Ákvörðunarfælni hefur afleiðingar - líka fyrir ríki

Ein stutt dæmisaga eftir þrælinn og heimspekinginn Esóp

Það var einu sinni gamall köttur sem bjó í hlöðu bónda nokkurs ásamt fjölda músa eins og verða vill. Hafði kötturinn verið settur þangað af eiganda hlöðunnar einmitt til að útrýma músunum. Og kötturinn iðkaði þann leik samviskusamlega að drepa eins margar mýs og hann gat. Brátt leit út fyrir að hann mundi á endanum ná að útrýma öllum músunum í hlöðunni.

 

Þá ákváðu mýsnar sem eftir voru í hlöðunni að halda fund til að ræða þetta alvarlega mál og reyna finna lausn á vandanum, þ.e. kettinum. Og þar skorti ekki hugmyndirnar. Allar mýsnar töldu sig hafa einhver ráð til að forðast köttinn.

 

"Þið skuluð gera eins og ég segi," sagði gömul grá mús sem álitin var greindust allra. "Þið skuluð hengja bjöllu um hálsinn á kettinum. Þannig munum við alltaf heyra í honum þegar hann nálgast."

 

"Frábært! Frábært!" sögðu allar mýsnar í kór. "Þetta er þjóðráð." Og ein þeirra hljóp undireins af stað að sækja bjöllu.

 

"Jæja," sagði gamla gráa músin þá, „hver ykkar ætlar að hengja bjölluna um háls kattarins?"

 

"Ekki ég! Ekki ég!" sögðu þær allar í kór. Og með það tvístruðust þær hver í sína músarholu. Segir sagan að fljótlega eftir þetta hafi kettinum tekist að útrýma öllum músunum úr hlöðunni.

 

Hvað segir dæmisagan okkur?

 

Fólk talar og gerir ekkert í málunum, tekur ekki ábyrgð. Það þarf að taka afleiðingunum....sem í þessu tilfelli var að stað í þess að ein fórnaði sér, drápust allar. Að taka af skarið í máli, þótt það sé hættulegt. Aðgerðarleysi og ákvörðunarfælni leiðir til falls. Þetta á við um allt mannlíf, í lífi einstaklinga, hópa eða þjóða.