Milton Friedman versus íslenska vinstri “hagfræðinga” og “sérfræðinga” - klassík

Milton Friedman kom til Íslands 1984. Auðvitað var hann látinn rökræða við þrjá vinstri sinnaða íslenska fræðimenn. Hann að sjálfsögðu moppaði gólfið með þeirra rök. Auðvitað hefur ritari birt þetta áður, en góð vísa er aldrei of oft kveðin.

Friedman kom til Íslands haustið 1984. Hann hélt fyrirlestur við Háskóla Íslands undir yfirskriftinni “tyranny of the status quo”.  Hann tók þátt í sjónvarpskappræðu við þá sem kallaðir voru „socialist intellectuals“, þar á meðal Ólaf Ragnar Grímsson. 

Í þættinum gagnrýndi Friedman ríkisafskipti og tilhneigingu til þess að halda í núverandi kerfi (“status quo”). Hann taldi að frjáls markaður og minni inngrip ríkisvaldsins væri leið til aukins hagvaxtar, betri nýtingar auðlinda og meiri einstaklingsfrelsi. (Þetta eru venjuleg stef í verkum hans og passar við það sem hann talaði um þá).  Viðmælendur Friedman voru Ólafur Ragnar Grímsson, Stefán Ólafsson og Birgir Björn Sigurjónsson. Í meginatriðum spurðu þeir hann spurninga sem snérust um ábyrgð ríkisvalds, um hvernig markaðurinn myndi virka í íslenskum aðstæðum, og um áhrif frjálshyggju á jafnræði, velferð, og samfélagsstarfsemi.

Friedman hélt því fram að ríkisafskipti væru aðalhindrunin fyrir framþróun og að íslenskt samfélag myndi græða á því að minnka þau. Hann talaði fyrir auknu frelsi markaðarins, einkavæðingu, minni ríkisrekstri, og aukinni samkeppni. Hann sagði að hagsmunir einstaklinga væru besta drifkrafturinn til að skapa velferð.