Útbrunnir stjórnmálamenn vilja gerast sendiherrar

Þegar engin eftirspurn er eftir stjórnmálamönnum, þeir detta af þing, hafnað af eigin flokki eða kjósendum, reyna þeir að róa á ný mið. Miðið er sett á þægilegt inni starf og virðingarstöðu innan stjórnkerfisins.

Eitt af virðinga embættum sem menn sækja stíft eftir, er sendiherra staða.  Meira segja uppgjafar stjórnmálamenn í Bandaríkjunum finnst þetta vera upphefð. Sem sendiherrar eru menn eins og hefðarmenn.  Þeir fá einkabílstjóra, þjónustulið og glæsihýsi til umráða og fá að hitta erlenda þjóðhöfðingja. Þeir verða á framfærslu ríkisins það sem eftir er.

Nú berast fréttum um að þingmenn sem nú var hafnað í kosningum langar að gerast sendiherrar. Það er fáranlegt að verðleikar - hæfni er ekki látin ráða hér ferð. Það á að auglýsa þessi störf og megi sá hæfasti fá starfið. Það er til dæmis fjöldi manns innan utanríkisráðuneytisins sem hefur gert utanríkisþjónustu að lífsstarfi en þessir sendifulltrúar ná sumir hverjir aldrei stöðu sendiherra því að afdankaðir stjórnmálamenn eru teknir fram yfir. Þetta lyktar af pólitískri spillingu en það er nóg af henni ef litið er á stöðuveitingar innan stjórnkerfi Íslands. Er það kannski ástæðan þess að landið er svo illa rekið?