Af hverju hugsuðir leita alltaf á náðir sósíalismans til að stýra samfélaginu?

Fyrir þessu eru margar ástæður. Þær eru eftirfarandi:

Sósíalismi leggur áherslu á endurdreifingu auðs og auðlinda til að draga úr ójöfnuði. Hugsuðuir kunna að dragast að þeirri hugmynd að réttlátara samfélag geti leitt til aukinna lífsgæða fyrir alla, sérstaklega jaðarsetta hópa.

Margir menntamenn gagnrýna kapítalismann fyrir tilhneigingu hans til að skapa misskiptingu auðs, nýta vinnuafl og forgangsraða hagnaði fram yfir félagslega velferð. Þeir halda því fram að kapítalismi geti leitt til félagslegs og efnahagslegrar óstöðugleika, umhverfisrýrnunar og áherslu á skammtímaávinning frekar en sjálfbærni til langs tíma.

Menntamenn rannsaka oft söguleg dæmi um sósíalisma og velgengni hans og mistök. Sumir kunna að líta á fyrirmyndir um lýðræðislegan sósíalisma eða sósíaldemókratíu sem raunhæfa valkosti sem geta jafnvægi einstaklingsfrelsis og sameiginlegrar ábyrgðar.

Sósíalismi er oft tengdur gildum eins og samvinnu, samstöðu og samfélagi. Menntamenn sem setja þessi gildi í forgang gætu fundið sósíalisma aðlaðandi þar sem hann stuðlar að félagslegri samheldni og sameiginlegri vellíðan.

Sumir menntamenn eru undir áhrifum hagfræðikenninga sem styðja opinbert eignarhald eða yfirráð yfir auðlindum sem leið til að koma í veg fyrir einokun og tryggja að efnahagslegum ávinningi dreifist víðar.

Í hnattvæddum heimi eru sumir menntamenn talsmenn sósíalisma sem svar við alþjóðlegum ójöfnuði og óréttlæti og færa rök fyrir alþjóðlegri samstöðu og samvinnu gegn misnotkun fjölþjóðlegra fyrirtækja.

Margir menntamenn starfa í mennta- eða menningarstofnunum þar sem framsækin gildi eru lögð áhersla á. Þetta umhverfi getur ýtt undir stuðning við sósíalískar hugmyndir sem hluti af víðtækari umræðu um félagslegar breytingar.

Allar þessar ástæður eru góðar og gildar á jákvæðan hátt. En svo er það hin hliðin. Sú fyrsta er að þeir taka hugsjón yfir raunsæi. Margir menntamenn laðast að sósíalisma vegna þess að hann lofar réttlátara og jafnara samfélagi. Hugmyndir um efnahagslegan jöfnuð, sameiginlega velferð og að draga úr fátækt höfða til þeirra sem hugsa í fræðilegu og siðferðilegu formi. Þeir gætu einbeitt sér að hugsjónum sósíalismans frekar en sögulegum hagnýtum niðurstöðum hans.

Þar sem menntamenn eru alltaf uppteknir af kerfum og kenningum er trúin á "sannan sósíalisma" alltaf sterk.

Sumir halda því fram að hryllingur fyrri sósíalistastjórna (eins og Sovétríkjanna, Kína Maós eða Kambódíu undir stjórn Rauðu khmeranna) hafi ekki verið raunverulegur sósíalismi heldur brenglun. Þeir trúa því að ef hann væri rétt útfærður gæti sósíalismi virkað án kúgunar. Þetta leiðir til "No True Scotsman" rökvillu, þar sem hverri bilun er vísað á bug sem "ekki raunverulegur sósíalismi."

Þriðja átstæðan er vonbrigði margra menntamanna með kapítalisma. Margir menntamenn gagnrýna kapítalismann fyrir ójöfnuð hans, arðrán og eyðileggingu umhverfisins. Þó að kapítalisminn hafi lyft milljörðum út úr fátækt, hefur hann einnig framkallað misskiptingu auðs, fjármálakreppur og misnotkun fyrirtækja. Vegna þess að kapítalismi hefur galla, gætu þeir leitað að öðrum kosti, jafnvel þótt sagan vari við sósíalisma.

Menntamenn eru margir hverjir í fílabeinsturni, öryggir í háskólaumhverfi sínu og fjarlægðin frá raunverulegum afleiðingum er mikil.

Margir menntamenn sem halla sér að sósíalistum búa í lýðræðislegum kapítalískum löndum, þar sem þeir njóta frelsis en eru ekki undir sósíalískar stjórnir. Þeir upplifa ekki beinar afleiðingar misheppnaðs sósíalistastefnu (fátækt, kúgun, fjöldamorð). Þessi aðskilnaður gerir þeim kleift að styðja sósíalisma í orði en forðast sögulegan veruleika hans. Dæmi um þetta er Halldór Kiljan Laxness og fleiri.

Menntamenn trúa því oft að samfélög geti verið skynsamlega skipulögð af sérfræðingum frekar en að láta óreiðu frjálsra markaða. Þessi trú á tæknistjórn leiðir til þess að sumir hygla sósíalisma, þar sem ríkið stýrir hagkerfinu frekar en að láta það eftir framboði og eftirspurn.

Svo er það sögulega endurskoðunarhyggja og valminni. Í mörgum vestrænum háskólum er vinstri hugmyndafræði ráðandi í fræðilegum og menningarlegum rýmum. Þetta leiðir til þess að gagnrýni í garð sósíalískra stjórna minnkar en þessir fræðimenn einblína og gagnrýna harkalega kapítalismann. Sumir kunna að gera lítið úr glæpum sósíalistastjórna eða kenna þeim um utanaðkomandi þætti (t.d. vestræn afskipti).

Hugmyndakerfi sósíalisma veitir von umfram ótta. Sósíalismi gefur von um betri framtíð á meðan gagnrýni á sósíalisma minnir fólk á ótta – fjöldamorð, hungursneyð og einræði. Fólk kýs oft bjartsýni, jafnvel þótt sagan vari við öðru.

Siðferðisrökin fyrir sósíalisma eru sterk í augum sósíalista í röðum menntamanna, þ.e.a.s. talið um jafnrétti gagnstætt frelsi.

Margir menntamenn setja jafnrétti fram yfir frelsi. Þeir líta svo á að efnahagslegur mismunur sé í eðli sínu óréttlátur, jafnvel þó að það krefjist þvingunar ríkisins til að útrýma honum. Aftur á móti halda forsvarsmenn kapítalismans því fram að frelsi (jafnvel með ójöfnuði) sé æskilegra en jafnrétti sem framfylgt sé með einræðislegum aðferðum.

Þrautseigja sósíalískra hugmynda meðal menntamanna er knúin áfram af hugsjónahyggju, aðskilnaði frá sögulegum veruleika og óánægju með kapítalisma. Þó að sum sósíalísk stefna (t.d. sósíallýðræði) hafi virkað í blönduðum hagkerfum, hafa algjörlega miðstýrð sósíalísk kerfi ítrekað leitt til hörmunga. Áskorunin er að læra af þessari reynslu.

En kannski er Thomas Sowell með rétta svarið, hroki, valdafíkn, kerfis hugsun einkennir þessa menntamenn og þeir eru vissir um að þeir hafa rétta svarið og þeir hunsa lærdóm sögunnar sem er að sósíalismi leiðir alltaf til valdaþjöppunar, valdníðslu....