Utanríkis- og varnarmálastefna Miðflokksins og reglugerðafargan frá ESB/EES

Byrjum á utanríkis- og varnarmál.  Það er sjaldgæft að hægt sé að taka undir orð Björns Bjarnasonar en hann bendir réttilega á að Miðflokkurinn hafi ekki birt utanríkis- og varnarmálastefnu sína nú í kosningabaráttunni.  En það þýðir ekki að flokkurinn hafi ekki slíka stefnu.

Miðflokkurinn er borgaraflokkur og sem slíkur er hann líklega fylgjandi NATÓ og varnarsamstarfi við Bandaríkin.  Meira er það ekki sem hægt er að sjá. A.m.k. hefur flokkurinn ekki sýnt frumkvæði á sviði varnarmála.

Njáll Trausti Friðbergsson, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, hefur sýnt mikið frumkvæði á sviði varnarmála. Hann var flutningsmaður frumvarps um Rannsóknarsetur öruggis- og varnarmála á síðastliðnu þingi sem bloggritari var á móti.  Það hefði verið skynsamara að endurvekja Varnarmálastofnun, því stjórnsýslulega er málaflokkurinn í limbói. Þrjár stofnanir deila verkefnum hennar í dag og átti sú ráðstöfun aðeins að vera tímabundin en hefur verið föst síðan 2015.

En svo má sjá skýra stefnu Miðflokksins að öðru leyti. Landamærastefna er auðvitað utanríkisstefna að vissu leyti og helst vill flokkurinn fara úr Schengen samkomulaginu sem hefur leitt til opinna landamæra.

Miðað við orðræðu formanns flokksins er hann ekki hrifinn af ESB, líkt og þorri landsmanna. Gott ef hann hefur ekki horn í síðu EES og reglugerða farganið sem kemur þaðan árlega.

Réttilega má benda á sjálfstæði löggjafarvaldsins er skert, þegar evrópskar reglugerðir stjórna löggjöf Íslendinga. Það vekur furðu að utanríkisráðherra sem er að fara úr ríkisstjórn skuli enn halda á lofti frumvarp um bókun 35.  Það er enginn hljómgrunnur fyrir slíkum málflutningi í dag. Íslendingar hafa ekki vit á að segja upp EES samningnum og því verðum við að stóla á Norðmenn, að þeir gefist upp á honum.

Björn hefur því bæði rétt og rangt fyrir sér. Utanríkisstefna flokksins birtist á mörgum sviðum, en ekki öllum. Varnarmálastefna flokksins er óljós.

Athugasemdir

[Guðmundur Örn Ragnarsson, 10.11.2024 kl. 15:30]

Björn Bjarnason fjallaði um Donald Trump í pistli sínum í gær, sagði þar m.a.: Enginn veit hvaða áhrif sigur Trumps hefur á stríðin í Úkraínu og fyrir botni Miðjarðarhafs. Í báðum tilvikum eru vonir um friðsamlega niðurstöðu. Það er hins vegar þrautin þyngri að sættast á hana. Standi Trump að baki Úkraínumönnum annars vegar og Ísraelum hins vegar leggur hann lýðræðisöflum lið. Bregðist hann trausti þessara vinaþjóða Bandaríkjamanna stofnar hann til enn víðtækari vandræða en nú er við að glíma. - Svo mörg voru þau orð Björns um stríð í Úkraínu og stríð í Ísrael.

Við vitum öll að sigur Trumps mun hafa mikil áhrif á stríðin sem Björn nefnir. Bandaríkjamenn hafa treyst Trump fyrir fjöreggi sínu. Hann hefur lofað að setja Bandaríkin í fyrsta sæti í samskiptum við aðrar þjóðir. Þess vegna mun hann stöðva stríðið í Úkraínu og í Ísrael vegna Bandarískra hagsmuna, án tillits til ýtrustu væntinga þessara þjóða. Hugtökin lýðræði og einræði mun engin áhrif hafa á ákvarðanatökur Trumps. Hann mun beita áhrifum sínum til að stöðva þessar styrjaldir. En réttlæti mun hann samt hafa að leiðarljósi. Og ég hygg að Miðflokkurinn muni styðja þessa stefnu Trumps.

[Birgir Loftsson, 10.11.2024 kl. 16:16]

Takk fyrir gott innlegg og greiningu Guðmundur. Varðandi Miðflokkinn og Björn, þá er hann í pólitíkinni þarna. Hann ver frænda sinn í það endalega.

Trump mun ekki stöðva Ísraelmenn, þeir fara sínu fram sem áður (mundu að fjölskylda hans er að hálfu leiti gyðingar). Súnní múslimar vilja líka ganga milli bols og höfuð á Íran og fagna í laumi stríð Ísrael við Íran.

Úkraínu stríðið á að vera meistarastykki hans, rétt eins og Abraham friðarsamkomulagið og óskiljanlegt að hann hlaut ekki Nóbel friðarverðlaunin fyrir. Obama fékk þau bara fyrir að mæta í vinnuna í Hvíta húsinu. ISIS varð til á hans vakt. En svona er Nóbel orðið að vinstri dæmi.

Og mikið rétt, Miðflokkurinn styður líklega Trump. A.m.k. hafa báðir aðilar sömu stefnu í landamæra- og innflytjendamálum.