Trúin á sálina er vísindaleg

Henry P. Stapp sem er eðlisfræðingur við Kaliforníuháskóla í Berkeley sem er þekktur fyrir að hafa unnið með nokkrum af stofnendum skammtafræðinnar. Hann er ekki að reyna að sanna að sálin er til, en hann er að segja að tilvist sálarinnar falli innan lögmál eðlisfræðinnar. Það er ekki satt að segja trú á sálina sé óvísindaleg, er haft eftir vísindamanninn Stapp.

Hér er átt við orðið,,sál" sem vísar til persónuleika sem er óháð heilastarfsemi eða restina af líkamanum og getur lifað handan dauða. Í grein sinni, "Compatibility of Contemporary Physical Theory With Personality Survival," skrifaði hann: ,,Sterkir efasemdir eru um að persónuleiki lifi af byggist eingöngu á þeirri trú að komast af eftir-dauða séu ósamrýmanlegt lögmálum eðlisfræðinnar, þær efasemdir eru hins vegar ástæðulausar."

Strapp vinnur út frá vísindatúlkun Kaupmannahafnamanna svokölluðu um skammtafræði – sem er meira eða minna túlkun sem er notuð af sumum af stofnendum skammtafræðinnar, Niels Bohr og Werner Heisenberg. Jafnvel Bohr og Heisenberg voru ósáttir um hvernig aflfræði skammtafræðinnar virkar og skilningurinn á kenningunni allt frá þeim tíma hefur einnig verið fjölbreyttur.

Ritgerð Stapps skv. túlkun Kaupmannahafnarbúana hefur haft mikil áhrif. Hún var skrifuð árið 1970 og Heisenberg skrifaði viðauka hennar. Stapp hélt einnig fram eigin hugmyndir: ,,Það hefur ekki verið vísbending í fyrri lýsingum mínum (eða getnaðar) þessarar rétttrúnaðar skammtafræði um hugmyndina um að persónuleikinn lifi af."

Hvernig skammtakenningin gefur vísbendingu um líf eftir dauðann

Stapp segir að stofnendur skammtafræðikenninginnar krefjist þess af vísindamönnum í raun að aðgreina eða skera heiminn í niður tvo hluta. Efri skurðurinn, sem er hin klassíska stærðfræði, gæti lýsa hinum líkamlegum ferli út frá hagnýtri reynslu. Neðri skurðurinn, sem er skammtafræðistærðfræðin lýsir svið "sem ekki felur í sér fulla líkamlega determinism."

Hvernig gera vísindamenn skoðað hið ósýnilega? Þeir velja tiltekna eiginleika skammtafræðikerfisins og setja upp tæki til að skoða áhrif þeirra á eðlisfræðilegum aðferðum ,,á yfirskurðinn." Lykillinn er val á tilrauninni.

Þegar unnið er með skammtafræðikerfi, er það val athugandinn sem hefur verið sýnt fram á að líkamlegnast áhrif það vott og má skoða sem ofanskurður. Stapp vitnað í líkingar Bohr fyrir þessa víxlverkun milli vísindamaður og tilraunaniðurstöður : "[Það er eins og] blindur maður með staf: þegar reyrinn er haldið lauslega, eru mörkin milli manns og ytri veröld bilið milli hendinni og reyrsins ; en þegar haldið þétt reyrinn verður hann hluti af leitinni sjálfri: að viðkomandi aðili finnist eins og hann framlengist fram á enda reyrstafsins. Hið líkamlega og andlega eru tengd á síbreytilegan hátt.

Hvað varðar sambandsins milli hugans og heila, það virðist athugandinn getur haldið á sínum stað með valið heilastarfsemi sem annars væri hverful. Þetta er valkostur sem svipar til vals er vísindamaður gerir þegar tekin er ákvörðun um eiginleika skammtafræðikerfisins sem á að stúdera. ,,Skammtafræðiskýringin á því hvernig hugur og heili geta verið aðskilin eða öðruvísi, er enn sem komið tengd við lögmál eðlisfræðinnar "er kærkomin opinberun," skrifaði Stapp. "Það leysa vandamál sem hefur verið plága bæði fyrir vísindi og heimspeki um aldir – með hinu ímynduðu vísindakröfu þarf annaðhvort að leggja að jöfnu huga við heila, eða gera heilann algjörlegan óháðan huga."

Stapp sagði að það sé ekki andstætt lögmálum eðlisfræðinnar að persónuleiki látinnar manneskju kunni að festa sig við lifandi manneskja, eins og í tilviki svokallaðra andaeignar. Það myndi ekki krefja undirstöðubreytingar á hefðbundnum kenningum, þó það ,,krefðist slökun á þeirri hugmynd að líkamleg og andleg atburðir eiga sér stað aðeins þegar paraðir eru saman." Hin sígilda líkamlegskenningin getur aðeins komast hjá vandamálinu, og eðlisfræðingar geta aðeins ófrægjað innsæið sem sem eins konar afurð mannlegs ruglings, sagði Stapp. Vísindi ætti í staðinn, sagði hann, að viðurkenna "líkamlega áhrif meðvitundar sem líkamlega vandamál sem þarf að svara sem hreifihugtök eða breytileg hugtök."

Hvernig þessi skilningur hefur áhrif á siðferðilegan grundvöll samfélagsins

Enn fremur er mikilvægt hafa í huga og þegar við erum að tala um að viðhalda mannlegu siðferði, að fólk er meira eins konar vélar af holdi og blóði. Í annarri grein, sem heitir ,,Attention, Intention, and Will in Quantum Physics " segir Stapp: ,,Það er orðið nú almennt viðurkennt að ef almenningur er farinn að líta aðeins ,,vísindalegum "augum hvernig mannveran sé í raun, þ.e.a.s að hver mannvera sé í grundvallaratriðum aðeins vélrænnt vélmenni, og muni það líklega hafa veruleg og eyðandi áhrif á siðferðilegan grunnvöll samfélagsins."

Stapp skrifaði um ,,...vaxandi tilhneigingu fólks til að afsaka sjálft sig með þeim rökum að það er ekki ,,mér", sem er að kenna, en það séu sumir vélrænnir eða eðlislegir innan gena minna sem segja mig að gera þetta; eða "...hár blóðsykur minn fær mig til að gera það. Sökinni er varpað á genin eða líffræðilega eiginleika mannsins."

Heimild:

http://www.theepochtimes.com/n3/757910-a-physicists-explanation-of-why-the-soul-may-exist/