Embættismenn hafa ekki málfrelsi?

Í Bandaríkjunum hafa demókratar fyllt embættismannakerfið af aðgerðasinnum.  Þetta fólk er uppfullt af wokeisma, þ.e.a.s. hugmyndafræði ný-marxisma. Bandaríkjaríkjaþing (repúblikanar) reynir að sigta út mest öfgafyllsta fólkið, þ.e. alríkis dómara, í þingyfirheyrslum. En margt þessa fólk sleppur í gegn síuna og fer að iðka það sem það hugsar.

Í ofur frjálslindum ríkjum eins og Minnisota, Kaliforníu og New York, svo einhver séu nefnd, eru skipaðir dómarar og saksóknarar á lægri stigum sem eru illa haldnir af hugmyndafræði en ekki lögfræði. Afleiðingin er auðljós. Glæpamennir fara í gegnum hringhurð í dómshúsinu og út aftur á götuna til að hrella heiðalega borgara. Meira segja morðingjar og nauðgarar fá að fara út með að borga tryggingagjald.

Sem betur fer er ástandið ekki svo slæmt á Íslandi. En wokeisminn hefur læðst inn í stjórnkerfið og sérstaklega eru margir þingmenn illa haldnir af kvillanum. Erfitt er að meta dómarastéttina en ríkissaksóknari virðist taka mark á hróp og köll út í samfélaginu og taka sér vald til að aga ráðherraskipaðan embættismann.

Það er býsna alvarlegt þegar sjálfur ríkissaksóknari virðist ekki skilja tjáningarréttar ákvæði stjórnarskráarinnar. Tjáningarfrelsið stöðvast ekki við að fá vinnu hjá hinu opinbera. Ef embættismenn eða opinberir starfsmenn þurfa fyrst að hugsa um starfsöryggið áður en þeir tjái sig sem borgarar, þá búum við ekki í réttarríki eða lýðræðisríki. Og ansi margir borgarar sem hafa þá ekki tjáningarfrelsi. Veit ekki hversu margir vinna hjá hinu opinbera, hljóta að vera tugir prósenda af heildarvinnuaflinu.

Sem betur fer eru til menn sem þora að tjá sig. T.d. fyrrverandi hæstaréttardómari sem hefur með málflutningi sínum varpað ljósi á hulisveröld dómsvaldsins. Svo fremur sem menn eru að tjá sig í eigið nafni sem borgari en ekki embættissins, ættu menn að vera óbundnir.

Lengi lifi málfrelsið - fyrir alla.