýðni og fara ekki að fyrirmælum Bandaríkjaforseta. Milley er ekki MacArthur á neinn hátt, bara misheppnaður hershöfðingi sem tapar stríði. Forsetinn ræður enda yfirmaður alls herafla Bandaríkjanna.

Hvernig gerðu þeir það? Þeir ógiltu lýðræðið. Lýðræði þýðir ekkert ef fólkið sem þú velur hefur ekkert vald. Og Mark Milley gerði sitt besta til að ganga úr skugga um að kjörinn forseti hefði ekki valdið.

Í byrjun janúar, að sögn Woodward og Costa, boðaði Milley til annars fundar háttsettra embættismanna í stjórnstöð hersins. Hann tilkynnti hópnum að þeir tilkynntu honum beint um líðandi atburði en ekki kjörnum forseta Bandaríkjanna. Það var ekki lítil krafa. Stjórnstöð hersins stjórnar meðal annars kjarnorkuvopnunum innan eldflaugasilóa landsins og um borð í kjarnorkukafbátum hersins.

Mark Milley var að ná persónulegri stjórn á kjarnorkuvopnabúri Bandaríkjanna. Hann fór um ,,stríðsherbergið" og krafðist þess að yfirmenn hersins lútu vald hans, ekki forsetans. Milley sagði þeim að fara ekki eftir neinni skipun án þess að hafa samráð við hann fyrst. Að sögn Woodward og Costa voru þeir allir sammála þessu enda krafðist hann eiðstöku. Borgaralegri stjórn á hernum var lokið. Mark Milley var í forsvari.

Ástæðan fyrir þessu öllu var að hann ,,óttaðist" að Donald Trump myndi varpa kjarnorkusprengjur á Kína (í einhverju æðiskasti) en það er ekki mögulegt, því að hann einn getur ekki ákveðið kjarnorkuvopnaárás. Pentagon og aðrir verða að veita samþykki eða skipunin verður að fara niður ,,stöðukeðjuna".

Forsetinn þarf að gefa lögmæta fyrirskipun og sú skipun þarf að vera ekta og líta á hana sem ósvikna, því hún er staðfest með kóða sem hann hefur haft með sér eða nálægt persónu sinni hverju sinni. Og þessi skipun þarf að fara í gegnum stjórnkeðjuna, niður að undirhlutum þar sem kjarnorkuvopnin, kjarnorkusprengjum og kafbátarnir eru. Og þessi undirstjórn myndi fá þessa ekta skipun og hefja síðan aðgerðir í samræmi við það. Það er því afar ólíklegt, ef ekki fjarstæðukennt að Trump gæti upp á eigi einsdæmi ákveðið að hefja kjarnorkustríð. Fyrir utan það, að hann er fyrsti forsetinn síðan Jimmy Carter, sem ekki hefur hafið stríð á hendur annarra.

Ef þetta er satt er þetta eitt það skelfilegasta sem hefur gerst í öflugast lýðræðisríki heims. Þeir sem segja að þeir hafi áhyggjur af forræðishyggju sé á leiðinni til Bandaríkjanna, þá er það staðfest að hún er komin. Það er það sem þetta er. Stjórn ókjörnina, óábyrga (her)leiðtoga sem eru tilbúnir til að beita ofbeldi til að varðveita stjórn valdakerfis þeirra. Það er það sem þessi bók lýsir.

Þetta er átakanlegt. Ekki kemur á óvart að bandarískir fréttamiðlar hafa eytt fyrsta deginum, er fréttin barst út, í að fagna því. Það kemur í ljós að sjálfir yfirlýstir verjendur lýðræðis trúa í raun ekki á kerfið sem þeir segjast virða. Hugmyndin um að veita kjósendum vald yfir stjórninni virðast víðsfjarri huga þeirra. Þeim léttir að uppgötva að í raun er lýðræðið í BNA lýgi.

Í raun, þegar allt er á botni hvolft, þá er Mark Milley einn versti yfirhershöfðingi Bandaríkjahers frá upphafi. Fyrir hið fyrsta er að hann er óhæfur hershöfðingi sem tapar stríði gegn villimönnum með handvopn einum að vopni, og hann sem hefur öflugasta herveldi veraldarsögunnar á bakvið sig, til að tapa slíku stríði þarf einstaka vanhæfi! Í öðru lagi hefur hann blandað saman pólitík og hermál saman og haft samráð við annan af tveimur stjórnmálaflokk landsins en það er spilling af verstu gerð - pólitískst plott. Það væri eins og íslenska lögreglan væri í samvinnu við Samfylkinguna, einn flokka. Hann svíkur yfirmann sinn en hans eina hlutverk er í raun að veita Bandaríkjaforseta ráðgjöf, valdið um beitingu hervalds er í höndum Bandaríkjaforseta og ríkisstjórnar hans.

En verst af öllu er samráðið við óvinaríki, sem aðeins njósnarar og föðurlandssvikarar gera. Hann ætti að fara fyrir herrétt og vera dæmdur föðurlandssvikari. Annað er ekki í stöðunni. Ríkisstjórn Bidens gæti fagnað þessu, því að þá fellur ábyrgðin á falli Afganistans á herðar Milley, ekki Bidens. 

Fimm mistök Bandaríkjamanna í Afganistan eftir Julio M. Shiling

Fimm mistök Bandaríkjamanna í Afganistan eftir Julio M. Shiling

Sjá slóðina: https://elamerican.com/biggest-american-mistakes-in-afghanistan/

 

Joe Biden má ekki vera að þessu en hér lítur hann á úr sitt þegar fallnir hermenn eru bornir í líkkistum úr flugvél. Svo ræddi hann við aðstandendur hinu föllnu og talaði bara um látinn son sinn, þeim til mikillar furðu og reiði.

Bandaríkjamenn hafa orðið fyrir álitsmissir vegnað svika sinna við Afganistan. Undanhald öflugasta her heims fyrir hópi barbarískra illvirkja er óskiljanlegt og  það að yfirgefa bandarískra ríkisborgara handan línu óvina, sem og afganska bandamanna mun hrella þessa mikla land. Eftir 20 ára hernám, 2 trilljarða dollara fjárfestingar og tapi á lífi hermanna og almennra borgara kemur upp spurningin, hvað fór úrskeiðis? Hér eru 5 stærstu mistök Bandaríkjanna í Afganistan.

1. Miðstýring valds

Afganistan er enn forneskjulegt samfélag. Það rættbálkasamfélag til þessa dags og eina forystan þeir (ættbálkanir viðurkenna, er sú sem tryggir öryggi. Þjóðin er  fjölþjóðlegt, fjölmenningarlegt og fjölmenn. Jafnvel þó að Afganar eigi sameiginlega trú í Íslam, þá myndar ættbálkur og sögulegur, þjóðernislegur og menningarlegur bakgrunnur það hvernig þeir starfa.

Bandaríkin reyndu að hjálpa til við að byggja upp frjálst afganskt ríki eftir vestrænni fyrirmynd, þar sem hið pólitískt vald var dregið til miðstjórnarinnar í Kabúl, eins mikilvægt og höfuðborgin er þá er hún ekki uppspretta valdsins í landinu. Þetta var ekki góð hugmynd. Í fornu nútíma ættbálkssamfélagi með yfir 18 mismunandi þjóðerni sem eru mjög dreift um mismunandi svæði, hefði stjórnkerfi með meiri dreifingu á pólitísku valdi eftir staðbundnum stjórnarháttum, hefði verið heppilegra fyrir Afganistan.

2. Talibanastríðið gegn afgönskum stjórnvöldum og Bandaríkin var svæðispólitískt, ekki staðbundið

Bandaríkin hunsuðu grunn pólitíka og hernaðarsögu svæðisins. Í nýlegu minni tókst ekki að beita þeim meginreglum sem voru notaðar í kalda stríðinu gegn sovéskum kommúnisma.

Með því að líta á viðleitni róttækra íslams til að steypa ófullkomnum, en lögmætum, afgönskum stjórnvöldum sem einangrað verkefni talibana, gerðu Bandaríkjamenn mikil mistök. Talibanar, hryðjuverkasamtök sem eru að öllu leyti Pashtúnar, eru ekki fulltrúar afgansks samfélags. Ef þeir eru bornir saman við hin þjóðarbrotunum samanlagt væru þeir í minnihluta.

Að auki er talibanar innflutt fyrirbrigði. Pakistan bjó til Talibana. Það eru fleiri Pashtúnar í Pakistan en í Afganistan, að minnsta kosti tveir á móti einum. Pashtúnar eru næststærsti þjóðernishópur Pakistans.

Pakistanski herinn fann upp, réð, þjálfaði og hefur fjármagnað talibana síðan á tíunda áratugnum. Það ætti ekki að koma neinum á óvart að Osama bin Laden var að fela sig í Abbottabad í Pakistan áður en réttlætið barst honum. Leynifylgsni Al-Qaeda leiðtoga var um mílu frá pakistönskum herskóla, var það tilviljun?

Samband Pakistan og talibana er náið og samtvinnað.Talibanar áttu gott skjól í Pakistan, þar fengu þeir skjól og gert var að sárum þeirra. Frá því að pashtúnskir íslamskir bókstafstrúarmenn hófu að heyja stríð sitt til að ná aftur völdum í Afganistan hefur Pakistan verið aflgjafinn, bæði fjárhagslega og skipulagslega. Áherslur Bandaríkjanna og afgönskra stjórnvalda á 20 ára tímabili hafa einbeitt sér eingöngu að því að skora á talibana og aðra virka íslamska hryðjuverkahópa. Það hefur ekki tekist á við aðal sökudólginn, Pakistan.

Frá árinu 2009, að sögn bandaríska sendiráðsins í Pakistan, hafa Bandaríkjamenn veitt yfir 5 milljarða dala borgaralega aðstoð og yfir 1 milljarð dala í neyðarhjálp til mannúðar við næst fjölmennasta múslimaríki heims - Pakistan.

Bandaríkin, á reikningsári 2019-2020 í Pakistan, héldu áfram að vera aðalgjafi fjárhagslegrar fjárhagsaðstoðar. Hvernig í ósköpunum geta Bandaríkin þolað að pakistönsk stjórnvöld auðveldi morð á bandarískum og afgönskum hermönnum og ásetninginn um að koma lögmætu ríkisstjórn Afganistan frá? Sú staðreynd að Bandaríkin tóku málið ekki beint upp við Pakistan vegna stuðnings þeirra við talibana og aðra íslamska hópa og afskipti þeirra af málefnum Afganistans er stórfengleg vanræksla. Kína, sem fjármagnar Pakistans, hefði líka átt að vera tekið fyrir. Talibanar eru eingöngu peð í stærri svæðisbundinni pólitískri skák. Hvers vegna tóku Ameríku þetta mál ekki upp við alvöru ábyrgðaraðila stríðsins: Pakistan og Kína?

3. Afganska stjórnin hefði átt að vera með í „friðarsamningum“ frá 2020

Þegar Bandaríkin sömdu og undirrituðu skilmála um að draga bandaríska hermenn frá Afganistan árið 2020, fjölluðu þeir eingöngu um talibana. Ríkisstjórn Afganistans var ekki aðili að samningaviðræðunum eða undirritun samningsins. Þetta var ömurlegt og móðgun við sjálfa ríkisstjórnina sem Bandaríkin hjálpaði til við að koma á. Þó að öll forsenda þess að semja um „frið“ við fullt af róttækum þrjótum sé andstyggilegt og barnalegt, voru þessi stóru mistök Trump stjórnar aðeins aukin enn frekar með útilokun afganskra stjórnvalda. Þessi ófrávíkjanlega aðgerð þjónaði eingöngu til að veikja löggildingu og stjórn stjórnvalda í Afganistan

4. Þörf var á áframhaldandi loftstuðningi og herflugvöllinn Bagram

Með reynsluna af Víetnam í farteskinu, ættu Bandaríkin að hafa mildað skilyrði þannig að brotthvarf herliðsins myndi ekki  hafa áhrif á líftíma afganskra stjórnvalda. Það hefði átt að veita afganska heraflanum loftvernd sem var tilbúinn að skora á yfirtöku talibana. Þegar borg eftir borg féll fyrir grimmum bókstafstrúarmönnum, með hernaðaraðgerðir talibana sem brutu gegn „friðarsamkomulaginu“, voru Bandaríkin innan réttar sínum og með getu til að ráðast á óvininn og aðstoða bandamanninn.

Aldrei hefði átt að yfirgefa herflugvöllinn Bagram fyrr en síðasti bandaríski og afganski samverkamaðurinn yfirgaf landið. Öll nútíma stríð vinnst með því hver stjórnar háloftunum. Bandaríkin höfðu einokun á nýtingu flugrýmisins í Afganistan. Með aðstöðu mjög tæknilega háþróaðra vopna hefði verið hægt að takast á við talibana með hörðum aðgerðum fyrir að brjóta samninginn og framfylgja alræðismarkmiðum þeirra. Þetta hefði stuðlað að því að hvetja herinn í Afganistan til að verja land sitt.

Áframhaldandi, en takmörkuð, viðvera bandaríska hersins hefðu hjálpað bandamanni okkar. Flugveldi Bandaríkjanna, með dróna og sprengjuárásum flughersins, ef þörf krefur, hefði sent þau skilaboð að Bandaríkjamenn sleppi ekki og yfirgefi vini. Uppgjöf Bagram flugstöðvarinnar, ásamt 85 milljörðum dollara í hernaðarlegt góðgæti, var allt sem talibanar þurftu til að vita að Bandaríkin undir forystu Biden-Harris væri að hörfa hvað sem það kostaði

5. Undanhaldið og hin miklu svik

Stjórn Biden-Harris og forysta Demókrataflokksins eru sek um embættissvik og vanrækslu við skyldustörf. Tilefni undanhalds var óheiðarlegt og mun reynast dýrkeypt. Teymið Biden-Harris hafa svikið allar fallnar hetjur Bandaríkjanna, NATO, og afganska hersins, verktaka og innlendra lögreglumanna. Bandarískir ríkisborgarar og afganskir bandamenn hafa verið yfirgefnir og skildir eftir á bakvið víglínu óvina. Hið ólýsanlega hefur gerst. Núverandi herforingjaráð, sem og varnarmálaráðherra og ættu að segja af sér eða fara fyrir dómstóla. Bandaríkin er í dag rekið af uppreisnarmönnum gegn kerfinu og þetta hafa afleiðingar.

Er það tilviljun að mestu mistök bandarískrar utanríkisstefnu gerðust á vakt Demókrata? Sjá hér fróðlega samantekt:

Endalaus mistök Demókrata hafa leitt til hernaðarósigra

Meirihluti Bandaríkjamanna vilja að Joe Biden segi af sér vegna Afganistan

Þetta kemur fram í virtasta skoðunar könnunar fyrirtæki Bandaríkjanna, Rassmussen. Heims sögulegur atburður er nú í gerjun og afar líklegt að fyrsti Bandaríkjaforseti sögunnar hrökklist úr embætti vegna fyrsta raunverulega tapaða stríðs Bandaríkjanna.

Mikil reiði er í Bandaríkjunum og þeir sem veðja á skammtíma minni bandarískra kjósenda, verða ekki að ósk sinni, til þess er þessi atburður of stór og of tengdur árásina á Bandaríkin 2001. Atburður sem fer í sögubækur og líkja má þetta við ósigur rómverska hersins í Germaníu, þegar þrautþjálfaður atvinnuher tapaði fyrir barbörum - villimönnum norðursins í Tautoborgar skógi 9.e.Kr.

Arfleið Joe Bidens er rjúkandi rústir í Bandaríkjunum og erlendis

Það hefur öllum verið ljóst sem fylgdust með ,,kosningabaráttu" Joe Bidens, sem hann háði úr kjallara heimilisins sins í Wilmington, að hann væri ekki líklegur til stórræða. Segja má að frjálslindir fjölmiðlar hafi háð kosningabaráttuna fyrir hann, því að hann gerði það ekki sjálfur. Hann hafði kosningamaskínu Demókrata á bakvið sig, auðmenn einokunarhringja í Bandaríkjunum og fjölmiðla í eigu þeirra.

Svo gengu  Google, Facebook, Twitter og aðrir samfélagsmiðlar (þeir hétu að gera ekki sömu mistök og 2016 þegar Donald Trump vann forsetakosningarnar) til liðs við Joe Biden og breyttu algrímuforrit sín til að hafa áhrif á kjósendur. Þetta tókst með ágætum, því að Joe Biden sigraði með ,,yfirburðum", þótt engir (kannski tugir manna hverju sinni) mættu á kosningarallý hans en á sama tíma mættu tugir þúsunda á kosningarallý Donalds Trumps.

Ljóst var að hinn almenni kjósandi var í liði með Donald Trump og sýndi það í verki þá og ennþá dag í dag, en elítan og fjölmiðlar voru í liði með Joe Biden. Margar sögusagnir og jafnvel sannanir eru um stórfelld kosningarsvik, jafnvel hátt í 11 milljónir atkvæða féllu í skaut Joe Bidens sem hefðu ekki átt að gera það en hann ,,fékk" yfir 80 milljóna atkvæða.

Ljóst var frá degi einum að kosningarbaráttan snérist um Donald Trump og hann einan; um störf hans og persónu. Þeir sem kusu með Joe Biden voru í raun að kjósa gegn Donald Trump en ekki með Joe Biden. Í forvali Demókrata féll valið í skaut Joe Bidens eiginlega fyrir tilviljun en margir aðrir frambjóðendur voru betri. Næst versti frambjóðandinn, Kamala Harris, hrifsa svo næst besta góssið, varaforseta embættið.

Frjálslindir Bandaríkjamenn urðu að ósk sinni en til er máltæki sem er á þessa leið: ,,beware what you wish for" eða varastu hvað þú óskar þér, því þú veist ekki hvað kemur upp úr hatnum. 

Og óskin varð að martröð, í forsetastóli situr elliær maður, sem gerir öll hugsanleg mistök sem hægt er að gera og þetta hefur hann gert síðan hann settist á ,,valdastóll" (enginn veit í raun hver stjórnar bakvið tjöldin).

Engum getur dulist vanhæfi Joe Bidens á forsetastól, jafnvel Demókratar og frjálslindir fjölmiðlar viðurkenna það og gagnrýna kappann. Það sem gerði útslagið var brotthvarfið frá Afgangistan sem átti að vera ,,sigurganga" Joe Bidens næstkomandi 9/11 og marka sigur Bandaríkjanna á hryðjuverkaóginni síðan um aldarbyrjun.

Algjör andstæða varð úr öllu þessu: Mesti hernaðarósigur Bandaríkjahers frá upphafi (Víetnam tapaðist tveimur árum eftir brotthvarf Bandaríkjahers) og algjörir villimenn tóku við 86 milljarða dollara virði af hernaðartólum og yfirráð yfir næstu allt Afgangistan. Og hryllingurinn er rétt að byrja í landinu þegar flestir blaðamenn og erlendir hermenn eru farnir. Eftir eru óþekkt tala Bandaríkjamanna, óbreyttir borgarar sem Bandaríkjaher skildi eftir. Þvílíkt áfall fyrir þjóðarsál Bandaríkjamanna og Bandaríkjahers sem hafa alla tíð státað af því að skilja enga hermenn (og borgara) eftir á vígvellinum.

Nú ganga Talibanar ganga húsi úr húsi og drepa andstæðinga sína og þeir fljúga þyrlur með hengda menn í eftirdragi samkvæmt nýjustu fréttum. Þótt Joe Biden sé vinur Talibana, get ég fullyrt að 99,99% Bandaríkjamanna séu það ekki. Dagar hans á forsetastóli eru taldir, spurningin er bara hvernig?

a) Herréttur fyrir að gefa óvini upplýsingar um Bandaríkjamenn og afganska bandamenn? b) Fyrir að klúðra a-ö brotthvarfsáætluna? c) Vanhæfni frá dag eitt sem forseti?

Af nògu er að taka, galopin landamæri og hundruð þúsunda manna streyma í gegn mánaðalega og stórt hlutfall þeirra með covid, stjarnfræðileg skuldasöfnun og eyðsla í ,,loftslagsvá aðgerðir" og verðbólga hefur ekki verið hærri í áratugi, BNA sé nú orðin háð olíu frá óvin veittum olíuframleiðendum, 300% aukning glæpa og fátækt, sundrung þjóðarinnar í tvær aðskildar þjóðir í raun vegna mismunandi gilda, veikt stöðu Bandaríkjanna á alþjóðavettvangi, veikt stöðu bandamanna bæði í Evrópu og Asíu og aukið hættuna á þriðju heimsstyrjöld með stríði við Kína um Taívan.

 

 

 

 

 

Joe Biden lýtur í duftið fyrir spurningu blaðamanns. Þessi mynd er talin vera lýsandi fyrir vanhæfni mannsins en hann getur ekki svarað spurningum blaðamanna án aðstoðar hjálparmanna sem grípa stöðugt frammí og garga ,,thank you, now you have to leave". Hann segir stöðugt: ,,I am not allowed to take questions", eins og hann réði ekki för.

Þvílík arfleið atvinnustjórnmálamanns sem hefur verið í bransanum í 50 ár og haft rangt fyrir sér í öllum málum þessa tímabils. Hann hefur verið meira segja svo lengi að hann tók þátt í umræðunum um Víetnam og eins alltaf síðan, hafði hann rangt fyrir sér um Víetnam.

 

 

 

 

 

Aðstandendur fallina hermanna sem Joe Biden hitti urðu vægast sagt brjálaðir út í Joe Biden þegar hann leit stöðugt á úr sitt við móttökuathöfn föllnu hermannanna frá Afganistan, eins og hann hefði eitthvað betra að gera. Sumir aðstandendur neituðu að tala við hann en þeir sem gerðu það urðu fyrir miklum vonbrigðum, þvi að hann talaði bara um látinn son sinn sem lést fyrir áratug (eða 2015 minnir mig). 

Grein eftir Victor Davis Hanson í lauslegri þýðingu: Seigla Bandaríkjanna og auðlindir þeirra er ekki óendanleg

Í næstum tvö ár hafa Bandaríkjamenn stundað mikla vakningatilraun (woke experiment) til að rækta sjálfa sig. Bandarísk siðmenning hefur fjárfest gríðarlegt vinnuafl, fjármagn og tíma í viðleitni sinni  í að vera stöðugt flagga sig fyrir að vera ekki fullkomin.

Samt er seigla Bandaríkjanna og auðlindir þeirra ekki óendanleg. Við erum nú farin að sjá afleiðingarnar af því sem gerist þegar ættbálkahyggja fortíðarinnar gleypir hug Bandaríkjamanna.

Það eru afleiðingar þegar hugmyndafræði ræður stefnu eða þegar við tökum sjálfsögð grunnatriði lífsins til að stunda föng hennar.

Hverjum er ekki sama hvort útjaskaðir fjölmiðlar séu vakandi (e. woke) ef þeir geta ekki greint frá sannleikanum og haldið stjórnmálamönnum heiðarlegum?

Þegar blaðamenn voru orðnir framsæknir púðluhundar frekar en varðhundar gagnvart stjórnvöld, óttaðist ríkisstjórn Biden ekki afleiðingar. Það þótti sjálfsagt að hamfarastjórn hennar, allt frá suðurlandamærunum til ringulreiðarinnar í Afganistan, yrðu afsakaðar af kröftugum fréttamönnum.

"Eigið fé" (e. equity) sem stjórnað er af stjórnvöldum hefur skipt út fyrir markmiðið um jöfn tækifæri. En slík útópíaismi vekur reiði almennings þegar persónulegt frumkvæði, ágæti og frammistaða telja ekki jafn mikið virði og dyggðarmerki hóphugsunar.

Bandaríkin urðu fyrir skelfilegum og skammarlegum ósigri í Afganistan. Slysið minnir okkur á að stjórn Biden hafði pólitískan her sinn og skrifræði að mestu leyti bundna við fjölbreytileika, jafnrétti og aðgreiningu og að útrýma meintum innri óvinum.

Þannig að æðstu embættismenn okkar og starfsmenn töluðu um að beina hernum til allra mögulegra  vöku (e. woke) dagskráa - nema tryggja hernaðarlega yfirburði og öryggi Bandaríkjanna.

Niðurstaðan er hræðileg óreiðu með sigri frumstæðra herja talibana sem sigraði mest fágaðasta herinn í sögu siðmenningarinnar. Það fer hrollur um okkur þegar Bandaríkin biðlar til frumstæða ættbálka að drepa ekki borgara okkar sem við yfirgáfum á hröðu undanhaldi.

Forstjórar flugfélaga gefa merki um vöku sína (e. wokeness) með því að skemma lög um skirteinisgjöf kjósendur- þó að slíkt skilríki sé nauðsynlegt til að fara um borð í flugvélar þeirra. Hin nýja staða fyrir bandarísk flugfélög er vaktaðar (woke) tafir, vaknaðar (woke) afbókanir og vaknað (woke) stjórnleysi í háloftunum.

Sumir háskólar lúta og beita nú inntökuskilyrði sín, ráðningar og rannsóknir sínum í þágu kynþátta- og kynjafyrirmæla. Háskólakerfið hefur minni áhyggjur af sameiginlegum námslánum upp á 1,7 billjónir dala. Háskólanemar geta nú útskrifast vakandi (woke), en þeir gera það með mun minna áhrifamikilli lestrar- og ritfærni en minna pólitískt réttrúnaðarsinnaðir forverar þeirra fyrir hálfri öld.

Eru stjórnendur háskólans virkilega svo dyggðugir þegar þeir státa sig af því að bæta fjölbreytileika, ,,eigið fé" (e. equity) og aðgreiningu?

Hvers vegna hunsa þeir þá skuldsetta og illa menntaða útskriftarnema - sannkallaðir þrælar sem hafa ekki efni á heimilum, hætta að ala upp fjölskyldur og lengja unglingsárin frekar en að verða sjálfstæðir borgarar?

Við vitum frá öldum áður hvaða stefna tryggir öryggi almennings og hver tryggir glæpi. Öllum lögum verður að framfylgja jafnt. Samt sem áður ráða sjálfsmorðskenndar lögfræðilegar og gagnrýnar kynþáttakenningar stundum hvaða lögum er framfylgt og hver er hunsuð.

Ef ríkissaksóknari sækir glæpi - eða kýs að saka þá ekki - á grundvelli hugmyndafræði og kynþáttar frekar en spurninga um hlutlaus lög, hver myndi þá hlýða og miklu síður heiðra einhvern þeirra?

Það verður ekki bara að fylgjast með lögreglunni heldur virða hana og styðja hana. Í dag er hún svívirt og undir fjármögnuð. Ef þeir sem fremja glæpi búast ekki við því að verða handteknir og refsað, þá borgar glæpurinn sig. Og þannig fáum við meira af þeim.

Grátur gagnrýnenda um að tæma fangaklefa og fangelsi og draga úr afl lögreglunnar gæti hljómað sniðugt á Twitter. En fullt af saklausum Bandaríkjamönnum munu líða banvænar afleiðingar dyggðarmerkja einhvers annars.

Áður en land getur stundað krabbameinsrannsóknir, kannað geiminn eða sigrað óvini sína í þúsund kílómetra fjarlægð verða borgarar þess að hafa aðgang að eldsneyti á viðráðanlegu verði, mat og skjól.

En hugmyndafræðingar loftslagsváar takmarka nú aðgengi að áveituvatni, bensínbirgðum, orkuframleiðslu og timburframleiðslu. þeir virðast vera vaknaðir (woke) og upplýsandi hver fyrir annan, en þeir eru áhugalausar um stórkostlegan framfærslukostnað, vaxandi skort á nauðsynjum og hundruð þúsunda heimilislausra innan um óhreinindi, fjaðrafok og sjúkdóma í þéttbýli í þjóðfélaginu. Afbókunarmenningar (cancel culture) stríðs milli frægt fólks og elítunnar,  dyggðarboð fræðimanna og leikara - allt þetta hefur enga merkingu ef Bandaríkjamenn hafa ekki örugga vegi; lífvænlegan ferðamáta; gas, mat og húsnæði á viðráðanlegu verði; og öryggi á heimilum sínum.

Í auknum mæli hafa þeir ekki þessa hluti. Vökuleiðtogarnir (e. woke leaders) eru að missa hæfileikann til að vinna hörðu og mikilvægu starfi siðmenningarinnar, aðallega vegna þess að þeir eru helteknir af því sem ekki er hægt að gera, að ganga.

Við búum í heimi farsíma, Skype og Zoom. En hátækni er orðin aðeins spónn sem límd er yfir miðalda þéttbýlisgötur og hraðbraut krepputíma. Það er hættulegra að ganga um götur Chicago á nætur en hina stríðshrjáða Kabúl.

Þangað til embættismenn okkar geta tryggt mannúðleg og sjálfbær lífskjör höfum við ástæðu enga ástæðu til að halda fyrirlestra fyrir öðrum erlendis og því síður að stunda endalausar nornaveiðar heima hjá okkur.

Grein Victor Davis Hanson

Hugtaka skilgreiningar: Cancel culture, hvað er það? Ég fann fínt hugtak fyrir þetta en er búinn að gleyma því en hér kemur skilgreiningin: Fyrir ykkur sem eruð ekki meðvituð, hætta við menning eða höfnunarmenning vísar til þess að fjölda stuðningur við opinberum aðilum eða frægum einstaklingum hefur verið dreginn til baka sem hafa gert hluti sem eru ekki samfélagslega samþykktir í dag. Þessi vinnubrögð við „að hætta við“ eða fjöldaskamma (fjöldi manns setur ákveðinn aðila í skammarkrókinn) á sér oft stað á samfélagsmiðlum eins og Twitter, Instagram eða Facebook.

Woke (vakandi): Að vera meðvitaður um og er virkur gaumur að mikilvægum staðreyndum og málefnum (einkum kynþátta- og félagslegu réttlæti).

Social equity: Byrjum fyrst á því hvað ,,equity“ (eigið fé eða eigin hlutur) þýðir. ,,Eigið fé“ er það að vera sanngjarn og hlutlaus. Félagslegt jafnrétti er hlutleysi, sanngirni og réttlæti fyrir allt fólk í samfélagsstefnu. Félagslegt jafnrétti tekur mið af kerfislægu ójöfnuði til að tryggja að allir í samfélaginu hafi aðgang að sömu tækifærum og árangri. Eigið fé af öllum gerðum viðurkennir að ójöfnuður er til og vinnur að því að útrýma þeim.

Félagslegt ,,eigið fé“ er, eins og það er skilgreint af National Academy of Public Administration, „sanngjörn, réttlát og sanngjörn stjórnun allra stofnana sem þjóna almenningi beint eða með samningi; og sanngjarna og sanngjarna dreifingu opinberrar þjónustu og framkvæmd opinberrar stefnu; og skuldbindingu til að stuðla að sanngirni, réttlæti og sanngirni við mótun opinberrar stefnu.“

Því miður eru ekki til almennileg hugtök yfir woke, equity, cancel culture og fleiri ný-marxísk hugtök.  Þið sem lesið þetta eru velkomnir að hjálpa mér að finna þau!

Dagar Joe Bidens á forsetastóli eru taldir

Vægast sagt mikil óánægja er með frammistöðu Joe Bidens í brotthvarfinu frá Afganistan í ljósi síðustu atburða dagsins. Þrátt fyrir gagnrýnina sem hefur komið hér fram á framgöngu Joe Bidens, er þetta ekki góðar fréttir né ánægjuleg atburðarrás.

Háværar raddir eru uppi um að ákæra hann fyrir embættisafglöp strax og ekki bíða eftir þeim möguleika að Repúblikana taki aftur Bandaríkjaþing á næsta ári en þá fara fram kosningar til Bandaríkjaþings, svo kallaðar midterms kosningar. Miklar líkur voru fyrir klúðrið í Afganistan að meirihluti demókrata myndi falla, því að flest allar aðgerðir ríkisstjórnar Joe Biden hafa verið arfavitlausar og beinlínis gegn hagsmunum landsins.

Eins og staðan er í dag, eru Demókratar með nauman meirihluta í báðum deildum eða 224 demókratar og 214 repúblikanar og 2 sjálfstæðir þingmenn sem skipa sig í lið með demókrötum í Fulltrúadeildinni. Svo naumur, að aðeins munar um einn tug þingmanna í Fulltrúadeildinni en í Öldungadeildinni er staðan 50/50 með varaforsetann, Kamala Harris í oddastöðu. Ef hún verður forseti, er meirihluti demókrata farinn.

Menn óar við að fá hana í embætti forseta og sumir segja að hún sé jafnvel verri en Joe Biden. Vinsældir þeirra fara hratt dvínandi, Joe Biden er kominn niður í 41% stuðning og í einni könnun niður í 30%. Fáir demókratar reyna að verja teymið og jafnvel sótsvörtustu andstæðingar Donalds Trumps til vinstri í fjölmiðlum geta ekki annað en tekið undir gagnrýnina.

Nýjustu fréttir eru að Hæstiréttur Bandaríkjanna hefur snúið við niðurfellingu ,,remain in Mexico" ákvörðun Donalds Trumps sem Joe Biden hafði aflagt. Þetta er einnig meiriháttur ósigur Bidens innanlands sem fáir taka eftir vegna stöðunnar í Afganistan. Spurning er hvort að stjórn Bidens brjóti gegn úrskurðinum eins og hún gerir nú gagnvart leigu úrskurði Hæstaréttar sem er á þá leið að frysting leigusamninga er afnumin en stjórnin þrjóskast við að halda frystingunni.

Viðbrögð Harris og Bidens hafa vakið undrun, því að þau hafa bæði brosað og hlæja þegar þau eru spurð út í stöðuna í Afganistan. Þau svara helst ekki spurningum og eru fjarverandi, annað hvort erlendis eða heima í Wilmington (er ekki að skálda þetta upp). Þetta er í raun sorglegur endir á ferli Joe Bidens sem hefur reyndar ekki verið farsæll eða leitt neitt til almannaheilla.

Á meðan hafa alþjóðastjórnmálin snúist á haus og allir bandamenn BNA reyna að átta sig á stöðunni sem vitað er að verður slæm næstu árin. Það hlakkar í óvinum Bandaríkjanna þessa dagana og sumir eru farnir að hugsa sér til hreyfings.

 

 

Mesta skipbrot bandarískrar utanríkisstefnu frá upphafi

Bandaríkjamenn tala um að klúðrið í Afganistan og framtíðar afleiðingar sé mesta skipbrot sem Bandaríkin hafa orðið fyrir frá upphafi. Meira segja Demókratar sjálfir og frjálslindu fjölmiðlarnir eru að komast að þeirri niðurstöðu.

Gerður hefur verið samanburður á brotthvarf Bandaríkjamanna frá Saigon 1975 með falli borgarinnar og endanlegan sigur Norður-Víetnams á Suður-Víetnam. Framgangurinn er svipaður, flótti sendiráðsmanna ásamt víetnamskum stuðningsmönnum frá þaki sendiráðsins og frá landinu, líkt og í Kabúl en lengra nær samanburðurinn ekki.

Í fyrsta lagi er umfangið vandans í Kabúl risavaxinn í samanburði, og tugir þúsunda manna eru strandaðir í landinu, í stað nokkur hundruð í Víetnams en þar tókst að koma öllum úr landi. Ekki er séð fyrir að svo verði í Afganistan og er talið að Joe Biden ætli að fara úr landinu 31. ágúst, hvort sem einhverjir eru eftir eður ei.

Í öðru lagi lauk Víetnam stríðinu þar með en afleiðingar falls Kabúl mun bergmála næstu áratugi. Víetnamar voru fengnir að losna við Bandaríkjamenn og sendu enga hryðjuverkamenn til að herja á Bandaríkin, en svo verður í kjölfar þessa misheppnuðusta undanhalds Bandaríkjanna (sem er gjörsamlega úr höndum Bandaríkjamanna sem verða að treysta á góðvild hryðjuverkamanna). Múslimskir hryðjuverkamenn eru í skýjunum yfir sigrinum og nú færist vígvöllurinn til Bandaríkjanna sem hafa sloppið við hryðjuverkaárásir síðastliðin 20 ár, einmitt vegnað þess að þau færu stríð til hryðjuverkamannanna.

Í þriðja lagi fara allir einræðisherrar og einræðisríki af stað. Þetta gæti í versta tilfelli kostað þriðju heimsstyrjöld þegar Kína lætur verða af því að taka Taívan, nú er tækifæri, ef það gefst einhvern tímann, þegar á forsetastólnum situr elliær forseti sem veit ekki hvar hann er staddur hverju sinni (í bókstaflegri merkingu).

Í fjórða lagi er þetta mesta áfall NATÓ og annarra hernaðarbandalaga sem Bandaríkin eru í, traustið er algjörlega farið. Stærstu NATÓ ríkin eru farin að tala um að vígbúast á eigin vegum.

Í fimmta lagi er að skella stjórnarkreppa í Bandaríkjunum, því að líklegt er að Joe Biden verði kærður fyrir embættisafglöp eða verði vikið úr embætti vegna vanhæfi til að gegna því vegna heilsubrest (andlega vanhæfur).

Á Íslandi er horft á yfirborðið en ekkert kafað djúpt í málið. Fréttamennska á Íslandi er skelfilega léleg. Það vantar alla dýpt og fréttaskýringaþætti, hvort sem þeir eru íslenskir eða erlendir eru ekki sýndir í íslenskum fjölmiðlum.

Margir Bandaríkjamenn kusu Joe Biden, bara til að losna við Donald Trump, en grímur eru að renna á þá eftir sjö mánaða stanslaus mistök stjórnar Joe Bidens. Ríkisstjórn hans hefur ekki einu sinni stjórn á landamærunum, þar streyma milljónir í gegn og breiðir út covid um allt land (ásamt eiturlyfum og glæpum), né á covid faraldrinum sjálfum né á efnahagsmálum.

Hvert málið á fætur annað, hefur misheppað en eina sem þeim hefur tekist, er að eyða trilljónum dollurum í meintan efnahagspakka sem enginn veit hvernig á að borga til baka.

Óðaverðbólga, orkuskortur (þeir eru að biðja Sáda um að redda sér olíu) eftir þeir eyðulögðu olíuiðnaðinn sem Donald Trump hafi gert sjálfbæran og BNA voru meira segja farin að flytja út olíu og gas.

Búast má við að hausar fari að fjúka fljótlega, úr æðstu stöðum Bandaríkjahers og leyniþjónustunnar.

 

 

 

 

 

 

 

 

Enn um mesta afhroð Bandaríkjanna í utanríkismálum - klúðrið í Afganistan

Bandaríkjamenn eru vægast sagt í sjokki yfir framvindu mála. Margir fréttaskýrendur segja að þetta sé bara upphafið að öðru og verra. Valdajafnvægið hefur raskast og nú segja kínverskir fjölmiðlar að í ,,ljósi misheppaðar aðgerðir í Afganistan"sé tími til kominn að taka Taívan.

Kíkjum hér hvað ýmis aðilar segja um málið og byrjum á Donald Trump. Hvað myndi hann gera og hvað gerði hann?

Hér fer Donald Trump yfir hvað hann hefði gert og hafði gert í Afganistan.

https://fb.watch/7t3gnGxeTy/

 

https://fb.watch/7t54zrguD7/ Er hætta á stríði við Kína í kjölfarið? Munu þeir líta á Joe Biden sem tækifæri til að framkvæma áætlanir sínar gagnvart Taívan?

Meira segja fjölmiðlar í Bandaríkjunum eru nú fjandsamlegir í garð Joe Bidens, sem þeir voru ekki þrátt fyrir öll mistökin sem þessi stjórn hefur ,,afrekað" síðastliðna átta mánuði.

Meira segja CNN, kjölturakki Demókrata,hefur snúið baki við Joe Biden. Allir frjálslindu fjölmiðlar landsins, eru að hamra á Biden og spyrja hvar hann sé eiginlega og þetta sé algjör mistök af hans hálfu. Næsta í stöðunni, ef allt væri eðlilegt, er að hausar fjúki í stjórn Bidens.

Ég spái að Biden muni ekki eiga möguleika á forsetaembættinu ef hann kysi að bjóða sig aftur, sem ég taldi afar ólíklegt í ljósi elliglapa mannsins og að hann muni lifa svo lengi. Kamala Harris var fyrir óvinsæl og ekki mun hún vaxa í skjóli Bidens. Hún verður ekki forsetaefni 2024.

 

https://fb.watch/7t6VLFVUh5/  

Hér er Mark Levin að segja að Pakistan sé í hættu vegna falls Afganistan, enda stjórnin þar veik og hefur yfir að ráða kjarnorkuvopn... 

 

https://fb.watch/7tefRW_FVu/

Allt á suðupunkti í Bandaríkjunum vegna Afganistans

Joe Biden skrapp úr sumarfríi sínu til að flytja ræðu um ástandið í Afganistan. Eftir ræðuna fór hann beint aftur í sumarfrí í Camp David. Kamala Harris passaði sig á að láta ekki sjá sig með Joe Biden (sem hún gerir annars alltaf) við ræðuna. Hún var stutt og hann vildi ekki ræða við blaðamenn eftir töluna.

Kamala Harris lætur sig líka hverfa, hún er að fara til Víetnams og annars ríkis, dálítið kaldhæðnislegt að hún fari til Víetnams, þegar stjórnmálaskýrendur bera saman ástandið í Saigon 1975, þegar Bandaríkjamenn þurftu að flýja af húsþaki sendiráðsins við sókn N-Víetnama inn í borgina. Sama ástand er á Kabúl flugvelli og sömu þyrlur björguðu sendiráðsstarfsfólk af þaki sendiráðsins í Kabúl.

Nú er ástandið verra, margfalt verra, því að a.m.k. 11 þúsund Bandaríkjamenn eru strandaglópar, utan ótal aðra borgara annarra landa, þar á meðal Afgana sem eru að reyna að flýja land.

Í ræðunni kenndi Joe Biden alla aðra en sjálfan sig um ástandið, t.a.m. Donald Trump og Afgana sjálfa. Sagðist hafa erft málið en gleymir því að hann er skipstjórinn nú og ræður framvindu mála. Donald Trump hafði sett skilyrði fyrir brotthvarf Bandaríkjanna úr landinu í viðræðum sínum við Talibana, sem þeir síðarnefndu héldu þar til Joe Biden tók við valdataumum. Ekki einn einasti bandarískur hermaður var drepinn í 18 mánuði.

Í ræðunni laug Biden fullum fetum um liðstyrk afganska hersins. Biden sagði að herinn væri um 300 þúsund manns. Blaðamaðurinn Glenn Kessler fór yfir málið. Með því að vitna til gagna frá International Institute of Strategic Studies (IISS) hélt Kessler því fram að Biden væri að hagræða tölunum.

Í skýrslu frá 2021 sýndi IISS Afganistan með virkan lið aðeins 178.800 - 171.500 í hernum og 7.300 í flughernum. „Þetta vekur augljóslega upp spurninguna-hvernig gæti svona stór,„vel búinn “her fallið í sundur svona hratt? spurði Kessler. „Það er vegna þess að þetta er uppblásin tala.“

Forsetinn, skrifaði Kessler, var með lögreglu í 300.000 tölum sínum, ekki venjulegum her eða flugher. Kessler hélt því einnig fram að Biden væri ekki að taka tillit til varasveita NATO -ríkja, en engir varaliðar eru skráðir fyrir Afganistan.

Fulltrúar frá miðstöð um stefnumörkun og alþjóðlegar rannsóknir sögðu Kessler að ekki væri hægt að ákvarða fjölda virkra hermanna á þessum tímapunkti. „Með því að nota þessa tölu ítrekað, þá er forsetinn að blekkja Bandaríkjamenn um getu afganska hersins - sem hefur nú sýnt fram á að það gæti ekki varið Afganistan gegn sókn talibana,“ sagði Kessler. 

Annað er að afganski herinn var í raun málaliðaher, hann barðist fyrir há laun, um leið og á bjátaði, hurfu menn úr stöðum sínum, enda vissu þeir sem satt var, að launin og stuðningurinn af erlendum herjum var úr sögunni við brotthvarf Bandaríkjahers.

Allt í sambandið við brotthvarfið var gert á rangan hátt. Byrjað var á að flytja bandaríska hermenn úr helsta herflugvöll landsins í skjóli næturs án vitundar afganskra yfirvalda. Þar með missti afganski herinn baráttu viljan þegar brotthvarfið er kaótískt. Ekkert var hugað að flytja vestræna borgara, sendiráðsfólk né afganska túlka og fjölskyldur úr landi áður en herliðið fór.

Svo þegar Talibanar hefja innreið inn í Kabúl, sem Biden sagði væri ekki mögulegt næstu mánuði en gerðist á einni helgi, er reynt á elleftu stundu að flytja borgara úr landi og kalla til herlið frá aðliggjandi löndum til að stýra undanhaldið og verja Kabúlflugvöll.

Pólitískar afleiðingar verða geigvænlegar, heimurinn verður óstöðugur og óvinir Bandaríkjanna fara á stjá. Álitshnekkurinn er rosalegur, getum við treyst Bandaríkjamönnum hér eftir? Getum við óvinir Bandaríkjanna setið Bandaríkjaher af okkur (Víetnam = 10 ár, Afganistan = 20 ár) og unnið stórveldið?

Uppi eru háværar kröfur um afsögn Joe Bidens og annarra embættismanna. Eftir stendur hann einn, eins og sjá má af myndum hér að neðan, sem virðast vera hagræðar fyrir ljósmyndatöku. Að hann hafi ekki verið á símfundi í raun. Sjá skjáinn.

Blóðug slóð mistaka Bandaríkjanna í utanríkismálum

Þátttaka Bandaríkjamanna í fyrri heimsstyrjöldinni:

Þegar stríðið geisaði í Evrópu leitaði Woodrow Wilson forseti við að fá Bandaríkin með inn í myndina sem sáttasemjari milli stríðsaðila, líkt og Theodore Roosevelt hafði gert til að hjálpa til við að binda enda á stríð Rússlands og Japana

Þegar stríðsaðilar neituðu beiðni hans, ákvað hann að koma Bandaríkjunum inn í stríðið við hlið bandamanna. Hann gerði þetta með því að hagræða hlutleysisstefnunni til að styðja Breta, sem fyrirsjáanlega settu Bandaríkjamenn í hættu þegar Þýskaland reyndi með kafbátahernaði að koma í veg fyrir afhendingu stríðsgagna frá því að komast til Bretlands. Innkoma Bandaríkjanna breytti tafarlaust gangi stríðsins og Þýskaland beið ósigur fljótlega. Afleiðingin var ekki bara ósigur heldur þjóðar niðurlæging sem leiddi svo til seinni heimsstyrjaldar. Wilson taldi sig geta stjórnað niðurstöðu ráðstefnunnar í Versölum til að klára stríðsmálalok, en atburðirnir hrundu fljótt úr greipum hans og niðurlæging Þjóðverja var sett í ákvæðum sem nánast tryggðu annað stríð.

Innrásin í Svínarflóa 1961. Þetta var vanhugsuð aðgerð frá upphafi í ljósi þess að aðal aðilinn í þessari aðgerð, CIA, taldi að það gæti leitt til breytinga á stjórn á þessari vel vörðu eyju á ódýru verði með því að senda inn lítinn herafla að mestu leyti kúbverskum útlögum sem skorti þann stuðning sem slík innrás þyrfti.

Mikið hefur verið skrifað um þá ákvörðun John F. Kennedy, sem erfði fyrirhugaða aðgerð, að hætta við að styðja innrásarliðið. En það er ekki líklegt að lið fimmtán hundruð illa þjálfaðra hermanna ætlaði að binda endi rótgróna stjórn Fidel Castro, jafnvel með flugstuðningi. Flestir innrásarmennirnir voru teknir höndum.

Þetta var mikið áfall fyrir John Kennedy og Bandaríkin og gróf undan álit Bandaríkjanna mikilvægum tíma í kalda stríðinu. Það sýndi umheiminum líka að þjóðaröryggisleiðtogi Ameríku var ekki alveg að takast á við kreppuástand.  Líklegt er að það hafi leitt beint til Kúbu -eldflaugadeilunnarr næsta ár, sem leiddi til mikillar hættu á kjarnorkustríði, þó að því hafi verið afstýrt með snjallri meðhöndlun Kennedy.

Víetnamstríðið, 1965-1975. Skaðinn sem þessi mistök olli Bandaríkin er vel þekktur. Hvað varðar viljayfirlit ákvörðunar Lyndon Johnson um að fara inn í slaginn, þá þarfnast smá greiningar. Eftir að Sovétmenn komust að þeirri niðurstöðu, í lok árs 1948, að þeir myndu ekki ná Vestur -Evrópu, opnuðu þeir nýtt tímabil kalda stríðsins sem einkenndist af tveimur átaksverkefnum Austurblokkarinnar. Í fyrsta lagi myndu Sovétmenn rannsaka og reka á móti veikum og viðkvæmum nýlenduflötum Vesturlanda - í Austurlöndum fjær, Mið -Austurlöndum, Afríku og jafnvel Rómönsku Ameríku - til að leysa upp vestræna stöðu á ýmsum erfiðum og hættulegum svæðum.

Í öðru lagi myndu Sovétmenn treysta og viðhalda stöðu sinni í eigin heimsveldi - einbeita sér að vopnum og styrkja tök sín á gervitunglunum - sem leið til að gyrða sig fyrir langvinnri baráttu. Markmiðið var að draga vesturlönd í erfiðar aðstæður á stöðum sem Sovétríkin velja. Hættan hér var sú að Bandaríkin og vesturlöndin myndu taka beituna.

Dwight Eisenhower forseti neitaði; það var meiningin um kenningu hans um „gríðarlega hefnd“ - risastóra blekkingu (eins og höfundurinn Evan Thomas hefur sýnt fram á) sem ætlað er að forðast að draga sig inn í þessar kreppur með því að gefa út kjarnorkuógnir. Það er opin spurning hvort hann hefði haldið áfram að standa þar sem kommúnísk yfirtaka Suður -Víetnam varð líkleg - og enn frekar opin spurning hvort hann hefði gripið til kjarnorkuviðbragða.

En Lyndon B. Johnson tók agnið. Samt verður að viðurkenna það - eins og mörgum sagnfræðingum hefur mistekist að gera - pólitískar hættur sem Johnson stóð frammi fyrir hefði hann látið Norður-Víetnam yfirtaka suðurhlutann án þess að reyna að grípa inn í. Þótt samið hafi verið um frið og Suður-Víetnam féll ekki fyrr en 2 árum eftir brotthvarf Bandaríkjahers, var mikil álitshnekkir og umheimurinn dró þá ályktun að Bandaríkin tapaði stríðinu.

Íhlutunin í Sómalíu 1992. Bandaríkjaforsetinn George HW Bush, 28.000 hermenn inn í blóðuga borgarastyrjöld í Austur-Afríku. Tilgangurinn var að hjálpa og fæða sveltandi Sómölum en var útvíkkað í að til að takast á við ákveðna stríðsherra sem taldir eru bera mesta ábyrgð á deilunum og ringulreiðinni.

Það var þegar sómalískir ættbálkar sneru við Bandaríkjamönnum í launsátri, dundu niður tvær Blackhawk þyrlur og festu starfshóp bandaríska hersins í miðbæ Mogadishu. Að lokum voru átján Bandaríkjamenn drepnir, meira en sjötíu aðrir særðust og Clinton hætti verkefninu tafarlaust.

Hugmyndin að baki var svokölluð Ábyrgð til verndar. Hugmyndin um að Bandaríkjunum beri skylda til að beita her sínum gæti ekki aðeins verndað Bandaríkjamenn eða hagsmuni þeirra, heldur einnig fyrir hönd umsjárlausra þjóða hvar sem þeir kunna að vera. Niðurstaðan er sú að Bandaríkjamönnum, sem eru náttúrulega ónæmir fyrir slíkum hugmyndum um bandaríska íhlutunarhyggju, hefur verið varpað í vörn í mun meiri mæli en áður, þegar almennt var skilið að Bandaríkjamenn ættu að vera fráteknir í þágu sem varða hagsmuni Bandaríkjamanna. Þetta hugarfar hefur stuðlað að mörgum óvæntum uppákomum Bandaríkjanna síðan - þar á meðal Bosníu, Kosovo og Líbíu. Í leiðinni hefur raunsæis hugsunin verið skert verulega og þessi lönd skilin eftir verr á sig komin en fyrir hernaðaríhlutunina. Hér má nefna Líbíu sérstaklega en síðan 2011 hefur verið óopinber borgarastyrjöld í landinu og milljónir efnahagsflóttamanna streymt í gegnum landið til Evrópu.

Innrásin í Írak, 2003. Það stríð virðist snúast um að sonur hafi viljað ljúka verk pabbans, George W. Bush vildi þóknast pabba sínum og málið snérist um olíu, enda Bush fjölskyldan olíujöfrar og skildu slik viðskipti.

Svo kom í ljós sem allir vissu sem vildu vita, að Saddam Hussein bjó ekki yfir gereyðingarvopnum né hafði alvarleg tengsl við íslamista bókstafstrúarmenn eins og þá sem höfðu ráðist á heimaland Bandaríkjanna 11. september 2001. Með öðrum orðum, hann var ekki óvinurinn. Og þegar stjórn hans var leyst upp og land hans eyðilagt var óhjákvæmilegt að jihadískur íslam myndi hagnýta óreiðuna sem af því hlýst. Og það er ekki einfaldlega Írak sem hefur runnið í óreiðu og boðið raunverulegum óvini tækifæri, sem eru róttækir íslamistar sem eru tilbúnir að ráðast á Vesturlönd hvenær sem er og mögulegt er.

Það virðist ljóst að hið svokallaða arabíska vor spratt að hluta til út frá innblæstri frá atburðum í Írak, sem ræktaði traust margra þátta íslamista um að breytingar væru mögulegar.

Því miður fyrir marga hefur breytingin sem hefur orðið hefur ekki stuðlað að staðbundnum stöðugleika, hvað þá að það nálgist lýðræðið sem arkitektar Bush -innrásarinnar sáu fyrir sér. Og svo nú höfum við ISIS varð til að því virðist upp úr engu, kom á verulegum víðáttumiklu ,,kalífadæmi" í Sýrlandi og Írak og það tók gríðarlegt átak að losna við hreyfinguna.

Afganistan 2001-2021. Nú er komið að þessu stríðþjáða landi að þola mistök Bandaríkjanna í utanríkismálum. Óskiljanlegt er hvers vegna hershöfðingjar Bandaríkjahers hafi ekki kíkt í sögubækur, lesið landafræði og dregið þá einföldu niðurstöðu að ekki er hægt að halda slíku landi til langframa vegna eins og ég hef margoft komið inn, tungumálaflóru, menningarmismun og þjóðernis. Afganistan er samheiti yfir margar þjóðir sem búa á ákveðnu svæði.

Nægt hefur verið að herja á Osama bin Laden og hans kóna, ef hefndin var tilgangurinn, með úrvalssveitum, aðstoða andstæðinga talibana við að breyta gangi borgarastyrjaldarinnar og láta þar við sitja.

Þjóðaruppbygging eins og gert var með Þýskaland og Japan, hátæknisamfélög, gengur ekki upp í miðaldarsamfélagi Afganistans. Elliæri forseti Bandaríkjanna, Joe Biden, sendur nú á hliðarlínunni og horfir á mesta fíaskó hernaðaríhlutunar Bandaríkjahers frá upphafi, því að Bandaríkjamenn ganga sneypir frá borði (vígvelli) með hreinan ósigur á bakinu.