Ræða Ronalds Reagan ,,Tími til að velja", 27. október 1964 breytti sögunni

„Ræðan“ er það sem Ronald Reagan kallaði hana. Í dag köllum við hana „Tími til að velja“ og hún olli þáttaskil í lífi Ronalds Reagans.

Ronald Reagan átti langan aukaferil í ræðumennsku þegar leikaraferill hans lauk. Hann ferðaðist um landið og heimsótti Lionsklúbba, Rótarýklúbba, viðskiptaráð og marga aðra borgaralega hópa. Þetta hélt áfram og magnaðist meðan hann starfaði sem talsmaður General Electric meðan hann hýsti kostaða sjónvarpsþáttaröð þeirra.

„Ræðan“ var flutt í ýmsum myndum og til mismunandi áhorfenda og hvert orð var slípað, mælt og lagt á minnið.

Í forsetakosningabaráttunni 1964 báðu embættismenn repúblikana í Kaliforníu, sem þekktu kröftug skilaboð og flutning Reagans, hann um að taka upp ræðu fyrir hönd frambjóðanda repúblikana, Barry Goldwater.

Ræðan var flutt 27. október 1964 og hún var rafmögnuð.

 

Framlögum til repúblikanaflokksins og frambjóðenda fjölgaði verulega. Repúblikanaflokkurinn tók eftir því og þeir tóku mið af Reagan sem frambjóðanda frá þeim tíma og áfram. Hann samþykkti árið 1966 að bjóða sig fram til ríkisstjóra í Kaliforníu. Hann vann tvö kjörtímabil og að lokum vann hann forsetaembættið.

 

Útskrift úr „A Time for Choosing“, flutt í sjónvarpi 27. október 1964

 

Þakka ykkur fyrir. Þakka ykkur kærlega fyrir. Þakka þér og gott kvöld.

Styrktaraðilinn hefur verið auðkenndur en ólíkt flestum sjónvarpsþáttum hefur flytjandanum ekki verið útvegað handrit. Reyndar hefur mér verið leyft að velja mín eigin orð og ræða hugmyndir mínar varðandi valið sem við stöndum frammi fyrir á næstu vikum.

Ég hef eytt mestu lífi mínu sem demókrati. Ég hef nýlega séð mér fært að fylgja annari vegleið. Ég tel að þau mál sem við blasir fari þvert á flokka.

Nú hefur önnur hliðin í þessari herferð verið að segja okkur að málefni þessara kosninga séu viðhald friðar og velmegunar.

Þessi setning hefur verið notuð, „Við höfum aldrei haft hana svona gott.“

En ég hef óþægilega tilfinningu fyrir því að þessi velmegun sé ekki eitthvað sem við getum byggt von okkar til framtíðar á.

Engin þjóð í sögunni hefur nokkurn tíma lifað af skattbyrði sem náði þriðjungi þjóðartekna hennar. Í dag er 37 sent af hverjum dollara sem aflað er hér á landi hlutur skattheimtumannsins og samt heldur ríkisstjórnin okkar áfram að eyða 17 milljónum dollara á dag meira en ríkisstjórnin tekur inn.

Við höfum ekki jafnað út fjárhagsáætlun okkar í 28 af síðustu 34 árum. Við höfum hækkað skuldamörk okkar þrisvar á síðustu tólf mánuðum og nú eru þjóðarskuldir okkar eina og hálfu hærri en allar samanlagðar skuldir allra þjóða heims. Við erum með 15 milljarða dollara í gulli í okkar ríkissjóði; við eigum ekki eyri. Gjaldeyriskröfur eru 27,3 milljarðar dollara. Og við vorum nýbúin að tilkynna að dollarinn 1939 sé nú 45 sent að heildarvirði þess tíma.

Varðandi friðinn sem við myndum varðveita, þá velti ég fyrir mér hver á meðal okkar vilji nálgast konuna eða móðurina sem maðurinn eða sonurinn hefur látist í Suður-Víetnam og spyrja þá hvort þeir telji að þetta sé friður sem eigi að vera endalaust.

Meina þeir frið, eða meina þeir að við viljum bara vera í friði? Það getur ekki verið raunverulegur friður meðan einn Bandaríkjamaður deyr einhvern stað í heiminum fyrir okkur hin.

Við erum í stríði við hættulegasta óvin sem hefur staðið frammi fyrir mannkyninu í löngu klifri sínu frá mýrinni til stjarnanna og það hefur verið sagt ef við töpum því stríði og missum þar með þennan hátt frelsis okkar mun sagan skráðu með mestri undrun að þeir sem höfðu mest að tapa gerðu minnst til að koma í veg fyrir að það gerðist.

Jæja ég held að það sé kominn tími til að við spyrjum okkur hvort við vitum enn um frelsið sem stofnað var til ætlunar okkur af stofnendunum (stofnendum Bandaríkjanna,þeirra sem skrifuðu stjórnarskrá Bandaríkjanna).

Fyrir ekki svo löngu síðan voru tveir vinir mínir að tala við kúbverskan flóttamann, kaupsýslumann sem hafði sloppið frá Castro, og í miðri sögu hans sneri annar vinur minn sér að hinum og sagði: Við vitum ekki hversu heppin við erum.

Og Kúbverjinn stoppaði og sagði: Hversu heppinn þú ert? Ég hafði einhvers staðar að flýja til. Og í þeirri setningu sagði hann okkur alla söguna. Ef við missum frelsið hérna er enginn staður til að flýja til. Þetta er síðasti staðurinn á jörðinni.

Og þessi hugmynd um að ríkisstjórnin beri ábyrgð gagnvart þjóðarinni, að hún hafi enga aðra valdheimild nema í gegnum fullvalda þjóð, er enn nýjasta og sérstæðasta hugmyndin í allri langri sögu tengsla mannsins við manninn.

Þetta er málið í þessum kosningum: Hvort sem við trúum á getu okkar til að stjórna sjálfum okkur eða hvort við yfirgefum bandarísku byltinguna og játum að fámenna vitsmunaleg yfirstétt í fjarlægri höfuðborg getur skipulagt líf okkar fyrir okkur hönd betur en við getum skipulagt það sjálf.

Þér og mér er sagt í auknum mæli að við verðum að velja á milli vinstri eða hægri. Jæja, ég vil meina að það sé ekki til neitt sem heitir vinstri eða hægri. Það er aðeins upp eða niður - draumur [upp] gamals manns, hinn fullkomni í einstaklingsfrelsi sínu í samræmi við lög og reglu, eða niður í maurahrúga alræðishyggju. Og burtséð frá einlægni þeirra, mannúðlegum hvötum þeirra, þeir myndu skipta frelsi okkar fyrir öryggi hefur farið á þennan veg niður á við.

Á þessum uppskerutíma atkvæða nota þeir hugtök eins og „Stóra samfélagið“ eða eins og okkur var sagt fyrir nokkrum dögum af forsetanum, verðum við að sætta okkur við meiri virkni stjórnvalda í málefnum landsmanna. En þeir hafa verið svolítið skýrari að undanförnu og sín á milli; og allt það sem ég mun nú vitna til hefur birst á prenti. Þetta eru ekki ásakanir repúblikana.

Til dæmis hafa þeir raddir sem segja: Kalda stríðinu lýkur með því að við samþykkjum ekki ólýðræðislegan sósíalisma. Önnur rödd segir: Gróðasjónarmiðið er orðið úrelt. Í staðinn verður til hvatning velferðarríkisins. Eða: Hið hefðbundna kerfi okkar með einstaklingsfrelsi í forgrunni er ófært um að leysa flókin vandamál 20. aldar.

Öldungadeildarþingmaðurinn Fullbright hefur sagt í ræðu við Stanford háskóla að stjórnarskráin sé úrelt. Hann vísaði til forsetans sem ...siðferðiskennara okkar og leiðtoga... og hann segist ...hokraður í verkefni sínu vegna valdatakmarkana sem þetta fornaldarskjal leggur á hann.... Hann verður að ...vera leystur.., svo að hann ...geti gert fyrir okkur... það sem hann veit ...er best....

Og Clark, öldungadeildarþingmaður frá Pennsylvaníu, annar talsmaður frjálslindisafla, skilgreinir frjálshyggju sem ...fullnægjandi afl fyrir efnislegum þörfum fjöldans með fullum krafti miðsstýrð ríkisvalds.

Jæja, ég, fyrir mitt leyti, er illa við það þegar fulltrúi þjóðarinnar vísar til þín og mín, frjálsra karla og kvenna þessa lands, sem ...fjöldans... Þetta er hugtak sem við höfum ekki notað um okkur í Ameríku. En umfram það, ...full völd miðstýrðs stjórnvalda“ var þetta einmitt það sem stofnfeðurnir reyndu að lágmarka. Þeir vissu að ríkisstjórnir stjórna ekki hlutunum. Ríkisstjórn getur ekki stjórnað efnahagslífinu án þess að stjórna fólki. Og þeir vita þegar ríkisstjórn ætlar að gera það verður hún að beita valdi og þvingunum til að ná tilgangi sínum. Þeir vissu líka, stofnfeðurnir, að utan lögmætra starfa sinna gera stjórnvöld ekkert eins vel efnahagslega og einkageirinn í hagkerfinu.

Nú höfum við ekkert betra dæmi um þetta en aðkoma stjórnvalda að landbúnaðinum síðustu 30 árin. Frá árinu 1955 hefur kostnaður við þessa áætlun næstum tvöfaldast. Fjórðungur landbúnaðarins í Ameríku ber ábyrgð á 85 prósentum afgangi búskaparins. Þrír fjórðu búskapur er úti á frjálsum markaði og hefur vitnað 21 prósenta aukningu á neyslu á mann af öllum afurðum sínum.

Þú sérð að fjórðungur landbúnað er stjórnað af alríkisstjórninni. Undanfarin þrjú ár höfum við eytt 43 dölum í fóðurkornsáætlun fyrir hverja dollara af kornstöng sem við ræktum ekki.

Öldungadeildarþingmaðurinn Humphrey fullyrti í síðustu viku að Barry Goldwater, sem forseti, myndi reyna að útrýma bændum.

Hann ætti að vinna heimavinnuna aðeins betur, vegna þess að hann kemst að því að okkur hefur fækkað um 5 milljónir í búfjöldanum samkvæmt þessum ríkisáætlunum. Hann mun einnig komast að því að Demókratastjórnin hefur leitast við að fá frá þinginu [framlengingu] á áætluninni um landbúnaðinn til að fela í sér þá þrjá fjórðu sem nú eru ókeypis. Hann mun komast að því að þeir hafa einnig beðið um rétt til að fangelsa bændur sem ekki halda bókhald eins og alríkisstjórnin mælir fyrir um.

Landbúnaðarráðherra bað um rétt til að leggja hald á bú með fordæmingu og endurselja aðra einstaklinga. Og í sömu áætlun var ákvæði sem hefði gert sambandsstjórninni kleift að fjarlægja 2 milljónir bænda frá jörð sinni.

Á meðan, förum aftur í borgina, undir endurnýjun þéttbýlis, heldur árásin á frelsi áfram. Einkaeignarréttur [er] svo útþynntur að almannahagsmunir eru nánast allt sem nokkrir skipuleggjendur ríkisstjórnarinnar ákveða að þeir eigi að vera.

Í áætlun sem tekur frá bágstöddum og gefur gráðugum, sjáum við sjónarspil eins og í Cleveland, Ohio, verður að eyða milljón og hálfum dala í byggingu sem var lokið fyrir aðeins þremur árum til að rýma fyrir því sem embættismenn ríkisstjórnarinnar kalla ...samhæfari nýtingu landsins...

Forsetinn segir okkur að hann muni nú byrja að byggja almennar íbúðir í þúsundum talið, þar sem hingað til höfum við aðeins byggt þær í hundruðum.

En FHA [Federal Housing Authority] og Veterans Administration segja okkur að þeir hafi 120.000 íbúðir sem þeir hafa tekið til baka í gegnum eignarupptöku á fasteignaveðlánum.

Í þrjá áratugi höfum við leitast við að leysa vandamál atvinnuleysis með skipulagningu stjórnvalda og því meira sem áætlanir bregðast, því meira skipuleggja skipuleggjendur.

Það nýjasta er Svæðisbreytingarstofnunin. Þeir hafa nýlega lýst hrísgrjónalandið, Kansas, sem kreppusvæði. Hrísgrjónalandið, Kansas, er með tvö hundruð olíulindir og 14.000 manns þar hafa yfir 30 milljónir dollara til afhendingar í persónulegum sparnaði í bönkum sínum. Og þegar ríkisstjórnin segir þér að þú sért þunglyndur skaltu leggjast niður og vera þunglyndur.

Við höfum svo marga sem geta ekki séð feitan mann standa við hliðina á grönnum án þess að komast að þeirri niðurstöðu að feiti maðurinn hafi orðið þannig með því að nýta sér þann granna. Svo þeir ætla að leysa öll vandamál mannlegrar hörmungar með skipulagningu stjórnvaldsaðgerða og stjórnvalda.

Nú, ef skipulagsmál og velferð ríkisstjórnarinnar fengu svarið - og þau hafa haft næstum 30 ár af því - ættum við ekki að búast við að stjórnvöld lesi stigin fyrir okkur öðru hverju?

Ættu þeir ekki að vera að segja okkur frá fækkun árlega fjölda fólks sem þarf hjálp? Minnkunin á þörfinni fyrir almennar íbúðir? En hið gagnstæða er satt. Með hverju ári vex þörfin meiri; áætlunin vex meira. Okkur var sagt fyrir fjórum árum að 17 milljónir manna fóru svangar í rúmið á hverju kvöldi.

Jæja það var líklega satt. Þeir voru allir í megrun. En nú er okkur sagt að 9,3 milljónir fjölskyldna í þessu landi séu fátæktar á grundvelli þess að þéna minna en 3.000 dollara á ári. Útgjöld til velferðarmála [eru] 10 sinnum meiri en í myrkri kreppunni. Við eyðum 45 milljörðum dala í velferðarmál.

Gerðu nú smá reikning og þú munt komast að því að ef við skiptum 45 milljörðum dala upp jafnt á milli þessara 9 milljóna fátæku fjölskyldna, gætum við gefið hverri fjölskyldu 4.600 dali á ári. Og þetta er bætt við núverandi tekjur þeirra ætti að útrýma fátækt. Bein aðstoð við fátæka gengur þó aðeins upp á um 600 dollara á hverja fjölskyldu. Það virðist vera að einhvers staðar verði að vera einhver yfirkostnaður.

Nú, svo nú lýsum við yfir ...stríði gegn fátækt..., eða ...þú getur líka verið Bobby Baker.... Nú búast þeir hreinlega við að við trúum því að ef við bætum 1 milljarði dollara við þá 45 milljarða sem við erum að eyða, þá er enn ein áætluninn í þeim 30 furðulegum sem við höfum - og munum að þessi nýja áætlun kemur ekki í staðinn fyrir neitt, það er bara afrit núverandi áætlun - trúa þeir því að fátækt muni skyndilega hverfa með töfrabrögðum?

Jæja, í sanngirni ætti ég að útskýra að það er einn hluti af nýja áætluninni sem er ekki afritað. Þetta er unglingaliðurinn.

Við ætlum nú að leysa brottfallsvandann, afbrot unglinga, með því að setja aftur upp eitthvað eins og gömlu CCC búðirnar [Civilian Conservation Corps], og við ætlum að setja unga fólkið okkar í þessar búðir. En enn og aftur gerum við upp reikninga og við komumst að því að við munum eyða hverju ári bara í herbergi og borð fyrir hvern ungling sem við hjálpum 4.700 dollurum á ári. Við getum sent þá til Harvard fyrir 2.700! Auðvitað, ekki misskilja mig. Ég er ekki að leggja til að Harvard sé svarið við afbrotum ungmenna.

En í alvöru, hvað erum við að gera við þá sem við leitumst eftir að hjálpa? Ekki alls fyrir löngu hringdi dómari í mig hingað í Los Angeles. Hann sagði mér frá ungri konu sem myndi koma á fund hans vegna skilnað. Hún átti sex börn, var ólétt með sitt sjöunda. Við yfirheyrslu hans opinberaði hún að eiginmaður hennar væri verkamaður sem þénaði 250 dollara á mánuði. Hún vildi fá skilnað til að fá 80 dollara hækkun. Hún er gjaldgeng fyrir 330 dollara á mánuði í hjálparstarfi barna. Hún fékk hugmyndina frá tveimur konum í hverfinu sínu sem höfðu þegar gert það.

En hvenær sem þú og ég efast um áætlanir góðgerðarfólksins erum við fordæmd sem andstæð markmið mannúðarmála þeirra. Þeir segja að við séum alltaf ...á móti... hlutum - við erum aldrei ...fyrir... neitt.

Jæja, vandræðin við frjálslynda vini okkar eru ekki þau að þeir séu fáfróðir; það er bara að þeir vita svo mikið sem er ekki svo. Nú erum við fyrir ákvæði um að örbirgð ætti ekki að fylgja atvinnuleysi vegna elli og í því skyni höfum við samþykkt almannatryggingar sem skref í átt að því að mæta vandamálinu.

En við erum á móti þeim sem trúað er fyrir þessu áætlun þegar þeir iðka blekkingar vegna annmarka þess í ríkisfjármálum, þegar þeir krefjast þess að öll gagnrýni á áætlunina þýði að við viljum hætta greiðslum til þess fólks sem er háð þeim til lífsviðurværis. Þeir hafa kallað það „tryggingu“ fyrir okkur í hundrað milljón bókmenntum. En þá komu þeir fyrir Hæstarétt og þeir vitnuðu að þetta var velferðaráætlun. Þeir nota aðeins hugtakið „trygging“ til að selja fólkinu það. Og þeir sögðu að almannatryggingagjald væri skattur fyrir almenna notkun ríkisstjórnarinnar og ríkisstjórnin hefur notað þann skatt. Það er enginn sjóður, vegna þess að Robert Byers, yfirmaður tryggingafræðinga, kom fyrir þingnefnd og viðurkenndi að almannatryggingar frá og með þessari stundu séu 298 milljarðar dollara í holunni. En hann sagði að það ætti ekki að vera nein ástæða til að hafa áhyggjur af því að svo framarlega sem þeir hafa vald til að skattleggja gætu þeir alltaf tekið frá fólkinu hvað sem þeir þyrftu til að greiða þeim úr vandræðum. Og þeir gera einmitt það.

Ungur maður, 21 árs að aldri, sem vinnur á meðallaunum - framlag hans til almannatrygginga myndi á frjálsum markaði kaupa honum tryggingu sem myndi tryggja 220 dollara á mánuði við 65 ára aldur. Ríkisstjórnin lofar 127. Hann gæti lifað það allt þar til hann er 31 árs og taktu þá út stefnu sem myndi borga meira en almannatryggingar. Nú er okkur svo skortur á viðskiptaskilningi að við getum ekki sett þessa ríkisáætlun á traustan grundvöll, svo að fólk sem krefst þessara greiðslna finni að það geti fengið þau þegar til stendur, að skápurinn sé ekki ber? Barry Goldwater heldur að við getum.

Á sama tíma, getum við ekki kynnt sjálfboðavinnu sem leyfir borgara sem getur gert betur á eigin spýtur að vera afsakaður með framvísun sönnunargagna um að hann hafi gert ráð fyrir þeim árum sem ekki eru launuð? Eigum við ekki að leyfa ekkju með börn að vinna og missa ekki þær bætur sem líklega eru greiddar af látnum eiginmanni sínum? Ættir þú og ég ekki að fá að lýsa því yfir hver styrkþegar okkar verða samkvæmt þessari áætlun, sem við getum ekki gert? Ég held að við séum fyrir að segja eldri borgurum okkar að engum hér á landi ætti að meina læknisaðstoðar vegna fjárskorts.

En ég held að við séum á móti því að neyða alla borgara, óháð þörf, í skylduáætlun stjórnvalda, sérstaklega þegar við höfum slík dæmi, eins og tilkynnt var í síðustu viku, þegar Frakkland viðurkenndi að Medicare áætlun þeirra væri nú gjaldþrota. Þeir eru komnir að leiðarlokum.

Að auki, var Barry Goldwater svona óábyrgur þegar hann lagði til að ríkisstjórn okkar afsalaði sér áætlun sinni um vísvitandi, fyrirhugaða verðbólgu, þannig að þegar þú færð eftirlaun almannatrygginga þinna mun dollar kaupa virði dollars en ekki 45 sent virði? Ég held að við séum fyrir alþjóðasamtök þar sem þjóðir heims geta leitað friðar. En ég held að við séum á móti því að víkja bandarískum hagsmunum fyrir stofnun sem hefur orðið svo óstöðug að uppbyggingu að í dag er hægt að safna tveimur þriðju atkvæðum á gólfi allsherjarþingsins meðal þjóða sem eru fulltrúar minna en 10 prósent jarðarbúa. Ég held að við séum á móti hræsni að ráðast á bandamenn okkar vegna þess að hér og þar halda þeir sig við nýlendustefnu, á meðan við tökum þátt í samsæri þöggunar og aldrei opnum munninn um milljónir manna sem eru þjáðir í Sovétríkjunum í gervihnattaríkjunum.

Ég held að við séum að aðstoða bandamenn okkar með því að deila efnislegri blessun okkar með þeim þjóðum sem eiga hlut í grundvallarviðhorfum okkar, en við erum á móti því að útdeila peningastjórn til stjórnvalda og skapa skrifræði, ef ekki sósíalisma, um allan heim. Við lögðum upp með að hjálpa 19 löndum. Við erum að hjálpa 107. Við höfum eytt 146 milljörðum dala. Fyrir þá peninga keyptum við 2 milljón dollara snekkju fyrir Haile Selassie. Við keyptum kjólföt fyrir gríska undirmenn, aukakonur fyrir embættismenn í Kenýa [n]. Við keyptum þúsund sjónvarpstæki fyrir stað þar sem þau hafa ekkert rafmagn. Á síðustu sex árum hafa 52 þjóðir keypt fyrir 7 milljarða dollara virði af gulli okkar og allar 52 fá erlenda aðstoð frá þessu landi.

Engin ríkisstjórn minnkar sig sjálfviljug að stærð. Þannig að málefni ríkisstjórna, sem einu sinni voru sett af stað, hverfa aldrei. Reyndar er ríkisskrifstofa það næsta við eilíft líf sem við munum sjá á þessari jörð.

Alríkisstarfsmenn - sambandsstarfsmenn eru tveir og hálf milljón; og sambandsríki, ríki og staðbundið, einn af hverjum sex af vinnuafli þjóðarinnar sem starfandi er af stjórnvöldum. Þessar fjölgandi skrifstofur með þúsundum reglugerða sinna hafa kostað okkur margar af stjórnarskrárvörnum okkar. Hve mörg okkar gera okkur grein fyrir því að í dag geta alríkislögreglumenn ráðist inn í eignir mannsins án heimildar?

Þeir geta beitt sekt án formlegrar yfirheyrslu, hvað þá réttarhöld yfir dómnefnd? Og þeir geta lagt hald á og selt eignir hans á uppboði til að framfylgja greiðslu þeirrar sektar.

Í Chico-sýslu, Arkansas, ofáætlaði James Wier hrísgrjónaúthlutun sinni of mikið. Ríkisstjórnin fékk fram 17.000 dollara dóm gegn honum. Og bandarískur lögreglustjóri seldi 960 hektara býli hans á uppboði. Ríkisstjórnin sagði að það væri nauðsynlegt sem viðvörun til annarra til að láta kerfið virka.

Síðastliðinn 19. febrúar við Minnesota háskóla sagði Norman Thomas, sem var sexfaldur forsetaframbjóðandi á framboð Sósíalistaflokksins, ...Ef Barry Goldwater yrði forseti myndi hann stöðva framgang sósíalisma í Bandaríkjunum.... Ég held að það sé nákvæmlega það sem hann mun gera. En sem fyrrverandi demókrati get ég sagt þér að Norman Thomas er ekki eini maðurinn sem hefur dregið þessa hliðstæðu við sósíalisma með núverandi stjórn, því að aftur árið 1936 gékk herra demókrati sjálfur, Al Smith, Bandaríkjamaðurinn mikli, á undan bandarísku þjóðinni og ályktaði að forysta flokks hans væri að taka flokk Jefferson, Jackson og Cleveland niður götuna undir borðum Marx, Lenin og Stalín. Og hann gekk í burtu frá flokknum sínum, og hann sneri aldrei aftur til dauðadagsins, því að allt til þessa dags hefur forysta þess flokks verið að taka þann flokk, þann virðulega flokk, niður götuna í ímynd verkalýðssinnaðs flokks á Englandi.

Nú þarf ekki eignarnám eða eignaupptöku á séreignum eða viðskiptum til að leggja sósíalisma á fólk. Hvað þýðir það hvort þú hafir verknaðinn að eigninni eða eignarhaldið á fyrirtæki þínu eða eignum ef stjórnvöld hafa vald lífs og dauða yfir þeim viðskiptum eða eignum? Og slíkar vélar eru þegar til. Ríkisstjórnin getur fundið einhverja ákæru til að bera á móti öllum áhyggjum sem hún kýs að lögsækja.

Sérhver kaupsýslumaður hefur sína sögu um einelti. Einhvers staðar hefur átt sér stað ranghverfa. Náttúruleg, óafturkræf réttindi okkar eru nú talin ráðstöfunarfyrirkomulag og frelsi hefur aldrei verið svo viðkvæmt, svo nálægt því að renna úr greipum okkar eins og það er á þessari stundu. Andstæðingar okkar í lýðræðisríki okkar virðast ekki vilja ræða þessi mál. Þeir vilja gera þig og ég trúi að þetta sé keppni milli tveggja karla - að við eigum að velja bara á milli tveggja persóna.

Jæja hvað um þennan mann sem þeir myndu tortíma og þegar þeir eyðilögðu, þeir myndu eyðileggja það sem hann er fulltrúi fyrir, hugmyndirnar sem þér og mér þykir vænt um? Er hann hinn skorpni og grunni til kveikjuglaði maður sem þeir segja að hann sé?

Jæja ég hef notið þeirra forréttinda að þekkja hann ...þegar... Ég þekkti hann löngu áður en hann dreymdi einhvern tíma um að reyna að gegna embætti og ég get sagt þér það persónulega að ég hef aldrei kynnst manni á ævinni, ég trúði svo ófær um að gera óheiðarlegan eða óheiðarlegan hlut.

Þetta er maður sem var í eigin viðskiptum áður en hann fór í stjórnmál setti upp áætlun um gróðaskipti áður en stéttarfélög höfðu einhvern tíma hugsað um það. Hann lagði inn heilsu- og lækningatryggingu fyrir alla starfsmenn sína. Hann tók 50 prósent af hagnaðinum fyrir skatta og setti upp eftirlaunaáætlun, lífeyrisáætlun fyrir alla starfsmenn sína.

Hann sendi mánaðarlegum ávísunum til æviloka til starfsmanns sem var veikur og gat ekki unnið. Hann veitir börnum mæðra sem vinna í verslunum hjúkrun. Þegar Mexíkó var herjað af flóðunum í Rio Grande klifraði hann upp í flugvél sinni og flaug lyfjum og vistum þar niður eftir.

Fyrrverandi starfsmaður GI sagði mér hvernig hann hitti hann. Þetta var vikuna fyrir jól í Kóreustríðinu og hann var á flugvellinum í Los Angeles að reyna að fá far heim til Arizona fyrir jólin. Og hann sagði að [það væri] fjöldi hermanna þar og engin sæti laus í vélunum. Og þá kom rödd yfir hátalaranum og sagði: „Allir menn í einkennisbúningi sem vilja fá far til Arizona, farðu á flugbrautina svona og svona,“ og þeir fóru þangað niður og þar var náungi að nafni Barry Goldwater í flugvél sinni .

Alla daga þessar vikurnar fyrir jól, allan daginn, hlóð hann upp vélinni, flaug henni til Arizona, flaug þeim heim til sín, flaug aftur yfir til að fá annan farm.

Meðan á erilsömri tímasetningu herferðarinnar er þetta maður sem gaf sér tíma til að sitja við hlið gamals vinar sem var að deygja úr krabbameini. Stjórnendur kosningabaráttu hans voru skiljanlega óþolinmóðir en hann sagði: ...Það eru ekki margir eftir sem skipta sér af því sem verður um hana. Ég vildi að hún vissi að ég læt mig varða.

Þetta er maður sem sagði við 19 ára son sinn: Það er enginn grunnur eins og klettur heiðarleika og sanngirni, og þegar þú byrjar að byggja líf þitt á þeim kletti, með sementi trúarinnar á Guð sem þú hafðu, þá hefurðu raunverulega byrjun. 

Þetta er ekki maður sem gæti sent í kæruleysiskasti annarra manna syni í stríð. Og það er málið í þessari herferð sem gerir öll önnur vandamál sem ég hef rætt fræðileg nema við gerum okkur grein fyrir því að við erum í stríði sem verður að vinna.

Þeir sem myndu skipta frelsi okkar fyrir súpueldhúsi velferðarríkisins hafa sagt okkur að þeir hafi útópíska lausn friðar án sigurs. Þeir kalla stefnu sína „gistingu“. Og þeir segja að ef við munum aðeins forðast bein átök við óvininn, muni hann gleyma vondum leiðum sínum og læra að elska okkur. Allir sem eru andsnúnir þeim eru ákærðir sem óvinir. Þeir segja að við bjóðum einföld svör við flóknum vandamálum. Jæja, kannski er einfalt svar - ekki auðvelt svar en einfalt: Ef þú og ég höfum hugrekki til að segja kjörnum embættismönnum okkar að við viljum að landsstefna okkar byggist á því sem við vitum í hjörtum okkar er siðferðilega rétt. Við getum ekki keypt öryggi okkar, frelsi okkar frá sprengjuhótuninni með því að fremja siðleysi svo mikið sem að segja við milljarð manna sem nú eru þjáðir á bak við járntjaldið: Gefðu upp drauma þína um frelsi vegna þess að til að bjarga eigin skinni, við“ ert reiðubúinn að gera samning við þrælameistara þína.

Alexander Hamilton sagði: Þjóð sem getur kosið svívirðingu umfram hættu er reiðubúin fyrir herra og á það skilið.

Nú skulum við setja metið beint. Engin rök eru fyrir valinu milli friðar og stríðs, en það er aðeins ein tryggð leið til að fá frið - og þú getur fengið það á næstu sekúndu - gefast upp.

Að vísu er hætta á hvaða vegferð sem við fylgjum öðrum en þessum, en hver kennslustund sögunnar segir okkur að meiri áhætta liggur í friðþægingu, og þetta er sá vofa sem velviljaðir frjálslyndir vinir okkar neita að horfast í augu við, að stefna þeirra varðandi gistingu friðþægingu, og það gefur ekkert val á milli friðar og stríðs, aðeins milli baráttu eða uppgjafar.

Ef við höldum áfram að koma til móts við, höldum áfram að bakka og hörfa, að lokum verðum við að horfast í augu við endanlega kröfu, úrslitakostum. Og hvað þá, þegar Nikita Khrushchev hefur sagt þjóð sinni að hann viti hvert svar okkar verður? Hann hefur sagt þeim að við séum að hörfa undir þrýstingi kalda stríðsins og einhvern tíma þegar tíminn kemur til að bera endanlegt úrslitakostur verður uppgjöf okkar sjálfviljug, því við þann tíma höfum við verið veikt innan frá andlega, siðferðilega, og efnahagslega. Hann trúir þessu vegna þess að frá okkar hálfu hefur hann heyrt raddir sem biðja um „frið fyrir sama hvaða verði“ eða „betr að vera ...rauðir en dauðir.., eða eins og einn álitsgjafi orðaði það, vildi hann frekar ..lifa á hnjánum en deyja standandi... Og þar liggur leiðin til stríðs vegna þess að þessar raddir tala ekki fyrir okkur hin.

Þú og ég þekkjum og trúum ekki að lífið sé svo kært og friður svo ljúfur að það sé keypt á verði keðja og þrælahalds. Ef ekkert í lífinu er þess virði að deyja fyrir, hvenær byrjaði þetta - bara andspænis þessum óvin? Eða hefði Móse átt að segja Ísraelsmönnum að lifa í þrælahaldi undir faraóunum? Skyldi Kristur hafa hafnað krossinum? Ættu föðurlandsvinirnir við Concord Bridge að hafa hent byssunum niður og neitað að skjóta skotið sem heyrðist um allan heim? Píslarvottar sögunnar voru ekki fífl og heiðursdauðir okkar sem gáfu líf sitt til að stöðva framgang nasista dóu ekki til einskis. Hvar er leiðin til friðar? Jæja, það er einfalt svar eftir allt saman. Þú og ég höfum hugrekki til að segja við óvini okkar: Það er verð sem við munum ekki borga. ...Það er stig sem þeir mega ekki komast áfram gegnum. Og þetta - þetta er merkingin í setningunni um ...frið í gegnum styrk... Barry Goldwater.

Winston Churchill sagði: Örlög mannsins eru ekki mæld með efnislegum útreikningum. Þegar miklir kraftar eru á ferðinni í heiminum lærum við að við erum andar en ekki dýr. Og hann sagði: Það er eitthvað að gerast í tíma og rúmi, og handan tíma og rúmi, sem hvort sem okkur líkar betur eða verr stafar skylda

Þú og ég eigum stefnumót við örlög.

Við munum varðveita fyrir börnin okkar þessa, síðustu bestu von mannsins á jörðinni, eða við dæmum þau til að taka síðasta skrefið í þúsund ára myrkur. Við munum hafa í huga og muna að Barry Goldwater hefur trú á okkur. Hann hefur trú á að þú og ég höfum getu og reisn og rétt til að taka okkar eigin ákvarðanir og ákvarða okkar örlög.

Þakka ykkur kærlega fyrir.

Heimild:

https://www.reaganlibrary.gov/reagans/ronald-reagan/time-choosing-speech-october-27-1964