Gervigreind er komin fram úr okkur

Gervigreind uppgötvaði nýlega nýtt eðlisfræðilögmál – án þess að fá að vita hvað eðlisfræði er.

Teymi við Columbia-háskóla smíðaði tauganet og sendi því hrá myndskeið af sveiflum pendúlum, rúllandi boltum og skoppandi hlutum. Gervigreindin fékk engar jöfnur. Enginn Newton til hjálpar, enginn Einstein, ekkert samhengi. Og samt, eftir að hafa greint mynstur í klukkustundir, framleiddi hún það sem vísindamenn kalla "ný skilningshnit" – algjörlega upprunalegar breytur.

Þetta voru ekki núverandi mælingar eins og massi, hraði eða tími. Þess í stað voru þetta óþekktar eðlisfræðilegar breytur, óhlutbundnar og framandi núverandi líkönum okkar. Þegar vísindamenn öfugvirkjuðu þær komust þeir að því að gervigreindin hafði enduruppgötvað klassíska aflfræði – en notaði sitt eigið táknræna tungumál.

Þetta gæti verið upphafið að nýrri leið til að rannsaka alheiminn: að biðja vélar að lýsa veruleikanum eins og þær sjá hann. Án fyrirfram hugmynda. Engin mannleg hlutdrægni. Sumar breyturnar gáfu jafnvel í skyn falda samhverfu sem eðlisfræðingar höfðu ekki tekið eftir áður – sem bendir til þess að gervigreindin gæti verið að afhjúpa dýpri lögmál enn handan okkar.

Þetta er byltingarkennd breyting. Í stað þess að kóða líkön í vélar, látum við þau fylgjast með alheiminum eins og ungbörn – læra ekki bara eðlisfræði okkar, heldur hugsanlega betri eðlisfræði. Möguleikarnir á byltingarkenndum árangri í skammtaþyngdarafli, hulduefni og heimsfræði eru nú gríðarlegir.

Og það vekur upp ásækna hugmynd: hvað ef alheimurinn er í raun skiljanlegri fyrir gervigreind en fyrir mannlega hugi?  Það er nefnilegt margt sem mannshugurinn skilur ekki.