Herstöðin á Keflavíkurflugvelli framlínu herstöð?

Fjölmiðlar hafa verið sofandi varðandi varnarmál landsins. Varðhundar þjóðfélagsins - fjölmiðlarnir - glefsa í varnarmálin við og við en engin heildarmynd fæst af málaflokknum.  Það þarf að leita aftur til 2016 til að finna fréttir um uppbyggingu Keflavíkur herstöðvarinnar en tugir milljarða fjárfesting á sér stað í mannvirkjum og hefur átt sér stað síðastliðinn áratug. Nú síðast á að byggja eða tryggja aðstöðu fyrir hermenn. 

"Starfandi utanríkisráðherra útilokar ekki að ný herstöð verði komið á fót hér á landi, þó engin áform séu um það á þesssum tímapunkti" segir í frétt á Vísir árið 2022 en í raun er verið að tala um endurvekja núverandi herstöð sem hefur aldrei verið lokuð, þótt starfandi utanríkisráðherra viti það ekki.

Útilokar ekki nýja herstöð á Íslandi

Það eru til tvenns konar herstöðvar. Framvarðastöðvar og heimastöðvar.  Þær síðarnefndu, ef við tölum um Bandaríkjaher, eru staðsettar í Bandaríkjunum en framvarðastöðvarnar eru margar og erlendis. Talið er að þær séu um 750 talsins víða um heim, í 80- 85 löndum eða svæðum en til samanburðar eru 450-500 herstöðvar í Bandaríkjunum. En fáar þessar stöðva eru framlínu herstöðvar, þ.e.a.s. notaðar til árása.  Tökum sem dæmi Ramstein herflugvöllinn í Þýskalandi sem er notaður til að flytja herlið áleiðis til átakasvæða í t.d. Miðausturlöndum.  Hann er einnig notaður sem sjúkrahús særðra hermanna sem flogið er þangað af vígvöllum.

En Keflavíkurflugvöllur, þ.e.a.s. herstöðin, er beinlínis árása herstöð.  Það er alveg ljóst ef það er satt að B-2 sprengjuþoturnar hafi hér heima bækistöðvar en þær geta borið kjarnorkuvopn. Og á ófriðartímum munu þær bera kjarnorkuvopn, það er nokkuð ljóst. Og kjarnorkukafbátar hafa nú leyfi til að sækja kost til Íslandsstrendur. Ekkert eftirlit er með hvort Bandaríkjaher komi með kjarnorkuvopn til Íslands að sögn Diljá Mist Einarsdóttir alþingismann Sjálfstæðisflokksins og nefndarmann í utanríkismálanefnd Alþingis: Utanríkisnefnd Alþingis ekki látin vita um kjarnorkuþoturnar B-2 á Keflavíkurflugvelli

Í viðtali við Útvarp sögu segir herstöðva andstæðingurinn Stefán Pálsson eftirfarandi:

„það sem er búið að gerast og er lykilatriði í þessu er að Bandaríkjamönnum er búið að takast allt frá þessari bókun 2016 sem kveður á um aukna viðveru að fá í gegn það sem þeir óskuðu eftir allt til ársins 2006. Það er að þeir fengju að vera hérna með sveigjanlegan viðbúnað eftir eigin höfði“ segir Stefán."

Bandaríkjaher leyft að vera með sveigjanlegan viðbúnað hér eftir eigin höfði

 Og það er alveg rökrétt ályktun að segja að starfsmenn utanríkismálaráðuneytisins hafi hvorki getu, forsendur eða kjark til þess að setja Bandaríkjunum stólinn fyrir dyrnar í þessum efnum.

Hér komum við að kjarna málsins, hér vantar varnarmálastofnun eða varnarmálaráðuneyti, með hernaðarsérfræðingum sem geta tekið upplýstar ákvarðanir um varnir Íslands og á forsendum íslenskra varna.

Öll uppbygging á Keflavíkurherstöðinni virðist vera á forsendum Bandaríkjahers og varna Bandaríkjanna. Ísland er landsvæði sem hann notar til árása á Rússlands ef til stríðs kemur. Þar með er Ísland löglegt skotmark stjórnvalda í Moskvu. Í stað þess að vera útnári og gleymt skotmark, er Ísland meðal fyrstu skotmarka Rússa ef til stríðs kemur.  Og hvers konar árás yrði það? Kjarnorkusprengja sprengd yfir Keflavíkurflugvöll og hún ekki smáræðis. Allt höfuðborgarsvæðið og í raun suðvesturhornið undir og fáir eða engir lifðu af.

Þess vegna hef ég lagt til í áratugi að við Íslendingar tökum varnir Íslands í eigin hendur og hlúum að vörndum landsins á okkar eigin forsendum. Stofnum íslenskan her sem mikil trega virðist vera að stofna en hvort sem okkur líkar betur eða verr, þá sleppum við ekki í framtíðarátökum.

Fyrsta sem íslensk hernaðaryfirvöld ættu að gera, væri að taka yfir Keflavíkurflugvöll og breyta tilgangi hans. Breyta herstöðinni (sem þá væri íslensk) í varnarstöð, ekki framlínu herstöð. Bandaríkjamenn geta valið um 750 aðra herstöðvar sem þeir geta notað til árása á Rússland. Það þarf ekki að vera frá Íslandi.

En kjánanir á Alþingi Íslands, sem hugsa ekki nema stundarkorn um hermál, skilja þetta ekki.  Jú, stóri bróðir í vestri vernda litla bróðir norður í ballarhafi hugsa þeir, en athuga ekki að Ísland er bara einn hlekkur í varnarkerfi meginlands Bandaríkjanna sem hafa um 450 500 herstöðvar innanlands eftir því hvernig er talið.

Það fyrsta sem íslensk heryfirvöld myndu gera, væri að huga að loftvörnum bæja og borgar og þá sérstaklega höfuðborgarsvæðisins. Eldflaugavanarkerfi sett upp (líkt og Iron dome kerfið í Ísrael) til verndar borgurum. Af hverju hafa Bandaríkjamenn ekki sett upp slík varnarkerfi? Af því að þeim er alveg sama? Eða Íslendingar kunna ekki að biðja um slíkar varnir?

Í seinni heimsstyrjöldinni voru sett upp loftvarnir í formi skotbyrja, mönnuð með stórskotaliði og fallbyssum, á Álftanesi, Kópavogi, Hafnarfirði, Vatnsendahæð og Öskjuhlíð og mynduðu þau varnarhring í kringum Reykjavíkursvæðið. Eins var farið annars staðar á landinu, á hernaðarlegum mikilvægum stöðum. Greinilega önnur hugsun í gangi þá en nú.

En það er borin von að eitthvað vitrænt muni gerast í málaflokknum næstu misserin.

 

251 milljónir manna hafa horft á viðtal Tucker Carlson við Donald Trump á X

Þetta er alveg ótrúleg tala og hefur hækkað um þrjár milljónir á klst síðan ég horfði á þáttinn í dag. Á meðan deildu dvergarnir sjö sín á milli á kappræðufundi Foxnews. Er þetta mest áhorfða viðtal á 21.öld (hingað til)? Það var sett til höfuðs kappræðunum sem Trump vildi ekki taka þátt í en hann sagðist ekki sjá tilgang í að ræða við menn sem eru með nokkurra prósenda fylgi.

Af hverju þetta fólk er ennþá í forsetaframboði er hulin ráðgáta, nema ef vera myndi ef það vonast eftir að hann hellist úr lestinni vegna dóms sem hann fengi á sig á leiðinni. En þá eru það að gleyma að hann getur bókstaflega verið í forsetaframboði sitjandi í fangelsi. Það hefur einu sinni gerst í bandarískri sögu.

Donald Trump. Tucker Carlson. Debate Night in Bedminster

 

Óþarfi að hækka stýrisvexti með lækkandi verðbólgu

Það er verið hengja bakarann fyrir smiðinn. Orsök verðbólgunnar liggur ekki hjá heimilunum, heldur hjá ríkisvaldinu og sveitarfélögunum.  Heimilin hafa tekið á sig verðbólgu hækkunina og þær launahækkanir sem hafa komið á móti, hafa verið lægri en verðbólgan. Í raun hafa heimildin tekið á sig kjaraskerðingu í formi lægri kaupgetu. Húsnæðismarkaðurinn er að kólna en hann er ein driffjöður hærra verðlags.

Skuldsetning ríkis og sveitafélaga og hallarekstur leiðir til verðbólgu. Minni eftirspurn beggja aðila eftir fjármagni með sparnaði og aðhaldsaðgerðum minnkar verðbólguþrýstingin en ekkert aðhald er enn komið.

Stjórnvöld ættu því að líta í eigin barm áður en þau nota Seðlabankann til að pönkast í almenning sem þarf að sætta sig við hækkandi vöruverð, lægri raunlaun og háa skattlagningu ríkis og sveitarfélaga. 

Skatta árátta er slík að leitun er að öðru eins. Alltaf er hægt að eyða peningum annarra (skattgreiðenda) í alls kyns óþarfa og kemur ekki kjarnastarfsemi ríkis við, s.s. nýjasta nýtt sem er þjóðarópera sem skattgreiðendur þurfa að borga, hvort sem þeim líkar betur eða verr. Af hvejru geta einkaaðilar ekki séð um rekstur óperu, líkt og á tímum Mozart og hér á Íslandi hingað til?

Auðvitað eru verkefni ríkisins mörg og margt á eftir að gera, til dæmis í vegamálum, en ríkið er að flækjast í ýmsu sem það á ekki að koma nálægt. Dæmi, Ríkisútvarpið RÚV - Ríkisrekið Útvarp vinstrimanna (aukaskattur sem ríkið neyðir hvern einasta einstakling yfir 18. ára aldur og fyrirtæki að greiða fyrir með nauðung). Og ríkið selur áfengi og tóbak í einokunarsölu (smásölu), af hverju? Nú vilja Færeyingar leggja af einkarétt ríkisins til að selja áfengi í Færeyjum. 

Landsstýrið vil avtaka einkarrættin hjá Rúsuni at selja rúsdrekka

Svo er verið að henda hundruð milljóna í meðgjöf fyrir fjölmiðla og stjórnmálaflokka og ýmis konar menningarstarfsemi. Er almenningur að biðja um það?  Nei, hann hefur ekkert að segja á meðan stóri bróðir seilist dýrpa í tóma vasa. Allt telur til skulda, sama hversu há upphæðin er.

Seðlabankinn hefði a.m.k. átt að halda sig við óbreytta stýrisvexti eða jafnvel að lækka þá í takt við lækkandi verðbólgu.

 

Douglas Macgregor ofursti og Úkraníustríðið

Macgregor hefur verið ansi áberandi sem álitsgjafi varðandi Úkraníustríðið. Ég skrifaði grein um hann ekki fyrir löngu. Sjá slóðina: Maður er nefndur Macgregor

En hér ætla ég að reyna að spá í hvort hann hafi rétt fyrir sér varandi gang Úkraníustríðið.  Er fjölmiðlar að segja okkur satt um hver sé að vinna?

Lítum á umfjöllun Newsweek um kappann. Hér kemur þýðingin á eftirfarandi grein: Ex-Trump Adviser Calls Out 'Lies' About Russia Losing Ukraine War

"Douglas Macgregor ofursti Bandaríkjahers fullyrti í útsendingu á mánudag að Úkraína sé ekki aðeins að tapa stríði sínu gegn Rússlandi heldur hafi her landsins misst 400.000 manns látna í bardaga.

Macgregor, fyrrverandi ráðgjafi varnarmálaráðuneytisins í ríkisstjórn Trumps, fullyrti það í nýjasta þætti Tucker Carlsons á X-inu, áður Twitter.

Úkraníustjórn gefur ekki opinberlega upp opinberar tölur um mannfall í stríðinu. Hins vegar vitnaði The New York Times í síðustu viku til bandarískra embættismanna sem sögðu að Úkraína hafi orðið fyrir nærri 70.000 dauðsföll í stríðinu og 100.000 til 120.000 til viðbótar særst. Fjölmiðillinn reiknaði með að mannfall Rússa væri nær 300.000, sem innihélt 120.000 dauðsföll og 170.000 til 180.000 særða.

„Ég held að allar lygarnar sem hafa verið sagðar í meira en eitt og hálft ár um Úkraínumenn séu að vinna – Úkraínumenn eru réttlátir, Rússar eru vondir, Rússar eru óhæfir – allt þetta er að hrynja,“ sagði Macgregor við Carlson. „Og það er að hrynja vegna þess að það sem er að gerast á vígvellinum er skelfilegt.

Úkraínumenn teljum við nú að hafi misst 400.000 menn fallna í bardaga. Við vorum að tala um 300-350.000 fyrir nokkrum mánuðum. Á síðasta mánuði þessarar meintu gagnárásar sem átti að sópa um vígvöllinn, misstu þeir að minnsta kosti 40.000 manns," sagði hann.

Macgregor hélt áfram að halda því fram að 40.000 til 50.000 úkraínskir hermenn væru aflimaðir og „sjúkrahúsin eru full“ í Úkraínu."

Macgregor var skipaður af Trump til að þjóna sem háttsettur ráðgjafi varnarmálaráðherrans í nóvember 2020 og gegndi embættinu þar til Trump hætti í janúar 2021. Hann hefur oft komið fram í fyrrum þætti Carlsons sem sýndur var á Fox News. 

Í september síðastliðnum, þegar hann kom fram í þættinum Tucker Carlson í kvöld, sagði Macgregor að hlutirnir gengi „mjög, mjög illa“ fyrir Úkraínu þar sem hersveitir Volodymyrs Zelenskys forseta væru innan um það sem flestum sérfræðingum lýsti yfir sem árangursríkri gagnsókn. Hann spáði líka á þeim tíma að stríðinu gæti lokið fljótlega.

Jason Jay Smart, pólitískur ráðgjafi í stjórnmálum eftir Sovétríkin og alþjóðastjórnmál, sagði í samtali við Newsweek að Macgregor hafi verið boðið í þátt Carlsons „...vegna þess að hann er einn af aðeins örfáum af hundruðum þúsunda fyrrverandi yfirmanna í bandaríska hernum sem trúi því að Rússland sé eitthvað annað en að tapa hræðilega."

„Í öðru lagi eru rök hans aðaldæmið um svokallað „kirsuberjatínslu“. Hann leitar að gagnapunktum sem staðfesta hlutdrægni hans, frekar en að greina gögnin í heild sinni, sem sýnir að verið er að eyðileggja Rússland,“ sagði Smart.

"Því miður er Macgregor hungraður í fjölmiðlaathygli og er tilbúinn að segja hvað sem er nauðsynlegt til að hafa einhverja þýðingu. Hins vegar er hann algjörlega óviðkomandi heimsmálum, nema þegar Carlson þarf einhvern til að hugga sig."

Í þættinum á mánudaginn sagði Macgregor að úkraínskir herforingjar hafi verið neyddir til að gefast upp vegna þess að sveitir þeirra hafi orðið fyrir miklum áföllum. Hann bætti við að Rússar hafi "...alltaf komið fram við úkraínsku hermennina á mjög sanngjarnan hátt og mjög mjúklega."

Er ofurstinn að segja ósatt eða ýkja slæmt gengi Úraníuhers? Það bendir ýmislegt til að hann hafi að einhverju leyti rétt fyrir sér, kannski með ýkjum, ég veit það ekki. Kíkjum á fjölmiðlanna. Nýjasta nýtt í fjölmiðlum í dag er að sagt er að NATÓ sé að benda á að Úkraníumenn eigi að beina sókn sína suður, í stað austurs. Það bendir til að austursóknin gangi ekki vel, ef maður les á milli lína. 

US Today tekur öðruvísi á málinu, sjá þessa slóð og umfjöllun hér að neðan: 'Zelenskyy is in a box': Some experts say Ukraine won't win the war: Updates

US Today: "Steven Myers, fyrrum hermaður í flughernum sem starfaði í ráðgjafanefnd utanríkisráðuneytisins um alþjóðlega efnahagsstefnu undir stjórn tveggja utanríkisráðherra, sagði USA TODAY að ein af frásögnum Vesturlanda væri sú að Pútín ætlaði að sigra Úkraínu og halda áfram vestur ef ekki yrði hætt við. En Myers heldur því fram að hernaðaraðferðir Rússa hafi verið „algjörlega í ósamræmi við landvinninga leiðangur“. Dagskráin var og er og verður alltaf að halda Úkraínu utan NATO hvað sem það kostar, sagði hann.

"Staðfræðilega séð tapaðist þetta stríð af báðum aðilum áður en það hófst. Það mun enda í pattstöðu, sem ég held nú að hafi verið ætlun Pútíns frá upphafi," sagði Myers. "Biden forseti, NATO og (Volodymyr forseti Úkraínu) Zelenskyy halda sig fasta í Catch-22 eigin gerð, ófærir um að standa við óraunhæfar væntingar sem þeir sköpuðu."

Sean McFate, prófessor við Syracuse háskólann og háttsettur maður við óflokksbundinni hugveitu Atlantshafsráðsins, segir að Zelenskyy sé "í kassa. Hann getur ekki unnið en hefur ekki efni á að tapa heldur." Í meira en ár krafðist hann sífellt flóknari vopna og milljarða dollara frá NATO og lofaði að ýta Rússlandi út úr landinu í vorsókn. Þessi sókn „hefur verið að sligast undan eigin þunga,“ segir McFate.

Að útvega Úkraínu fleiri vopn og ætlast til þess að þjóðin vinni stríðið er „skilgreiningin á stefnumótandi geðveiki,“ sagði McFate. Þetta stríð verður ekki unnið á vígvelli vegna þess að engin stríð eru unnin þannig lengur, sagði hann.

„Bandaríkin hafa unnið orrustur og tapað stríðum í 50 ár núna,“ sagði hann.

Jeff Levine, fyrrverandi sendiherra Bandaríkjanna í rússneska nágrannalandinu Eistlandi, telur Zelenskyy standa sig vel og Úkraínumenn ættu að líða vel með það sem þeir eru að afreka. Levine segir að ríkisstjórn úkraínska leiðtogans hafi farið fram úr væntingum á vígvellinum á sama tíma og hún hefur viðhaldið þjónustu og upplýsingaflæði til almennra borgara innan um hrikalegt stríð.

Zelenskyy hefur einnig gert „sárlega þörf“ átak til að berjast gegn spillingu og virðist vera að gera gott starf við að stjórna alþjóðlegri aðstoð og mikilvægum tvíhliða samskiptum, sagði Levine.

„Hvernig átökin munu enda er milljón dollara spurningin, en ég efast um að það verði á forsendum Pútíns,“ sagði Levine. „Ég held að Pútín þjáist mun meira af veikum pólitískum og opinberum stuðningi en Zelenskyy." Tilvísun í US Today lokið.

Það sem þessi fræðingar allir gleyma að minnast á er að Rússar muni aldrei vilja viðurkenna ósigur. Þeir geta og mega ekki tapa. Ef litið er á sögu Rússlands síðan á dögum Ívars grimma og sérstaklega síðan á tímum Péturs mikla, hefur Rússland hægt og bítandi unnið lönd.

Ég hef minnst á innrásaleiðir inn í Rússland væru eftir tveimur "gangvegum" í fyrrum bloggum, í gegnum Póland en sú leið er þröng og svo í gegnum Úkraníu. Það þarf ekki annað en að kíkja á kort til að átta sig á að Austur-Evrópa er ein slétta og ef ekki er lokað á þessar tvær ofangreindar leiðir, er leiðin greið til Moskvu eins og sjá mátti af meintri uppreisn Wagner-liðsins. Aðeins nokkra klst leið á skriðdrekum. 

Nú er Póland og Eystrasaltsríkin ásamt Finnlandi búin að umkringja eða beinir rýtingi í Rússland eftir vesturleiðinni en austurleiðin úr vestri liggur í gegnum Úkraníu, sjá t.d. hvernig Hitler háði stríð sitt gegn Sovétrikin og stríðið um Úkraníu í seinni heimsstyrjöldinni.

Stríð vinnast ekki bara á vígvellinum, þau vinnast við færibönd stríðsgagnaframleiðslunnar og efnahag stríðsþjóðar.  Vesturlönd hafa tæmt allar vararbirgðir (og hinn elliæri Joe Biden viðurkenndi óvart að Bandaríkjamenn væru að verða uppskroppa með stórskotaliðskúlur) og það tekur mjög efnahagslega á þau að halda þessu stríði áfram. Efnahagur Þýskalands, stærsta efnahagskerfi Evrópu, riðar til falls. Sífellt verður óvinsælla að senda fjármagn úr tómum ríkiskassa Bandaríkjanna í stríðið. Rússar þurfa ekki annað en að þreyja þorrann, bíta sig fasta og bíða eftir uppgjöf. Ef til vill eru úrslitin þegar ljós, bara eftir að viðurkenna það á vígvellinum.

 

Erfitt er að sjá hvort meiri hætta stafi af vestri eða eystri leiðinni en úr því að það er búið að "fjárfesta" í stríði, verður ekki bakkað úr þessu. Líklegt er að samið verður um frið á endanum með landamissir fyrir Úkraníu eða ótímabundið vopnahléi komið á líkt og í Kóreu (úrslitin ráðin 1951 en barist til 1953). Fyrir Rússa kemur ekkert annað til greina, ef þeir ætla að halda andliti gagnvart Kína eða fyrrum Sovétríkin, en að fá friðarsamninga á þeirra forsendum.

 

 

Hvað á þetta sameiginlegt? Let´s go Brandon, Sound of Freedom og Rich men north of Richmond?

Jú, öll þessi fyrirbrigði urðu til hjá venjulegu fólki í Bandaríkjunum sem er búið að fá sig fullsatt af viðhorfum elítunnar og meginfjölmiðla gagnvart því. Það er að senda frá sér ákveðin skilaboð, n.k. sjálfsprottin viðbrögð.

Þetta fólk er bara venjulegir borgarar, sem kaupir sér húsnæði, stofnar fjölskyldu, mætir í vinnu og borgar skatta. Og það sendir syni sína og dætur í stríð elítunnar. En elítan í Washington DC og fjölmiðlar gefa skít í hvað það gerir, svo lengi sem það borgar skatta ofan á lágar tekjur þeirra. Þetta er fólkið sem býr í miðríkjum Bandaríkjanna, fólkið sem býr ekki í stórborgunum á vestur- og austurströnd Bandaríkjanna. Það býr í smáborgum, bæjum og sveitum landsins og er almennt hunsað.

Enginn nennir að tala við það, nema þegar stjórnmálamaðurinn rennur í gegnum bæinn á kosningaári, á hraðferð og segir "hi and bye!" Allt þar til að Trump fattaði að þarna væri óplægður kosningaakur. 

Þarna eru milljónir manna sem mætti ekki á kjörstað vegna þess það finnst atkvæði þessi skipti ekki máli og stjórnmálamönnum alveg sama um það. En þetta fólk er það sem stóð að baki kosningasigurs Trumps 2016 og hann fékk 75 milljónir atkvæða 2020 (jók fylgi sitt um 8 milljónir). Hann fór inn á hvert einasta krummaskuð og hélt kosningafundi. 

Og vanrækta fólkið, sem fékk forsetaframbjóðanda í fyrsta sinn í bæinn sinn, mætti og varð hrifið. Loksins einhver sem tala máli þeirra, bænda og verkamanna, einhver sem barðist gegn útvistun verksmiðjustarfa til Kína og fyrir málstað bænda, einhver sem lokar á landamæri svo það þurfi ekki að keppa við nánast ókeypis vinnuafl frá latnesku Ameríku og Trump gerði betur, hann barðist fyrir gildum þess. Guð, fjölskyldan og landið.

Nú hefur þetta fólk verið án málsvara í nánast þrjú ár. Jafnt Repúblikanar og Demókratar á Bandaríkjaþingi sem og á þingum ríkjanna ná ekki til þessa fólks. Það finnur ekki að stjórnmálamennirnir séu í raun að berjast fyrir málstað þess.

En það heyrist í því við og við, óvænt. Tökum þrjú dæmi. Byrjum á Let´s go Brandon sem ég skrifaði grein um. Sjá hér að neðan. Þetta slagorð varð til fyrir tilviljun.

Þetta hófst á Talladega Superspeedway. Brandon Brown ökukappi var nýbúinn að vinna NASCAR kappakstur. Og íþróttafréttakonan Kelli Stavast sagði á einum tímapunkti í viðtali við hann að hún tæki eftir það hvernig áhorfendur virtist syngja honum til heiðurs: „Við skulum fara, Brandon!"

Því miður, það er í raun ekki það sem þeir voru að söngla. Ekki einu sinni nálægt því. Fólkið var mjög greinilega að ávarpa Biden forseta, ekki Brandon. Aðeins, með f-sprengju fyrir framan nafnið í stað „Við skulum fara!“

Svo er það kvikmyndin Sound of Freedom. Holywood vildi ekki fjármagna myndina, en hún kemur inn á barnaníð (tengt Holywood á óþægilegan hátt) og mansal. Hún var gerð af litlum efnum og í aðalhlutverkinu er leikari sem woke liðið hafði hafnað.

Sound of Freedom eða Hljómur frelsis er byggð á sannri sögu Tim Ballard, umboðsmanns innan heimavarnarráðuneytisins sem verður svekktur yfir starfi sínu vegna þess að hann getur í raun ekki bjargað svo mörgum börnum sem eru seld í mansal á heimsvísu. Hann ákveður að yfirgefa stofnunina til að bjarga börnum sem eru seld mansali frá, eins langt í burtu og Mexíkó og Kólumbíu.

Venjulegir Bandaríkjamenn elska greinilega Hljóm frelsis (e. Sound of Freedom) og kjósa með fótunum og mæta í bíóhúsin. Svo, hvers vegna hata fjölmiðlar kvikmyndina?  Washington Post sakaði aðstandendur Sound of Freedom um að „rugla sannleikann um misnotkun á börnum og koma til móts við QAnon samsæriskenningasmiðjuna".

Í fyrirsögn sinni taldi The Guardian myndina vera „QAnon-aðliggjandi spennumynd sem tælir Bandaríkin“ og sagði velgengni hennar vera „ósmekklegt net "astroturfed boosterism" meðal öfgahægri jaðarhreyfinguna.

Kvikmyndin í raun endurspeglar handónýta stefnu núverandi stjórnar Bandaríkjanna í landamæramálum landsins. Inn um galopin hlið landamæra Bandaríkjanna streyma milljónir manna árlega, sumir segja sex eða fleiri milljónir. Og afleiðingin er skelfileg fyrir fólkið sem leitar í gegnum landamærin. Konum er nauðgað, seldar í vændi við komuna  til Bandaríkjunum og börnin líka. Karlarnir látnir vinna á þrælavinnustöðum (e. sweatshop). Hátt í hundrað þúsund börn hafa horfið eftir að þau fóru í gegnum landamæraeftirlit Bandaríkjanna og enginn veit hvar þau eru í dag.

Svo er það nýjasta fyrirbrigðið. Kándrílagið Rich men north of Richmond í flutningi Oliver Anthony sem varð fyrsti listamaðurinn til að eiga frumraun á toppi Billboard Hot 100 þrátt fyrir að hafa enga fyrri sögu á vinsældalista, með lag sem hefur vakið bakslag fyrir staðalmyndir sínar um velferðarþega Bandaríkjanna. Fyrir þremur vikum var hann algjörlega óþekktur bóndi sem spilaði fyrir tuttugu manna áhorfendahóp. En lagið hans hitti á veika taug hins venjulega borgara. Það fjallar um elítuna í Washington DC (sem er rich men north of Richmond) sem gefur skítt í líf venjulega Jóns og Gunnu Bandaríkjanna og um líf hins venjulega Bandaríkjamanns sem þrælar í láglaunastarfi.

 

Let´s go Brandon

Sound of Freedom - Official Trailer (2023)

Oliver Anthony - Rich Men North Of Richmond

Könnun Útvarps sögu: Mikil andstaða við NATO herstöð á Reykjanesi

Í þessari könnun var spurt: Ertu hlynnt(ur) eða andvíg(ur) að NATO setji upp herstöð á Reykjanesi?  Þessi spurning er dálítið villandi. Um hvað er verið að spyrja? Að setja upp nýja NATÓ herstöð á Reykjanesi? Jú, eins og ég skil þetta er nú þegar starfrækt NATÓ herstöð á Miðnesheiði. Hún hefur verið starfandi síðan 1951 og í raun lengur ef maður tekur seinni heimsstyrjöldina með.

Hvað segir Wikipedía um Keflavíkurstöðina eins og hún er almennt kölluð?

"Keflavíkurstöðin (enska Naval Air Station Keflavik, í daglegu tali kölluð „Keflavíkurflugvöllur“ eða „Völlurinn“) var herstöð Bandaríkjahers og Atlantshafsbandalagsins (NATO) á Miðnesheiði, við Keflavíkurflugvöll. Herstöðin var tekin í notkun eftir að Íslendingar og Bandaríkjamenn gerðu tvíhliða varnarsamning árið 1951. Eftir lok Kalda stríðsins fækkaði hermönnum á stöðinni jafnt og þétt þar til að Bandaríkjamenn yfirgáfu formlega stöðina í lok september 2006. Þá hafði stöðin verið rekin í 55 ár. Í dag nefnist svæðið Ásbrú og þar starfar Keilir, miðstöð vísinda, fræða og atvinnulífs."

En þessi grein á Wikipedía er líka villandi. Þótt húsnæði hermanna hafi verið breytt og selt til íslensks almennings, er ennþá starfandi NATÓ herstöð á Keflavíkurflugvelli. Og það er ekki smáræðis starfsemi sem er þarna í gangi og fer stækkandi.

Ekki nóg með að NATÓ hafi þarna herflugvöll (já allir sem lenda á Keflavíkurflugvelli eru að lenda á NATÓ herflugvelli), heldur hefur bæst við starfsemi NATÓ í Helguvík.  Helsti munurinn á fyrir og eftir 2006, er að aðildarþjóðir NATÓ skiptast á að manna herstöðina í stað Bandaríkjamanna einna.  En Kaninn er þarna meira eða minna með starfsemi, sá töluna 500 manns að staðaldri og minnir það á ástandi frá 1946-51 þegar bandarískir "verktakar" starfræktu flugvöllinn undir því yfirskyni að þjónusta herafla Bandaríkjanna í Evrópu.

En úr því að mikil hreyfing er á mannskapnum sem mannar herstöðina, hverjir sá um utanumhaldið?  Jú, Landhelgisgæslan (LHG). Hún sinnir í raun varnarmál Íslands með beinum hætti með umsjón loftvarnarkerfis NATÓ. Á vef Landhelgisgæslunnar segir:

"Íslenska loftvarnakerfið er hluti af samþættu loftvarnakerfi Atlantshafsbandalagsins (NATO). NATO hefur kostað uppbyggingu loftvarnakerfisins. Flest mannvirkin eru á eignaskrá Atlantshafsbandalagsins. Starfsmenn Landhelgisgæslunnar annast rekstur loftvarnakerfisins og mannvirkja Atlantshafsbandalagsins, þ.m.t. ratsjár- og fjarskiptastöðvar hérlendis.   Sá rekstur er eitt veigamesta framlag Íslands til sameiginlegra varna ríkja NATO."

En Loftrýmisgæslan er í höndum flugsveita aðildarríkja NATÓ.

"Loftrýmisgæsla Atlantshafsbandalagsins fer fram hér á landi samkvæmt sérstakri ákvörðun fastaráðs Atlantshafsbandalagsins frá 2007. Yfirmaður herafla NATO í Evrópu (SACEUR) hefur umsjón með henni. Er hún liður í því að gæta að nyrðri mörkum NATO og auka samstarfshæfni og viðbragðsgetu þátttökuríkja." Segir á vef LHG.

Önnur varnartengd störf LHG falla undir flokkinn "Önnur verkefni varnarmálasvið" LHG. Of langt er að telja þessi störf upp, sjá frekar slóðina fyrir þá sem vilja lesa meira: Önnur verkefni varnarmálasviðs

En kannski eru mikilvægustu störfin undir þessum flokki heræfingar NATÓ á Íslandi sem haldnar eru reglulega, á sjó, landi og lofti.

Ef könnun Útvarps sögu spyr hvort eigi að setja upp aðra herstöð, þá er niðurstaðan afgerandi, þátttakendur vilja ekki tvær herstöðvar á Reykjanesi, það "meikar ekki séns" eins og einhver myndi segja. Eða var útvarpsstöðin að spyrja um hvort það eigi að leggja af núverandi herstöð?

 

 

 

Robert L. Peters er Joe Biden!

Það er stöðugt eitthvað nýtt að uppgötvast um Joe Biden. Nú hefur komið í ljós að hann notar gervi aðgang í tövupósti samskiptum þegar hann þiggur mútur. Hann gengur undir dulnefninu Robert L. Peters. Hann notar það þegar hann þiggur mútur.

Ég held svei mér þá að þetta sé skúpp hjá mér, a.m.k. hef ég ekki séð frétt um þetta hjá íslenskum fjölmiðlum.

Hér er Matt Gaetz að fara yfir stöðuna:

Robert L. Peters

Hvað eiga New York borg og Reykjavíkurborg sameiginlegt?

Jú, báðar borgirnar hefur lengi vel verið stjórnað af vinstri mönnum, með sama árangri. Eða réttara sagt, árangursleysi.  Líkt og með vinstrimenn yfir höfuð, kunna þeir ekki að fara með annarra manna fé og sólunda skattfé borgabúa í alls kyns gæluverkefni. Báðar borgirnar eru illa reknar og skuldugar upp í rjáfur. 

Í báðum borgum flýr fólk einhvert annað, þangað sem hægri menn stjórna.  Í báðum borgum flýja fyrirtækin vegna "haturs" gegn fyrirtækjarekstri og þangað sem álögur og reglugerðir eru minni. New York búar og fyrirtæki leita til Texas og Flórída en Reykvíkingar til sveitafélaga á Suðurlandi í leit að íbúð en fyrirtækin til Hafnarfjarðar að aðstöðu fyrir fyrirtæki sín. Borgirnar verða af miklu skattféi þar af leiðandi af báðum ástæðum.

Báðar borgirnar eru frjálslyndar eða telja sig vera það.  Þær telja sig vera fjölmenningarborgir og eru vinveittar ólöglegum innflytjendur.  Gjaldaþrota Reykjavíkurborg hefur lýst sig reiðubúna til taka á móti 1500 flóttamönnum (með von um að fá meðgjöf með þeim frá ríkinu og drýgja þannig tekjurnar) og New York er einnig mjög vinveitt hælisleitendum (er yfirlýst "skjólborg").

En nú eru að renna tvær grímur á Demókratanna í New York. Þeir, líkt og Reykjavíkurborg og íslenska ríkið, ráða ekki við fjölda hælisleitenda. Á skömmum tíma hafa 100 þúsund hælisreitendur leitað þangað í gegnum galopin landamæri Biden stjórnarinnar. Í fyrstu voru þeir velkomnir en þegar velferðakerfið er að sligast vegna ásóknar, eru sumir Demókratar farnir að kvarta.  New York Democrats fear looming political 'disaster' over migrant crisis: 'Ticking time bomb'

Ef 10 milljóna borgin New York er að sligast undan 100 þúsund hælisleitendur, hvað þá með fimm þúsund hælisleitendur sem leita hingað árlega til smáborgina Reykjavík með 140 þúsund íbúa? Jú, þeir leita þangað þar sem þjónustan er mest og stjórnsýslan sem tekur á mál þeirra er til húsa. 

Demókratar óttast fylgistap vegna hælisleitendamála en hvað með vinstri stjórnina í Reykjavík? Nú þegar ríkið vill sturta vanda hælisleitendur yfir á herðar sveitafélaganna? Reykjavíkurborg, sem telur sig vinveitta minnihlutahópa, þegar á reynir, kvartar!

Eða verða skuldamál vinstri stjórnarinnar í Reykjavík henni að falli? Kannski sýnir Einar í Framsókn hversu fávísir Framsóknarmenn eru með því að taka við keflinu í miðju hlaupi og hlaupa ekki í mark, heldur á endastöð Framsóknarflokksins í borginni. Hver kýs Framsóknarflokkinn í næstu borgarstjórnarkosningum? Eftir svikin kosningaloforð og tómann bankareikning en enginn vill fjármagna borgina eins og sjá mátti í síðasta skuldaútboði. Miklar líkur er á að við keflinu taki Samband íslenskra sveitafélaga, sem tekur fjármálavald borgarinnar í sínar hendur eftir að borgin verður lýst gjaldþrota. 

 

Réttvísin gegn Trump

Í raun er titill greinarinnar rangur.  Réttvísin, það er dómskerfið sjálft er ekki að berjast gegn Trump, heldur er verið að misnota það.  Þeir sem hafa eitthvað fylgst með bandarískum stjórnmálum og hafa vit á þeim, vita hvað klukkan slær.

Málið er ekki flókið. Þegar Demókrataflokkurinn fór af miðjunni og gerðist harður vinstriflokkur með ný-marxismann að leiðarljósi breyttust leikreglurnar. Reyndar hefur flokkurinn verið flokkur valda, barist gegn réttindum minnihlutahópa, eins og réttindum svarts fólks, en síðastliðna áratugi hefur hann þóttst vera baráttuflokkur minnihlutahópa í orði en ekki á borði. 

Það sem gerðist var að Demókratar, sem eru duglegri en Repúblikanar að koma sínu fólki fyrir í stjórnsýslunni, hafa tekið völdin í mikilvægum stofnunum. Stofnunum eins og FBI og CIA og í dómsmálaráðuneytinu. Það er alveg sama hvor flokkurinn er við völd, útsendarar flokksins starfa áfram fyrir Demókrata.

Skeinuhættulegastir hafa verið yfirmenn FBI sem starfa á vegum Demókrataflokksins. Mýrin (the swamp) eða djúpríkið afhjúpaðist greinilega í valdatíð Donalds Trumps.  Áður hafði fólk óljósan grun um að embættismannakerfið væri ekki að sinna hagsmunum almennings, heldur flokkshagsmuni.  

Hættulegasti andstæðingur djúpríkisins, fyrrum vinur Demókrata, Donald Trump, dró djúpríkið fram í dagsljósið. Í raun afhjúpaði það sig óviljandi þegar það beitti öllum óheiðarlegum ráðum til að fella Trump.  Tilbúnar ásakanir, jafnvel áður en hann var settur í embætti, komu fram.  Hann var sakaður um að starfa með Pútín og vera útsendari Rússa.  Allt var lagt undir og allt rannsakað.  Skattamál hans, fyrirtæki hans, fjölskyldumál, allt var þetta rannsakað í þaula og ekkert fannst.

Rússagrýlan reyndist vera lýgi runnin úr búðum Hillary Clinton og Mueller rannsóknin sýndi fram á það með óyggjandi hætti. Svo var gerð rannsókn á upphafi ofsókna Demókrata í Rússamálinu og Mueller rannsóknin einnig rannsökuð af Durham rannsókninni sem hreinsaði Trump endanlega af öllum ásökunum. 

Í ljós kom, sérstaklega í Durham rannsókninni að FBI var notað í óheiðarlegum tilgangi, Demókrötum til framdráttar. Meginfjölmiðlar sem hafa verið á bandi Demókrata í a.m.k. fimm áratugi, blésu út málaferlin gegn Trump og sýndu fram á þeir voru í raun armur Demókrataflokksins. Þetta vissu flestir Bandaríkjamenn áður en þarna voru þeir endanlega afhjúpaðir.

Hver er niðurstaðan? Jú, a.m.k. helmingur Bandaríkjamanna ber ekki lengur traust til FBI (áður afar mikilsvirt löggæslustofnun) og fjölmiðla.  Mestu hatursmiðlar Trumps, svo sem MSCBS og CNN riðuðu til falls og hafa ekki borið sinn barr síðan. Samfélagsmiðlarnir Twitter og Facebook börðust hatramlega gegn Trump og Twitter var afhjúpað sem njósnamiðill FBI. Nýr eigandi kom að Twitter og breytti honum í samfélagsmiðillinn X.  Nýir samfélagsmiðlar komu til sögunnar, svo sem Rumble og True Social sem andsvar við ofríki vinstri manna.

Mikil læti voru við valdaskiptin 2020. Við þekkjum þá sögu.  En ekkert var gert varandi Trump í tvö og hálft ár, hann að mestu látinn í friði, í von um að hann myndi ekki bjóða sig fram aftur. En svo kom tilkynning hans um endurframboð.

Demókrataflokkurinn var tilbúinn með plan B, sem er að fella risann Trump með þúsund stungum. Nú skyldi dómskerfið, stýrt úr dómsmálaráðuneyti og í höndum Demókrata, ræst og raða ákærum á Trump og framboð hans, svo mörgum (fjögur dómsmál eins og komið er) að hann hafi ekki tími til að sinna kosningabaráttu sinni. Þeir ætla að halda honum meira eða minna í dómssölum, uppteknum við að verja sig. Þetta eru að sjálfsögðu gróf afskipti af forsetakosningunum með beitingu "réttvísarinnar". Í raun aðför að lögum og reglum.

Aldrei hefur stjórnsýslukerfið verið beitt áður gegn forseta Bandaríkjanna, bæði alríkisdómskerfið og dómskerfið innan ríkja. Rebúblikanar segja dómskerfið vera tvískipt, aðrar reglur gilda fyrir Demókrata en Repúblikana.

Hvaða afdala saksóknari sem er, geti nú ákært forseta Bandaríkjanna, bara af því að honum dettur svo í hug. Sjá má það af fjóru ákærunum, soðnar eru saman ákæruliðir sem eru langsóttir í meira lagi og breyta þeim með snúningi laga í refsibrot.  Mál Trumps enda fyrir Hæstarétt Bandaríkjanna, það vita allir og þar eru a.m.k. sex af níu dómurum skipaðir af forsetum Repúblíkana. Þeir verða að dæma Trump í vil, annars verður viðvarandi stríðsástand milli flokkanna tveggja og stjórnkerfið í upplausn. En box Pandóru er nú opið....

Joe Biden og hans spillta lið sleppi alveg við arm réttvísarinnar hingað til en Demókratar eru að íhuga að skipta út Joe Biden og ef þeir ákveða það, verður honum hent út til úlfanna. 

Demókratar virðast misreikna sig. Þeir skilja ekki að Repúblikanar þjappa sig þéttar saman við svona auðljósa misbeitingu valdsins og það sem meira er, þeir sem eru óflokksbundnir og flakka milli flokka, er einnig misboðið. Skoðanakannanir sýna meira og meira fylgi Trumps, því fleiri ákærur koma á hendur hans.

Newt Gingrich, fyrrum forseti Fulltrúardeildarinnar á Bandríkjaþingi og sagnfræðingur segir að þetta sé einsdæmi í bandarískri sögu og það þurfi að leita aftur til 1850 til að finna sambærilegan klofning landsins. Og hann óttast borgarastyrjöld sem einmitt gerðist úr stjórnarkrísunni árið 1861.

Gingrich tekur dæmi: "...hefðu allir kjörmenn Al Gore frá Flórída átt að vera ákærðir? Ætti að ákæra fyrrverandi formann nefndarinnar 6. janúar, sem var varakjörinn í Mississippi? Ekki satt? Þetta er allt brjálað. Við skulum bara hafa það á hreinu hvað er í gangi.

Vinstrimenn eru hræddir við Donald Trump. Hann er sá utanaðkomandi maður sem hefur hrist allt kerfið þeirra úr skorðum og þeir eru tilbúnir að rústa lögin til að tortíma Trump. En kjarninn í þessu er að ég trúi á bandarísku þjóðina. Ég held að á endanum endi þetta í útnefningu Trumps með miklum yfirburðum og tilnefningunni verði lokið fyrir 1. febrúar. … Ég held að ef kosningarnar á næsta ári eru á milli þeirra sem verja stjórnarskrána og réttarríkið og spilltrar fjölskyldu sem lifir út á Clinton, Obama, Biden og spillingu bandaríska kerfisins.

Allt í lagi, ég hef þá hugmynd að bandaríska þjóðin hafni spillingu. … Ég held að daginn sem hann gengur inn í réttarsal muni 15 milljónir manna bjóða sig fram til að vera staðgöngumættar sem berjast fyrir Trump. Ég held að fólk sé nú svo reitt. … Ástandið í Atlanta var fáránlegt. Þetta er héraðssaksóknari sem lögsækir og ef Georgíuríki bæri einhverja virðingu fyrir lögum ríkisins, myndi það koma henni úr embætti." 

Athugum það að Gingrich var hatramur andstæðingur Trumps innan Repúblikanaflokksins og er jafnvel enn. En hann er einn virtasti "speaker" Fulltrúardeildarinnar fyrr og síðar og það sem hann segir, taka allir mark á.  Hann segir að Bandaríkjamenn stefni í mestu stjórnarskrákrísu síðan 1850 Sjá slóð: Newt Gingrich: We are drifting towards the greatest Constitutional crisis since the 1850s

 

 

 

 

 

 

Um landamæralausan heim

Hinn virti fræðimaður Victor Davis Hanson hefur skrifað af mikilli þekkingu um þjóðríkið og nauðsyn landamæra.  Hér eru nokkri punktar sem hann kemur inn á, sjá slóðina: Op-Ed: Why borders matter — and a borderless world is a fantasy

Sum sé, eftirfarandi texti er eftir hann. Förum yfir hvað hann segir en valdir kaflar úr grein hans eru þýddir:

"Landamæri eru í fréttum sem aldrei fyrr og málefni hælisleitenda. Elítan ýtir undir landamæralausan heim enda vill hún fá sitt vinnuafl ódýrt og við hendina þegar henni hentar. Svo má nota þetta fólk sem framtíðar kjósendur.

Meðal elítunnar hefur landamæraleysi tekið sinn sess sem pólitískur rétttrúnaður á okkar tímum - og eins og með aðrar slíkar hugmyndir hefur það mótað tungumálið sem við notum. Lýsandi hugtakið „ólöglegur útlendingur“ víkur fyrir þokukenndum „ólöglegum innflytjanda“, síðan „skjallausum innflytjanda,“ „innflytjandi“ eða algjörlega hlutlausum „innflytjandi“ - nafnorð sem hylur hvort viðkomandi einstaklingur er að koma inn eða fara.

Dagskráin fyrir opin landamæri í dag á rætur sínar að rekja ekki aðeins til efnahagslegra og pólitískra þátta - þörfinni fyrir láglaunafólk sem mun vinna verkið sem innfæddir Bandaríkjamenn eða Evrópubúar munu ekki gera, og löngunina til að flýja misheppnuð ríki - hefur verið í nokkurra áratuga vitsmunalegri gerjun, þar sem vestrænir fræðimenn hafa skapað töff svið „landamæraumræðu“.

Það sem við gætum kallað "eftir landamærastefna" (landamæraleysi) er það sem fræðimenn segja að landamæri séu aðeins tilbúnar byggingar, jaðarsetningaraðferðir hannaðar af valdamönnum, aðallega til að stimpla og kúga „hinn“ - venjulega fátækari og minna vestrænan - sem endaði á rangri hlið skiptinginnar.

„Þar sem landamæri eru dregin er vald beitt,“ eins og einn evrópskur fræðimaður orðaði það. Þetta viðhorf gerir ráð fyrir að þar sem landamæri eru ekki dregin sé valdi ekki beitt.

Draumar um landamæralausan heim eru þó ekki nýir. Plútarch hélt því fram í ritgerð sinni „Um útlegð“ að Sókrates teldi sig ekki bara vera Aþenubúa heldur "borgara alheimsins“.

Í seinni tíma evrópskri hugsun byggðu hugmyndir kommúnista um alhliða verkalýðssamstöðu að miklu leyti hugmyndina um heim án landamæra. "Verkamenn heims, sameinist!" hvöttu Marx og Engels. Stríð brutust út, frá þessari hugsun, eingöngu vegna óþarfa deilna um úrelt ríkismörk.

Lausnin á endalausu stríði, héldu sumir fram, væri að útrýma landamærum í þágu þverþjóðlegrar stjórnarhátta.

Vísindaskáldsaga H. G. Wells, „The Shape of Things to Come“ fyrir stríð, sá fyrir sér að landamæri myndu að lokum hverfa þegar fjölþjóðafræðingar knúðu fram upplýsta heimsstjórn.

Slíkur skáldskapur ýta undir tísku í hinum raunverulega heimi, þó að tilraunir til að gera landamæri ekki mikilvæg - eins og á tímum Wells, og Þjóðabandalagið reyndi að gera - hafi alltaf mistekist. Vinstrimenn halda ótrauðir áfram að þykja vænt um sýn á landamæralausan heim sem siðferðilegir yfirburðir þeirra koma fram, sigur yfir tilbúnri mismun.

Samt er sannleikurinn sá að formleg landamæri skapa ekki mun – þau endurspegla hann. Áframhaldandi tilraunir elítunnar til að eyða landamærum eru bæði tilgangslausar og eyðileggjandi.

Landamæri - og baráttan við að halda þeim eða breyta þeim - eru jafngömul landbúnaðarmenningu. Í Grikklandi til forna brutust út flest stríð vegna kjarrlendis á landamærum. Hið umdeilda hálendi bauð lítinn hagnað fyrir búskap en hafði gríðarlegt táknrænt gildi fyrir borgríki til að skilgreina hvar eigin menning hófst og endaði.

Í gegnum söguna hafa upphafspunktar stríðs jafnan verið slík landamæralönd - methorían milli Argos og Spörtu, Rínar og Dóná sem landamæri Rómaveldis, eða Alsace-Lorraine púðurtunnan milli Frakklands og Þýskalands. Þessar deilur komu ekki alltaf upp, að minnsta kosti í fyrstu, sem tilraunir til að ráðast inn og sigra náungann. Þær voru þess í stað gagnkvæm tjáning aðgreindra samfélaga sem meta skýr landamæri að verðleikum - ekki bara sem efnahagsleg nauðsyn eða hernaðarlegt öryggi heldur einnig sem leið til að tryggja að eitt samfélag gæti sinnt einstökum viðskiptum sínum án afskipta og átaka nágranna sinna.

Landamæri eru til aðgreindra landa sem girðingar eru fyrir nágranna eða bænda: leið til að afmarka að eitthvað á annarri hliðinni sé frábrugðið því sem liggur hinum megin. Landamæri magna upp meðfædda löngun mannsins til að eiga og vernda eignir og líkamlegt rými, sem er ómögulegt að gera nema það sé litið á það - og hægt sé að skilja það svo - sem aðskilur. Landamæri þarf til að geta rekið þjóðfélag, þau skilgreina skattgreiðendur frá hinum sem koma sem gestir og þeir sem eru skilgreindir sem borgarar eru skattgreiðendur og halda samfélaginu uppi.

Skýrt afmörkuð landamæri og framfylgd þeirra, annaðhvort með múrum og girðingum eða með öryggiseftirliti, mun ekki hverfa vegna þess að þau fara að hjarta mannlegs ástands - það sem lögfræðingar frá Róm til skosku upplýsingatímans kölluðu meum et tuum, mitt og þitt. Milli vina auka ógirt landamæri vináttu; meðal óvingjarnlegra, þegar þeir eru víggirtir, hjálpa þau að halda friðinn.

---

Í stórum dráttum eru þeir sem gera gys að landamærum ekki tilbúnir til að takast á við hvers vegna tugir milljóna manna kjósa að fara yfir þau í fyrsta lagi, og skilja eftir tungumálakunnáttu sína og innfæddan jarðveg - og leggja sig í mikilli persónulegri hættu á þeirri vegferð. Svarið er augljóst: fólksflutningar, eins og þeir voru á sjöunda áratugnum milli meginlands Kína og Hong Kong, eins og þeir eru núna milli Norður- og Suður-Kóreu, eru venjulega einstefnugötur, frá ekki Vesturlöndum til vesturs eða vestrænnar birtingarmyndir þeirra. Fólk gengur, klifrar, syndir og flýgur yfir landamæri, öruggt í þeirri vissu að mörk marka mismunandi nálgun á mannlega reynslu, þar sem önnur hliðin er talin farsælli eða meira aðlaðandi en hin.

Vestrænar reglur sem stuðla að auknum líkum á samráði stjórnvalda, trúarlegu umburðarlyndi, sjálfstæðu dómskerfi, frjálsum markaði kapítalisma og vernd einkaeignar sameinast til að bjóða einstaklingnum upp á velmegun og persónulegt öryggi sem sjaldan nýtur heima hjá sér. Fyrir vikið gera innflytjendur nauðsynlegar ferðaleiðréttingar til að fara vestur – sérstaklega í ljósi þess að vestræn siðmenning, einstaklega svo, hefur venjulega skilgreint sig út frá menningu, ekki kynþætti, og er því ein tilbúin að samþykkja og samþætta þá af mismunandi kynþáttum sem vilja deila siðareglur hennar. En svo kemur veruleikinn og hættan. Hvað á að gera við þá sem vilja ekki samþættast og halda í eigin siði og venjur?"