Verkin tala í málefnum RÚV

Eins og þeir vita sem lesa þetta blogg, er bloggritari enginn aðdáandi RÚV. Svo að það sé haldið til haga. Svo var ekki alltaf og fyrir 2000 var RÚV ágætis stofnun sem sinnti sinni skyldu af kostgæfni. En síðan þá hefur sigið á ógæfuhliðina fyrir þessari ríkisstofnun sem felur sig undir viðskeytisins ohf.

En RÚV er orðið að tilbera og nátttrölli. Það er ekki lengur nauðsynlegt að ríkið sé að vafsast í fjölmiðlarekstri, allra síst í rekstri fréttastofu. Tímarnir breytast en RÚV ekki með. Í ljósi internetsins og allt frjálsræðis þar, er fjölmiðillinn tímaskekkja. Einkareknu fjölmiðlarnir hafa margoft sannað að þeir hafa vandari innlenda dagskrá. Samkepnin er skökk, risinn á auglýsingamarkaðinum er RÚV sem með nauðungasköttum tekst að komast í 10 milljarða rekstur árlega.

Nú rekja hneyklismálin hvert á fætur öðru hjá ríkisstofnunni. Samherjamálið var umdeilt og nú er það Kveiksmálið.  Talandi um bullandi hlutdrægni RÚV í Eurovision og gat ekki einu sinni staðið með sigurvegarann sem vann keppnina á Íslandi. 

Umdeildur er fréttaflutningur fréttastofunnar sem hefur greinilega aðra sýn en margur borgarinn. Áróðurinn skín í gegn í hverjum einasta fréttatíma og fréttastofan hefur ákveðna sýn, það er engin spurning. Það sést bara á hvaða frétt er valin og hvar hún birtist í fréttatímanum. Oft eru minniháttar fréttir látnar birtast sem fyrsta frétt, sem hæfir málstað RÚV, en fréttir sem varða allan almannahag látnar birtast aftar eða ekki.

Ríkið á ekki að móta almenningsálitið en gerir það með rekstri fréttastofu. Þetta er ekki eðlilegt á upplýsingaöld og í lýðræðisríki. En hvað gerir ráðherrann sem sinnir málefnum RÚVs?

Lilja Alfreðsdóttir gerir ekkert í að breyta stöðunni en verkin tala sínu máli. Það er ýmislegt sem hún getur gert. Hún getur bannað auglýsingar á RÚV. Það væri fyrsta skrefið. Það er ekki eðlilegt að stofnunin hafi yfir að ráða 10 milljarða árlega en til samanburðar fær Vegagerðin 29 milljarðar króna í ýmsar vegaframkvæmdir og viðhald á árinu 2024 en þyrfti að fá miklu meira til að sinna nauðsynlegu viðhaldi. En er nokkuð hægt að ætlast til af Framsóknarmanni að hann taki afstöðu? Þegar stefna flokksins er miðjumoð og aðgerðaleysi sem þeir kalla miðjustefnu.

Eina sem óánægður borgari eins og bloggari getur gert, er að mótmæla. Hann getur ekki neitað að borga, því að ríkið sér til þess að það er enginn valkostur. Á meða fara 20 þúsund krónur úr veski bloggara árlega og úr veskjum fjölskyldu hans í vasa illa rekis ríkisútvarps.  Ríkisfjölmiðill, nei takk!