Krauman í Bretlandi bullar yfir barma

Það virðist allt vera í lagi á yfirborðinu í Bretlandi í sumar og þó.   Við höfum öll heyrt af óeirðum í borgum Bretlands í fyrra, þegar frumbyggjar landsins fengu loksins nóg og fóru út á götur og mótmæltu.  Fjölmiðlar voru fljótir að stimpla þetta fólk sem öfga hægra fólk en þegar nánar var að gáð var þetta bara venjulegt fólk og það sem meira er, allt fólk komið yfir miðjan aldur, ráðsett fólk. Það hefði mátt kalla það gráa herinn fyrir vikið.

En núna eru mótmæli í Bretlandi sem engar sögur fara af í íslenskum fjölmiðlum. Nú eru íbúar smábæja, sem búið er að fylla af hælisleitendum á hótelum, að mótmæla. Ætla mætti að hér séu á ferðinni ungir hægri sinnaðir nasistar, nei, þetta eru konur á miðjum aldri, góðborgarar, löghlýðið og harðduglegt fólk (konur) sem er að mótmæla. Og hvað er það (konurnar) að mótmæla? Jú áreitið sem dætur þeirra verða fyrir af hálfu hælisleitenda og nauðganir. Förum kerfisbundið yfir hvað er að gerast.

Byrjum á Epping í Essex og Bell Hotel. Mótmæli sem voru þegar fyrir gangi tóku dýpri stefnu eftir að hælisleitandi var ákærður fyrir kynferðisafbrot á barnungri stúlku. Yfir 100 mótmælendur söfnuðust saman, báru út flögg, kveiktu flúrljós og köstuðu til lögreglu. Átta lögreglumenn særðust og sex handtökur voru framkvæmdar vegna gruns um ofbeldisverk og eignaspjöll. Epping hefur verið miðpunkturinn í "sumri mótmæla" og nýliðaður vettvangur almennrar reiði yfir húsnæðismálum hælisleitenda. Andmótmælendur (NO Border sinnum Bretlands) voru keyðir inn í bæinn í lögreglufylgd til að mótmæla "kynþáttahatri" kvennanna og fengu rútuferð í boði lögreglunnar úr bænum eftir "vel heppnaða" herferð gegn miðaldra konum í bænum.

Förum yfir í Diss í Norfolk og á Park Hotel. Þann 21. júlí mótmæltu um 60 manns því að karlkyns einhleypir hælisleitendur væru látnir vera með fjölskyldum á Park Hotel. Meðal mótmælendanna voru stuðningsmenn Tommy Robinson og Students Against Tyranny, og mótmælendur gengu undir slagorðum eins og "We want our country back". Við viljum landið okkar til baka.

Það sem er óvenjulegt við þessi mótmæli er staðsetningin, í smábæjum Englands. En svo er ekki fyrir að fara með London í Canary Wharf og Britannia International Hotel. Mótmælendur söfnuðust saman fyrir utan fimm stjörnu Britannia Hotel við Canary Wharf, sem ríkið hafði ákveðið að nota sem bráðabirgða húsnæði fyrir hælisleitendur. Mikil lögreglu viðvera var þarna, bæði til að aðgreina andstæðar fylkingar og koma í veg fyrir óeirðir. Já þið lásuð rétt, fimm stjörnu hótel sem hælisleitendurnir búa í.

Og enn komum við að hóteli, Brook Hotel í Norwich. Mótmælin í Norwich hófust friðsamlega, en breyttust fljótt í átök þegar mótmælenda hópur virtist vera hvattur áfram. Hlutum var hent á lögreglu, og aðgerðir lögreglu til að aðskilja fylkingar og koma í veg fyrir uppþot.

Og það eru aðrir staðir kraumandi. Mótmæli hafa einnig átt sér stað í Altrincham, Portsmouth, Bournemouth, og Leeds; flest tengd hótelum sem rúma hælisleitendur og vaxandi andúð almennings og grasrótarfólks á stefnu ríkisstjórnarinnar en mikill húsnæðisskortur er í Bretlandi þessi misseri.

Hverjar eru ástæðurnar fyrir þessum átökum og vandlætinu venjulegra borgara? Átök kviknuðu oft þegar hælisleitendur voru ákærðir fyrir alvarleg brot, t.d. kynferðisbrot gegn barnungum stúlkum (Epping), þar sameinuðust grunur og ótti með andstöðu gegn húsnæðismálum tengdum hælisleitendum. Auðvitað stökkva hægri sinnaðir aðgerðarsinnar á vagninn og taka þátt og hafa verið sakaðir um að "taka yfir" mótmælin og kveikja á uppþotum en því verður ekki mótmælt að það er bara venjulegt fólk sem fer af stað með mótmælin vegna raunverulegan ótta sem er óttinn við glæpi, nauðganir og áreiti við ungar stúlkur en líka vegna "forréttinda hælisleitenda" sem fá allt upp í hendurnar, húsnæði, lífeyrir, ókeypis læknisþjónustu og alls konar þjónustu sem innfæddir verða sjálfir að vinna hörðum höndum fyrir og fá ekki. 

Bresk stjórnvöld óttast mjög að yfir sjóði í sumar og víðtækar óeirðir breiðist yfir landið og það verði ekki bara hvíta fólkið sem mótmælir, heldur taki innflytjendur - nýbúar - þátt og gegn mótmælum hinna fyrrnefndu líkt og í fyrra.

Talaðu ensku eða farðu úr landi mínu! ....og aðeins um Ísland

Trump fyrirskipar að AÐEINS enska verði notuð í skólum, sjúkrahúsum, ríkisstofnunum og allri opinberri þjónustu. Donald Trump forseti í forsetatilskipun lagði bann við að öll önnur tungumál en enska verði notuð.

"Talaðu ensku eða farðu úr mínu landi".

Frá og með ágúst verður enska eina opinbera tungumálið sem er viðurkennt í Bandaríkjunum. Samkvæmt þessari stefnu mun öll opinber þjónusta, þar á meðal skólar, sjúkrahús og ríkisstofnanir, aðeins veita þjónustu á ensku.

Opinber skilti, eyðublöð og vefsíða munu hætta að nota spænsku. Tvítyngd valmöguleikar verða ekki lengur taldir staðlaðir. Trump segir: "Ef þú vilt búa í Bandaríkjunum, talaðu ensku. Það er tungumál lands okkar."

Trump sagði einnig að sameinað tungumál styrkti þjóðarvitund og stuðlaði að félagslegri aðlögun. Hann sagði einnig að ákveðnir hópar væru að nýta sér sundrungu tungumála til að "veikja" Bandaríkin. Þetta hefur einmitt verið lykillinn að því að gera Þjóðverja, Ítali, Kínverja o.s.frv. að nýjum Bandaríkjamönnum, að kenna ensku, siði og venjur landsins.

Það er kannski margt umdeilt sem Trump gerir (allt virðist vera umdeilt sem maðurinn gerir, líka friðarsamningar), en þetta er ekki vitlaus hugmynd.  Það er nefnilega stríð í gangi á milli ensku og spænsku í Bandaríkjunum og hingað til hefur enskan verið á stöðugu undanhaldi.  Það eru næstum 350 milljónir íbúar í Bandaríkjunum og þar af 66 milljónir spænskumælandi. Ef íbúar landsins ætla að búa saman og getað tjáð sig við alla aðra íbúa, hlýtur að þurfa að vera eitt opinbert tungumál.

Sama þróun er á Íslandi, maður kemst ekki í gegnum daginn án þess að tala ensku. En það er einn hópur sem fær sérmeðferð hjá t.d. RÚV en þar er boðið upp á pólsku mælandi fréttir.  Er þetta góð leið til að aðlaga Pólverja inn í íslenskt samfélag? Man eftir þegar Danir réðu ríkjum á Íslandi, þeir höfðu aldrei fyrir því að læra íslensku en íslenskir embættismenn bjuggu til hrognamál úr dönsku og íslensku til að tjá sig.  Hér kemur dæmi:

"Þar eð svo háttaði til, að vér urðum að kveðja umræddan mann fyrir rétt…"
- Dönsk áhrif: "Deres så det til, at vi måtte indkalde nævnte mand for retten…" eða "…með því að Kristur hefur afmáð syndir vorar með dýrðlegu blóði sínu." - sambærilegt við dönsku: "...fordi Kristus har udslettet vore synder med sit herlige blod."

Fyrir 2008 vildi viðskiptalífið aðeins tala ensku...sem betur fer fekk það ekki að ráða.

Er ekki tími til kominn að verja íslenskuna og gera hana að eina opinbera tungumálið á Íslandi? Hvar er Miðflokkurinn? 

Þegar elítan keyrir mál áfram miskunarlaust

Eitt undarlegasta mál sem er á dagskrá stjórnmálanna í dag, er ESB málið. Þetta var ekki kosningamál en er mál málanna í dag. Rautt viðvörunarmerki fyrir kosningar hefði átt að vera hugsanleg samvinna síams tvíbura flokkanna Viðreisnar og Samfylkingar. Í flestum tilfellum hefði það ekki átt að vera hættumerki, þ.e. ef þriðji flokkurinn hefði verið Miðflokkurinn eða Sjálfstæðisflokkurinn. Allt tal um ESB aðild væri hent út um gluggann og sett í bið þar til undir lok kjörtímabilsins.

En Viðreisn og Samfylkingin fann hinn fullkomna samstarfsflokk. Flokk sem vildi komast til valda sama hvað, Flokk fólksins.  Það heyrist ekki boffs frá flokknum um þetta ESB blæti né vitleysingaganginn í utanríkismálum. Eiginlega öll mál sem eru á stefnuskrá flokksins fóru ekki í gegn á sumarþingi. Til hvers er þá unnið? Eina sem flokkurinn fær er skammir og minnkandi fylgi. Ekki treysta á að kjósendur verði búnir að gleyma í næstu Alþingiskosningum. Áskriftaraðild að flokkum er liðin tíð. Sjá má þetta í lélegu gengi Sjálfstæðisflokksins.

Óskiljanlegt er mikið fylgi Samfylkingar og Viðreisnar. Vilja kjósendur virkilega fara í ESB? Eða fá hærri skatta? Skil þetta ekki. Er ekki svo sannfærður um að málþóf stjórnarandstöðu sé um að kenna lélegt fylgi þeirra.  Fólk hlýtur að taka mið af eigin hagsmunum er það velur flokka, ekki málþóf á þingi. Er allt í ljósrauðu ljósi á himni ESB? Liggur framtíðin þar? Eitt er víst, mál hugleikin stjórnarflokki(um) eru keyrð áfram...sama hvað.

Hver ræður lögum á Íslandi – Alþingi eða Evrópusambandið? Opinbert bréf til íslensks almennings og stjórnmálamanna

Hver ræður lögum á Íslandi –

Alþingi eða Evrópusambandið?

Opinbert bréf til íslensks almennings og stjórnmálamanna

Í meira en þrjátíu ár hefur Ísland verið aðili að Evrópska efnahagssvæðinu (EES). Samningurinn hefur tryggt okkur aðgang að sameiginlegum innri markaði Evrópu – og um leið skylda til að taka upp mikinn hluta af lagasetningu Evrópusambandsins. Þetta hefur hingað til verið framkvæmt með samþykki Alþingis, en án þess að við höfum sjálf rödd við lagasetningu í Brussel.

Nú stendur Ísland hins vegar á þröskuldi stórkostlegrar breytingar á lagalegu fullveldi sínu.

Bókun 35 – hættulegt skref í átt frá lýðræði

Eitt af ákvæðum EES-samningsins nefnist Bókun 35 (e. Protocol 35). Þar segir að EFTA-ríkin verði að tryggja að EES-reglur gangi framar innlendum lögum ef þær stangast á.

Þrátt fyrir að þetta hafi staðið í samningnum frá upphafi hefur Ísland hingað til ekki formlega lögfest þetta forgangsákvæði. Þess í stað hefur verið viðhaft sú leið að Alþingi innleiði hverja reglu sérstaklega og taki tillit til samræmis við íslensk lög.

En það ástand gæti verið að breytast. Alþingi stendur nú frammi fyrir kröfum um að lögfesta bókunina – með þeim afleiðingum að reglur Evrópusambandsins yrðu æðri íslenskum lögum. Ef til þess kæmi, væri verið að færa lagasetningarvald frá lýðræðislega kjörnu Alþingi til erlendra stofnana þar sem Íslendingar hafa enga aðkomu.

Alþingi yrði skuggi af sjálfu sér

Ef bókun 35 verður lögfest á Íslandi – og ef íslenskir dómstólar fara að beita henni í samræmi við Evrópskan rétt – þá mun það þýða að:

- Alþingi getur samþykkt lög, en þau víkja ef þau rekast á reglugerð frá Evrópusambandinu.
- Íslensk lög verða annars flokks í eigin réttarkerfi.
- Dómstólar þurfa að dæma eftir reglum sem hvorki eru samdar né samþykktar af Íslendingum.

Þetta er ekki lengur einfalt samstarf um viðskipti. Þetta er kerfisbundin færing valds frá íslenskum kjósendum til yfirþjóðlegra stofnana.

Evrópsk löggjöf ræður þegar ríkjum fram yfir íslensk lög

1. Fjöldi ESB-gerða (tilskipanir, reglugerðir o.fl.) innleiddar í íslensk lög (EES-gerðir)

Frá gildistöku EES-samningsins 1. janúar 1994 og til dagsins í dag (2025), hefur Ísland innleitt á bilinu:

• Um 13.000 til 14.000 ESB-gerðir (mest reglugerðir og tilskipanir)

Skv. upplýsingum frá Utanríkisráðuneytinu og Stjórnarskrárnefnd, þá:

• Hafa rúmlega 13.000 EES-gerðir verið teknar upp í íslenska löggjöf.
• Árlega eru þetta um 300–400 gerðir, þó það sveiflist.

2. Fjöldi laga sem Alþingi hefur sjálft sett (frumvörp samþykkt)

Frá 1994 til 2025 eru um 31 ár. Ef við skoðum þingmálasögu Alþingis og samþykkt frumvörp:

• Alþingi hefur samþykkt um 3.500 til 4.000 lög á þessum tíma (þ.e. um 100–130 lög á ári að meðaltali).

Af þessum eru:

• Um 20–25% bein eða óbein innleiðing á EES-gerðum.
• Afgangurinn er „innlend löggjöf“ (íslensk frumkvæðisverkefni, t.d. um fiskveiðar, félagsmál, menntun, o.s.frv.).

Stöndum vörð um sjálfstæði og lýðræði

Það er fullkomlega réttmæt afstaða að vilja eiga viðskiptasamstarf við Evrópu – en það má ekki gerast með því að grafa undan fullveldi og sjálfsákvörðunarrétti þjóðarinnar. Slíkt samstarf verður að byggja á gagnkvæmu trausti, jafnræði og virðingu – ekki undirgefni eða þöglu samþykki.

Almenn umræða um EES-samninginn og bókun 35 hefur verið alltof hljóðlát – en afleiðingarnar eru djúpar og langtækari en margir gera sér grein fyrir. Það er kominn tími til að spyrja: Hverjir ráða í raun lögum og rétti á Íslandi? Og eigum við sem þjóð að sætta okkur við að svar þeirra spurningar sé ekki "Íslendingar sjálfir"?

Með virðingu og ábyrgð,
Birgir Loftsson
Reykjavík, 24. júlí 2025

 

Verður Obama ákærður fyrir landráð?

Þeir sem fylgjast með bloggi mínu, muna kannski eftir að ég benti á fyrstur hér á Íslandi á andlegt ástand Joe Biden, að hann væri algjörlega óhæfur sem forseti. Þetta gerði ég í upphafi forsetatíðar hans fyrir 5 árum. Nú eftir að yfirhylming fjölmiðla og starfsfólks hans, hefur komið í ljóst, í ótal uppljóstrunum að svo var raunin og forsetatilskipanir hans, sérstaklega undir lok valdatíð hans, voru undirritaðar af "autopen" eða skrifvél sem vekur spurningu um hver stjórnaði landinu í raun? Aðstoðarfólk Bidens, konan hans, eða sonur?

Biden virðist einnig hafa tekið þátt í meintu valdaráni eða samsæri gegn komandi forseta og síðar sitjandi forseta, Donald Trump, í fyrstu valdatíð hans.

Flestir muna eftir brottgengna forsetatíð Trumps, endalausar ásakanir um samráð hans við Pútín og fleiri ofsóknir sem endaði með látum þegar stuðningsmenn hans ásamt honum voru sakaðir um valdaráð í janúarmánuði, tveimur vikum áður en hann lét af embætti. Hann fékk á sig tvær embættisákærður sem féllu um sjálfa sig. 

Nú er í gangi blaðamannafundur með yfirmanni leyniþjónustunnar, Tulsi Gabbard, þar sem hún afhjúpar samsæri Obama, Bidens sem þá var varaforseti, yfirmanns CIA og FBI gegn komandi stjórnar Trumps. 

Hún sagði eftirfarandi: "Það eru til óyggjandi sannanir sem lýsa því hvernig Obama forseti og þjóðaröryggisteymi hans stýrðu gerð mats á upplýsingum frá leyniþjónustunni sem þeir vissu að væri rangt,“ sagði Gabbard. „Þeir vissu að það myndi ýta undir þessa uppspunnu frásögn um að Rússland hefði blandað sér í kosningarnar 2016 til að hjálpa Trump forseta að vinna og selt það bandaríska fólkinu eins og það væri satt. Það var það ekki."

Athugasemdir Gabbards koma í kjölfar þess að leyndarhjúpur hefur verið aflýstur á fjölda skjala frá bandarísku leyniþjónustunni sem halda því fram að stjórn Obama hafi gert leyniþjónustur að pólitískum vopni og að bandarískar leyniþjónustustofnanir hafi ekki haft beinar upplýsingar um að Vladímír Pútín, forseti Rússlands, hafi reynt að styðja kosningu Trumps árið 2016.

"Allir staðfesta sömu skýrsluna: Stjórn Obama beitti grófri stjórnmálalegri notkun og stjórnun upplýsingaöflunar með það að markmiði að gera Trump forseta ólögmætan jafnvel áður en hann var settur í embætti, og að lokum ræna vilja bandaríska þjóðarinnar," sagði Gabbard.

Gabbard sagði einnig að afleyst skjöl hefðu verið deilt með dómsmálaráðuneytinu og FBI svo þessar stofnanir gætu metið hvort einhverjar saknæmar afleiðingar af efninu séu réttlætanlegar.

"Við höfum vísað og munum halda áfram að vísa öllum þessum skjölum til dómsmálaráðuneytisins og FBI til að rannsaka saknæmar afleiðingar þessa fyrir sönnunargögnin,“ sagði Gabbard. „Rétt. Sönnunargögnin sem við höfum fundið og birt benda beint til þess að Obama forseti hafi leitt framleiðslu þessarar upplýsingaöflunar. Það eru fjölmargar sannanir og upplýsingar sem staðfesta þá staðreynd."

Á þriðjudag sakaði Donald Trump forseti, fyrrverandi forseta, Barack Obama um að vera "leiðtogi" rannsókna á því hvort kosningabarátta hans hafi átt í samráði við Rússa í kosningunum 2016.

New Russiagate evidence "directly" points to Obama, DOJ will decide "criminal implications": Gabbard

Á þessu bloggi hefur þessu verið lýst undanfarin ár og er þetta engar fréttir fyrir ritara þessa bloggs. Hamagangurinn við að koma Trump frá völdum, handtaka hann og auðmýkja og jafnvel að reyna að drepa hann (ekki við demókrata að saka nema kannski orðræða þeirra hafi komið andlegu veiku fólki til að fara af stað og reyna að drepa Trump a.m.k. tvisvar) ríður ekki einteymingi.  

Svo það sé á hreinu, er ritari enginn stuðningsmaður Trumps, né nokkurs manns/hóps/þjóðar eða aðra aðila en þetta er sögulegt efni fyrir sagnfræðinginn mig. Þetta er sagan að gerast í beinni!

Það eru nokkrir forsetar sem eru sögulega áhugaverðir, George Washington, John Adams, Andrew Jackson, Abraham Lincoln, Theodore Roosvelt, John F. Kennedy, Richard Nixon, Ronald Reagan, Barrack Obama og nú Donald Trump. Allir þessir menn, jafnvel Lincoln, voru umdeildir, vinsælir epa óvinsælir en ótvírætt áhrifamenn sem höfðu áhrif á gang sögunnar.

Aðrir forsetar voru þarna og gerðu lítið og eru kannski nú hvað frægastir fyrir hvað þeir voru afburðar lélegir forsetar.  James Buchanan er kannski þar fremstur, kom ekki í veg fyrir bandarísku borgarastyrjöldina, ef eitthvað er, hann kom henni af stað! Herbert Hoover sem kom ekki í veg fyrir heimskreppuna 1929 og dýpkaði hana, Jimmy Carter var afburðarlélegur forseti (var lengi talinn annar versti forseti sögunnar þar til Joe Biden kom til sögunnar) og nú síðast Joe Biden sem líkt og Woodrow Wilson var ekki stjórnandi Bandaríkjanna, heldur stjórnuðu aðrir fyrir þá.

Fyrir Wilson var það eiginkona hans (hann fékk heilablóðfall) en það er að koma betur í ljós að það voru fáeinir aðilar sem stjórnuðu í stað Bidens, og er eiginkona hans þar fremst í flokki sem og fámennum hópur trúnaðarmanna.

Bandarísk stjórnmál halda áfram að vera spennandi, þetta er eins og að horfa á valdatafl rómverska keisara í beinni. Hvað kemur næst?

Mun Flokkur fólksins fella ríkisstjórnina?

Síamsflokkarnir Samfylkingin og Viðreisn eru á undarlegri vegferð. Það er stefnt fyrir opnum tjöldum að ganga í ESB, þrátt fyrir að málið væri ekki á dagskrá í kosningabaráttunni.  Kjósendur þessara flokka máttu vera það ljóst að Evrópumálin væru á dagskrá á kjörtímabilinu og ESB innganga væri aðalstefnumálið. 

Ef til vill má sjá raunverulegt fylgi við inngöngu í ESB með því að skoða fylgi flokkanna. Samfylkingin fékk 21% og Viðreisn 15%. 36-37% fylgi samanlagt við inngöngu í ESB? Það þýðir að meirihluti landsmanna hefur engan áhuga á inngöngu í ESB.

Á meðan ESB blæti síamstvíburanna stendur yfir og er í forgangi, eru önnur brýn mál látin sitja á hakanum. Þetta er ekki það sem borgarar landsins voru að óska eftir, jafnvel ekki kjósendur þessara flokka. 

FF tapar á þessu ríkisstjórnar samstarfi, bæði í fylgi og málefnum.

Utanríkisverslun Íslands við umheiminn

Ritari spurði Völvu um utanríkisverslun Íslands.  Eftirfarandi tölur komu fram og sýna að ESB er einn mikilvægasti viðskiptaaðili Íslands.

Samantekt á krónum

Útflutningur:

• ESB: ca. 528 milljarðar ISK

• US: ca. 97 milljarðar ISK

• Kína: ca. 17,6 milljarðar ISK

• Önnur lönd: ca. 32 milljarðar ISK

Innflutningur:

• ESB: ca. 505 milljarðar ISK

• US: ca. 100 milljarðar ISK

• Kína: ca. 123 milljarðar ISK

• Önnur lönd: ca. 125 milljarðar ISK

Ekki öll Evrópu ríki eru í ESB. Hver er krónutalan ef við tökum öll Evrópuríkin inn í myndina?

Niðurstaða

• ca 739 milljarðar ISK í útflutningi fóru til allra evrópuríkja - ESB + EFTA árið 2024.

• ca 771 milljarðar ISK voru innfluttar frá öllum Evrópuríkjum árið 2024.

Það er því ljóst að ESB og Evrópa er mjög mikilvæg fyrir Ísland. Kína er hins óhagstæður viðskiptaaðili, þ.e.a.s. ef við viljum viðskiptajöfnuð.

Samskipti Íslands snúast hins vegar ekki bara um viðskipti við umheiminn, heldur einnig öryggimál. Þar getur ESB aldrei komið í stað Bandaríkjanna.  Ísland verður því að stunda rökræna og útmiðaða utanríkisstefnu og ekki fæla bandamenn frá.  Það er ekki að sjá í núverandi utanríkisstefnu Íslands. Þar heldur örríkið Ísland að það geti skipt sér af stórveldis pólitíkinni og komið óskaðað frá.  Músin á að halda sér í músaholunni á meðan kettirnir slást. Það er rétta stefnan. 

 

Borgarastyrjaldir í Evrópu og á Íslandi

Mistök og heimska Evrópumanna í innflytjendamálum er komin til Íslands. Aldrei er hægt að læra af mistökum annarra en öll vitleysa sem er gerð erlendis er elt uppi og hermt eftir. 

Nú er svo komið að fólk telur sig ekki getað farið til Reykjavíkur í erindagjörðum. Útlendir glæpahópar (með innlenda inn á milli) vaða uppi og ráðast á unglinga, stúlkur, borgara og aðra glæpamenn með hnífa að vopni.  

Almenningur virðist vera búinn að fá nóg af opnum landamærum og ráðaleysi woke lögreglu. Ísland þvert á flokka er grasrótarhreyfing almennra borgara sem spratt upp í sumar og mótmælir opnum landamærum.  En nú hafa aðrir gengið lengra. Hópur manna sem kalla sig Skjöldur Íslands er byrjaður að ganga göturnar í Reykjavík í n.k. nágrannagæslu. Áður hafði einstaklingur sem kallar sig "Icetaxi" eða var það "Taxihunter" ef ég man rétt sem hefur gætt hagsmuna leigubílanotenda gagnvart erlendum gengjum sem hafa áreitt ungar stúlkur og rænt erlenda ferðamenn sem koma til landsins. Þetta er bara byrjunin á mjög slæmu ástandi sem mun vera viðvarandi næstu áratugi á landinu. Algjörlega óþarfa vandamál, bara að hafa uppi landamæragæslu og leyfa innflutning á fólk sem aðlagast íslenska menningu.

En snúum okkur að því landi þar sem mesta púðurtunnan er, Bretland. Maður er nefndur David Betz. Hann er prófessor í nútímastríði við stríðsfræðideild King's College í London. Hann hefur mikinn áhuga á stefnumótun og hermálum en hefur skrifað mikið um uppreisnir og gagnuppreisnir, upplýsingastríð og stefnumótandi samskipti. Nýjasta bók hans er The Guarded Age: Fortifications in the 21st Century (Cambridge: Polity, 2024).

David segir að það er púðurtunna sem bíður eftir að kveikt verður í, á Bretlandi og raunar alls staðar í Vestur- og Norður-Evrópu þar sem óheftur innflutningur fólks með aðra menningu og gildi. Þessi hópur er orðinn það stór, það árásagjarn að hann er tilbúinn í átök við innfædda. En ritari ætlar að láta David hafa orðið og þýða seinni grein hans um málefnið.

Hér á ensku: Civil War Comes to the West, Part II: Strategic Realities

Greinin: Þetta er önnur greinin af tveimur um upprisu óþægilegs nýs stefnumótandi veruleika fyrir Vesturlönd, sem er sú að helsta ógnin við öryggi þeirra og velferð í dag er ekki utanaðkomandi heldur innri - sérstaklega borgarastyrjöld. Í fyrri ritgerðinni útskýrði ég ástæður þessarar stöðu: samspil menningarlega sundraðra samfélaga, efnahagslegrar stöðnunar, yfirráða yfirstéttarinnar og hruns almenningstrausts á getu eðlilegra stjórnmála til að leysa vandamál, og að lokum átta andstæðinga stöðunnar sig á raunhæfum árásaraðferðum sem byggjast á kerfisröskun á viðkvæmum mikilvægum innviðum. Í þessari grein útskýri ég líklega mynd borgarastyrjaldar og þær aðferðir sem gætu verið notaðar til að lágmarka og draga úr tjóni sem það mun hafa í för með sér.

Þegar þetta er skrifað eru Bretland og Frakkland þau lönd sem eru líklegast til að upplifa ofbeldisfull borgarastyrjöld fyrst — sem bæði hafa þegar upplifað það sem má lýsa sem undanfara eða dæmigerðum atburðum af því tagi sem fjallað er um nánar hér að neðan. Aðstæðurnar eru þó svipaðar um alla Vestur-Evrópu, sem og, af örlítið öðrum ástæðum, í Bandaríkjunum;[ii] ennfremur verður að gera ráð fyrir að ef borgarastyrjöld brýst út á einum stað er líklegt að hún breiðist út annars staðar.[iii]

Í fyrri grein í þessu tímariti útskýrði ég hvernig aðstæður sem fræðimenn telja vera vísbendingu um upphaf borgarastyrjaldar eru víða til staðar í vestrænum ríkjum. Samkvæmt bestu ágiskun tiltækra fræðirita eru líkurnar á raunverulegri borgarastyrjöld fjögur prósent á ári í landi þar sem aðstæður eru til staðar.[iv] Með þessari forsendu má álykta að líkurnar á að hún eigi sér stað séu 18,5 prósent yfir fimm ár.

Gerum ráð fyrir, byggt á nýlegum yfirlýsingum trúverðugum þjóðlegum stjórnmálamönnum eða fræðimönnum, að það séu að minnsta kosti tíu lönd í Evrópu sem standa frammi fyrir hættu á ofbeldisfullum borgaraátökum. Í viðauka 1 gef ég fimmtán slík dæmi - lesendur geta sleppt því hvaða fimm af þeim sem þeir telja síður trúverðuga. Líkur á að það gerist í einhverju af þessum löndum yfir fimm ár eru þá 87 prósent (eða 95 prósent ef öll 15 í úrtakinu eru tekin með).

Önnur rökrétt forsenda er sú að ef það gerist á einum stað hefur það möguleika á að breiðast út annars staðar. Ef við segjum, handahófskennt en sennilega, að líkurnar á útbreiðslu séu helmingur af helmingi, þá getum við ályktað að líkurnar á að það gerist í einu af tíu vestrænum ríkjum og breiðist síðan út til allra annarra séu um 60 prósent (eða 72 prósent með öllum fimmtán í úrtakinu meðtalinni) yfir fimm ár.

Skynsamur maður gæti mótmælt mati á öllum eða sumum þessara þátta og útreikninga. Kannski eru hlutirnir aðeins helmingi slæmari en ég fullyrði, gæti áhættan því verið aðeins tvö prósent á ári? Á hinn bóginn, kannski hef ég verið frekar íhaldssamur? Eins og ég hef áður haldið fram er skynjunin á "niðurstöðu" fyrrverandi meirihluta, sem er ein öflugasta orsök borgarastyrjaldar, aðalatriðið í öllum þessum málum.[v] Hlutlægt séð verður maður að álykta að það sé full ástæða til að hafa áhyggjur af áhyggjuefni miklum möguleika á stríði á Vesturlöndum, sem það hefur ekki talið sig viðkvæmt fyrir í langan tíma.

Þetta leiðir mig að spurningunni um hverjum þessi grein er beint til. Fyrsti markhópurinn eru stjórnmálamenn, kjósendur sem ég vona að fái þau skilaboð að hættan sé "skýr og yfirvofandi", svo notað sé fagmál. Í öðru lagi er almenningur, sem ég vil segja við: "Nei, þið eruð ekki að taka brjálaðar pillur", tilfinningin sem þið hafið haft um að eitthvað eins og þetta sé að fara alvarlega úrskeiðis er rétt.

Að lokum, og sérstaklega, vona ég að ég sé að ávarpa hershöfðingja á öllum stigum, en sérstaklega þá sem hafa mest völd. Þið hafið nú eytt aldarfjórðungi í að hugsa um uppreisn og gagnuppreisn. Þið vitið nákvæmlega hvað bíður sundraðs samfélags undir efnahagslegum áföllum þar sem pólitískt lögmæti hefur tapast vegna þess að ykkar eigin kenning segir það út.[vi] Allt sem hershöfðingjar og varnarmálaráðuneyti eru nú að gera er aukaatriði miðað við aðalhættu.

Það eru góð fordæmi fyrir því sem ég legg til að verði gert. Í febrúar 1989 var Boris Gromov virtasti hershöfðingi Sovéthersins (Rauða hersins), augljós frambjóðandi til að vera yfirmaður hershöfðingjans og með tímanum til að verða varnarmálaráðherra. Í staðinn sagði hann af sér störfum í hernum til að ganga til liðs við innanríkisráðuneytið sem yfirmaður innri hermanna - í raun lögreglumaður. Áttaviltur blaðamaður bað hann um að útskýra hvers vegna hann gerði það. Svarið var að hann óttaðist borgarastyrjöld.[vii]

Sovétsamfélagið var skipulagt á þann hátt að það ýtti undir innri átök, taldi hann. Því var skylda Gromovs, eins og hann skildi hana, að endurskipuleggja hugsunarhátt sinn til að takast á við meginhættuna. Aðstæður sem hermenn og stjórnmálamenn á Vesturlöndum standa frammi fyrir í dag eru í grundvallaratriðum svipaðar. Þær eru jafn yfirvofandi fyrir þá núna og þær voru fyrir hershöfðingja Gromov á aðfangadag hruns Sovétríkjanna.

Spurningin: Ef borgarastyrjöld á Vesturlöndum er hugsanlega jafn yfirvofandi, hvað ættu yfirmenn að vera að búa sig undir að gera núna? Svarið er að róttæk endurskipulagning hugsunarháttar af hálfu vestrænna varnarmála er nauðsynleg. Hershöfðingjar ættu að móta stefnur til að bregðast við raunveruleika borgaralegra átaka núna. Að minnsta kosti, ef þeir óttast um feril sinn svo að þeir byrji að skipuleggja borgarastyrjöld án borgaralegrar stjórnmálalegrar fyrirmæla, ættu þeir að leita slíkrar fyrirmæla. Greinin endar.

Ritari hefur sjálfur varað við þessari hættu. Þess vegna telur hann að það verði að vera til innlendar varnarsveitir til að takast á við innri sem ytri hættu. Köllum slíkar sveitir "Heimavarnarlið" svo að vitgrannir stjórnmálamenn æði ekki með slíkt lið til Evrópu í meginlands stríð í álfunni.

Það þarf að skipta um yfirstjórn í íslensku lögreglunni, hún er ekki jarðtengd né nógu vel búin til að takast á við skipulega glæpastarfsemi né hryðjuverk einstaklings eða hópa. Hún getur varla varið sig sjálf, hvað þá almenning í landinu. Þetta finnur fólk og er byrjað að mótmæla sinnuleysi stjórnvalda, lögregluyfirvalda og jafnvel að arka göturnar til að koma á lög og reglu á höfuðborgarsvæðinu.

P.S. Tel það borgaralega skyldu mína að tilkynna ástandið eins og ég og fleiri sjá það.

Er staða Grænlands og Færeyja sterkari gagnvart ESB en Ísland?

Byrjum á Danmörku sem Grænland og Færeyjar falla undir. Það er aðildaríki í ESB síðan 1973. Tekur þátt í flestum málaflokkum ESB nema örfáum þar sem hún hefur sérstöðu (t.d. réttarkerfi og evran, Danmörk er ekki með evru heldur dönsku krónunni).

Færeyjar eru ekki í ESB, aldrei gengið í sambandið. Færeyjar eru  ekki hluti af tollabandalagi ESB og hafa ekki aðgang að innri markaðinum að fullu. Eiga þó tvíhliða fríverslunarsamninga við ESB, meðal annars um fiskveiðiútflutning.

Færeyingar hafa sína eigin tollalöggjöf, lögreglu, gjaldmiðil og löggjafarvald, og senda ekki þingmenn til Evrópuþingsins. Þeir nota færeyska krónu sem er bundin dönsku krónunni (ekki eigin sjálfstæður gjaldmiðill í gjaldmiðlapólitískum skilningi). Færeyingar hafa að miklu leyti sjálfstæða utanríkis- og viðskiptastefnu ólíkt mörgum öðrum sjálfstjórnarsvæðum innan Evrópu.

Hvað með Grænland. Var hluti af ESB frá 1973 til 1985, sem hluti af Danmörku. Fór úr ESB árið 1985 eftir þjóðaratkvæðagreiðslu – fyrst og hingað til eina svæðið sem hefur yfirgefið ESB. Ástæða útgöngu: óánægja með sjávarútvegspolitík ESB og of mikla íhlutun. Grænland er nú: "Land og yfirráðasvæði utan ESB" með sérstaka samninga. Hefur sérstaka samningsstöðu sem „Land og yfirráðasvæði sem tengist ESB“ (OCT – Overseas Countries and Territories). Er með samninga um: Aðgang að markaði ESB fyrir fisk og sjávarafurðir. Þróunarsamvinnu og styrki frá ESB. Samstarf í vísindum, menntun og rannsóknum (t.d. Erasmus+). Grænland er ekki í tollabandalagi ESB, ekki í Schengen og ekki hluti af sameiginlegum innri markaði.

Þegar staðan þessara tveggja ríkja, sem þó eru undir valdi Dana, er skoðuð samanborið við Ísland, þá vekur það upp spurninguna hvort þessi ríki séu ekki með meira sjálfstæði en Ísland gagnvart ESB? Ísland er múlbundið ESB í gegnum EES. Það þarf að lúta reglugerðarfarganinu frá ESB, vera í Schengen (skil ekki af hverju eyríki þarf þess) og hefur verri stöðu gagnvart ESB í fiskveiðimálum en ofangreind tvö ríki.

Nú er allt í einu búið að töfra fram að Ísland er enn umsóknarríki að ESB. Hélt að skessustjórnin ætlaði að bíða fram á lokaár stjórnartíðar sinnar (stutt í kosningar) og leyfa þjóðinni að velja sjálf. 

Þórður kakali – Herforinginn sem sigraði Ísland

Þórður kakali Sighvatsson er langlíklegastur til að teljast besti hershöfðingi Íslandssögunnar, ef við miðum við eiginlegan hernað, skipulagningu, sigurför og árangur í stríðsrekstri. Hann fæddist um  1210, dó skyndilega í Noregi 1256. Þórður af var ætt Sturlunga, sonur Sighvats Sturlusonar og bróðir Sturlu Þórðarsonar.  Vegna herkænsku var hann leiðtogi Sturlunga í Sturlungaöld (borgarastríði Íslands).

Þórður var einn sjö sona Sighvatar Sturlusonar. Þegar faðir hans og bræður voru felldir á Örlygsstöðum 1238 var hann í Noregi og hafði dvalist þar við hirð konungs.

Stutt samantek á herferli Þórðar  

Árið 1242 sneri hann heim og þótt Kolbeinn ungi hefði þá lagt ríki Sturlunga undir sig og réði öllu á Norðurlandi, fór Þórður þegar að safna liði gegn honum. Það gekk hægt í fyrstu en þó fékk hann smátt og smátt menn til fylgis við sig, einkum úr Dölunum og af Vestfjörðum. Í júní 1244 hélt hann með skipaflota frá Ströndum áleiðis til Eyjafjarðar til að reyna að ná föðurleifð sinni, en á sama tíma kom Kolbeinn ungi siglandi úr Skagafirði með mikið lið og mættust flotarnir á Húnaflóa. Upphófst þá Flóabardagi. Honum lauk með því að Þórður hörfaði undan en áður hafði Kolbeinn beðið afhroð.

Kolbeinn lést ári síðar og gaf í banalegunni Þórði eftir veldi föður hans í Eyjafirði og Þingeyjarsýslu. Átökum var þó ekki lokið. Brandur Kolbeinsson, frændi Kolbeins unga, tók við völdum í Skagafirði og tókust þeir Þórður kakali á í Haugsnesbardaga 1246.Þórður hafði betur en Brandur féll og lauk þar með veldi Ásbirninga. Þar með réði Þórður öllu Norðurlandi.

Gissur Þorvaldsson, höfðingi Haukdæla og valdamesti maður á Suðurlandi, var annar helsti óvinur Sturlunga en ekki kom þó til átaka á milli þeirra Þórðar, heldur varð það úr að þeir fóru til Noregs og skutu máli sínu til Hákonar konungs. Hann úrskurðaði Þórði í vil og sendi hann til Íslands til að reyna að ná landinu undir veldi Noregs, en kyrrsetti Gissur. Næstu þrjú árin bjó Þórður í Geldingaholti í Skagafirði og var valdamesti maður á Íslandi. Konungi þótti honum þó ganga seint að koma landinu undir krúnuna og var hann kallaður aftur til Noregs 1250, en Gissur sendur heim í staðinn. Þórður var næstu árin í Noregi og líkaði það illa, en konungur leyfði honum ekki að fara heim fyrr en árið 1256. Áður en til heimferðar kæmi varð Þórður þó bráðkvaddur (11. október 1256). Þórður giftist ekki en átti nokkur börn.

Viðurnefnið kakali er talið geta þýtt einhver sem klakar eða gaggar og gæti bent til þess að Þórður hafi stamað. Fleiri skýringar eru þó til á viðurnefninu.

Hvað gerir hann að besta hershöfðingjanum? Það voru nefnilega aðrir ágætir herforingjar á Ísland.

Hann kom landinu öllu undir sína stjórn (1244-1250) Eftir Örlygsstaðabardaga (1238), þar sem faðir hans og bræður féllu, kom hann til Íslands og náði skipulega völdum yfir landinu með styrk, snilld og úthald. Kom til landsins aleinn, kom upp her sem var alltaf minni en óvinaherirnir. Hann vann sigur í Flóabardaga (1244) – eina sjóorrustuna sem vitað er um í Íslandssögunni. Hann vann einnig Haugsnesbardaga (1246) – mannskæðasta orrustu Íslandssögunnar. Þegar hann kom til baka til Íslands hafði hann nánast ekkert vald – en með hernaðarlegri snilld og samheldni tryggði hann sér völd. Hann studdist ekki einungis við vopn, heldur líka pólitíska dómgreind og bandalög. Þórður sýndi agaðan og nútímalegan hernaðarstíl. Hann sýndi miðlæga stjórnun, liðsskipan, notkun útsendara og sveigjanleika í aðferðum sem minna á ríkisvald frekar en hefðbundið goðaveldi.

Þórður fær viðurkenningu Noregskonungs

Eftir að hafa náð landinu undir sig gekk hann til samninga við konung, sem þó bað hann síðar að koma til Noregs – sem hann gerði.

Þórður kakali Sighvatsson er réttilega talinn hæfasti herstjórnandi Íslandssögunnar. Hann sameinaði hernaðarsnilli, raunsæi, hugrekki og pólitískan skarpskyggni – og náði því sem engum öðrum Íslendingi tókst: að vinna allt Ísland með vopnavaldi og halda því undir sig. Þórður dó skömmu áður en hann fékk leyfi Noregskonungs til heimkomu.