Samleið Samfylkinginnar og "No border Iceland"

Segja má að Samfylkingarflokkurinn sé flokkur í dulargervi.  Hann segist vera borgaralegur flokkur en hann er í raun sósíalistaflokkur. Hann sveifast til og frá eftir hverjir eru í flokknum hverju sinni, til vinstri og svo enn lengra til vinstri! 

Þess vegna heldur fólk að það geti kosið þennan flokk. Það heldur að það geti kosið flokkinn þegar formaðurinn er mjög nærri miðju en áður, eins og núverandi formaður virðist vera. En formaðurinn er bara haninn í hæsnahópnum sem er ansi stór. Í dag er hæsnahópurinn 16 hæsn ásamt hana. Öll hæsnin raða sig á prikin vinstra megin í hæsnakofanum.

Sem dæmi um hvers konar formennsku kjósendur geta fengið var þegar Logi Einarsson var formaður og var yrst til vinstri og fór með flokkinn í örfylgi og Dag B. Eggertsson fyrrverandi borgarstjóra sem skildi borgina eftir í logandi rúst en er kominn á Alþingi. Kjósendur eru fljótir að gleyma. Einkunnarorð flokksins gætu verið: Boð, bönn og hærri skattar!

Tveir þingmenn Samfylkingarinnar hafa sýnt sitt rétta andlit hvað varðar útlendingamál og landamæri. Þeir eru hins vegar flestir á sömu skoðun og þessir tveir þingmenn.

Ása Berglind Hjálmarsdóttir vill banna þjóðholla Íslendinga að nota íslenska fánann og eys "gífuryrðum" á fólk sem vogar sér að mótmæla friðsamlega samkvæmt stjórnarskráðum rétti.  Hins vegar Víðir Reynisson fyrrverandi lögreglumaður sem finnst allt í lagi að vafrast í störf stofnunnar (sem hann á engan stjórnarfarslegan rétt á að úthlutast í). Þetta kallast á stofnannamáli afskipti löggjafarvalds af framkvæmdarvaldi og myndi flokkast sem afskipti á gráu svæði.

Haukur Arnþórsson stjórnsýslufræðingur segir að Víðir Reynisson, þingmaður Samfylkingarinnar og formaður allsherjarnefndar, hafi brotið stjórnsýslureglur með afskiptum sínum af máli Oscars. Hann segir að málið sé enn eitt dæmið um að þingmenn kaupi sér vinsældir með lögbrotum.

Þingmenn eru svo miklar tilfinningarverur, að þeim er ekki treystandi til að framfylgja eigin lögum er kemur að framkvæmdarvalds framkvæmd. Þeir búa til undantekningar úr lausu lofti. Það þrátt fyrir að stjórnsýslan (samkvæmt lögum) hefur útskurðar, er haft afskipti af störfum hennar á grundvelli...hvað? Tilfinningar? Hvað með jafnræðisreglunnar og allra hinna sem bíða í röðunni?

Ingibjörg  Davíðsdóttir frá Miðflokknum sagði eftirfarandi: „Það getur ekki talist eðlilegt að einstaklingar sem uppfylla ekki skilyrði til hælis og fá synjun um vernd frá tveimur stjórnsýslustigum geti leitað ásjár Alþingis og fengið vernd þannig, nánast með loforði um veitingu ríkisborgararéttar. Hér hefur verið opnað pandórubox með inngripi formanns allsherjarnefndar og jafnvel er talið að viðkomandi hafi brotið stjórnsýslulög með inngripi sínu. Hér er jafnræðis ekki gætt. Er þetta inngrip með stuðningi hæstvirts forsætisráðherra, formanns Jafnaðarmannaflokks Íslands? Ég tel að þjóðin og aðrir umsækjendur um íslenskan ríkisborgararétt eigi rétt á svörum við því án undanbragða eða útúrsnúninga?“

Það fer hátt í einn milljarður manna svangur í háttinn á hverjum degi, hefur ekki aðganga að heilbrigðisþjónustu, býr við einræði og býr í kofum án nútíma tækni. Mikið væri óskandi að hægt væri að hjálpa öllum en það er ekki hægt! Það verður því að velja og því miður hafna. Því miður á fjöldi manns á Íslandi ekki til hnífs og skeiðar. Skyldur okkar liggur við það fólk en við vitum að það eru langir biðlistar eftir læknisþjónustu og aðra velferðarþjónustu.

Ráðamönnum landsins ber fyrst og fremst að gæta hagsmuna þess fólks (borgara landsins) sem hefur kosið þá til valda einmitt til að vernda það. Fólkið hefur nefnilega unnið til þess að ráðamenn/þingmenn/ráðherrar gæti vel upp á skattféð sem það hefur lagt í ríkissjóð og sveitarfélög með harðri vinnu.

Fólk vill vernd fyrir afrakstrinn (landamæri til að afmarka hópinn sem fær gæðin) svo að útdeiling gæða =  velferðakerfið, heilbrigðiskerfið, innviðagerð o.s.frv. sé réttlát og hún fari í borgara landsins en ekki einhverja hlaupahópa. Þetta skilja "No border" sinnar ekki og þeirra áhangendur.