(Ríkis)borgararéttur eða borgaraskapur?

Rómverska hugtakið Civitas (e. Citizenship) er hugtak sem er illa þýtt á íslensku. Á íslensku er þetta þýtt sem  ríkisborgararéttur sem er hefðbundin þýðing.  Samkvæmt skilgreindur er þung áhersla á réttarstöðu einstaklings gagnvart ríki (vegabréf, kosningaréttur o.s.frv.). Veikleiki við notkun er að hugtakið nær ekki nægilega vel yfir samfélagslegar skyldur eða þátttöku.

Ritari er því með annað hugtak sem ætti kannski betur við en það er borgaraskapur og nær yfir borgaraleg réttindi og skyldur. Orðið borgaraskapur hefur verið notað í fræðilegum textum til að þýða citizenship, sérstaklega þegar áherslan er á þátttöku í samfélaginu, skyldur, ábyrgð og siðferðilegan þátt. Hefur víðari merkingu en ríkisborgararéttur og fangar betur hugmyndina um samfélagslega skyldu. Maður getur verið bæði borgari í borgarsamfélagi og sem borgari ríkis. Þriðja hugtakið lýðborgararéttur er ekki nógu gott en það nær yfir þjóðfélagsþátttöku, notað í ákveðnum fræðilegum verkum.

Að lokum, allir vilja tala um réttindi sín en minna um skyldur sínar. Þetta nefnilega fer í báðar áttir. Borgaraskapur er því betra hugtak.